Dagblaðið Vísir - DV - 26.01.1987, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 26. JANUAR 1987.
15
Kvenkostir
„Engan skyldi undra að sótt skuli að Kvennalistanum í upphafi kosningabaráttu. Og svo sem vænta mátti þurfti
ekki endilega að búast við málefnalegri umræðu um stefnu listans i þjóðmálum."
Kvennalistinn hefiir markað sér
sérstöðu í íslenskum stjómmálum.
Skýrari sérstöðu en þekkst hefur í
stöðnuðum og oft steingeldum
stjómmálum fyrri ára þar sem blæ-
brigði em í besta falli tvö skref til
hægri og tvö skref til vinstri, en
enda auðvitað alltaf með klappi-
klappiklappi fyrir þeim sem em
„vinir“ þá stundina.
Reynsla eða tengsl
Kvennalistinn hefur á (jórum
árum náð fótfestu og þess vegna em
konur allt í einu orðnar ógnum við
þauisætna atvirmustjómmálamenn
sem vilja fyrir alla muni sitja og sitja
í krafti reynslu sinnar á þingi. Með
hverju ári verða þeir reyndari í þing-
mennsku og á endanum kunna þeir
auðvitað ekkert til annarra verka,
hafa slitnað úr tengslum við sam-
félagið. Málglaðir ungir menn em
teknir í þjálfun líkt og íþróttamenn
stórveldanna og flokkamir dunda
sér glaðir við að bæta árangur þeirra
á áróðurssviðinu en hirða minna um
að sleppa þeim út í samfélagið. Enda
gætu þeir hirt þar upp einhveijar
sjálfsúeðar hugmyndir og haggað
því notalega ja&vægi sem. allir
kappkosta að halda.
Hvaða möguleika á venjulegt fólk
á að komast að þessum kjömu fúll-
trúum sínum? Sífellt minni. Stjóm-
málamenn em einangraðir og það
veit almenningur og er ósáttur við.
Hann sættir sig ekki við að lög, og
þar með örlög, séu ráðin af fólki sem
þekkir ekki lífið sem lifað er í
landinu. Hann sættir sig ekki enda-
laust við gleiðgosana. Og sumir taka
víst heilshugar imdir með mætum
útvarpsmanni sem sagði að ekki
vantaði húmorista á þing heldur
menn sem tækju stjómmál alvar-
lega.
Klaufaleg aðför
Kvennalistinn er orðinn ógnun við
þá sem héldu að þeir fengju enda-
laust að semja leikreglumar og túlka
þær. Kvennalistinn býður trú-
mennsku við stefiiu sína og hrein-
skilni við kjósendur. Engan skyldi
undra að sótt skuli að Kvennahstan-
um í upphafi kosningabaráttu. Og
svo sem vænta mátti þurfti ekki
endilega að búast við málefiialegi
umræðu um stefnu listans f þjóðmál-
um. Fyrsta hrinan, sem á listanum
skellur nú, hefur verið ósköp klaufa-
leg. í heilagri hneykslan er reynt að
gera valddreifingarstefhu að lög-
broti. Og litið alvarlegum augum,
mikil ósköp, þótt ekki sé hægt ,að
neita því að frómustu löglærða menn
greinir á um hvort yfírleitt sé um
nokkurt (fyrirhugað) brot að ræða.
Almenningur kærir sig kollóttan og
fagnar stefhu Kvennalistans - man
kannski merrn sem sitja eftir að
flokkurinn þeirra er horfinn eða
aðra sem fara af þingi einungis
vegna þess að betur býðst annars
staðar. Hláleg umræða frammi fyrir
þjóð sem á undanfomum árum hefur
orðið vitni að alvarlegri siðblindu
ráðamanna í fjármálum, stjómar-
farsmálum og fleiri málum er varða
Alþingi og þar með þjóðina.
Hversdagsamstrið strax á
þing
En hvers vegna þetta ofurkapp á
að halda tengslum við daglegt líf
þjóðarinnar? Hvaða erindi á hvers-
dagsamstur eiginlega á þing?
