Dagblaðið Vísir - DV - 14.03.1989, Síða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 14. MARS 1989.
Spumingin
Hefur þú farið á bjórkrá
og upplifað kráarstemn-
ingu síðan bjórinn var
leyfður?
Sigurður Sveinbjörnsson forstjóri:
Nei, ég drekk ekki bjór, bara gin eða
sénever.
Anna Einarsdóttir húsfreyja: Nei, ég
hef ekki áhuga á því og er lítið hrifin
af bjór yfirleitt.
örn Engilbertsson flugmaður: Nei,
þetta er ekki nýnæmi fyrir mig, ég
hef lengi flutt inn minn eigin bjór.
Einar Jónsson sjómaður: Nei, það hef
ég ekki gert, það hefur ekki verið tími
til þess.
Sigurður Sigurðsson blómasah: Nei,
ég á eftir að fara í leiðangur alveg frá
Glaumbænum í Kringlunni og vestur
1 Rauða ljónið.
Anna Jóhannsdóttir, starfsm. í fé-
lagsmiðstöð: Nei, það hef ég ekid
gert og finnst þaö lítiö qpennflndi.
Lesendur______________________________________________________dv
Frammámenn í þjóðmálabaráttunni:
Misjaf nt hafast þeir að
Stefanía skrifar:
Ég var að hlusta á útdrátt úr ræðu
sem Guðmundur J. Guðmundsson,
formaður Verkamannasambands ís-
lands, hélt á fundi í Borgamesi. Þar
hafði hann uppi málflutning sem ég
held að við þessar aöstæður séu miög
aö skapi almennings. Hann hélt sem
sé uppi hörðum máiflutningi gegn
verðhaekkunum þeim sem duniö
hafa ómaklega á fólki upp á síðkastið.
Hann minntist sérstaklega á nýj-
ustu veröhækkun búvara og sagðist
myndi hvetja fólk til að kaupa ekki
þessar vörur meðan þær álögur
væru á þeim sem nú eru. Hann ræddi
líka niðurgreiðslumar og sérstak-
lega þær sem við greiðum með bú-
vörum til útlendinga beint og sagði
að nær væri að slíkar niöurgreiðslur
rynnu til landsmanna sjálfra.
Nú er ég langt frá því að vera sam-
mála Guðmundi J. í stjómmálum,
a.m.k. fylgi ég ekki þeim flokki sem
hann fyllti hér í eina tíð. Hitt hlýtur
maður að játa að hér hefur Guð-
mundur J. Guðmundsson rifið sig frá
þeim póhtíkusum og þeirri já-
mennsku sem flestir frammámenn í
þjóðmálum hafa undirgengist með
því að samsinna hveijum þeim verð-
hækkunum sem skella á, sama hvaða
nafni nefnast. - Enginn þeirra hvetur
til.aðgerða almennings gegn þessu
fári.
En á sama tíma og Guðmundur J.
Guðmundsson hvetur til andófs gegn
verðhækkunum og árásum á heimil-
in í landinu heyrir maður í sama
útvarpsþætti að einn þingmaður
Sjálfstæðisflokksins (af Austur-
landi), Kristinn Pétursson, skrifar
bréf til forseta Alþingis og kvartar
yfir slæmum aðbúnaði þingmanna,
þeir eigi að hafa miklu rýmra um sig
og sérstaka símalínu hver fyrir sig á
vinnustað í þokkabót!
Mér þótti sárt að heyra um þessa
framtakssemi þingmannsins, ekki
síst vegna þess að mér fannst hann
lofa góðu þegar hann kom inn á þing
sem varamaður í upphafi. Hann hef-
ur t.d. verið því fylgjandi að íslensk-
ur gjaldmiðill verði tengdur sterkri
erlendri mynt, sem er lífsnauðsyn
fyrir íslenskt efnahagslíf, þótt
hræsnisfullir samstarfsmenn hans á
þingi þykist sjá því allt til foráttu.
