Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.1987, Blaðsíða 18

18
FIMMTUDAGUR 3. SEPTEMBER 1987.
Menning
Kynleg læti í Nýlistasafninu
Hallgrímur Helgason: Blái drengurinn.
Nýlistasafiiið hefiir að undanfömu
hýst sýningar ungra myndlistarmanna
sem eru ýmist nýkomnir frá námi eða
em á leið í framhaldsnám. Um þessar
mundir stendur þar yfir sýning Hall-
gríms Helgasonar og Hjördísar
Frímanns sem er nýkomin frá námi í
Bandaríkjunum. Þessi sýning er að
því leyti lík sýningum sumarsins í
Nýlistasafninu að hún er hvort
tveggja í senn óvenjuleg og ómarkviss.
Hallgrímur Helgason
Hallgrímur sýndi í Gallerí Hallgerði
fyrr á þessu ári og vakti þá einkum
athygli fyrir óvenjulegar teikningar
og athyglisverða útfærslu á fyrirbær-
inu mannslíkami. Fígúrur hans eiga
sér einna helst fyrirmyndir hjá kúbist-
unum í dentíð en munurinn felst
einkum í því að myndir Hallgríms em
í senn flatar og með djúpa íjarvídd af
svipuðu tagi og í verkum Dalí og de
Chirico. Sjóndeildarhringurinn er þá
bein lína og dýptin aukin með skálín-
um. Hallgrímur þykir mér bestur í
fígúrum sínum eins og í myndum nr.
21 og 22 á sýningunni í Nýlistasafri-
inu. Það sem annars einkennir
myndlist hans er ótrúlegt hugmynda-
flug sem leiðir hugann að hugmyndum
súrrealistanna um draummyndir og
ósjálfráða skrift. Og ef við bætum síð-
an smáskammti af draumfaravanga-
veltum Freuds við skýringatilraunim-
ar þá kemur ekki á óvart að flestar
teikningamar og stór hluti af mál-
verkunum em á einn eða annan hátt
kynferðislegar fantasíur.
I sýningarskrá stendur að Hallgrím-
ur hafi málað og teiknað allar
myndimar á einum mánuði og í ljósi
þess getur maður ekki annað en undr-
ast afköst hans.
Hjördís Frímann
Þeir sem hafa stundað myndlist í
Merming
Þorgeir Ólafsson
Bandaríkjunum að undanfömu segja
að það sé ógemingur að alhæfa nokk-
um skapaðan hlut um myndlistina þar
vestra vegna þess að hún sé svo ótrú-
lega fjölbreytt. Það er því skemmtileg
tilviljun að nær allar sýningar ís-
lenskra myndlistarmanna, sem hafa
eða em við nám í Bandaríkjunum,
einkennast af stórum myndum og mik-
illi tjáningarþörf sem því miður virðist
oftar læti en útrás! Amgunnur Ýr
_ sýndi um daginn stórar mjmdir af
teygðum og toguðum fígúrum og nú
kemur Hjördís Frímann með fígúrur
sem að vísu em ekki eins togaðar og
hjá Amgunni en stórar og miklar. Hún
reynir ýmsar tjáningarleiðir expressi-
onistanna fyrr á öldinni, t.d. Nolde eða
Kokoschka, en tekst að mínu áliti
ekki að ná inn að kvikunni sem gefur
myndum þessara meistara líf og gildi.
Kannski eigum við alls ekki að líta á
fígúrur Hjördísar sem fólk af holdi og
blóði heldur aðeins sem form sem not-
að er sem myndræn uppistaða. Það
er ýmislegt sem gefur þeirri skoðun
byr, einkum það að myndimar bera
engin nöfii svo og að sumar myndimar
í nyrðri salnum em með öllu óhlut-
bundnar og aðrar þar sem rétt má
greina fígúrumar ef grannt er skoðað.
Ég er þeirrar skoðunar að óhlut-
bundnar myndir, í ætt við það sem
kallað er abstrakt expressionismi, séu
eitt erfiðasta myndform sem hægt er
að hugsa sér og því ættu byrjendur í
myndlist að fara sér hægt í þeirri að-
ferð.
Fælið verðlag
Þeir sem skrifa um myndlist í blöð
og tímarit hafa oft undrast verðlegg-
ingu mjmdlistarmanna á verkum
sínum. Aðalsteinn Ingólfsson benti á
það í grein um Graphica Atlantica í
sumar að íslenskir grafíklistamenn
ættu að taka verlagsmálin til athug-
unar því samanburður við verð á
verkum erlendu þátttakendanna var á
þann veg að íslensku verkin vora að
jafhaði miklu dýrari. Eftir að hafa
skoðað verð á myndum þeirra ungu
listamanna sem hafa verið að sýna hér
á landi í sumar hlýt ég að komast að
þeirri niðurstöðu að þetta unga hsta-
fólk vilji ekki selja myndir sínar og
setji því himinháar upphæðir á verk
sín.