Dagblaðið Vísir - DV - 09.02.1991, Blaðsíða 23

LAUGARDAGUR 9. FEBRÚAR 1991.
35
Guðfinna missti fóður sinn níu ára
gömul og móður sína tólf ára. Hún
var elst fimm systkina en sá hópur
tvístraðist við dauða móður þeirra
og Guðfinna fór til ömmu sinnar og
afa sem bjuggu í Stykkishólmi. Þar
ólst hún upp frá tólf ára aldri. Tíu
ár eru síðan Guðfinna og Ragnar
kynntust en hún er 26 ára og hann
tíu árum eldri.
Þau segjast ekki hafa hugsað sér
að bregða búi þrátt fyrir hrakfarirn-
ar. Guðfmna segist hvergi geta hugs-
að sér að búa annars staðar. „Ég hef
alltaf kunnað best við mig í sveit-
inni,“ segir hún. „Við reynum að
halda þessu gangandi," bætir Ragnar
við. Á vetrum þegar lítið er að gera
skiptast þau hjónin á að fara til
Grundarfjarðar í flskvinnlu. Elsti
sonurinn er í skóla þar á daginn og
dóttirin í leikskóla. Þau Guðfinna og
Ragnar skiptast á að gæta heimilisins
meðan annað þeirra skreppur í fisk-
inn. Ragnar segist geta hjálpað til þó
einhentur sé t.d. við söltun, ísun og
þess háttar.
Tuttugu hross eru á Kverná og tals-
verð vinna er í kringum þau. Ragnar
og Guðfinna hafa fullan hug á að
halda hrossunum og starfrækja
hestaleiguna. Þau hafa hugsað sér
að fá heimilishjálp næsta sumar svo
þau geti séð meira um útistörfm
sjálf. Gestagangur er líka alltaf tölu-
verður yfir sumartímann og allir
vilja leggja þeim lið við búskap-
inn.
í Grundarfirði eru starfræktir
hjónaklúbbar og skemmtanahald er
margbreytilegt. Þau hjónin segjast
ekki fara mikið út á kvöldin og hafa
lítinn áhuga á skemmtunum í bæn-
um. Þau eru með sjónvarp en Stöð 2
ná þau ekki. Blöð kaupa þau ekki,
telja sig ekki þurfa á þeim að halda.
Ragnar viðurkennir þó að hann sé
leiðinlegur í heimsóknum því þá
leggist hann í lestur dagblaðanna.
Snjólétturvetur
Veturinn hefur verið snjóléttur í
Grundarfirði og fyrir utan óveðriö
um síðustu helgi telja þau hann hafa
verið nokkuð góðan. Snjómokstur
hefur verið litill sem engimi. Þau
hjónin ætla að halda áfram á sömu
braut eins og verið hefur og telja
ekki að um neinar breytingar veröi
að ræða á þeirra heimilishögum.
Ragnar er 100% öryrki eftir slysið
en reynir að gera það sem hann
mögulega getur. Hann segist vel geta
ekið bíl og vinnuvélum.
Vikuna áður en óveðrið skall á var
Ragnar á eiidurhæfingadeild Grens-
ás til að máta gervihandlegg. „Mér
iiimst stundum eins og ég sé. ennþá
með handlegginn og það er mjög
óþægileg tilfmning. Það hefur jafnvel
komið fyrir að ég hef brugðið honum
fyrir mig. Ég hef áhúga á að fá mér
gervihandlegg og þess vegna var ég
* á Grensásdeildinni. Það tekur bara
mjög langan tíma að þjálfa sig upp
og ég veit ekki hvenær ég fer aftur
suður. Það verður bara aö koma í
ljós hvenær ég kemst frá. Þessi vika
sem ég var á Grensás fór nær ein-
göngu í að máta handlegginn en öll
þjálfun er eftir.“
Rafdrifinn
handleggur
„Gervihandleggur kemur til með
að hjálpa mér að því leyti að þá get
ég haldið við þegar ég er að vinna.