Það er því sannarlega misjafnt sem
frammámenn í þjóðmálum hafast að
þessa dagana. Sumir leggjast á sveif
með neytendum, fólkinu í landinu,
við að ná niður verðbólgu og háu
verðlagi, aðrir halda áfram að hlaða
undir löggjafarvaldið svo að þar megi
enn auka skriffinnsku og makræði á
kostnað sömu aðila, neytenda, fólks-
ins í landinu.
Kristinn Pétursson alþm. og Guömundur J. Guömundsson, form. Verkamannasambands íslands. - Annar hvetur
til andófs gegn verðhækkunum. Hinn gerir kröfu um bætta vinnuaðstöðu þingmanna, þ.m.t. beinar símalínur - segir
í bréfinu.
Ríkisstjórmn póstleggur tilboöin:
.....svo góðan ávöxt beri“
Sparifjáreigandi skrifar:
Ég fékk nýlega bréf frá Ríkissjóði
íslands þar sem ekkert er til spafað
hvað pappír og umbúðir snertir.iEn
erindi bréfsins var að biðja mig*að
heíjast nú handa og gerast spariíjár-
eigandi fyrir ríkisstjómina.
Þar fer forystumaður ríkisstjómar
í geitarhús að leita ullar. Ég get ekki
ímyndað mér að nokkrum manni
detti í hug að kaupa ríkisskuldabréf
á meðan þessi ríkisstjóm situr, ríkis-
stjóm sem hefur hundelt sparifjár-
eigendur með sífelldum hótunum um
„handafl" og jafnvel „hnútasvipu"
og kennt þeim um háa vexti og verð-
bólgu.
■Forsætisráðherrk hefur t.d. tönnl-
ast á £yí.að hér vaém hærri vextií
en nokkurs staðar þekkist. Það voru»
því nýjar fréttir sem dr. Bjami Bragi
Jónsson seðlabankastjóri kom með í
sj ónvarpi fyrir nokkm að í flestöllum
nágrannalöndum okkar væm mun
hærri vextir en hér á landi
Það em því ámælisverðar blekk-
ingar sem ríkisstjómin hefur hamr-
að á og nú hefði hún betur sparað
sér að stofna til þessarar póstversl-
unar sem ábyggilega hefúr kostað
milljómr króna.

%íss^cP'
Byrjaðu strax á öruggum
og reglubundnum sparnaði á einfaldari
og betri hátt en áður hefur þekkst
„Ríkisstjómin heföi getaö sparað sér að stofna til þessarar póstverslun
ar,“ segir bréfritari m.a.
Úr klámmyndasafni Sjónvarps
Ámi hringdi:
Mig langar rétt að koma að
nokkrum orðum varðandi sýning-
ar Sjónvarps á afbrigðUegu efni og
skrifin pm þau ypp á síðkastið. Það
er á állra vitoriÚ að Sjónvaip allra
landsmanna hefur oft orðið tilefiú
tíl heiftugra skriía, hringinga og
umtals eftir að það hefur mðst inn
á friöhelgi heinúla okkar með sjón-
varse&i sem alls ekki getur talist
boðlegt sem afþreyingarefni fyrir
ijölskyldur landsins.
Nú, ég ætla ekki að fara að fjöl-
yröa um þetta svo margrætt sem
þetta er en ég tek undir þessa um-
ræðu sem verið hefur í landinu og
sú ógeðslega mynd sem sýnd var í
Sjónvarpinu fýrir nokkm hvatti
mig tU að leggja orö í belg.
