Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.1990, Síða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 20. MARS 1990.
Spumingin
Hræðistu jarðskjáirta?
Adam Smári Halldórsson sjómaður:
Já, ég geri það.
Sigurður Benediktsson nemi: Nei,
engan veginn.
Reynir Ólafsson verslunarmaður:
Nei, það geri ég.ekki. Maður er vanur
aö hristast af og til á Norðurlandinu.
Þórarinn Traustason líffræðinemi:
Nei, aUs ekki. Við uröum varir við
þennan í gær en enginn stökk upp á
borð af hræðslu.
Guðni Ægisson líffræðinemi: Nei, ég
hef ekki fundið fyrir slíkri hræðslu.
Sigríður Sigþórsdóttir fiskvinnslu-
kona: Nei, yfirleitt ekki en ef hann
yrði mjög mikill yrði ég sennilega
skelkuð.
Lesendur
DV
Skítt með skuldirnar
■ ^ ---

„Eflaust getum við fengiö meiri lán erlendis en þá gegn afarkostum
segir hér m.a.
Yrkja - með góðum hug
Sigrún skrifar:
Mig langar til að þakka því fólki
sem með góðum hug stendur fyrir
fjársöfnun til að rækta landið okkar
á komandi árum með hjálp íslenskra
skólabama. Ég vona sannarlega aö
menn sýni framsýni með því að taka
þessu vel. - Þarna á ég við söfnunina
sem tengd er afmælisriti forsetans,
Yrkju.
Það er vel til fundið að menn taki
sig saman um að minnast afmælis
Vigdísar forseta með þessum hætti
því hún hefur alltaf minnt okkur á
skyldumar sem við höfum viö landið
og æskuna.
Annað sem mér dettur í hug, þegar
rætt er um svona mál, er að við heyr-
um alltaf fleiri og fleiri sögur af of-
beldi unglinga og núna síðast er
meira að segja fariö aö tala um sex
eða sjö ára börn sem vandamál af
því að þau liggja yfir ofbeldismynd-
um af öllu tagi og apa eftir þeim. Það
væri mjög gleðilegt ef tækist með
þessu Yrkju-átaki og öðrum jákvæð-
um aðgerðum að auðvelda næstu
kynslóðum að komast út úr þessum
vítahring ofbeldis.
Barnauppeldi og landrækt fara
fallega saman og þess vegna endur-
tek ég ánægju mína með Yrkju og
skora á alla að gleyma nú allri geð-
vonsku og taka höndum saman mót
hækkandi sól.
„Mannréttindi“
kvenna?
Guðmundur Gíslason hringdi:
Ég vil taka undir hvert orð í les-
endabréfi Magnúsar Guðmundsson-
ar í DV föstud. 16. þ.m. undir fyrir-
sögninni „íslendingum útrýmt?“.
Varla er von á skilningi kirkjunnar
við aö vernda líf ófæddra barna því
að þar viröist vera fyrir hópur kven-
presta sem tekið hafa upp merki
rauðsokka og telja það vera „mann-
réttindi" kvenna, að ráða yfir líkama
sínum og hvernig með hann sé farið.
Ennfremur telja þær það hneyksl-
anlegt að tala um „guð föður“ en
ekki „guð móður“, og heimta ein-
hvers konar „kvennaguöfræði" -
Það gengur ekki lengur að hafa sömu
guðfræði fyrir bæði kynin!
Hvenær skyldi þetta veslings fólk
krefjast þess réttar að losna við
gamla ættingja eða aðra sem því
finnst vera til byrði, bæði sér og þjóð-
félaginu?
Valgeir skrifar:
Það er nú loksins búið aö tosa þær
upplýsingar upp úr, ja, Þjóðhags-
stofnun væntanlega, að við íslend-
ingar skuldum nú um 170 milljarða
króna og aö árlegar vaxtagreiðslur
séu í kringum 13 milljarðar! Frétt um
þetta heyrðist í einum ljósvakamiöl-
inum (man ekki hverjum) fyrir svo
sem 10 dögum. Enginn sagði neitt.
Engin viðbrögð. Síðan hefur komist
skriður á umræðuna eftir að ljóst
varð að hér var um að ræða eina
óhugnanlegustu fréttina úr okkar
efnahagslífi.
Sennilega eru það þó ekki margir
sem gera sér grein fyrir því hvað
þetta þýðir fyrir okkur sem þjóö. Það
þýðir einfaldlega að við erum orðin
ein skuldugasta þjóð heims og nálg-
ast skuldirnar nú milli 90 og 100%
af landsframleiðslu! Hvað þýðir það
svo aftur? Jú, það þýðir til viðbótar
að bráðlega náum við ekki jöfnuði í
þessu máli og þá erum við búin að
vera, líkt og mörg fyrirtækin okkar
sem hafa verið að fara yfir um á síð-
ustu mánuöum.
