Dagblaðið Vísir - DV - 01.02.1988, Blaðsíða 14

14
t
MÁNUDAGUR 1. FEBRÚAR 1988.
Spumingin
Veist þú hver ber kostnað-
inn af rekstri Keflavíkur-
flugvallar?
Þórður Pálsson: Nei, það veit ég ekki
en myndi þó segja að það væru
Bandaríkjamenn, að stórum hluta
a.m.k.
Kristín Kolbeinsdóttir: Nei, það veit
ég ekki og hef enga hugmynd um það.
Vífill Oddsson: Ég held að það séu
Bandaríkin að stórum hluta.
Guðmundur Björnsson: íslendingar
og svo Bandaríkjamenn að nokkru
leyti, held ég.
Runólfur ísaksson: Bandaríkjamenn
eða Atlantshafsbandalagið aö mestu
leyti, held ég.
íris Grönfeldt: Ríkið, að ég held.
Lesendur
Gæði kjúklinga hafa minnkað
Kjúklingar eru vinsæl matvara en gæði og verð ekki að skapi bréfritara
og kannski fleiri.
Sigþór skrifar:
Það eru nú ekki mörg ár síðan
farið var að neyta kjúklingakjöts
eða hænsnakjöts almennt hér á
landi. Fyrstu árin eftir stríð var
slíkt kjöt fáséð og t.d. var almenn
andúð margra sem voru úr sveit á
þessu kjöti. Má sennilega rekja það
til þess, að hænsnabúskapur til
sveita var eins konar aukabúgrein
og hænsni leituðu oft ætis í sorpi
og ýmsu því sem óæskilegt var á
víðavangi.
Þetta breyttist svo smám saman
og fólk vandist þessari kjöttegund,
og síðar enn betur þegar það fór
að fara í ferðalög erlendis og sjá
hvemig matreiða mátti kjúklinga á
marga vegu. Enn eru þó margir
íslendingar, einkum af gamla skól-
anum, sem láta hænsknakjöt kýrrt
hggja þótt ekkert annað sé á borð-
um.
Svo fór að lokum að kjúklingar
urðu hér eftirsóttir og eru enn.
Þeir hafa t.d. verið vinsælir hjá
yngri kynslóðinni og mikið keyptir
hráir og ekki síður heitir, mat-
reiddir og tilbúnir á borðið. Allt var
nú í góðu, lengi vel. Síðan kom að
því að þessi matvara hækkaði og
það mjög ört og er nú svo komið
að kíúklingar eru með dýrustu
matvælum sem hér finnast.
Kjúklingabú hafa sprottið upp
hér og þar um landið og allir vilja
koma sinni framleiðslu út eins og
eðhlegt verður að telja. En þegar
einn kjúkhngur er komin í um 400
krónur, hrár út .úr búð, þá er ekki
aht með fehdu, því þetta er sú teg-
und kjöts sem hvaö ódýrast er að
framleiða og svo er einnnig ahs
staðar erlendis. Kjúkhngar eru þar
taldir í verðflokki hamborgara. En
hér faha þeir næstum í sama verð-
flokk og nautakjöt, bæði í verslun-
um og á veitingahúsum.
En annað er verra. Kjúkhngar
þeir sem hér eru nú boðnir til sölu
eru orðnir mun verri en þeir áöur
voru. Ég hef nokkur nýleg dæmi
um þetta og frá nokkrum veitinga-
stöðum sem áður buðu upp á mjög
góða vöru. Ég er ekkert að elta ólar
við að nefna nein nöfn að sinni, en
gæði kjúkhnganna sem nú eru til
sölu í verslunum og um leið veit-
ingahúsunum hafa farið niður, um
það er ekki spurning.
Hvort þetta er því að kenna að
birgðir hafa hlaðist upp og veriö
er að selja gamla vöru eða þá að
fóðrun kjúkhnganna hefur eitt-
hvað verið breytt veit ég ekki, en
eitthvað hefur farið úr'skeiðis því
að kjötið er mun þurrara en áður
var og hamurinn veröur harður og
þykkur við steikingu, en það á ekki
að vera ef hráefnið er gott.
