Dagblaðið Vísir - DV - 23.04.1988, Blaðsíða 26

26
LAUGARDAGUR 23. APRÍL 1988.
Popp
The Smithereens eru komnir á kreik að nýju
Hyggjast koma til íslands í haust
Liðsmenn hljómsveitarinnar The
Smithereens er með góðri samvisku
hægt að telja til íslandsvina. Þó ekki
væri nema vegna þess að hér á landi
komst sveitin í fyrsta skipti í topp-
sæti vinsældalista. Það var fyrsta
breiðskífa Smithereens, Especially
For You, sem náði þeim áfanga.
Nú er önnur platan komin út. Gre-
en Thoughts heitir hún og var ekki
iengi í smíðum að sögn Pats DiNizios
söngvara, gitarleikara og laga- og
textasmiðs The Smithereens.
„Ég samdi öll lög plötunnar í nóv-
ember síðasthðnum,“ sagði hann í
einkaviötali við DV. „Læsti mig inni,
tók símann úr sambandi, settist nið-
ur og lét gamminn geisa. Þegar lögin
voru tilbúin héldum við eina æfmgu
í New York þar sem við renndum
yfir væntanlegt efni plötunnar. Við
tókum þessa æfingu upp á kassettu
og sendum hana til upptökustjórans,
Dons Dixon. Þegar hann var tibúinn
fórum við tíi Hollywood og tókum 22
lög upp á tveimur dögum. Þetta var
allur undirbúningurinn. Við reynd-
um að hafa tónhstína eins einfalda
og við gátum enda tók það samtals
aðeins sextán daga að hljóðrita plöt-
una, hljóðblanda og finpússa það sem
þurfti að laga til.“
Meira en nóg af lögum
Á plötunni Green Thoughts eru
ellefu lög. Pat DiNizio var spurður
að því hvað yrði um hin ehefu sem
ekki komust með.
„Upphaflega áttí Green Thoughts
aðeins að verða tíu laga plata,“ svar-
aði hann. „Við bættum síðan einu
við á síðustu stundu, laginu Elaine.
Þau ehefu lög sem ekki komust með
að þessu sinni ætíum við að setja á
B-hliöar smáskífanna og sem auka-
lög á tólf tommur.
Eg samdi reyndar ekki öll ellefu
lögin sem urðu afgangs," hélt DiNizio
áfram. „Jim Babjak, gítarleikarinn
okkar, lagði eitt lag í púkkið og einn-
ig hljóðrituðum við nokkur gömul
og þekkt lög. Eitt þeirra er Something
Stupid sem Frank og Nancy Sinatra
sungu í gamla daga. Bandarísk söng-
kona, sem heitír Martí Jones, syngur
það með mér. Einnig tókum við upp
Iggy Pop-lagið Lust For Life, Psycho
Daysies, furðulegt lag sem Yardbirds
sendu frá sér síðla á sjöunda ára-
tugnum, Harlem Knockturn, Ruler
Of My Heart, sem er gamalt New
Orleans-lag og einhver fleiri.“
Uppáhaldslagiö
Lagið Only A Memory hefur þeg-
ar verið gefið út á smáskífu. Pat
DiNizio kvaðst ekki viss um hvaða
lag yrði á þeirri næstu. „Það eru
ákaflega skiptar skoðanir um það,“
sagði hann. „Það er altént betra en.
ef við gætum ekkert lag fúndið. Sjálf-
ur hefði ég áhuga á að Drown In My
Own Tears yrði gefið sérstaklega út.“
Það hlýtur að vera erfitt fyrir laga-
höfund að verða að velja eitt lag af
plötu sinni og segja að það sé uppá-
haldslagið. Pat Dinizio var eigi að
síður beðinn um að velja eitt öðrum
fremur.
„Þau eru raunar öh uppáhaldslög,
hvert á sinn hátt,“ svaraði hann. „En
úr því að þú biður um aðeins eitt,
vel ég Drown In My Own Tears. Það
er raunar gott dæmi um hvemig The
Smithereens hljómar um þessar
mundir. Og ég held ég getí fuhyrt að
platan Green Thoughts í hehd sinni
gefi mun betri mynd af því hvemig
The Smithereens hljómar í raun og
vem en Especiahy For You gerði.“
Nokkrir gestaleikarar koma fram
á Green Thoughts ef svo má að oröi
komast. Marti Jones, sem fyrr var
nefnd, syngur bakrödd í einu lagi.
Steve Berlin, saxófónleikari Los Lo-
bos, spilar í einu lagi og gamla
kempan Del Shannon kemur lítillega
við sögu. Hann var poppstjama um
1960 og gerði til dæmis vinsæl lögin
Runaway og Hats Off To Larry.
Hvemig skyldi það hafa atvikast að
gamah poppari, löngu hrofinn úr
sviðsljósunum, skyldi taka lagið með
The Smithereens á plötu?
„Þetta var eiginlega fyrir hreina
thviljun," sagði DiNizio. „Trommu-
leikarinn okkar, Dennis Diken, cr
ákafur aðdáandi Shannons og eftir
að Especiahy For You kom út sendi
hann gamla manninum spólu með
lögum plötunnar. Del Shannon varð
ákaflega glaður, hringdi sérstaklega
í Dennis og þakkaði honum fyrir.
