Dagblaðið Vísir - DV - 11.01.1991, Qupperneq 12

12
Spumingin
FÖSTUDAGUR 11. JANÚAR 1991.
Ertu ánægð(ur)
með launin þín?
Krístín María Blin nemi: Já ég er
.ánægð með þau.
Jens Björnsson gullsmiður: Já, ég
borga mér sjálfur laun.
Bjarnrún Júlíusdóttir bankastarfs-
maður: Já, já.
Sveinn Ragnarsson nemi: Ég hef
engin laun, en ef hægt er að kalla
námslán laun er ég þokkalega
ánægður.
Margrét Björnsdóttir tölvari: Ég er
heimavinnandi í fæðingarorlofi. Ég
var þokkalega ánægð.
Aðalheiður Emilsdóttir húsmóðir:
Ég hef ágætislaun sem húsmóðir.
Maður uppsker eins og maður sáir.
Lesendur___________________
Óveður ekki nýtt
á íslandi
....eða að hafa styttra á milli staura“ - Unnið að viðgerðum eftir veður-
skellinn.
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Mikið og langvinnt óveður gekk
yfir landið og miðin á dögunum. í
þessu fyrsta áhlaupi ársins brotnuðu
um fimm hundruð símastaurar eins
og eldspýtur sökum óveðursins og
ísingar er safnaðist á línurnar. -
Einnig bárust fregnir af fólki er
neyðst hafði til að yfirgefa hýbýli sín
vegna kulda.
Bændur, a.m.k. sumir, lentu í
mesta basli með að mjólka kýrnar,
þar sem mjaltavélar urðu óvirkar
þegar rafmagniö sló út. Það er enda
hægara sagt en gert aö handmjólka
30-40 kýr. Fyrir utan að allsendis er
óvíst hvernig blessaöar skepnurnar
bregðast við þeirri nýbreytni. - Kýr
eru með eindæmum vanafastar og
rask er eitur í beljubeinum.
Svona veðurskellir valda vafalaust
tjóni upp á hundruð milljóna króna
sem þjóðin ber að sjálfsögðu sameig-
inlega. Eru þeir hvort eð er ein af
þeim kvöðum sem íslendingar búa
við og hafa gert frá örófi alda. Vafa-
laust má ýmislegt aðhafast til að
minnka hættuna á tjóni á mann-
virkjum af völdum veðurs. Gæti eitt
ráðið t.d. verið það að hafa styttra á
milli staura, nota öflugri línur, og
jafnvel fleira.
En allt kostar þetta mikla fjármuni
sem menn eru tæplega reiðubúnir
að leggja á sínar þjóðarsáttarherðar.
Og ég er heldur ekki viss um að slík-
ar framkvæmdir séu endilega skyn-
Halldór Guðmundsson skrifar:
Ég held að ég hafi sjaldan orðið
jafnglaður og að lesa frétt í DV um
það að ríkissjónvarpið væri hætt að
sýna leikið norrænt sjónvarpsefni
því það væri alltof dýrt að að kaupa
það til landsins. - Frá 1. jan. sl. eru
því engin samskipti í gangi á milli
norrænu ríkissjónvarpsstöðvanna
og hinnar íslensku. Ég segi bara: Til
hamingju með tímamótin!
Hverjir hafa líka haft áhuga á aö
horfa á þessa framleiðslu, ég spyr?
Og svara mér sjálfur með því að full-
yrða að það er aðeins minnihluti
áhorfenda sem notar þjónustu Sjón-
varps á annað borð sem hefur haft
Sigurður Ólafsson skrifar:
Hvað verður um okkur og fjárhag
okkar ef loðnan verður ekki lukku-
gjafi á þessu ári? Hver á nú að ákveða
hvort leyft verður að veiöa, eða hvort
mælinganiðurstöður verða úrskurð-
aðar þann veg aö ekki verður leyft
að veiða loðnu? - Þeir skipstjórar,
sem hafa fengiö loönu í ferðum sín-
um við loðnuleit, segja fullum fetum
að hér sé loðnan komin, hún sé veið-
anleg og hafi sjaldan verið fallegri
og hún sé komin í bullandi göngur.
