Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.1989, Qupperneq 16

16
MÁNUDAGUR 13. MARS 1989.
Lesendur i>v
VaraflugvöDur NATO
Spumingin
Hvaöfæröu mörg
páskaegg?
Elin Simonardóttir, atvinnulaus: Ég
kaupi eitt handa mér og eitt handa
syni mínum.
Jóhann Ingi Sigtryggsson, 11 ára: Ég
fæ svona 2-3 í gjafir frá hinum og
þessum í ættinni.
Friðrik Ingi Ólafsson, 11 ára: Ég fæ
eitt meðalstórt og eitt lítið frá pabba
og mömmu.
Karl G. Jónsson, 11 ára: Ég fæ von-
andi tvö páskaegg frá afa og ömmu
eða einhverjum.
um og læt það duga.
örn Kjærnested lögreglumaður: Ég
verð að kaupa svona 4-5 páskaegg,
ég veit ekki hvort ég fæ neitt sjálfur.
Magnús Guðmundsson, fyrrv. lög-
reglumaður, Patreksfirði, skrifar:
Þaö gegnir furðu hvað sumir al-
þýðubandalagsmenn staðna í hugs-
un gagnvart öryggismálum, friði
og þíðu í heiminum á milli stór-
Gísli skrifar:
Eins og margir aörir hef ég oft orð-
ið fyrir því að ekið hafi verið fram
úr mér viö gangbraut eftir að ég hafði
stöðvað fyrir gangandi vegfaranda. -
Slíkt er að sjálfsögðu stórhættulegt
og hefur oft valdið slysum.
Einar Árnason hringdi:
Mér finnst ekki nema sjálfsagt að
neytendur komi til skjalanna núþeg-
ar veröhækkanir hafa dunið yfir
landslýð með óbilgjömum hætti. Eða
hvenær ætlar þessi þjóð og þá aðal-
lega neytendur aö láta að sér kveða
ef ekki þegar öllum tiltækum ráðum
verður að beita til að koma í veg fyr-
ir aö heimilin verði gjaldþrota?
Og einnig mætti spyija: Hvers
vegna þurfa t.d. mjólk og mjólkur-
vörur að hækka um 5 - 11% frekar
en laun fólks í landinu? Hvers vegna
geta bændur ekki beðið eins og aðrir
eða þeir milliliðir sem vinna og selja
afurðir þeirra? Og hvað með kaup-
menn, því geta þeir ekki tekið á sig
byrðar eins og aðrir? Ef gengi fellur
i um 1 eða 2% þurfa vörur ávallt að
hækka samstundis - og það með
samþykki Verðlagsstofnunar! - Ekki
fá launþegar, neytendur, gengisfell-
veldanna. Stjómmálastefna þeirra
alþýðubandalagsmanna, sem
vinna stöðugt gegn hagsmunum
ríkisins og bandalagsríkjum ís-
lands, getur ekki annað en skaðað
þjóðina og aukið spennu á friðar-
I Bretlandi er reynt aö koma í veg
fyrir slys með sikksakk götumerk-
ingum sem stranglega banna fram-
úrakstur hvorri akreininni af tveim-
ur sem er eftir að komið er að slíkum
merkingum. - Mætti ekki reyna þetta
hér?
ingu bætta fyrr en aö loknum alls-
heijarsamningum.
Þessar árásir á kjör neytenda og
heimila þeirra em orðnar óþolandi
og nú er ekki um annað að gera en
leggjast á sveif með Neytendasam-
tökunum af fullum krafti. Neyslu-
stöövun á ákveðnum vömtegundum
er þar áreiðanlega inni í myndinni.
Og þaö era svo sem fleiri vörateg-
undir en matvörur sem æskilegt
væri aö beita sér gegn vegna verð-
hækkana. Þar í flokki era t.d. bensín
og iðgjöld bifreiðatrygginga.
Það sem skiptir þó mestu máli er
að almenningur taki saman höndum
rétt eins og annars staðar gerist við
þessar aðstæður og styöji Neytenda-
samtökin sem til þessa hafa átt undir
högg að sækja vegna tregðu neytenda
og kæruleysis um hagsmunamál sín.
- Nú er stundin runnin upp. Tökum
höndum saman.
tímum.
Ef menn vilja gera ísland þýðing-
arlaust í augum þeirra sem hyggja
á stríðsrekstur á Atlantshafi verða
þeir að eyðileggja og þurrka út allt
sem getur vakið áhuga viðkomandi
Norma E. Samúelsdóttir rithöf. skrif-
ar:
Fyrir u.þ.b. mánuði - sex vikum -
keypti hún sér nauðsynjavöru. Bux-
ur, svartar flauelssíðbuxur; ósköp
venjulegar - eðs svo hélt hún. Reynd-
ar alveg viss. Vitni vora til staðar,
dætumar sáu hana koma heim með
nýjar síðbuxur, svona venjulegar
svartar. - Fínar útsölubuxur úr Hag-
kaupi.
Dag einn eftir að hafa þvegið bux-
umar tvisvar til þrisvar horfði hún
niður á þær og sjá; þessar buxur
vora ekki lengur eins og nýjar bux-
ur, þær vora slitnar eins og eftir eins
til tveggja ára sífellda notkun. - Best
að benda verslunarstjóranum eða
einhveijum starfsmanni á gallaða
vöra, hugsaöi hún. - Þeim hlýtur að
vera greiði gerður.