Jafnframt bað hann okkur að hta inn
tíl sín ef við yrðum á ferðinni í Kali-
fomíu.
Popp
Ásgeir Tómasson
Þegar við vorum mættir í Capitol
stúdíóið í Hohywood datt Dennis í
hug að hringja í Del. Og einhvem
veginn æxlaðist það svo th að hann
kom í heimsókn daginn sem við vor-
um að hljóðrita lagið The World We
Know. Einhver spurði hvort Del vhdi
syngja með. Hann var meira en th í
það þegar hann haíði sannfærst um
að okkur væri alvara. Og í raun og
vem var það mikhl heiður fyrir okk-
ur að þessi gamla kempa skyldi vhja
taka lagið með okkur."
Dan Dixon
Þaö er einn af ungu, upprennandi
upptökustjórunum í Bandaríkjunum
sem hefur pródúseraö báðar breið-
skífur The Smihereens. Don Dixon
heitír hann. Dixon hefur meðal ann-
ars unniö með R.E.M. og fleiri
þekktum bandarískum hljómsveit-
um auk þess sem hann hefur sent frá
sér tvær sólóplötur. Tekur það ekki
hljómsveitir langan tíma aö bíða eftir
jafn önnum köfnum stjömuupptöku-
stjórum og Dixon? Pat DiNizio var
inntur eftir því.
„Það leit satt aö segja út fyrir að
við ynnum ekki með Don Dixon að
Green Thoughts plötunni. En röð af
thvhjunum hagaði því þannig að við
vorum staddir á sama stað á sama
tíma og allir meira en th í að vinna
hver með öðmm.
Don Dixon hefur mikið að gera um
þessar mundir og er ákaflega eftirs-
óttur upptökustjóri auk þess sem
hann þarf náttúrlega að líta eftir eig-
in tónlistarferli. Sem betur fer vomm
við heppnir í þetta skiptíð. Vonandi
eigum við eftir að vinna meira saman
í framtíðinni því að mínum dómi
náum við ákaflega vel saman.“
Hljómleikaferðin er hafrn
The Smithereens veröa með
hljómleikahald út þetta ár að
minnsta kosti th að fylgja nýju plöt-
unni eftír. Ferðin hófst þann 15.
þessa mánaðar í Norfolk í Virginiu.
Síðan ferðast hljómsveitin fram og
aftur um Bandaríkin aht fram tíl
hausts.
„Eftir það hyggjumst við fara yfir
hafið og spha í Bretlandi og megin-
landi Evrópu og þá vildum viö
gjaman koma við á íslandi í leið-
inni,“ sagði Pat DiNizio.
Hljómsveitin hélt tvenna tónleika
hér á landi í febrúar í fyrra og fyhti
Gamla bíó tvisvar. Eftir tónleikana
hér lá leiðin th Bandaríkjanna þar
sem The Smithereens sphuðu aht
sumarið og fram á haust.
Fjórmenningamir voru í slagtogi
með Los Lobos um tíma og héldu
einnig tónleika með ýmsum öðrum
listamönnum. Pat DiNizio var spurð-
ur að því hvort The Smithereens
hygðust verða aðalnúmerið á tón-
leikaferð sinni núna eöa koma fram
sem upphitunarsveit með öðram
þekktari.
„Við vonumst til að þetta verði sem
mest „okkar“ tónleikar," svaraði
hann. „Það hefur talsverða ókosti að
vera upphitunarsveit. Hljómkerfið
og ljósin em þá stiht fyrir einhveija
aðra og maöur verður að láta sér það
lynda.
Við ætlum að spha mikiö í sumar.
Sleppa öhum risastóm stöðunum og
vera í staðinn með fleiri konserta í
htlum og miðlungsstómm sölum. Th
dæmis verðum viö fjögur kvöld í röð
í Bottom Line í New York og álíka
oft í The Roxy í Los Angeles. Báðir
þessir staðir em hthr en ákaflega vel
þekktir.
Það er rétt að við sphuðum mjög
mikið eftir að fyrsta breiðskífan okk-
ar kom út. Við emm sammála um
það fjórmenningamir að það sé ekki
sjálfgefinn hlutur að fá aö halda
Ihjómleika og fá fólk th að flykkjast
á þá. Það em forréttindi sem okkur
hafa hlotnast og sem betur fer höfum
við gaman af að leika á hljómleikum.
Satt best að segja lítum viö miklu
fremur á okkur sem hljómleika-
hljómsveit en stúdíómúsíkanta.
Áður en við slógum í gegn með eigið
efni sphuðum við ánjm saman ann-
arra tónhst eða vomm undirleikarar
þekktra hstamanna eins og Otis
Blackwehs. Við þekkjum því dökku
hhöamar á vinnunni okkar ágætlega
líka.“
Pat DiNizio kvaðst aö lokum
hlakka th þess að koma til íslands í
haust og hehsa upp á þann hóp fólks
sem hann kynntist síðast er hann
kom í heimsókn.
-ÁT-