Dagblaðið Vísir - DV - 14.03.1989, Blaðsíða 25

ÞRIÐJUDAGUR 14. MARS 1989.
25
LífsstíU
„Ýmlss konar föndur hefur alltaf
heillaö mig. í mörg ár fór ég um
landið með vinkonu minni og að-
stoðaöi hana við að kenna flos. Síð-
an fór ég sjálf út í að kenna jóla-
föndur og jafnframt fór ég að læra
postulínsmálningu mér til gam-
ans,“ segir María Gröndal, eigandi
Listasmiðjunnar.
Listasmiðjan hefur aðsetur sitt í
Hafnarfirði og þar eru steyptar og
framleiddar alls kyns styttur og
vasar úr keramiki. Keramikið er
blandað í verksmiðjunni og síðan
sett í sérstök mót þar sem það
harönar. Á ákveðnu stigi eru hlut-
imir teknir úr mótunum og látnir
þoma betur. Þá em þeir teknir og
samskeytin á þeim pússuð og loks
'þarf að mála þá, ýmist með máln-
ingu sem ekki þarf að brenna eða
lituðum glerungi sem þarf að
brenna.
Sumt af mununum er málað í
Listasmiðjunni og selt tilbúið. Ann-
að fer á markað og þá muni getur
fólk keypt og spreytt sig á að mála
eför eigin smekk.
Ævintýri
út af fyrir sig
Sagan í kringum Listasmiðjuna
er ævintýri út.af fyrir sig. María
stofnaði hana á Hvolsvelh árið
1984. „Tildrögin vom þau að ég
haföi alltaf verið með stórt heimili,
við hjónin eigum fimm böm. Þegar
þau vom flogin úr hreiðrinu fannst
mér ég hafa allt of lítið að gera og
þyrfti að finna mér eitthvað til
dundurs. Það var ekki mikið við
að vera á Hvolsvelli en mér tókst
að verða mér úti um umboðssölu
fyrir keramik og það leiddi til þess
aö ég ákvað að hella mér út í stofn-
un Listasmiðjunnar. María með fallegan vasa sem hún sprautaði með skíragulli. DV-myndir GVA.
listasmiðjan:
Föndur hefur alltaf heillað mig
- segir María Gröndal
Þetta byijaði allt saman ósköp
smátt, ég fékk aðstöðu hjá Herði,
manninum minum, í húsnæði sem
hann haföi fyrir fyrirtæki sitt.
Ég vann ein við fyrirtækið til að
byrja með en svo gekk þetta svo
vel að Hörður fór að hjálpa mér.
Núna vinnum við þijú við fyrir-
tækið, öll 1 fullu starfi, ég, Hörður
og Eiríkur, sonur okkar. Það má
því segja að þetta sé sannkallaö
fjölskyldufyrirtæki.
Við fluttum starfsemina suður í
Hafnarfjörð síðastliðið haust. Þetta
var búiö aö sprengja allt utan af
sér og var eiginlega vaxið mér upp
fyrir höfuð. En það voru líka erf-
iðleikar í sambandi við flutninga á
hlutunum, sem eru viðkvæmir og
þola illa mikið hnjask, sem olli því
að við ákáðum að taka okkur upp
og flytja frá Hvolsvelh þar sem við
höföum búið í 17 ár.“
Aflaði mér
kennararéttinda
„Fyrir nokkrum árum ákvað
ég að afla mér kennararéttinda frá
Duncanverksmiðjunum í Banda-
ríkjunum. Það fyrirtæki er leiðandi
á sviði keramikvinnslu og ég haföi
kynnst vörum frá Duncan þegar
ég var meö umboðssöluna fyrir
keramikið. Upphaflega ætlaði ég
að fara til Bandaríkjanna á nám-
skeið en svo frétti ég að það væri
hægt að taka þessi námskeið í
Þýskalandi og ákvað að fara heldur
þangað.
Þetta var heilmikil breyting því
að mest af kennslunni fór fram á
þýsku en allt kennsluefnið var á
ensku. Ég talaði svohtla þýsku þeg-
ar ég fór fyrst út og hef bætt stöð-
ugt við þýskukunnáttu mína síðan.
Kennarinn minn talaöi ensku jafiit
og þýsku svo að þetta gekk allt vel
Hjónin María og Höröur, i baksýn má sjá nokkra af þeim munum sem
þau hafa steypt.
Alls kyns munir eru steyptir úr keramikinu. Hér er Hörður Eiríksson
með mót sem keramikinu er sprautað í. Mótin eru úr akrýl, gifsi og
plasti og slitna hratt. Það þarf því að skipta oft um þau.
og ég mátti taka öh próf á ensku.
Á þessum námskeiðum lærði ég
allt sem hægt er að læra um
keramik, frá A-Z. Upphaflega er
keramikið ekkert annaö en duft í
poka sem leirinn er lagaður úr. Við
lærðum lika að búa til mót, brenna
leir og hin ýmsu afbrigði af máln-
ingarvinnu. Ég tók svo sérstig í
guUvinnu en þá eru hlutimir
sprautaðir með skíragulU og
skreyttir. Með því móti er hægt að
búa til virkhega hstmuni.
Ég fer svo reglulega út tU að fylgj-
ast með, það eru aUtaf aö koma
fram nýjungar í sambandi við
keramikvinnslu sem nauðsynlegt
er að fylgjast vel með. Og raunar
er slagorð Duncanfyrirtækisins:
eitthvað nýtt á hveijum degi.
Námskeiðahald
Stór hluti af starfsemi Lista-
smiðjunnar eru námskeiö seni hafa
verið haldin víða um land. Á þeim
læra nemendur Maríu að pússa
styttumar og mála þær. Sá fjöldi
sem kemst á hvert námskeiö er
takmarkaður og ekki mega vera
nema 6 nemendur í einu. Flestir
sem hafa verið á námskeiöunum
hafa veriö byijendur í faginu en
nú stefnir María að því að verða
með framhaldsnámskeið á næst-
unni.
Stór hluti af starfseminni er einn-
ig þjónusta við elliheimUi og öldr-
umarstofnanir og; hefur Lista-
smiðjan selt mikið af framleiðslu
sinni á þá staði. Hún hefur einnig
verið með námskeið fyrir leiðbein-
endur á þessum stofnunum.
,J>að er afskaplega gaman að
kenna eldra fólkinu, það er fijótt í
hugsun og hefur mikla ánægju af
því sem það er að gera. Margir era
allt árið að búa til gjafir handa vin-
um og kunningjum úr keramikinu.
Elsti nemandinn, sem ég hef feng-
ið á námskeið, var 92 ára gamall
maður og hann bjó til marga fallega
muni. Aldur hefur htið að segja í
þessu sambandi, fólk þarf aðahega
að hafa handstyrk og sæmhega
sjón.“
-En hvað er svo framundan hjá
Listasmiðjunni?
„Ég ætla utan í byijun júní og sjá
hvað er að gerast á þessu sviði úti
í hinum stóra heimi. Ekki ahs fyrir
löngu lærði ég að mála skerma sem
passa vel við lampafætuma sem
við framleiðum hér og ég bíð eigin-
lega bara eftir tækifæri til aö geta
kennt fólki skermamálun. En það
sem hugurinn snýst helst um þessa
stundina em námskeiðin sem eru
í bígerö svo og framhaldsnám-
skeiðin sem verða á næstunni,"
segir María.
-J.Mar