Allra síst gera íslenskir stjóm-
málamenn sér grein fyrir þessu,
a.m.k. ekki obbinn af þeim. Og alls
ekki þeir sem enn standa streittir við
og krefjast frekari fjárútláta til
mannvirkjagerðar úti um allt land,
óarðbærra framkvæmda eins og t.d.
jarðganga milli fámennustu byggð-
arlaga. Heldur ekki þeir sem ekki
tala um annaö en stuðning við hsta-
menn og menntakerfiö sem er allt
að sliga. Og sá „stuðningur" er feng-
inn með erlendum lántökum!
Eflaust getum við fengiö meiri lán
erlendis en það verður þá með þeim
afarkostum sem oftast nær bjóðast
þeim sem taldir eru komnir að fótum
fram hvort eð er og tímaspursmál
hvenær að þeim verður gengið. Og
þetta ætlum við aö notfæra okkur,
að því er virðist! Lántökur eru nú
ráðgerðar hjá helstu og stærstu fyrir-
tækjum landsins eins og t.d. Lands-
virkjun og þar er ekki um neinar
smáfúlgur að ræða. Það munar um
minna en milli 40 og 50 milljarða
króna á einu bretti!
Líklega hugsa einhverjir stjórn-
málamanna sem svo; Skítt með
skuldirnar, þetta verður allt gert upp
með því að „slá pennastriki" yfir þær
þegar við göngum í Efnahagsbanda-
lagið. Að mínu mati er það þó jafn-
víst og tvisvar tveir eru fjórir að það
er ætlun og vilji yfirgnæfandi meiri-
hluta íslenskra stjórnmálamanna í
dag. Vonandi verður þeim aö ósk
sinni. En ekki heldur velsæld, hag-
vöxtur eða betri afkoma landsmanna
innreið sína hér þangað til. Svo mik-
ið er víst.
Um lengingu skólaskyldu:
Er ekki nóg
að gert?
Bjarni Kristjánsson hringdi:
Nú er lagt fram á Alþingi frumvarp
um ný lög um grunnskóla og á að
hespa því af fyrir vorið að fá það
samþykkt. Eitt nýmæliö í þessu
frumvarpi er að fá skólaskylduna
lengda um eitt ár! Ég spyr: Er ekki
nóg að gert? Er þörf á 10 ára skóla-
skyldu? Setjum frekar á þegnskyldu-
vinnu unga fólksins, rétt eins og tíðk-
ast annars staðar.
Og svo er stefnt að því að stofna
eitt „ráðiö“ enn, svokallað „grunn-
skólaráð", reyndar ekki eitt heldur
mörg, sennilega eitt á hveriu byggðu
bóh landsins. Svo á að flytja valdið
til skólanna. En þaö er nú sennilega
þaö skásta af þessu öllu. Það minnk-
ar þá um leið eitthvað miðstýringin
frá menntamálaráðuneytinu.
Það er dýrt menntakerfið okkar.
Það skal þó ekki lastað að kosta ein-
hverju til endurbóta, t.d. ef um er að
ræða endurbætur á skólum sem þeg-
ar eru byggðir en ég held að ekki sé
eins brýn þörf á að byggja við skól-
ana eða stækka þá til þess eins að
hafa þá einsetna. Það er bara í ætt
við eyðslustefnu þá sem alltof lengi
hefur veriö hér við lýði. Hvað er að
því t.d. að fleiri en einn bekkur sé
um hveria stofu. Þetta tíðkast víöa
um lönd og lengst af hér á landi og
samt fengum við öll okkar fræðslu
og vel það. - Tökum okkur nú saman
í andlitinu og stöðvum frekari eyðslu
í sambandi við lengingu skólaskyld-
unnar. Hún er alveg nógu löng.
Fimmkall
og skiptimiði
H.G. skrifar.
Ég er nemandi í íjölbrautaskóla og
var að taka strætisvagn nr. 12 (eins
og ég geri alltaf) þann 14. mars sl.
og kom vagninn kl. 17.35. Þar sem
ég var aðeins með fimmtíu krónur á
mér bað ég bílstjórann með auð-
mjúkri röddu að lána mér þær fimm
krónur sem upp á fargjaldið vantaði.
Eftir langt og jafnframt leiðinlegt
samtal við vagnstjórann ákveður
hann að lána mér þessar fimm krón-
ur. En aðeins í þetta eina skipti! Ég
þakka fyrir og bið svo, með sömu
auðmjúku og góðlegu röddinni, um
skiptimiða. En hann hélt nú ekki!
Ég baö manninn a.m.k. þrisvar sinn-
um en hann virti mig ekki viðlits.
Mér finnst því næg ástæða til að
kvarta undan þessu, þ.e. framkom-
unni við mig, aö leyfa mér ekki að
fá skiptimiða. Ég var lengi að ná mér
eftir þetta litla atvik. Ég skora enn-
fremur á þennan bílstjóra að bæta
samskipti sín viö farþega framvegis.
Það kostar svo lítið þegar allt kemur
til alls.
Hringið í síma 27022
milli kl. 14 og 16, eða skrifið.