Eg legg tíl að Sjónvarpið breyti
út af veqjunni í þíásu tilliti og sýni
þær myndir, sem flokka má undir
klám og óvenjulegan mddaskap og
telur að eigi svona mikið erindi til
landsmanna, að þær verði sýndar
í sérstakri dagskrá, t.d. að nóttu tU
svo að almenningur þurfi ekki að
þola það að detta inn í þá dagskrá
samhliða hinni ven^Uegu. , *
Þessa dagskrá matti og re$dar
ætti að kynna sérstaklega svo að
þeir sem hana vUja sjá geti nú und-
irbúiö sig vel og hinir sem hana
vilja ekki sjá geti verið búnir að
forða sér burt. - Þennan dagskrár-
lið mætti að ósekju kalla „Úr klám-
myndasafiú Sjónvarps" eða eitt-
hvað í þeim dúr, rétt eins og það
birtir stundum myndir sem nefiid-
ar em „Úr myndasafni Sjónvarps“.
- En í guðs bænum hættið alveg
að sýna myndir og þætti sem flokk-
ast undir klám og óeðli, þ.m.t. fs-
lenska þætti þar sem einhverjar
„kellingar“ fá svalað sinni stón-
helgi og hræsni með því að kryfia
tíl mergjar lýsingar á erlendu óeðh
en láta órætt hið íslenska.
Hringið í síma 27022
milli kl. 10 og 12
eða skrifið
Niðurdrepandi tímar:
SjáHsbjargarhvöt lamast
Valdimar Þórhallsson skrifpr:
Ég get nú ekki orða bundist sem
einn þegn þessa þjóðféags. Ekki síst
eftir að hafa hlýtt á spamaðarsöng
fiármálaráðherra yfir forstöðu-
mönnum hinna ýmsu ríkisstofn-
ana hér á dögunum. Það var eins
og að hlýða á hátón í lagi sem byij-
að var að kyija á haustdögum -
með upphafi þessarar ríkissfjóm-
ar. Þegar útgjöld ríkissjóðs hækk-
uðu um 1 miUjarð í hveijum mán-
uði.
En að öUu rósamáU slepptu og í
von um að menn stólji meininguna:
—
í* i ' ' ií i kt i t '!. \ i Í i, g,
Þessi ríkisstjóm viröist bara hafa
eitt takmark, það að lama aUa
sjálfsbjargarhvöt þegnanna. Ég hef
aldrei lifað jafnniðurdrepandi tíma
og síðustu þijá mánuði.
Það dynja á fólki gjaldþrot, hjá
einstaklingum, fyrirtækjum og
jafnvel heUu byggðarlögunum. Of-
an á þetta aUt heyrir maður síðustu
daga að margir séu að íhuga brott-
fór af landinu 1 leit að atvinnu, or-
yggi-
Hvað er að gerast? Svarið er ein-
falt, óstjóm. Eg endurtek: óstjóm.
Eins og núverandi forsætisráð-

herra orðaði það, að ef tíl vUl hefði
hann verið í hálfgérðum fílabeins-
tumi í síðustu ríkisstjóm, held ég
að það hafi smitað út frá sér í þeirri
sem nú stjómar. - Ráðherrar séu
allir í fílabeinstumi.
Tökum dæmi: í stað þess að létta
mönnum byrðar á harðnandi tím-
um er gripið tU gífurlegrar hækk-
unar eignaskatta! - í stað þess að
halda verðlagi stöðugu er gripið tíl
gengisfellinga, og hækkunar á
vörugjaldi og toUum um síðustu
áramót. Með gengisfeUingunni í
byijun febrúar hækkar innkaups-
verö á vönnn um 20-30% frá ára-
mótum. - Þetta em staðreyndir,
svart á hvítu.
Eina svarið sem ég heyrði er
fréttamaður beindi þeirri spum-
ingu tíl Jóns Sigurðssonar við-
skiptaráðherra í byijun ársins
varðandi hækkun vömverðs, var
það að vöraverð ætti lítið að hækka
vegna lengingar greiðslutíma er-
lendra krafna. - Svo mörg vora þau
orð! Hvar era efndir og hvar er
orðheldni í þessu þjóðfélagj?