Dagblaðið Vísir - DV - 12.06.1987, Blaðsíða 16

16
FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 1987.
Spumingin
Hvernig er þitt óskaveður?
Hermann S. Jónsson: „Súld og rign-
ing - mér líður vel í svoleiðis veðri.
Sem bé-flokk máttu setja sól og þess
háttar."
Guðbjörg Hildur Kolbeins: „Sólskin.
Þegar er logn og sólskin og maður
getur verið úti við.“
Börkur Valdimarsson: „Bara eins og
búið er að vera undanfarinn mánuð
- sól og sumar.“
Jóhann Ólafsson: „Gott veður.
Sólskin og logn svo ég komist í sund
og sólbað þegar ég er búinn að selja
blöðin."
Þórdis Guðmundsdóttir: „Allt nema
rok - það tekur kraftinn úr manni.“
Sigrún Ásta Jónsdóttir: „Það er ann-
aðhvort sólskin og logn eða rok -
mér líkar vel við vindinn."
Lesendur
Hér drepa læknar
böm í hundraðatali
Einar Ingi Magnússon skrifar:
Sónartæki er tæki sem notað er á
sjúkrahúsum til þess að skyggnast
inn í líkama manna. Þetta tæki, sem
einnig kallast ómtæki, er aðallega
notað til þess að skoða fóstur í móð-
urlífi og kemur fram mynd af þeim
á sjónvarpsskjá.
Fyrir skömmu veittist mér sú ein-
staka ánægja að sjá fóstur í þessu
tæki. Það var ekki nema 8 vikna
gamalt en á því var full mannsmynd
og hjartað byrjað að slá. Þrem vikum
seinna sá ég það aftur. Það var þá
ekki nema 3 cm á lengd en spriklaði
og veifaði sínum smáu höndum.
Þetta var mikil upplifun en minnti
mig á skelfilegar og sorglegar að-
gerðir sem framkvæmdar eru, nefrii-
lega fóstureyðingar.
Ég gerði mér því ferð niður á skrif-
stofu landlæknis vegna þess að mig
langaði til þess að vita hversu marg-
ar fóstureyðingar væru framdar hér
á landi vegna félagslegra aðstæðna
hinna barnshafandi kvenna. En í
félagslegum aðstæðum er m.a. fólgið
það að kona búi við bág kjör og
heimilisaðstæður.
Mér var sagt að árið 1981 hefðu
samtals 597 fóstureyðingar verið
gerðar og þar af 525 af félagslegum
aðstæðum. Af sömu ástæðum voru
619 fóstureyðingar gerðar árið eftir,
af samtals 689. 1983 voru þær 543
af samtals 613. 1984 voru fóstureyð-
ingar samtals 742. Bráðabirgðatölur
liggja fyrir fyrir árið 1985 en engar
heildartölur eru enn komnar fyrir
síðastliðið ár.
Yngsta konan 1985 var ekki nema
14 ára en þær elstu yfir 45 ára. Þá
voru langflest fósturdráp gerð á kon-
um frá 15-29 ára. Þetta eru skelfileg-
ar tölur, skelfilegar staðreyndir, að
lifandi mannverur skuli vera drepn-
ar í hundraðatali hér á landi vegna
þess að ekki er talið hagkvæmt að
þær fæðist vegna kvennanna sem
ganga með þær. Þessi hættulegi
„Litla kriliö veifaði höndum..
hugsunarháttur er álíka og sá að
einstaklingar séu dregnir til aftöku
vegna þess að þeirra gæti beðið
hafragrautur og kartöflur en ekki
krásir og vín.
Lifandi fóstur eru menn, böm sem
enginn hefur rétt til að deyða. Fóst-
urdráp eru heldur harkalegar og
seinbúnar getnaðarvamir fyrir fólk
sem vill lifa lífinu. Fólk ætti að
skammast sín fyrir þær og ætti ekki
að komast upp með slíkt því fóstu-
reyðingar vegna félagslegra að-
stæðna em manndráp að yfirlögðu
ráði og slíkur verknaður er refsi-
verður samkvæmt lögum. Meðan ég
beið afgreiðslu hjá Landlæknisem-
bættinu, sem var með afburðum góð
og liðleg, rak ég augun í skjal sem
hékk þar á vegg, innrammað. Það
var Genfarheit lækna sem stofnað
var 1949. Þar segir m.a.: „Ég heiti
því að virða mannslíf öllu framar,
allt frá getnaði... “
Hér þarf greinilega einhverju að
breyta. Um leið og læknar vemda
lífið drepa þeir böm í hundraðatali
vegna þess að ekki þykir hentugt
að láta þau lifa vegna félagslegra
aðstæðna. Þau eru að vísu ófædd en
lifandi í móðurlífi. Hvað þá með
gamalt fólk og ósjálfbjarga? Hvar
er öll siðfræðin, mannréttindin og
mannkærleikurinn? Hvemig í
ósköpunum hafa þau lög verið sett
að leyfilegt sé að drepa ósjálfbjarga
böm í móðurlífi? Þetta em ekki nein
einkamál þessara bamshafandi
kvenna sem fremja slíkan verknað.