Þetta verður kannski lagfært nú,
þegar Neyténdasamtökin eru farin
aö taka máhn í sínar hendur að því
er varðar þessa vörutegund. Og að
minnsta kosti munu flestir neyt-
endur standa með samtökunum í
því að fá þessa vinsælu vörutegund
lækkaða í verði því hún er nú þeg-
ar ahtof dýr.
A tali hjá Hemma Gunn:
Vaxandi
2532-2975 skrifar:
í miðri viku og á virkum dögum
er, að öðru jöfnu, ekki um auðugan
garð að gresja hjá sjónvarpsstöðvun-
um. Þó er það ekki algilt. Og stundum
bregður fyrir mjög svo góðri dagskrá
aht kvöldið. Þetta átti t.d. við mið-
vikudagskvöldið 27. janúar sl. í
Ríkissjónvarpinu.
Þá var t.d. á dagskrá þáttur Hemma
Gunn, Á tah, þáttur sem ég hélt að
hreinlega væri dottinn upp fyrir.
Kannski ekki síst vegna þess að ég
hafði lesið einhvers staðar talsvert
ósanngjama gagnrýni á þennan þátt.
Trúði samt ekki að þátturinn yrði
lagður af vegna þess eins. Sú varð
enda ekki raunin.
Mér hafa þótt þessir þættir vera,
frá byrjun, eitt áheyrilegasta og
þægilegasta efnið, sem flokkast undir
afþreyingu, ásamt spumingaþáttum
Ómars sem era einnig bráðskemmti-
legir. En hvað um það, þátturinn Á
tah var aö þessu sinni sá besti til
þessa. Má eiginlega merkilegt heita
hvað stjórnandinn getur sífeht grafið
upp nýja aðUa, ásamt öðram sem
þekktir era fyrir, til að koma fram í
þáttunum.
í þessum þætti vakti sérstaklega
vinsældir
Hermann Gunnarsson.. .„Á tali.“
Skemmtiþáttur með víötæku efnis-
vali.
athygh mína tónhstin með stúlkun-
um og flutningi þeirra, svo og
söngvarinn sem flutti lagið New
York (þótt auðvitað slái enginn við
„Frankie boy“ í því lagi). Einnig var
gaman að sjá hveijir höfðu komist í
úrsht með lög sín fyrir Evrópu-
söngvakeppnina og þá var hka
fróðlegt að kynnast þingmanni (kon-
þáttanna
unni) úr þinghði þeirra framsóknar-
manna (þeim er þá ekki aUs vamað!).
En í það heUa tekið er þáttur Her-
manns Gunnarssonar afar þægUegur
og tiltöMega vandaður þáttur sem á
vel heima á dagskrá sjónvarpsins og
kannski einmitt á virkum vikudegi.
Hermann er orðinn með vönustu
sviðsmönnum að því er varðar fram-
komu og hæfilega ýtni (aldrei um of
eins og mörgum verður þó á sem
stjómendum þátta) og er lagið að
láta þáttinn „rúUa áfram“ í einni
samfeUu án þess að maður finni til
þess eða verði var við raunveruleg
skU miUi atriða. Því bjargar góð og
þægUeg sviðsframkoma stjórnand-
ans sem nær einnig að halda athygh
áhorfandans meðan á kynningu
stendur.
Auövitað má vera að þættir þessir
höfði ekki til allra, eins og gengur.
Hitt má fuUyrða að svona þættir era
einmitt þeir sem fólk sækist eftir í
sjónvarpi, létt afþreyingarefni með
innlendu og erlendu í bland, þáttur
sem engan getur skaðað og enginn
þarf að hneykslast á. Skemmtiþáttur
með víðtæku efnisvah. Gæti jafnvel
verið skemmtiþáttur fyrir vandiæt-
arana.
