Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.1990, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 25. SEPTEMBER 1990.
Spumingin
Hvert ferðu út
að skemmta þér?
Kári Indriðason eðlisfræðingur:
Grænlandshaf. Fór þangað síðast
þegar ég fór út að skemmta mér.
Jón Valdimarsson laus og liðugur:
Hef ekki farið í tvo mánuði. Síðast
var það Hótel Borg.
Jón Valur Guðmundsson nemi og
flatbökumeistari: Casablanca og
Glaumbar.
Ólafur Tómasson 12 ára: Ég fór í
Glym. Núna eru það skólapartí eða
bekkjarpartí.
Hilmar Ævar Jóhannesson 12 ára:
Ég fór í Glym í 1-2 skipti. Núna er
það diskótekiö í skólanum.
Halldór G. Guðmundsson 12 ára: Ég
fór líka í Glym. Núna er það diskótek
og svoleiðis dótarí.
Lesendur
Erlend matvæli vel þegin:
Besta kjarabótin
Rannveig Jónsdóttir skrifar:
Loksins er að koma að því að eibt-
iö birti til varðandi eilífðarmábð;
innílutning á búvörum. Nú stendur
til að Evrópubandalagið birti Usta
með þeim landbúnaðarvörum sem
bandalagið vill að komið verði til
sölu í öðrum ríkjum haftalaust.
Þetta nær til hinna svokölluðu
EFTA-landa sem við erum í sam-
tökum með. - En það eru enn ljón
í veginum. Stærsta ljónið er e.t.v.
landbúnaðarráðherra sjálfur sem
vill að sjáUsögðu hefta aUan frjáls-
an innflutning á þessum vörum til
landsins.
Neytendasamtökin eiga nú sterk-
an leik á borði, að knýja á um að
innílutningshöftum verði aflétt án
tafar og þessi búhnykkur, að fá
fijálsan innflutning á búvörum,
verði að veruleika. Það má fullyrða
að þetta yrði ein besta kjarabótin
fyrir aUan almenning í landinu. -
Neytendasamtökin hafa til þessa
stutt innflutningsbann á búvörum
og rökstutt það með því að á meðan
nægUegt magn af innlendri gæða-
framleiðslu sé fyrir hendi í landinu
sé ástæðulaust að leyfa innflutning.
Þessu orði „gæðaframleiðsla", á
t.d. kjötvörum, skulum við nú bara
horfa fram hjá því það er langt í
frá að t.d. lambakjötið sé gæða-
framleiðsla, þótt kjötið sjálft sé með
bragðbesta kjöti sem finnst á mark-
aðinum. - AUur frágangur og
pakkning á t.d. frystu lambakjöti
er fádæma lélegur. Og hinar svo-
kölluðu „unnu kjötvörur“ eru yfir-
leitt langt fyrir neðan það sem ger-
ist í nágrannalöndum okkar.
Neytendasamtökin eiga því án
tafar að lýsa stuðningi sínum við
innflutning á erlendum búvörum,
einkum kjöti, smjöri og hvers kon-
ar unnum kjötvörum, svo og ost-
um. Krafan um niðurfeUingu inn-
flutningshafta er orðin svo almenn
að ekki er nokkur kostur fyrir
Neytendasamtökin að líta fram hjá
henni.
Sá búvörusamningur, sem nú er
til umræðu, mun ekki skUa neinum
verðlækkunum til neytenda og eitt-
hvað sem heitir „hagræðing" í
landbúnaði verður aldrei vatn á
myUu neytenda. Tilfinningamálin
eru alltaf í fyrirrúmi þegar rætt er
um búvörusamninga svo að líta
verður á þá umræðu eins og hverja
aðra vakningarsamkomu. - Og nú
er fátt brýnna en að gera skýlausa
kröfu til frjálsrar verslunar með
búvörur, hér sem annars staðar.
„Allur frágangur og pakkningar á t.d. frystu lambakjöti er fádæma lélegur", segir hér m.a.
Undarlegur maður
er Magnús Torf i!
Jóhann Guðmundsson skrifar:
Magnús Torfi Ólafsson virðist vita
aUt betur en aðrir og alUr sem hafa
skoðun og þekkingu skulu ekki viðra
sbkt í bréfadálkum blaðanna. - Segja
má um Magnús eins og sagt var forð-
um „Þeir tala mest um Ólaf konung
sem aldrei hafa séð hann,“ samanber
vatnsþörf manna í Saudi-Arabíu.
Ekki þarf Magnús að kenna mér
eða segja frá aðstæðum í eyðimörk-
inni í kring um Daharan flugvöll
(ekki Danang eins og Magnús fór að
blanda í umræðuna). Dvöl mín þar í
tvö ár kenndi mér meira en Magnús
getur nokkum tíma gert. - Trúi hann
amerískum fréttamönnum betur þá
hann um það.
Sjálfur ber Magnús höfðinu við
steininn en færi hann tfi Daharan
vildi ég gjaman sjá til hans er hann
drekkur 23 lítra vatns á sólarhring!