Ég sá rafdrifmn handlegg en tauga-
boð í vöðvum eru þá notuð til að
stjóma hendinni. Mér fyndist spenn-
andi að fá slíkan handlegg. Þjálfun á
gervihandleggnum tekur upp undir
mánuð en það er mikið lengri tími
en ég bjóst við,“ segir Ragnar.
Nú er beðið eftir matsmönnum og
þau hjónin segjast ekkert vita hvað
framtíðin beri í skauti sér. „Það fer
allt eftir því hvað við fáum úr trygg-
ingunum hvert framhaldiö verður.
Tjónið er mikið og við þurfum að
byija á að byggja allt upp. Við getum
raunvemlega enga ákvörðun tekið
fyrr en það liggur ljóst fyrir hversu
mikið við fáum bætt. Sem betur fer
vorum við með foktryggingu,“ segja
þau hjónin en útihúsin sem fuku
voru búin að standa í þrjátíu ár.
-ELA
: : ■

.
Auðunn Benediktsson stendur hér við rústirnar á 300 (ermetra nýbyggingu hans sem splundraðist í óveðrinu á dögunum
Ötrúlegt að sj á
hvemig húsið
tættist í sundur
segir Auðunn Benediktsson á Narfastöðum í Viðvíkursveit
Gylfi Kristjánsson, DV, Akureyri:
„Ég og Ijölskylda mín horfðum á
þessi ósköp eiga sér stað, við fylgd-
umst með því úr glugga í íbúðar-
húsinu sem er í 100 metra fjarlægð,
og það var ótrúlegt að sjá hvernig
húsið hreinlega tættist í sundur og
krafturinn í vindinum var með ólík-
indum. Manni hefði ekki getað dottið
það í hug að svona lagað gæti átt sér
stað,“ segir Auðunn Hafsteinssonm
bóndi á Narfastöðum í Viðvíkursveit
í Skagafirði, en hann fór ekki var-
hluta af veðurhamnum sem geysaði
um landið um síðustu helgi.
DV leit við á Narfastöðum í fyrra-
dag og þá gustaði enn í Viðvíkur-
—sveitinni og hefur verið svo alla
vikuna þannig að ekki hefur verið
hægt að hefjast handa við að
hreinsa upp eftir ósköpin sem
gengu á þegar 300 fermetra tré-
grindarhús sem var í byggingu á
Narfastöðum fauk um koll og stór
hluti þess brotnaði í spón. Við fór-
um að rústunum ásamt Auðuni
bónda og báðum hann að lýsa því
sem gerðist um síðustu helgi.
„Þetta átti sér stað upp úr hádegi
á sunnudag. Ég hef verið með 300
fermetra byggingu í smíðum við_
hliðina á öðru slíku húsi og við
vorum farin að gefa húsunum auga
því plötur voru að byrja að losna
af þeim. Þegar veðrið náði hámarki
gerðust hlutirnir síðan hratt.
Þakið splundraðist
„Lítil hurð á suðurgafli nýja
hússins rifnaði af með karmi og
öllu og þá skipti engum togum að
slétt þak á milli húsanna tveggja
rifnaði af í heilu lagl Þakið tókst
hátt á loft og kom niður út á ásnum
norðan við húsin. Þar reisti vindur-
inn það síðan upp á endann og
hreinlega splundraði því. Það var
ótrúlegt að sjá vindinn rífa í sundur
2x8 sperrur eins og pappír og kraft-
urinn var hreint ótrúlegur.“
Auðunn sagði að síðan hafi þakið
á nýja húsinu farið að gefa sig. Stál-
plötur sem þak hússins var klætt
með rifnuðu af ein af annarri og
þeyttust út í buskann. Þær voru
þó negldar með 2 tommu nöglum
sem voru vel „hnykktir“. Síðan var
atburðarásin hröð, trégrindarhús-
ið liðaðist í sundur og allt sem í því
var fauk út og suður og var óhugn-
anlegt um að litast. Auðunn sá
hvert brakið stefndi undan veöur-
ofsanum, hann hringdi að bænum
Bakka og tilkynnti bóndanum þar
að brakið úr húsinu stefndi til
hans, en sá sagði að brakið væri
þegar komið til sín og væri á ferð
um allt.