KjaUaiiim
Anna Ólafsdóttir
Björnsson
sagnfræðingur
Heilmikið. En kannski er von að
spurt sé, svo margir em búnir að
gleyma því.
Konur þekkja manna best hvar
biýnast er að bera niður nú þegar.
Þær fylla ekki hátekjuhópana sem
nú em í óða önn að njóta góðæris-
ins. Ekki með eigin launatekjum.
Þær fylla þvert á móti lágtekjuhóp-
ana og það vita þær. Umræða
kvenna, ekki síst Kvennalista-
kvenna, hefur vakið rækilega
athygli á kjörum kvenna. Ekki ein-
ungis lágum tekjum þeirra heldur
einnig starfsaðstæðum, lágmarks-
réttindum, svo sem bættu fæðingar-
orlofi, jafhrétti til náms og þar með
mannsæmandi námslána.
Við höfum kynnst aðferð karl-
anna
í miðju góðærinu er hagur margra
fjölskyldna hræðilegur, fjölskyldna
sem þurfa að lifa á lágmarkslaunum,
fyrirvinnan oft ein, móðir með böm.
Fjölskyldna sem horfa á eftir hús-
næði, sjálfsvirðingu, jafhvel lífi sínu,
vegna þess að skuldimar hækka og
hækka en kaupið tæpast neitt. Ör-
birgð og örvænting em sannarlega
til hér á landi en karlaveldið á Al-
þingi kannast varla við það. Verk-
efhalistinn er langur, mörgu hefur
nú þegar verið hreyft en sóknin er
rétt að hefjast. Og okkur veitir ekki
af að virkja konur til að vinna alla
þá óunnu sigra, konur sem sjálfar
marka stefnuna. Við höfum þegar
kynnst aðferð karlanna. Hún hefur
ekki dugað. Skyldi það vera tilvilj-
un?
Hvers vegna Kvennalistakon-
ur?
Því miður hefur viljað brenna við
að konum sé stillt upp á listum
karlaframboðanna eins og sýnis-
homum af tegundinni, kynningar-
eintaki, fremur en að þeim sé ætlað
að hafa nokkur áhrif og þaðan af
síður að móta stefhu.
Um þær konur sem telja að engu
skipti hvort þær em konur eða karl-
ar þarf ekki að fjölyrða. Ef þær
þekkja ekki muninn á aðstöðu
kvenna og karla í samfélaginu munu
þær seint geta bætt aðstöðu kyn-
systra sinna.
Umræðan um kjör íslenskra
kvenna er lifandi á öllu landinu. Við
megum ekki láta hana sofna í þing-
inu.
Anna Ólafsdóttir Björnsson.
„Og okkur veitir ekki af að virkja konur
til að vinna alla þá óunnu sigra, konur sem
sjálfar marka stefnuna. Við höfum þegar
kynnst aðferð karlanna. Hún hefur ekki
dugað.“
I takt við timann
„Skrýtilegra og skrýtilegra," var
Lísa litla í Undralandi alltaf að
hrópa á hverri blaðsíðu.
Það var nú þá, og það er nú langt
síðan, og svo skeði það allt í bók,
og engum datt í hug að það gæti
komið fyrir í daglega lífinu. Það var
nefnilega ekki fyrr en miklu seinna
að Alþingi Islendinga komst al-
mennilega í kippinn, og éf Lísa litla
væri uppi í dag er eins víst að hún
héldi að Alþingi væri framhald af
bókinni.
Trufluð útsending
Við urðum vitni að því í sjón-
varpinu sl. þriðjudagskvöld að
menntamálaráðherrann minn má
ekki reka menn í friði fyrir illa upp-
öldum dreifbýlisþingmönnum og
frekum kvennalistakonum og alls
konar hyski bæði fyrir norðan og
sunnan.
Og þjóðin sat fyrir framan sjón-
varpstækin sín á svipinn eins og
Lísa litla og veltist um af kæti.