Hætt er við að hann styngi höfði sínu
í sandinn eftir svo sem fyrstu 20 lítr-
ana! - Magnús; Skrifaðu um það sem
þú þekkir. íslenskir alþýðumenn
geta líka haft þekkingu og nær væri
þér að treysta þeim.
Það hefur hins vegar lengi loðað
viö íslendinga að trúa öllu sem kem-
ur erlendis frá. Og er það ekki mála
sannast að upphefðin komi að utan?
Stöö 2 og Glitnir hf:
Engin eignafengsl
Kristján Óskarsson, framkvæmda-
stjóri Glitnis hf„ skrifar:
í lesendahréfi í DV fimmtudaginn
20. sept. sl. eru bollaleggingar um að
Glitnir hf. sé e.t.v. einn af eigendum
Stöðvar 2. Tfiefni þessara bollalegg-
inga virðist vera frétt um ráðningu
Eddu Helgason sem ráögjafa í sér-
stök verkefni fyrir Stöðina.
Rétt er að fram komi að engin eign-
artengsl eru á mfih Stöðvar 2 og
Ghtnis hf. Edda Helgason sat í stjóm
Ghtnis hf. við góðan orðstír sem fuh-
trúi Sleipner UK Ltd. frá stofnun fé-
lagsins þar tfi hún lét af störfum hjá
Sleipner í nóv. 1988 og hélt tfi starfa
á öðrum vettvangi.
Sleipner UK Ltd. var á þessum tíma
einn af eigendum Glitnis hf. en eins
og kunnugt er hefur íslandsbanki hf.
nú eignast öll hlutabréf í félaginu.
Gunnar Þorsteinsson skrifar:
Það er haft eftir formanni Apó-
tekarafélagsins í frétt í Morgun-
blaðinu hiim 19. sept. sl. að meðul
hérá landi séu ckki dýr, miðað við
nágrannalöndin. Er það ekki dýrj
að þurfa að greiða 13.120 krónur
fyrir kilöið áf kodimagnýltöflum, á
meðan sams konar verkjatöflur
kosta ekki meira en 900 krónur kg
t.d. í Bandaríkjunum?
Hér á landi er hægt að kaupa slíp-
aöa eðalsteina svo sem „ametyst
tígurauga“ og ópala langt undir þvi
verði sem kódhnagnýltöflur kosta.
- Væri ekki rétt að ríkið tæki upp
framleiðslu og innflutning á öðrum
lyfjura og verðmætari til að rétta
við fjárhaginn úr því það er svona
ábatasamt að selja lyf og töflur í
smásölu?
Annars er það með eindæmum
hvað álagning er há á lyf og lyfja-
vörur hér á landi. Það er ekki hægt
að líta fram hjá því að þessar vörur
eru með þeim dýrustu sem Ifið op-
inbera greiðir, og þótt við borgum
ekki fullt verð þá lendir þetta engu
að síður á okkur skattborgurunum.
- Það er þess vegna ekki vanþörf á
að skoða nánar hvermg verðmynd-
unin er til komin á algengmn lyQ-
um eins og t.d. verkjatöflum sem
eru mikið seldar bæöi til einstakl-
inga og til nota í sjúkrakössum fyr-
irtækja og víðar.
„ ... úr því það er svona ábatasamt að selja lyt og töflur í smásölu?"
Á hvaða blaðsíðu er Bylgjan?
Jóhann Ingi Pálssori skrifar:
Mikið finnst mér sumar útvarps-
stöðvar vera orðnar lágkúrulegar.
- Tökum Bylgjuna sem dæmi: Eftir
stórgóðan morgunþátt Eiríks
Jónssnar tekur við Páll Þorsteins-
son frá kl. 9-11. Hefur Páli farið
mikið aftur sem útvarpsmanni.
Hann virðist htinn metnað hafa til
annars en að tala um veðrið, segja
okkur hvað klukkan sé, spfia
sveitatónlist og bjóða „vinum“ og
„vandamönnum“ í mat.
Það nýjasta hjá Páh er spum-
ingakeppni þar sem hann gefur
hlustendum fyrst svar við ein-
hverri spurningu sem enginn veit
hver er fyrr en klukkutíma seinna.
Dæmi: Á hvaða blaðsíðu er Bylgj-
an? - Nú mega allir hringja inn, og
síminn verður auðvitað rauögló-
andi eins og venjulega. í verðlaun
er bók (Speki Konfúsíusar) sem er
öragglega vinsælt lestrarefni meö-
al ungs fólks sem hringir í morgun-
þátt Páls.
Annars virðast flestir starfsmenn
Bylgjunnar vera með sömu takt-
ana, sömu frasana og sama létta
húmorinn, þ.e.a.s. þegar starfs-
menn era að gantast hver við ann-
an. Okkur hlustendum, mörgum
hverjum a.m.k., finnst svo gaman
að innanhússbröndurunum
þeirra...
Hvernig væri að hafa eina út-
varpsstöö þar sem tónhst er leikin
stanslaust að frátöldum auglýsing-
um? - Hlustunarkannanir myndu
fljótt leiða í ljós vinsældir slíkrar
stöðvar, það er ég viss um.