Dagblaðið Vísir - DV - 23.04.1988, Side 14

14
LAUGARDAGUR 23. APRÍL 1988.
Frjálst.óháÖ dagblað
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaöur og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÖNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELiAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjóri: JÓNAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11, SiMI 27022
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
PRENTSMIÐJA FRJÁLSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF., ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Áskriftarverð á mánuði 700 kr.
Verð i lausasölu virka daga 65 kr. - Helgarblað 80 kr.
/ skugga sumars
Hún er blandin, kveöjan hjá okkur íslendingum þeg-
ar sumri er heilsað. Eftir tiltölulega hógværan vetur,
hefur kyngt niöur snjó og frost hefur komist allt niður
í fimmtán stig síðustu dagana. Veturinn hefur heldur
betur misst tímaskynið og sjaldnast hefur sannast betur
að hér á landi er allra veðra von. Það gildir um fleira
en veðráttuna. í stjórnmálunum er einhver iða komin
af stað, sem erfitt er að lýsa en ókyrrðin leynir sér ekki.
Né heldur óvissan.
Margir settu upp stór augu þegar Framsóknarflokk-
urinn boðaði til miðstjórnarfundar um þessa helgi, en
sú fundarboðun mun ekki vera samkvæmt venjunni í
flokknum. Leiddar voru að því líkur, að Framsókn
væri á leiðinni út úr ríkisstjórninni og einhverjar þreif-
ingar munu hafa átt sér stað um annars konar stjórnar-
myndun ef núverandi ríkisstjórn hrykki upp af.
Framsóknarflokkurinn fékk skammir fyrir að grafa
undan ríkisstjórninni og spurt er: Er Framsókn í stjórn
eða í stjórnarandstöðu?
Nú fer þessi Framsóknarfundur fram í dag og satt
að segja sýnist ekki vanþörf á. Það getur varla tahst
óábyrgt af Framsóknarflokknum að kalla saman til
aukaþings til umræðna um efnahagsmál, eins og þeim
málum er komið. Það getur varla talist til stjórnarand-
stöðu hjá Framsókn að vilja nú knýja á um ákveðnari
stjórnvaldsaðgerðir og leggja fram sínar tillögur um
þær.
Sannleikurinn er sá, að útlitið er afar dökkt, og Þor-
steinn Pálsson, forsætisráðherra, hefur viðurkennt að
undanfórnu að efnahagsforsendur hafi tekið miklum
breytingum frá því í febrúar, þegar ríkisstjórnin greip
til gengislækkunarinnar. Það þarf heldur ekki orð for-
sætisráðherra til. Verðlag á erlendum mörkuðum hefur
lækkað verulega á fiskafurðum okkar. Viðskiptahahinn
er næstum því einn mihjarður króna í hverjum mán-
uði. Undirstöðuatvinnuvegirnir hanga á heljarþröm-
inni. Viðtal Morgunblaðsins við Brynjólf Bjarnason,
framkvæmdasfjóra Granda, er glögg lýsing á ástandinu.
Enn er ósamið um laun og engar sættir hafa skapast
um launastefnu. Verkfah verslunarmanna skilja fæstir.
Kröfur þeirra eru langt út úr kortinu og sprengja launa-
rammann sem flestir aðrir eru búnir að semja um.
Verslunarmannaforystan ætlar greinilega að gera sitt
besta til að skapa enn meiri usla og óvissu á vinnumark-
aðnum. Enda er fljótt í atvinnuleysið við þessar kring-
umstæður. Grandi segir upp sextíu manns um þessi
mánaðamót og skriðan er komin af stað.
Þarf einhver að vera hissa þótt Framsóknarflokkur-
inn telji ástæðu til fundarhalda? Fréttir hafa einnig
kvisast út um undanhald ráðherra í fastgengisstefnunni
og sýnt er að ríkistjórnin verður fljótlega að grípa til
róttækra aðgerða ef hún vih ekki fljóta sofandi að feigð-
arósi. Framsóknarmenn munu leggja fram sínar thlögur
um helgina og fara ekki dult með þær. Hvað vilja hinir
flokkarnir?