Semsé: Þau rifust öll þama í dynj-
andi galsa alveg eins og á laugar-
Kjallaiiim
Konráð
Pétursson
verkamaður
dagskvöldi og enginn nennti að stilla
til friðar. Að vísu reyndi forsætisráð-
herrann minn að bera klæði á
vopnin en nennti svo allt í einu ekki
að skipta sér meira af þessu og sett-
ist.
Þar sat formaðurinn minn í verka-
lýðsfélaginu út við vegg og glotti.
Ekki datt honum í hug að stilla til
fiiðar, enda þekktur fyrir annað en
dugnað og auk þess þreyttur eftir
síðustu samninga. Ég dáðist mikið
að klöguskjóðunni minni sem sat
þegjandi allan tímann og bærði ekki
á sér, aldrei þessu vant, hvað þá að
hann blakaði við nokkrum manni.
Þó var það nú ekki svo gott að
maður fengi að skemmta sér við
þetta í friði. Það voru nefnilega allt-
af að koma ljót andlit á skerminn
sem skyggðu á skemmtiatriðin.
Það voru mest landsbyggðarþing-
menn, en það komu líka þéttbýlis-
þingmenn á skjáinn og létu
gamminn geisa.
Og aumingja fólkið, sem sat heima
í stofu, skildi ekki neitt- í því af
hverju mennimir voru alltaf að æða
fyrir myndavélamar og trufla út-
sendinguna.
Og á meðan hélt hyskið áfram að
skamma menntamálaráðherrann
minn, en Útvegsbankamálið og
tötralegu óafgreiddu fjárlögin, al-
næmishættan, kennarauppreisnin á
Norðurlandi, skattalögin, reiðhöllin,
heimildarákvæðin og graðhestahú-
sið fyrir innan Elliðaár liðu eins og
skuggamyndir á tjaldi fyrir utan
gluggann, en í fjarska sáust okrar-
amir sitja með sigurbros á vör inni
í bankahöllum sínum.
Of lítið aðhald
Hvemig skyldi nú standa á því að
það er áhyggjusvipur á mörgum eftir
svona ágæta skemmtun?
Jú, það á nefhilega að fara að kjósa
þetta hyski á þing aftur eftir 3 mán-
uði. Það er óhugnanleg tilhugsun .
Það væri ekki lítil kjarabót fyrir
launafólk á íslandi ef það bæri gæfu
til að losna við af þingi alla þá sem
sáust á sjónvarpsskerminum sl.
þriðjudagskvöld og nokkra í viðbót.
Lífskjör okkar hljóta að standa okk-
ur nær hjarta en svo að við viljum
fóma þeim fyrir ánægjuna af því að
sjá þessa framagosa verða sér til
skammar í sjónvarpinu.
Því miður er alltof lítið um það
að kjósendur sýni þingmönnum sin-
um og ráðherrum aðhald. Því fer sem
fer, þeim hættir of mörgum til að
hugsa og hegða sér í Loðvíks 16. stíl.
Ástæðan fyrir því að ráðherrar og
þingmenn leyfa sér að hugsa svona
og hegða sér er sú að þeir treysta
því að kjósendur kjósi eins og þeir
kusu síðast en ekki eftir mönnum
og málefhum, aðstæðum og útliti
hveiju sinni.
Það er nú sannarlega kominn tími
til að kjósendur fari að fylgjast
gaumgæfilega með frambjóðendum
og málflutningi þeirra og hafi það
ofarlega í huga að lískjör þeirra
næstu 4 árin eða meira geta að
mörgu leyti ráðist af því að hæfir
menn og konur veljist til þing-
mennsku. Konráð Pétursson
„Við urðum vitni að þvi i sjónvarpinu sl. þriðjudagskvöld að menntamála-
ráðherrann minn má ekki reka menn i friði fyrir illa uppöldum dreifbýlis-
þingmönnum og frekum kvennalistakonum og alls konar hyski bæði fyrir
norðan og sunnan.“
„Ástæðan fyrir því að ráðherrar og þing-
menn leyfa sér að hugsa svona og hegða
sér er sú að þeir treysta því að kjósendur
kjósi eins og þeir kusu síðast en ekki eftir
mönnum, málefnum, aðstæðum og útliti
hverju sinni.“