Er hægt annað en aö táka þetta
trúanlegt? Geta fiskifræðingar ve-
fengt að loðnan hafi fundist þegar
komið er með hana að landi í full-
fermi skipa? Allt virðist því vera til-
búið fyrir flotann að hefja loönuveið-
ar aö fullu. Og skyldi veita af? - Nú
bíða menn spenntir og krossleggja
fingur meö þá ósk að fiskifræðingar
leggi blessun sína yfir útkomuna. En
eru þá fiskifræðingamir þeir sem
eiga síðasta orðið? Eða eru það ein-
stakir stjómmálamenn - eða kannski
ríkisstjómin öll?
Þetta er nefnilega í margra augum
orðið dálítdð dularfullt hvemig búið
er og er enn verið að handleika og
samlegasta leiðin í máhnu, af þeirri
ástæðu að kerfið, sem nú er við lýði,
er alls ekki svo afleitt. Sagt er að t.d.
allir styrktarstuðlar Rafmagnsveitu
ríkisins séu vel yfir fárviðrismörk-
um. Varðandi ísinguna gegnir þó allt
öðru máli. Henni er afar erfitt að
verjast. Hún hleðst utan á strengina
þar til þeir bresta að lokum undan
farginu, sama hve sterkir þeir ann-
ánægju af þessu efni. Allt efnið hefur
verið meira og minna brenglað til
orðs og æðis. Þetta er nú mitt álit og
ég held að nokkuö margir séu þessu
sammála.
Heimildarmyndir, barnaefni og
eitthvað fleira hefur verið ókeypis
(því miður) svo að það verður víst
sýnt áfram hér eins og ekkert hafi
ískorist. Látum það nú vera, það
verður varla „kryddað" með skandi-
naviskum smásálarhætti og afhrigöi-
legheitum meira en góðu hófi gegnir.
En það hlaut að koma að þessu og
það kemur líka að því, vænti ég, að
við losnum algjörlega við samskipti
við þessar vesælu þjóðir sem nú eru
skipta þeirri auðlegð sem áður var
talin eign landsmanna allra, sjávar-
fanginu. - Það er eins og öll áhersla
sé lögö á að vemda og jafnvel of-
vernda fiskinn í sjónum. Þegar stað-
reyndir tala sínu máli um nægan
fiskistofn, er lögö áhersla á að banna
_o_g þ_rengja_ all_a. veiöi^ r_ Maður gæti
ars eru.
Það eina sem hér ber að gera er að
eiga ávallt nægar varabirgðir og
öflugan sjóð sem unnt er að ganga í
á stundum sem þessum sem koma
með vissu árabili. Og menn geta ekki
byggt upp kerfi sem aldrei bilar. Eitt
eiga menn að hafa í huga, og það er
að óveður er ekki nýtt á íslandi.
hver á eftir annarri að hópa sig und-
ir pilsfaldi Evrópubandalagsins.
Eg vona bara að samningaumleit-
anir, sem þeir hjá RÚV segja vera í
gangi við „Nordvision", fari út um
þúfur og við fáum að vera í friði fyr-
ir hvers konar sjónvarpsefni frá hin-
um fjarskyldu „frændum" okkar. -
Ég hélt að RÚV væri ekki svo vel á
vegi statt fjárhagslega að það gæti
leyft sér að halda uppi samningaum-
leitunum um kaup á allra dýrasta
efni sem á boðstólum er. Það ætti
fremur að nota fjármuni sína til að
efla innlenda dagskrárgerð hjá stofn-
uninni.
stundum haldið að þetta væri allt
gert til að sýna viðsemjendum okkar
í Evrópu aö við stunduðum verndun
fiskimiðanna. Eða eiga fiskimiðin aö
vera eins konar heimanmundur með
okkur þegar við göngum í EB? Margt
er fáránlegra en sú hugmynd.
