Dagblaðið Vísir - DV - 29.09.1989, Qupperneq 12

12
FÖSTUDAGUR 29. SEPTEMBER 1989.
Spumingin
Hvað ætlarðu að gera
um helgina?
Reynir Sigurðsson: Ég ætla í bíó að
sjá Krókódíla-Dundee.
Bima Jóhannsdóttir: Ég er bara ekki
búin að ákveða hvað ég geri um helg-
ina.
Helga Björnsdóttir: Ég ætla að jafna
mig eftir vikuna.
Amgeir Heiðar Hauksson: Ég fer ef
til vil] í ferðalag upp í Þórisdal og
dvelst þar yfir helgina.
Anna Kristín Björnsdóttir: Ætli ég
fari ekki í afmæli til frænku minnar.
Olgeir Sveinn Friðriksson: Þaö veit
ég ekki, ég leik mér venjulega um
helgar.
Lesendur
Heimsókn Frakklandsforseta:
Hvað er í pokanum?
Francois Mitterrand Frakklandsforseti. - Fær hann islenska ráöamenn til
að leysa frá skjóðunni um aðild okkar eða ekki aðild að EB?
Guðmundur Magnússon skrifar:
Ein helsta frétt vikunnar verður
eflaust óvænt heimsókn forseta
Frakklands hingað til lands um miðj-
an næsta mánuð. Enda þótt við ís-
lendingar eigum að heita í forsvari
fyrir EFTA-nefndinni og Frakkar
gegni formennsku í EB til áramóta
verður að telja ólíklegt að það eitt sé
ástæða heimsóknar forsetans á þess-
um árstíma.
Aðild okkar að EB er nú einu sinni
það málefni sem við íslendingar vilj-
um alls ekki ræða til hlítar, að því
er virðist. Það eina sem flestir stjóm-
málamenn okkar eru sammála um í
þvi sambandi er að við eigum að gera
einhverja sérsamninga við bandalag-
ið og aö fiskimiðin í kringum landið
skipti öllu máli í því sambandi. Það
hlýtur þá að vera tregða ríkisstórnar
okkar á því að ræða málefni EB á
réttum vettvangi sem rekur Frakk-
landsforseta hingað óvænt á þessum
árstíma.
Allir sem vilja vita geta sagt sér
það sjáifir að annað hvort er um það
að ræða að ganga í EB að fullu og
öllu eða standa utan við bandalagið.
Og ef við stöndum utan við það er
okkur voðinn vís í öllu tilliti. Það
eina sem við getum gert í stað þess
að ganga í EB er að leita samkomu-
lags við Bandaríkin um einhvers
konar fríverslunarsamning, líkt og
Kanadamenn hafa gert fyrir sína
parta.
Astæðan fyrir því að íslenskir
stjómmálamenn vfija ekki ljá máls á
inngöngu í EB og fullri aðild er aö
sjálfsögðu sú að með því að gerast
aðilar missa stjómmálamenn hér
þau forréttindi að geta upp á eigin
spýtur hrært í þjóðmálum, t.d. með
van- eða ofskráningu gjaldmiðilsins
og þurfa þannig ekki að lúta lögmál-
um siðaðra þjóða í efnahagsmálum.
Það er því ekki að furða þótt t.d.
einangrunarsinnar eins og Alþýðu-
bandalagsmenn vilji ekki láta rétt
sinn til kúgunar af hendi sjálfviljug-
ir, rétt sem m.a. felst í því að geta
haldið okkur utan við framfarir og
nýjungar sem hafa oftar en ekki far-
ið fram hjá okkar þjóð vegna for-
hertrar afstöðu þess flokks sem Al-
þýðubandalagið er. Nýjustu dæmin;
Bygging varaflugvallar á Norðaust-
urlandi og framhald umræðna um
stóriðju og fleiri álver á íslandi.