Miðstýrð neyslustefna?
H.H. skrifar:
Er hugsanlegt að sljómvöld
stefni að breyttum háttum í mál-
efnum verslunar og viðskipta þar
sem val neytenda um verð og gæði
eru stórlega skert? Eins konar mið-
stýrð neyslustefna!
Franskar kartöflur era nú t.d.
settar undir leyflsveitingar frá
landbúnaðarráðuneyti. Þessi vara
hefur verið á frflista, allt frá upp-
hafi viðreisnarstjómarinnar.
Gæði innfluttu vörunnar eru
ótvírætt miklu meiri heldur en inn-
lendu framleiðslunnar svo sem
fram kemur í mótmælum hátt á
annað hundrað veitinga- og mat-
reiðslumanna.
Verð innfluttu vörunnar er nán-
ast 33% af verði iniilendu fram-
leiðslunnar en með tollum,
vöragjaldi og sérstöku jöfnunar-
gjaldi, samtals 113%. Til skamms
tíma hefur verð til neytenda verið
tvöfaldað. - íslendingar velja ís-
lenskt en þeir gera kröfu um að
verð og gæði standist samanburð
við innflutta framleiöslu. Er það
óeðlilegt?
„Hvenærverður sett bann á innflutning niöursuðuvara?" spyr bréfritari.
Landbúnaðarráöuneytið hefur
ákveðið að flokka soðið og fryst
grænmeti sem nýtt og setja síðan
undir kvóta þegar íslenskt græn-
meti kemur á markað! Fryst
grænmeti er miklu skyldara niður-
soðnu grænmeti en nýju og spyr
maður þá gjaman: Hvenær verður
sett bann á innflutning niðursuðu-
vara?
Ráðherra utapríkisviðskipta hef-
ur á fundi hjá samstarfsráði versl-
unarinnar sagt aö nauðsynlegt
væri að skoða „ahs konar drasl“
sem flutt er til landsins (væntan-
lega þó vegna þess að einhver vill
kaupa?) - Er hér verið að boða
nýja „skömmtunartíma" - Hvað
má, hverjir mega? spyr ég einfald-
lega.
Hringið
í eíiria
1 OJLiLLCL
Sjúkraskýrsi-
ur lækna:
Anna Bjarkan skrifar:
Viðvíkjandi frétt í sjónvarpi um
að tryggingalæknum hafi verið
meinað að lita á reikninga lækna
í Heilsugæslustöð Árbæjar vil ég
taka fram eftirfarandi.
Sem Árbæingur, sem nýtur
þjónustu Heilsugæslustöðvar Ár-
bæjar, lýsi ég því yfir að miðað
við mitt Hfsmynstur til dagsins í
dag þá mætti setja mína sjúkra-
skýrslu, sem er í Árbæjarstöð-
inni, í blöðin.
Hitt er annað mál að ef ein-
hveijir ráðamenn rayndu vilja
lesa raína sjúkraskýrsiu en lækn-
ar ekki vilja leýfa það þá er það
vegna þess að þeir (lœknarnir)
vilja ekki kannast við að ég hafi
leitað til þeirra.
Annars fyndist raér að bæðí
læknar og aðrir þyrftu að fá skríf-
legt leyfi ef þeir vilja komast I
skýrslur sjúklinga.
ÞakkirtilHer-
dísar Þor-
valdsdóttur
Edda Bjamadóttir skrifar:
í lok dagskrár Ríldssjónvarps-
ins sunnudagskvöldið 17. þ.m.
flutti Herdís Þorvaldsdóttir
kvæöi Garcia Lorca, Stóri Faxi, í
þýöingu Magnúsar Ásgeirssonar
af slíkri snilld að unun var á að
hlýöa.
Mig langar að færa okkar tjöl-
hæfu listakonu hjartans þakkir
fyrir ótal ánægjustundfl.