Við heilsum sumri í skugga. í skugga síðbúins vetrar
og í skugga ískyggilegra tíma í efnahags- og atvinnumál-
um. Lamandi áhrif víðtæks verkfaUs bæta þar ekki um.
Veðurfræðingar spá hlýnandi veðri á næstunni. Efna-
hagsráðgjafar geta ekki sagt það sama. Það eru engin
hlýindi framundan á þeim vettvangi. Því miður.
Er það ekki dæmigert um seinheppni okkar að veður-
farið, sem ekki er á okkar valdi, það batnar? En
efnhagsmálin sem við getum stjórnað. Þau klúðrast.
EUert B Schram
Sagan með siðferði-
lega boðskapnum
Þetta er dúndurhverfi sem við
búum í hér í Róm.
Barinn okkar lokar um leið og
verslanimar.
Hér er engin póststofa, enginn
banki, ekkert slökkvilið, engin
slysadeild.
Við þurfum heldur enga slysa-
deild. Við enun svo vandað fólk.
í fyrra tókst okkur að meija lög-
gæslu út út borgarstjóminni. Nú
er blár aftanívagn, merktur Lög-
regla, við aðalgötima. Inní honum
er einn lögregludrengur sem stend-
ur þrotlausa varðstöðu fyrir
framan sjónvarpið. Við þurftum
ekkert á honum að halda. Fengum
okkur hann bara út af fólki sem
villist inn í hverfið okkar og keyrir
á bílana okkar.
Það er svo rólegt héma. Strætó
kemur voða sjaldan aö trufla fólk
á biðstöðvunum. Það er dáldið
slæmt. Þannig er nefnilega, að ein
blokkin er full af negrum, indverj-
um og aröbum. Þetta fólk er eitt-
hvaö voðalega iUa statt, ekki nema
einn bOl á húshald. Þess vegna
standa oft háfættar negrakonur
tímunum saman á stoppistöðinni
og em svo töff í tauinu, að það er
ekki nokkur leið að utanaðkom-
andi, sem æða í gegn eftir aðalgöt-
unni, taki þær fyrir farandvinnu-
konur.
Grænu blettirnir okkar em ekki
þaktir bréfarusli og bömum. Svo
aUt önnur áferð en í öðrum hverf-
um, þar sem komið hefur veriö upp
bekkjum og rólum og böm og
hundar velta sér í viðkvæmri gras-
rótinni, við látum okkar böm leika
sér á bUastæðunum.
Hér em heldur engin eiturlyf. Við
vitum vel að það fannst ekkert
maríúana í gagnfræðaskólanum í
haust. Það eru bara lygar úr öfund-
sjúkum lögreplumönnum með
heimska hund.a, sem bjuggu allir í
öðmm hverfum.
En best af öUu er, að hverfið okk-
ar er byggt réttu fólki. Það er aUt
með andUt í réttum skorðum. Arki-
tektinn hefði ekki fengið betri
andUt á stigagangana sína þótt
hann hefði teiknað þau sjálfur. Þau
haggast ekki, þessi andUt, þótt fólk-
ið sem á þau dragi búntin af
gluggaumslögunum upp úr póst-
kössunum sínum.
Hér er friðsælt eins og í Þang-
hafinu, marandi í háffu kafi
sómakærleikans bíða innfæddir
dauða síns. Þaö á að verða snyrti-
legur dauðdagi, engin óp, engin
svitaböð. Konumar ætla aUar í
hárgreiðslu áður en þær hitta
Drottin.
Á sunnudagsmorgnum er farið til
kirkju. Fingumir lesa sig eftir
í talfæri
Auður Haralds
talnaböndunum og fóUdð trúdr á líf
eftir dauðann.
Hér er næstum enginn sem trúir
á lff fyrir dauðann.
Þetta er alveg dúndurhverfi.
En hér leynist líf. Ég veit það.
Veggimir era svo þunnir.
Meira að segja fiör líka. Það fer
fram hjá skósmiðnum. Skósmiður-
inn er maður að mínum smekk.
„Það verða sex þúsund,“ segir
hann höffilega við eldri mann.