Það má með ólíkindum vera að for-
sætisráðherra og utanríkisráðherra,
sem er formaður EFTA-nefndarinn-
ar, skuh ekki hafa vitað um hina
skyndilegu heimsókn Frakklands-
forseta. Kannski er hér á ferðinni
enn eitt óþægilega leyndarmáhð sem
íslenskir sfjómmálamenn eru svo
vanir að breiða yfir þar til það loks
springur í fjölmiðlum fyrir utanað-
komandi áhrif og er þá orðið að
hneykshsmáh sem þjóðin stendur
dolfallin yfir. Vonandi ekki. - En við
sjáum hvað setur.
Áfengissiðferði ráðamanna:
Verður sífellt hált á víninu
Bjarni Bjarnason hringdi:
Það aetlar lengi að loöa við vald-
hafa á íslandi að þeir sækja um of í
veislur og vínfóng. Látum nú veisl-
umar vera, hjá þeim verður vart
konfist sökum samskipta og sam-
kvæma sem þeim er gert að sækja
eða bjoða th. En ásóknin í vínfóngin
hefur ávaht verið með ólikindum.
Hér áöur höfðu íslenskir embætt-
ismenn hreinlega það orð á sér, flest-
ir, aö vera drykkfehdir, jafnvel við
opinberar embættisfærslur. Þetta
átti einkanlega við á meðan danskur-
inn var hér með æðstu forsjá. Núna,
eftir að við erum orðnir sjálfra okkar
og ráðamenn setja sér sjálfir reglur
um aðdrætti vínfanga, er ásóknin
aldrei meiri. Öh tækifæri em nýtt til
að afla sér vínfanga á sérkjöram.
Nýjasta dæmið um „fyrirhyggju"
utanríkisráðherra í að kaupa vín á
sérkjörum fyrir vin sinn og með-
bróður í póhtíkinni og biðja hann að
geyma hjá sér þar th á afhendingar-
degi er ekkert siðlausara en öh hin
á undan og þau sem væntanlega
veröa upplýst í kjölfarið.
Hitt er svo annað að í þessum mál-
um kemur fram svo mikið dóm-
greindarleysi að hver einasti ráða-
maður sem sýnir ódýmm vínföngum
svona mikla áfergju getur varla verið
fær um að gegna starfi sínu, truflað:
ur af sífehdri löngun í guðaveigamar
og návist þeirra.
Og nú hafa ahir formenn hinna
stjómmálaflokkanna (auk Alþýðu-
flokksins) og ýmsir ráðherrar lýst
skoðun sinni á máhnu. - Best finnst
mér svar menntamálaráðherra sem
segir að það sé ekki við þaö búandi
fyrir ráðherra eins og þessi mál séu
greinhega í dag! Nauðsynlegt sé að
settar verði um þessi mál skýrari
reglur! Það er auðheyrt að mennta-
málaráðherra a.m.k. hefur ekki of
mikla trú á persónulegri dómgreind
sérkjarahðsins um vínkaup.
Það er greinhegt að íslenskum
ráðamönnum reynist sífellt erfiðara
að fóta sig á hinu hála vínsiðferði
sem nú er orðið í skötulíki.
Eftir geðþótta
greiðslukorta-
fyrirtækja?
Hringið í síma
27022
milli kl. 14 og 16, eða skrifið.
ATH. Nafn og sími verður að fylgja bréfum.
Athugasemd frá Eurocard:
Samninga ber að virða
Vilbergur Sveinbjörnsson, Seyðis-
firði, skrifar:
Þegar greiðslukort komu th sög-
unnar sem gjaldmiðhl hér á landi tók
verslun mín upp þessa sjálfsögðu
þjónustu, enda tahð að hér væri um
einn ömggasta greiðslumiðihnn að
ræða.
Nú henti þaö eitt sinn, árið 1985,
að ég tók við Euro-greiðslu að upp-
hæð kr. 4.180 og var hér um að ræða
erlent Euro-kort í fuhu ghdi. Það
dróst hjá mér að senda þessa nótu
th Eurocard á íslandi en um síðir var
hún send og mér greidd ofangreind
upphæð. Við uppgjör frá Eurocard
nokkra síðar var andvirði nótunnar
dregið af uppgjöri mínu, mér til mik-
ihar undrunar.
