Dagblaðið Vísir - DV - 08.12.1987, Page 19

ÞRIÐJUDAGUR 8. DESEMBER 1987.
19
Leið stundum eins
og stóiglæpamanni
- segir Sigmundur Ó. Steinarsson sem safnar bjórflöskum
„Þetta er erfið söfnun. Bæði eru
bjórflöskurnar þungar og fyrir-
ferðarmiklar og svo er bannaö að
flytja bjór til landsins. Ef ég væri
að safna frímerkjum væri ekkert
mál fyrir mig að skrifa kunningja
mínum í útlöndum og láta hann
senda mér þúsund frímerki í um-
slagi en það yrði erfiðara að láta
hann senda mér þúsund bjórflösk-
ur,“ sagði Sigmundur Ó. Steinars-
son blaðamaður, en hann á mikið
og glæsilegt safn af óuppteknum
bjórflöskum.
„Ég á núna um fimm hundruð
bjórtegxmdir frá ýmsum löndum.
Ég hef alltaf verið mikill safnari en
ég byijaði að safna bjórflöskum
árið 1965. Þá var ég staddur í Hull,
var sjómaöur, og sá nokkrar sér-
stæðar bjórflöskur uppi í hiliu á
krá. Ég keypti þessar flöskur og fór
með þær um borð og heim til ís-
lands. Eftir þetta tók ég alltaf með
mér 1-2 bjórkassa með flöskum af
ýmsum gerðum og með því móti
stækkaði safnið ört.
Eftir að ég hætti á sjónum varð
söfnunin erfiðari. Bannað var aö
flytja bjór til landsins en ég reyndi
samt að taka með mér 2-3 flöskur
þegar ég kom frá útlöndum. Þá leið
mér alltaf eins og stórsmyglara og
glæpamanni og var stimdum tek-
inn með bjór. Tollþjónunum fannst
lítið tíl afsakana minna koma þegar
ég sagðist ekki ætla að drekka bjór-
inn eða selja, ég væri safnari. Þeim
hefur sjálfsagt fundist afsökunin
einstaklega léleg.“
Sigmundur sagði að svona safn
væri plássfrekt og það krefðist
helst stórra lokaðra glerskápa því
annars söfnuðu flöskumar á sig
svo miklu ryki. En hefur hann aldr-
ei freistast til að opna eina og eina
flösku til að gæða sér á innihald-
inu?
„Nei, aldrei. Ég fer ekki að
drekka safnið mitt. Fyrir utan það
að margar flöskurnar eru orðnar
nokkuð gamlar og bjórinn varla
drykkjarhæfur. Einu sinni slæd-
dist óvart íslensk pUsnerflaska upp
í hiUu hjá hinum fíöskunum og þar
stendur hún óhreyfð enn.“
Sigmundur sagðist líka safna
glösum með bjórmerkjum og eitt
,sinn safnaði hann Uka dvergflösk-
um.
„Ég missti áhugann á því þegar
ég var einu sinni stoppaður í tolUn-
um með tólf dvergflöskur. Ég var
færður inn tU varöstjóra og tekm
skýrsla þar sem smyglvarningur-
inn var talinn upp, tólf dvergflösk-
ur og aUar tegundir tílgreindar
þannig að þetta varð löng og
skuggaleg skýrsla. Og flöskurnar
sá ég náttúrlega aldrei aftur," sagði
Sigmundur.
' -ATA
Dægradvö]
Sigmundur 0. Steinarsson dustar hér rykið af nokkrum bjórllöskum.
Þetta er þó ekki nema lítill hluti af safninu þvi hann á um 500 bjórtegundir.
DV-mynd KAE
Að baki hverjum
grip liggur saga
segir Sigurður R. Pétursson sem safnar vindlamerkjum og rakvélarblöðum
„Ég held að söfnunareölið sé
geysilega ríkt í öllum mönnum
enda safna aUir menn einhveijum
hlutum á lífsleiðinni. Söfnunarár-
áttan er sérstaklega mikU í mér og
ég hef verið safnari frá því ég var
sex ára. Ég byijaði að safna frí-
mérkjum og ég er enn fyrst og
fremst frímerkjasafnari. En ég hef
haldið ýmsum öðrum hlutum til
haga í gegnum tíðina, til dæmis
minnispeningum, vindlamerkjum
_og rakvélarblöðum," sagði Sigurð-
ur R. Pétursson, framkvæmda-
stjóri og kunnur frímerkjasafnari.
Það var fyrst og fremst vindla-
merkja- og rakvélarblaðásafn
Sigurðar sem vakti athygU DV
enda munu sUk söfn fremur fátíð.
„Það er algengur misskUningur
að það þurfi að vera mikUr fjár-
munir að baki góðum söfnum og
sumir áljta að menn séu að koma
sér upp söfnum til að skapa sér
einhver auðæfi. Mitt álit er að með
því að safna séu menn að fá útrás
fyrir vissa áráttu og að einnig Uggi
þar fróðleiksfýsn að baki. A bak
við hvern safngrip Uggur saga.