Gat verið að hún hefði keypt þessar
buxur fyrir svo stuttu? Nei, það gat
ekki verið. Það þýddi nú ekki að
bjóða Hagkaupi allt! - Ertu með
kassakvittunina? Hvað kostuðu bux-
umar? - Það er málnigarblettur í
buxunum (það var reyndar mjólk,
einn eða tveir dropar sem kötturinn
var valdur að). - Flest er nú gert til
að ljúga sér út nýjar buxur, var sagt
við hana (öðravísi orðaö). - Þú hlýtur
bara að hafa þvegiö buxumar nótt
og dag á þessum tíma! - héldu tvær
afgreiðslustúlkur áfram, hvor í kapp
við aðra.
Svo vora henni sýndar buxur eins
og þær áttu að vera, fallegar, svartar
buxm' með fallegu brúnu merki sem
á stóð DOMANI, eins og á hennar. -
Sko, það hefur bara enginn kvartaö
vegna þessara buxna!
Nú komu fram á sjónarsviðið tvær
ungar konur sem vora að versla
þama og önnur þeirra sagði: „Ég get
nú ekki orða bundist vegna fram-
aðila, svo sem Keflavíkurflugvöll,
Reykjavíkurflugvöll, Reykjavíkur-
höfn, mannvirki í Hvalfirði o.fl.
o.fl. - Yrði þá harla eyðilegt á ís-
landi.
Þeir sem eru andsnúnir varaflug-
velli banflalagsríkjanna hér á ís-
landi vilja sjálfsagt eyðileggja öll
þau mannvirki sem fyrir era í
landinu til þess að landið megi her-
taka fyrirvaralaust.
Það að einn ráðherra geti sett
stólinn fyrir dymar í svo miklum
öryggishagsmunum þjóðarinnar,
með því að leyfa ekki byggingu
varaflugvallar fyrir NATO-ríkin
hér á landi, getur hreinlega ekki
gengið og hlýtur að skapa sfjómar-
slit - nema ef ráðherravcdd á að
gilda sem einræðisvald í lýðræðis-
ríki.
Ég vona að ráðamenn þjóðarinn-
ar láti ekki söguna endurtaka sig
en á 6. áratugnum vildi NATO
leggja veg frá Keflavík upp í Hval-
fjörð, en þá komust alþýðubanda-
lagsmenn í ríkisstjóm og komu í
veg fyrir það - og enginn vegur var
lagður.
Sameiginleg öryggismál stuðla að
stöðugleika í alþjóðamálum. Þau
era forsenda þess aö hægt sé að
framfylgja á árangursríkan hátt
stefnu sem miðar aö því að draga
úr spennu. - Að lokum þetta: Eru
erlend sendiráð og Þjóðviljabygg-
ingin kannski hemaðarmann-
komu ykkar. Sjálf hef ég fengiö svona
ónýtar buxur, en ekkert gert í því.
Við höfum fylgst með þessu og, og...
Hver haldið þið að geymi kassakvitt-
un svona endalaust?" - „Já, það hef-
ur bara enginn kvartað fyrr,“ hélt
afgreiðslustúlkan áfram.
Nú kórónaði eigandi svörtu buxn-
anna allt með því að segja: „Kannski
einhver hafi bara skilið gömlu bux-
umar sínar eftir héma...“ (Það gat
nú varla verið þar sem merki:spjald
var á buxunum, eða hvað?). Önnur
afgreiðslustúlkan varð bara „foj“.
„Hvemig væri hægt að láta sér detta
slíkt í hug...!“
Þessi æfing í að láta ekki bjóða sér
allt ætlaði aö verða dramatísk - og
eiginlega töluvert niðurlægjandi - og
er hún gekk út heyrandi rödd segja:
„Þú getur svo sem talaö við verslun-
arstjórann...“ Svaraði hún þá að
hún gæti nú eiginlega alveg eins sett
buxumar í rashð hjá þeim... Bar-
áttuviljinn var vaknaöur - vaknað-
ur.
Á leiðinni niður Laugaveginn hitti
hún vinkonu sína og sagði henni
undan og ofan af uppákomu þessari.
Vinkonan, sem búið hafði lengi er-
lendis, sagði að t.d. í Svíþjóð væri
starfsmönnum verslana kennt að
taka alltaf vel kvörtunum kúnnanna,
því ef það væri gert þýddi það að
kúnninn kæmi aftur að versla!
Mörg era þess dæmi aö afgreiðslu-
fólk á íslandi tekur kvörtunum með
ólund - óverjandi ólund og tortryggni
sem er öragglega ekki til að auka
viðskipti, hvort sem verslunin heitir
Hagkaup eða eitthvaö annað. - Eftir
aö hafa kvatt vinkonu sína hélt hún
leiðar sinnar með hvítan plastpoka
með svörtum gölluðum buxum (og
hreinum mjólkurslettum) - og var
c(júpt hugsi.
Hringið í síma 27022
milli kl. 10 og 12 eða skrifið
.

„A 6. áratugnum vildi NATO leggja veg upp í Hvalfjörö en alþýöubandalagsmenn í ríkisstjórn komu í veg
fyrir það,“ segir í bréfinu. virki?
Svartar buxur:
Raunveruleiki
ímyndun?
Framúrakstur
við gangbraut
Neyslustöðvun sjálfsögð