Eftir aö hafa gert athugasemd viö
þessi vinnubrögð Eurocard greiddu
þeir mér nótima á nýjan leik og taldi
ég þá máhö úr sögunni. En, ónei. Að
nokkrum mánuöum hðnum var upp-
hæð þessi bakfærö á mig enn á ný,
án nokkurrar skýringar.
Þegar mér tókst um síðir að ná
sambandi við forráðamenn fyrirtæk-
isins fékk ég þá skýringu að viðkom-
andi korthafi hefði verið vanskha-
maður og því sviptur korti sínu. Það
er nú gott og blessað en kemur mér
ekkert við. Eg tók við greiðslu hand-
hafa Eurocard-greiðslukorts, kort
hans var í fuhu ghdi og engar upplýs-
ingar lágu fyrir um að hér væri.e.t.v.
um misnotað kort aö ræða.
Ég var að vonum ekki ánægður
með að bera þennan skaða og for-
ráðamenn Eurocard hafa, th dagsins
í dag, þverskahast við að greiða mér
nótuna og ekki einu sinni haft fyrir
því að gefa mér haldbæra skýringu
á furðulegri framkomu sinni gagn-
vart fyrirtæki mínu.
Greiðslukortafyrirtæki hljóta aö
vera þjónustufyrirtæki í þágu versl-
ana og korthafa og þeim hlýtur að
bera skylda th þess að ábyrgjast kort
sem þau afhenda eða í það minnsta
að gera verslunum viðvart ef um hla
fengið kort er að ræða eða lokað. Eða
geta greiðslukortafyrirtækin ákveð-
ið eftir eigin geðþótta hvenær þau
em ábyrg og hvenær eklti?
Gunnar R. Bæringsson skrifar:
í bréfi Vhbergs kaupmanns segir
að kreditkort séu einn ömggasti
greiðslumiðhl heims og getum við
tekið undir það með kaupmanninum
en áður en th afgreiðslu á kortunum
kemur er gerður samningur á milli
kaupmanns og kortafyrirtækis. í
þessum samningi er nákvæmlega
tekið fram hvemig framkvæma á
afgreiðsluna, hvað beri að varast og
á annan hátt hvemig greiðslum er
háttað th kaupmannsins.
í einni grein samningsins segir svo:
„Undirrituðum úttektarseðlum skal
komiö th Kreditkorta hf. eigi sjaldnar
en vikulega. Sé úttektarseðlum ekki
framvísað innan 14 daga frá útgáfu
er félagið ekki skuldbundið th að
greiöa slíka seðla fyrr en korthafi
hefur greitt þá th félagsins."
í umræddu thviki var úttektarseð-
illinn sendur th Kreditkorta þremur
mánuðum eftir að úttekt átti sér stað.
Úttektin var greidd th kaupmannsins
eins og skilmálar sögðu til um og
krafa send út th erlenda kortafyrir-
ttækisins um að greiða úttekt kort-
hafans. Á þeim tíma sem hðinn var,
sem var um þrír mánuðir, hafði kort-
hafinn misst rétt sinn th kortsins og
neitaði erlenda fyrirtækið að greiða
úttektina á þeim forsendum aö út-
tektin væri of gömul, hefði verið send
of seint th þeirra.
Rangt er hjá kaupmanninum að
hann hafi ekki fengið skýringu á því
hvers vegna umrædd úttekt var ekki
greidd. Þessa skýringu hefur hann
fengið símleiðis en á þann hátt hefur
hann haft samband við okkur.
Sem svar við þeirri spumingu
kaupmannsins hvort kreditkortafyr-
irtækin geti að eigin geðþótta ákveð-
ið hvenær þau eru ábyrg vhjum við
svara á þann hátt að svo er ekki en
eins og fram kemur í upphafi er gerð-
ur samningur í byrjun viðskiptanna
og hann ber aö virða. Sé farið eftir
honum skapast ekki svona leiðindi
eins og þama hafa átt sér stað.