Morð em ekki einkamál, morð em
sakamál vegna þess að þau em glæp-
ir af fyrstu gráðu.
Að sjá litla krílið í sónamum, veif-
andi höndum sínum og hjarta þess
var byrjað að slá þrem vikum eftir
getnað, er reynsla sem vekur mann
til umhugsunar þegar vitað er að öll
þessi fósturdráp em framin og lög-
vemduð. Um hvað em þessar konur
að hugsa? Hvað er eiginlega að
læknum, alþingismönnum og bara
fólki yfirleitt?
Ég komst ekki hjá því að minnast
orða Drottins í heilagri ritningu þar
sem hann segir við mann einn:„
Áður en ég myndaði þig í móðuriífi
útvaldi ég þig.“ Og á öðrum stað
segir svo að það sé ákveðið hvað
menn eigi að verða áður en þeir
fæðast. Nei, þessum bamamorðum
verður að linna eða eins og prestur-
inn sagði við mig um daginn: „Þegar
líf er einu sinni kviknað, verður að
vemda það.“
HRINGIÐ í SÍIVTA
27022
MILIiIKIi.
13 OG 15
Sjúkrapúðar í bíla
Guðrún skrifar:
„ Fyrir skömmu var það í einhverju
dagblaðanna að skátamir væm famir
að selja sjúkrapúða í bíla. í þessum
púðum eiga að vera alls kyns hjálpar-
tæki til nota á neyðarstundu ásamt
bæklingi með upplýsingum um fyrstu
hjálp. Þetta er þarft framtak og undar-
legt að ekki skuli vera lögboðin skylda
að hafa slíkt í öllum bílum. Ég geri
það hér með að tillögu minni að lög
verði sett þess efnis að bíleigendur
skuli sjá um að hafa sjúkrapúða - eða
annað tilsvarandi - í bílum sínum og
skipti þá ekki máli hvort um nýja eða
gamla bíla er að ræða.“
Hvað gerist á
Natófundinum?
A.J. skrifan
„ Eflaust er það eðlilegt að okkur
íslendingum þyki tíðindum sæta að
Natófundurinn skuli haldinn hér-
lendis þetta vorið. Samt sem áður
kemur það nokkuð spánskt fyrir
sjónir að sjá blöðin uppfull af vanga-
veltum um hvort ekki verði nú
stórmerkileg skref stigin hér í átt til
afvopnunar - einmitt vegna þess að
leitogamir tveir funduðu á þessu
sama skeri fyrir nokkrum mánuðum!
Hafi staðarval funda áhrif á gang
friðarmála í heiminum er eins gott
að bíðja fyrir sér - hver skyldi verða
niðurstaðan eftir frmdahöld í kuld-
anum á Grænlandi eða í hitakófi á
suðurhvelinu! Er ekki kominn tími
til þess að leggja til hliðar bamaleg
skrif um afvopnunarmál og snúa sér
að kjamanum? Ég bara spyr.“
Meiri kvennaknattspymu
Gunnhildur hringdi:
Ég var á leik héma á laugardaginn
á Skaganum og þá unnu Skagamenn
13-0 í viðureign við Þór í Vest-
mannaeyjum. Það kom ekki neitt
um þetta í blaðinu ykkar og ég vil
gagnrýna það. Leikurinn var í öðr-
um flokki kvenna og mér finnst
yfirieitt alltof h'tið birt af kvenna-
knattspymu í blöðunum, sérstaklega
í yngri Qokkunum. Or þessu þarf að
bæta.
Frakkinn úr Lennon
Linda hringdi:
„Ég var að skemmta mér í Lennon
laugardaginn 30. maí og var svo
óheppin að týna fatahengisnúmerinu.
Þegar ég ætlaði að ná í frakkann minn
var hann horfinn úr fatahenginu og
fannst ekki. Ég vildi biðja þann sem
í ógáti hefur tekið frakkann að vera
ófeiminn við að hafa samband við
mig. Þetta er svartur síður leðurfrakki
og mikill missir fyrir mig. Því heiti ég
hverjum þeim fundarlaunum sem get-
ur bent mér á frakkann. Síminn hjá
mér er 16170.“
Reiðhjól:
Hver sækir
og sendir?
B.A. skrifar:
Það er mikill galli við reiðhjóla-
eignina hversu erfitt er að fá gert
við gripina. Ef springur á dekki er
meiri háttar mál að fá því kippt í
liðinn. Ekki aðeins eru reiðhjólavið-
gerðir sjaldséðar og vandfundnar
heldur þarf sérstaka bifreið til að
flytja „sjúklinginn" bæjarhluta á
milli. Einhverjir framtakssamir við-
gerðamenn ættu að taka sig til og
setja á stofh fyrirtæki sem ekki að-
eins gerir við gripina heldur sækir
þá og sendir heim aftur að viðgerð
lokinni.