Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.1988, Síða 15

MIÐVIKUDAGUR 20. APRÍL 1988.
15
í frumvarpi Borgaraflokksins
1. Þegar ætla má aö lífi eða heilsu
konu sé hætta búin af áfram-
haldandi meögöngu og fæðingu.
2. Þegar sterkar líkur eru fyrir því
aö barn sem kona gengur meö
eigi á hættu aö fæðast vanskap-
að eða veröa haldið alvarlegum
sjúkdómum.
3. Þegar ætla má, að þungun og
tilkoma barns verði stúlku, allt
að 16 ára aldri, of erfið vegna
óviðráðanlegra félagslegra
ástæðna. Foreldrar eða lögráöa-
maður stúlkunnar verða að
standa að slíkri umsókn með
henni. Þá skal læknisúrskurður
einnig liggja fyrir um að heilsu
stúlkunnar sé ekki stefnt í hættu
með aðgerðinni.
4. Ef konu hefur verið nauðgað eða
hún orðið þunguð sem afleiðing
af öðru refsiverðu athæfi.
Með aukinni fræðslu og ráðgjöf um
getnaðarvamir og barneignir má
koma í veg fyrir margar af þessum
ótímabæru þungunum og virðist
sem þar liggi hundurinn grafinn
þvi samkvæmt greinargerð frum-
varps Borgaraflokksins koma fram
mjög athyglisverðar upplýsingar
um notkun getnaðarvarna.
„Aukin notkun getnaðarvarna kemur
sjálfkrafa 1 veg fyrir mikið af þeim
ótímabæru getnuðum sem koma kon-
um 1 einhvern vanda - ef frumvarp
Borgaraflokksins nær fram að ganga.“
Fækkum fóstureyðingum
KjáUariim

Guðjón Andri
Gylfason
formaður ungra borgaraflokks-
manna á Norðurlandi-eystra
Tvær af hverjum þremur konum,
sem fengu fóstureyðingu, reyndust
ekki hafa notað getnaðarvarnir af
neinum toga.
Aukin notkun getnaðarvama kem-
ur sjálfkrafa í veg fyrir mikið af
þeim ótímabæru getnuðum sem
koma konum í einhvern vanda, ef
frumvarp Borgaraflokksins nær
fram að ganga.
í frumvarpi Borgaraflokksins
greinir að kynfræðsla verði aukin
til muna strax í skólakerfinu og
sérstök deild innan landlæknisem-
bættisins hafi yfirumsjón meö
kynfræðslumálum í landinu.
Þær konur sem koma til með að
verða ófrískar verða því aö reyna
að taka á sínum vanda (ef vandinn
er þá nokkur) með öðru móti en
fóstureyðingum. Jafnframt verður
ríkisvaldið að gera einhverjar ráð-
stafanir svo nýir einstaklingar
séu velkomnir í þennan harða
heim.
Mín von er að okkar háttvirtu al-
þingismenn taki frumvarpi Borg-
araflokksins vel og sjái sóma sinn
í að samþykkja það og að æðsta
markmið góðrar ríkisstjórnar ætti
að vera umhyggja fyrir mannlegu
lífi, gagnstætt eyðingu þess.
Guðjón Andri Gylfason
Nú þegar Borgaraflokkurinn
leggur fram frumvarp til laga um
friðhelgi mannlegs lífs finnst mér
að loks sé eitthvað að koma fram á
háttvirtu Alþingi sem kemur til
með aö sýna hver hinn raunveru-
legi hugur háttvirtra alþingis-
manna er gagnvart almennu lífi
þjóðarinnar.
Margt í þeim lögum nr. 25/1975
um fóstureyðingar sem nú eru í
gildi er stórgallað, þótt stærst sé
þar hinar svokölluðu félagslegu
fóstureyðingar.
Næg rök til að banna
Þessar félagslegu fóstureyðingar
eru svo að segja algerlega frjálsar,
t.d. ef kona verður ófrísk og vill
ekki eignast barnið, hver svo sem
ástæðan er, getur konan rölt inn
til næsta kvensjúkdómalæknis,
þulið upp einhverjar félagslegar
ástæður og þá þykir það sjálfsagt
að kona þessi fái fóstureyðingu
orðalaust. Svona einfalt má þetta
ekki vera vegna þess að það er
verið að eyða lifandi vitsmuna-
veru.
Svo er nú annað í allri þessari
umræðu, hvar kemur karlmaður-
inn inn í myndina? Á hann ekki
jafnan rétt til ákvarðanatöku?
Hvar er nú jafnréttið?
í greinargerð frumvarpsins segir
frá því að þegar lög nr 25/1975 öðl-
uðust gildi hafi fórstureyðingum
fjölgað úr 274 árið 1975, í 745 árið
1984, eða úr 32,5% árið 1975 í 92,85
árið 1984, gera þetta alls 5145 fóst-
ureyðingar, eyðing á mannlegum
verum á þessum 10 árum.
Einnig segir að þegar hegningar-
lögum nr 19/1940 var breytt var
kaflinn um manndráp mjög ein-
faldaður, sérstaklega ákvæðin um
fósturdráp. Fyrri hugsun var látin
halda sér, að fóstrið væri líf sem
ekki mætti deyða. Skv. 216. gr.
varðar það varðheldi eöa fangelsi,
allt að tveimur árum. Þessi lög eru
enn í gildi. Þessar tölur hér á undan
eru hreint óhugnanlegar og næg
rök til að banna fóstureyöingar
með þröngum undanþágum þó. Hjá
öðru verður ekki komist. í frum-
varpi Borgaraflokksins hljóða
þessar undanþágur í stórum drátt-
um svona:
„Rikisvaldið verður að gera einhverjar ráðstafanir, svo nýir einstaklingar séu velkomnir í þennan harða
heim,“ segir hér.