Sjaldnast er það merkileg saga sem
hefur breytt menningarþróuninni,
en saga samt.
Ég byijaði til dæmis 'að safna
vindlamerkjum eða magabeltum
vegna þess aö ég reyki vindla. Ég
ferðast töluvert og prófa nýja
vindla á hveijum stað og geymi
vindlamerkin. Þannig getur eitt
vindlamerki til dæmis minnt mig á
hitabylgju sem ég lenti í árið 69 í
Hollandi eða eitthvað slíkt. Vindla-
merkjasöfnunina hóf ég því með
að safna afurðum af eigin notkun
en síðan hafa ýmsir verið að gauka
að mér skemmtUeginn merkjum og
önnur hef ég fengið í skiptum.
Upphafið aö rakvélarblaðasafn-
inu var þannig aö ég var að aðstoða
mann meö frímerkjasafnið hans.
Hann hafði haldiö til haga rakvél-
arblöðum en ekki skipulagt safnið
eða flokkað það. Hann gaf mér
blöðin og síðan hef ég haldið tíl
haga nýstárlegum rakvélarblöðum
sem ég hef rekist á.
Ég held að þessi söfn mín sýni
nokkuð vel tilgang söfnunar al-
mennt. Ég get ekki ímyndað mér
að það liggi íjármunir í þesstun
söfnum en þau eru mér mikils
virði. Á bak viö blöðin og merkin
eru sögur og jafnvel fróðleikur,
minningar sem riíjast upp þegar
ég skoöa munina.
Það fer í taugarnar á mörgum
sem safna af ástríðu þegar sífellt
er verið að verðleggja söfn. Vissu-
lega eru til menn sem halda hlutum
tU haga vegna þess að þeir halda
að í þeim Uggi veraldleg verðmæti.
En hinir eru miklu fleiri sem safna
söfnunarinnar vegna,“ sagði Sig-
urður Pétursson.
-ATA
Sigurður Pétursson heldur hér á hluta af rakvélarblaða- og vindlamerkja-
safni sinu. Fyrir aftan hann eru bikarar sem fyrirtæki hans, Ís-Spor,
framleiðir ásamt barmmerkjum og verðiaunapeningum. DV-mynd S
Hefur safhað 100 þúsund
mismunandi ölflöskumiðum
- Þórður Jónsson á marga fágæta ölflöskumiða
„Ég byijaði aö safna miðum af
öl- og" gosflöskum árið 1959 en þá
vann ég hjá Ölgerð Egils Skalla-
grímssonar. Þá komu svo margar
skringilegar flöskur með þessum
hefðbundnu Egils flöskum og ég fór
að losa miðana af þeim. Svo ágerð-
ist þessi árátta smám saman, ég fór
að skrifa tii útlanda eftir miðum
og er nú kominn með allítarlegt
safn ölflöskumiða hvaðanæva úr
heiminum. Ég á orðið töluvert á
annað hundrað þúsund ölmiða. Ég
á um 90 þúsund mismunandi gerð-
ir en nokkur eintök af sumum
þeirra."
Meðal skemmtilegra safngripa,
sem Þórður á, eru gamlir íslenskir
gosflöskumiðar. Margir þeirra eru
frá framleiðendum sem fólk á miðj-
um aldri veit ekki að hafl verið tft.
Sem dæmi má nefna „Champagne
Limonade“ frá Gosdrykkjaverk-
smiðju Seyðisfjarðar, Kondítori
Bergsson í Vestmannaeyjum,
„Bakk-Öl“ frá Ölgerðinni á Eyrar-
bakka og margvíslegir miðar frá
Þórs-Ölgerðinni í Reykjavík. Þá er
í safninu miði af gamalli maltflösku
og stendur á honum: „Egils-Malt-
extrakt. Konunglegur hirðsali".
„Mér þykir nú einna vænst um
íslensku miðana. Þeir vekja hjá
manni minningar og bera vitni
þeim breytingum sem orðið hafa á
íslensku þjóðfélagi."
Þórður, sem vinnur hjá hreins-
unardeildinni, dundar aðaUega við
safnið á kvöldin þegar eiginkonan
er að vinna, en hún vinnur vakta-
vinnu á Borgarspítalanum.
„Ég hef verið að sanka að mér
alls kyns dóti í gegnum tíðina. Ég
safnaði lengi bjórplöttum og á
nokkur þúsund stykki en er hættur
að safna þeim vegna þess að ég hef
ekki tíma fyrir þá. Þá hef ég haldið
frímerkjum til haga og á orðið
óhemju magn af þeim. En ölmið-
arnir eru í fyrsta sæti hjá mér.
Áráttan er svo mikil að þegar ég
kemst í bjór skoða ég fyrst miðana
á flöskurium vel og vandlega áður
en ég fer að huga að innihaldinu,"
sagði Þórður Jónsson.
-ATA
Þórður Jónsson með nokkrar möppur, fullar af ölflöskumiðum. Þetta
er aðeins örlítið brot af safninu. DV-mynd S