Maðurinn er kUpptur, kembdur og
rakaður með rétta gerð andlits.
„Af hverju," spyr ég þegar mað-
urinn er farinn, „borgar þessi
maður sex þúsund fyrir sömu við-
gerð og ég borga þrjú?“
„Suss,“ segir skósmiðurinn.
„Þetta er þannig maður.“
Er skósmiðurinn kommúnisti?
Hann er það ekki. Heldur:
„Ég læt þessa lffandi dauðu borga
fuUt verð. En fólk sem er almenni-
legt, sem getur brosað og talað og
telur það ekki eftir sér, það borgar
háfft verð.“
Ég er á leyniverðlista skósmiðs-
ins. Það er líkt og að hafa fæðst í
örbirgð, en meikaö það inn í frí-
múrararegluna.
Bara öfugt.
Svo bregðast hælar sem sólar. Ég
er komin aftur tU skósmiðsins efdr
viku, enn með nýju vetrarstígvéUn
sem ég keypti á umframviðbótar-
aukaláni frá Visa.
„Hafiö þér heyrt...“ hrópar skó-
smiðurinn og rífur sólann undan
eldri kvenskó, án blíðu. „Hafið þér
heyrt það nýjasta frá SikUey?“
Það hef ég ekki.
„Ástfangið par sem strauk að
heiman. TU aö njótast. Getið þér
ímyndað yður hvað þau vom göm-
ul?“
Það get ég ekki.
„Hún var yfir áttrætt og hann
nímlega níræður. Struku, ha?
Hvað,“ vUl skósmiðurinn vita,
„hvað halda þau eiginlega að þau
geti gert?“
„Það,“ segi ég. „Þetta Uð þarna
suöurfrá er á fengitíma fram í
dauðann."
„Það?“ fnæsir skósmiðurinn. „Á
þessum aldri? Ég held nú síður.“
Sjáffur er hann nefnUega rétt yfir
fertugt.
Um kvöldið segir unglingurinn
sonur minn: „Nei, ekki slökkva á
sjónvarpinu. Það er erótísk mynd
á sjöundu rás.“
„Nú, er fagmynd á sjöundu,“ segi
ég. Svo sitjum við og horfum á
þennan leiðarvísi um notkun kyn-
færa.
Það er fátt um tæknUeg atriði.
Nema ef vera skyldi, að við fáum
það á hreint að þótt þröngar gaUa-
buxur séu hasarsexý, þá hafa þær
aftrandi áhrif. Það er ekki nokkur
leið að komast úr þeim, ekki einu
sinni með aöstoð sjálfboðaUða. Já,
það er ekki hægt að kaUa þetta fag-
filmu fyrr en kemur að félagslega
innlegginu.
Foreldrar stúlkunnar reyna aö
bjarga hjónabandi sínu á baðinu.
Um leið og rennur upp fyrir okkur
að frúin er ekki að skríða í gólfinu
af því að hún missti spennuboxið,
heldur hangir í náttbuxum pabba,
sem öfugt viö gaUabuxur renna létt
og Upurlega niður, þá gargar ungur
sonur minn:
„Ojjjjjjbara... þessi gamal-
menni...“
Ég sný mér í sófanum og segi;
harðri, kaldri röddu:
„Þau em í hæsta lagi þrjátíu og
sex.“
Hann hugsar, hratt. Segir svo,
fuUur umburðarlyndis:
„Já, ég er ekki að segja að þau
séu of gömul til að vera að þessu...
En mér finnst ekki að það eigi að
sýna það...“
SiöferðUegi boðskapur þessarar
sögu er ekki sá, að það er nokkuð
sem við höldum að aðeins við höf-
um áhuga á, og henti í hæsta lagi
okkar aldursflokki.
Heldur, aö öldmðu elskendurnir
á SikUey hafa lent í bölvuðu brasi
við að ná út elUlífeyrinum sínum
eftir að þau vom strokin úr bæjar-
félaginu.
SpakmæU: Þegar fátæktin kemur
inn um dyrnar, flýgur kærleikur-
inn út um gluggann.
„Hafið þér
heyrt þaö
nýjasta frá
Sikiley?"