ASÍ-fólk:
Þjóðartekjur og kaupmáttur
Þiö hafið nú heyrt Þorstein Páls-
son og Þórarin V. Þórarinsson
alloft tala um ástand efnahagsmála
sem ekki leyfi alménnar kaup-
hækkanir. Fremur þurfi að draga
úr lúxusnum sem þjóðin naut á
góðærinu 1987. Annars fari laun
fram úr greiðslugetu atvinnuvega,
en þetta tvennt þurfi aö fylgjast að.
í samræmi við það hafa nú aðildar-
félög ASÍ verið að gera kjarasamn-
inga sem Ijóslega hljóða upp á
lakari kaupmátt fyrir árið 1988 en
1987. í því samhengi er eðlilegt aö
gera samanburð á þróun efna-
hagsmála og hins vegar þróun
launakjara.
Þróun þjóðartekna
Við berum saman þróun þjóðar-
tekna og svo kaupmáttar innan ASÍ
á þessum áratug samkvæmt tölum
úr Hagtölum mánaðarins frá Hag-
stofu og Fréttabréfi Kjararann-
sóknanefndar.
Þróun þjóðartekna fyrst. Pró-
sentutalan sýnir breytinguna frá
árinu áður. 1980: 2,7%, 1981:1,9%,
1982: -2,3%, 1983: -3,9%, 1984: 2,9%,
Kjállarinn
Þórarinn Hjartarson
stálsmiður
1985: 3,6%, 1986: 8.6%, 1987: 9,0%. A
tímabilinu í heild, mælt á fóstu
verðlagi, aukast þjóðartekjurnar
um 26,4%. Árleg fólksfjölgun á
þessum árum hefur verið mjög
nálægt 1% svo þjóðartekjur á mann
hafa aukist nálægt 18%.
Þróun kaupmáttar
Hugum þá að þróun kaupmáttar
á sama tímabili. Tekin er heildar-
tala (meðaltal) fyrir félagsmenn
ASÍ og kaupmátturinn 1980 settur
sem 100 stig. Mjög lítil breyting
■ verður fyrstu árin, þó verður 3%
hækkun kaupmáttar 1983. En 1980
verður hrap, í um og niður fyrir
80 stig. Svo fer hann ekki upp að
ráði fyrr en seinni hluta ársins 1986
og svo 1987. Góðærið mikla 1987 gaf
þá 105,9 stig fyrir ASÍ-meðlimi að
jafnaði, t.d 103,3 fyrir verkamenn
en 115,9 fyrir iðnaðarmenn sem
komu langskást út það ár. Við þetta
bætist að á 1. ársfjórðungi ársins
1988 var framfærsluvísitalan um
5,6% hærri en 4. ársíjórðung 1987
og kaupmáttur að sama skapi
lægri.
Af þessum reikningum má í
fyrsta lagi ljóst vera að hlutur allra
þessara hópa af hinum vaxandi
þjóðartekjum hefur minnkað veru-
lega. í öðru lagi er ljóst að hin
margrómaða uppsveifla kaupmátt-
ar á árinu 1987 er fremur fólgin í
eymdarkjörunum sem fyrir voru
en sældarkjörum það ár.
Kaupmáttur 1988 minni en
1980
Hvað gera svo hinir nýju kjara-
samningar? Samkvæmt útreikn-
ingum hagfræöings ASÍ, Ara
Skúlasonar, munu samningar
Vekamannasambandsins á árinu
1988 gefa félagsfólki 95,6% af kaup-
mætti ársins 1987 og 92,6% á 1.
ársfjórðungi 1989. Og þaö þótt hann
reikni ekki með nema 16% verð-
bólgu (Vinnan, 2. tbl. 1988). Með því
móti fer kaupmáttur VMSÍ fólks
vel undir kaupmátt ársins 1980.
Samt reiknar Þjóðhagsstofnun með
svipuðum þjóðartekjum í ár og á
metárinu 1987.
Til að setja málið enn skýrar upp,
má finna meðaltal þjóðartekna og
kaupmáttar á áratugnum miðað
við 100 árið 1980. Út úr því kemur
að árin 1980-7 hafa þjóðartekjur á
mann verið ca. 109 stig en kaup-
máttur ASÍ-fólks á sama tíma verið
93,9 stig.
Það sem blasir við er stóraukið
arörán, hlutur þessa fólks af heild-
arverðmætasköpuninni minnkar.
Ekki er um að ræða einhveija eina
starfstétt heldur ASÍ í heild. Og lík-
lega kæmi dæmið síst betur út fyrir
starfsfólk ríkisgeirans.
í framhaldsgrein ætla ég, 1 fram-
haldi af þessum útreikningum, að
íjalla um kjaramálastefnu verka-
lýðsforystunnar. Fylgist með!
Þórarinn Hjartarson
„I samræmi við það hafa nú aðildarfé-
lög ASI verið að gera kjarasamninga
sem ljóslega hljóða upp á lakari kaup-
mátt fyrir árið 1988 en 1987.“