Gunnar Jónsson skrífar:
í einni af hinum mörgu útgáf-
um á svokölluðum vasabókum
með almanökum og fleiri nauð-
synlegum upplýsingum eru mán-
aðaheitin gömlu, harpa, skerpla,
o.s.frv. sett inh á viöeigandi stöð-
um til glöggvunar. - Þetta er ág-
ætt innlegg og skemmtílegt. En
það tekst misjafhlega til, hjá einni
útgáfunni a.m.k.
Þar stendur í mánuðinum des-
ember, nánar tiltekið 25. des.
„Jóladagur - Mörsögur byija“.
Þetta er hörmuleg villa um mán-
uðinn sem heitir réttu nafni
„mörsugur“ Þetta var einn harð-
asti mánuður ársins til forna og
þá sugu menn bókstaílega mör-
inn til að skrimta. - Hafi útgáfan
hins vegar rétt fy rir sér með sinni
stafsetningu - þá væru nokkrar
„mörsögur" vel þegnar.
Sálarkreppa
Sigurbergs
Ólafur Hrólfsson hringdi:
í DV í dag (9. jan.) er bréf frá
Sigurbergi um „neyðarúrræði
borgarkvenna“. Hann viðhefur
hin háðulegustu ummæli um
dreifbýliskonur og finnst mér
þeir sleggjudómar, sem hann set-
ur fram, lýsa sterkri sálarkreppu.
- Mér kemur því ekkert á óvart
þótt hannnái eingöngu sambandi
viö komur á borð við þær er hann
sjálfur lýsir, „upp til hópa litt
snyrtar og ekki ýkja greindar".
Viröist mér þar vel hæfa skel
kjafti ef ég má orða það svo í
þessu tilviki.
Sjálfur hef ég ekki orðiö var viö
neinár konur á landsbyggðinni
sem falla undir skilgreiningu Sig-
urbergs. En varðandi atvinnu-
leitina, sem minnst er á, þá á hún
ekkert skylt við landsbyggðina
sérstaklega, en það er svo allt
annar handleggur. - Og jafnvel
þótt einn stjórni höfuðborginni
þá er aðeins einn sem gerir
kraftaverk.
Ránidípylsu-
vagninum
H.R. hringdi:
Ég las frétt um að kassi pylsu-
vagns í Austurstræti heföi hefði
verið tæmdur, nánast íyrir aug-
um eigenda, aðfaranótt sl. laugar-
dags. Þar segir m.a. að ekki hafi
verið vitað hve upphæðin hafi
verið há þar sem ekki hafi verið
búið aö telja úr kassanum en
máliö sé í höndum lögreglu.
Nú er ég ekki stórtækur á „bis-
ness“-sviðinu en ég vil benda á
að auövitað á söluupphæðin í lok
söludags (og þótt fyrr væri) aö
liggja fyrir - svo fremi að allt sé
stimplað inn í kassann eins og
tilskiliö er samkvæmt lögum. -
Vonandi hefur þó ekki verið
maðkur i mysunni í þessum efn-
um innan pylsuvagnsins þessa
laugardagsnótt!
Úlpahvarfá
skautasvelli
Guðrún skrifar:
Fimmtud. 3. jan. sl. fór dóttir
mín á skautasvellið í Laugardaln-
um. Hún var meö nýja úlpu i
íþróttatösku. Hún fór inn á svell-
iö til að athuga aðstæður og þar
sem henni fannst of kalt ætlaði
hún að sækía úlpuna. Þá var hún
horfin úr töskunhi.
Þetta er ný, svört og rauö ullar-
úlpa með smellum framan á og í
kringum kragann. Áletrun er
framan og aftan á úlpunni. Þeir
sem víta eítthvað nánar um þetta
eða geta gefið upplýsingar vin-
samlegast hafi samband í síma
73913.
Bestu fréttir frá RÚV
Loðnan og lukkan
Betri sem heimanmundur geymdur í hafinu?