Rústireinareftir
Þegar upp var staðið var nýja 300
fermetra kanínuhúsið rústir einar
og brak úr því dreift um allar jarð-
ir. Hitt húsið sem hýsir 800 kanínur
Auðuns og fjölskyldu hans stóð
hinsvegar af sér veðrið að mestu
leyti. „Ég var búinn að smíða hurð-
arkarm sem ég hafði ætlað að setja
í vegginn á milli húsanna en hafði
ekki komið því í verk,“ sagði Auö-
unn. Virðist nokkuð ljóst að ef það
op hefði verið fyrir vindinn til að
stinga sér inn um hefði gamla hús-
ið farið sömu leið og það nýja og
800 kanínur með.
„Við byrjuðum á byggingu nýja
hússins s.l. sumar og samkvæmt
úttekt sem hafði verið gerð á hús-
inu var það fokhelt,“ stigði Auðunn
og hafði greinilega gaman af orðinu
fokhelt í þessu sambandi. Nú liggur
húsið eins og hráviður um allar
jarðir og það er ekki hægt að nota
neitt úr því, þaö verður að grafa
þetta drasl allt saman,“ sagði
hann.
•* <*
Tryggingar
bæta tjónið
Mönnum verður ávallt hugsað til
tryggingarmála þegar slíkir at-
burðir gerast, og virðist Auðunn
standa vel að vígi hvað þau varðar,
þótt ekki komi það til af góðu.
„Við uröum fyrir tjóni hérna í
mikla veðrinu upp úr áramótun-
um, þá fauk hér jeppi og einnig
urðu skemmdir á eldra kanínuhús-
inu. Þá kom í ljós að trygging sem
við vorum með náöi til bruna en
ekki til tjóns vegna foks, en konan
mín fór þá í það að koma þessum
málum á hreint. Nú vorum við með
tryggingu sem á að bæta okkur tjón
vegna foks og ég trúi ekki öðru en
að við fáum þetta bætt. Ég vil
a.m.k. að tryggingamar sjái til þess
að koma húsinu upp að nýju í sama
horf og það var í, ég kem ekki ná-
lægt því.“
Auðunn og kona hans Ólöf Þór-
hallsdóttir búa að Narfastöðum
með 5 börnum sínum, en íbúðarhús
sitt byggðu þau áriö 1985. Þau hófu
kanínurækt í gömlu íbúðarhúsi á
jörðinni en byggðu síðan 300 fer-
metra trégrindarhús undir þá
^starfsemi þar sem í eru 800 kanínur
sem fyrr sagði og hugðu þau á fjölg-
un með tilkomu nýja hússins. Sem
fyrr sagði fylgdist fjölskyldan með
því úr íbúðarhúsinu er rokið reif
og tætti í sig nýja húsið og við
spurðum Auðunn hvort þau hafi
ekki verið hrædd um að fleira
myndi gefa sig.
Við vorum hrædd
„Jú, við vorum hrædd um að
hlaða sem er hér við bæinn færi
sömu leið en hún slapp sem betur
fer. Það var allt í lagi með íbúðar-
húsið en pállur sem er sunnan við
húsið fór þó að lyfta sér en ég
keyrði dráttarvél ofan á hann svo
það var í lagi. Vindurinn stóð upp
á stóra glugga á suðurhliðinni og,
við óttuðumst að þar gæti eitthvaö
gerst en það slapp sem betur fer.
Ég held að ég geri einhverjar ráð-
stafanir núna, útibúi mér hlera eða
eitthvað slíkt til að skella fyrir
gluggana ef við skyldum fá svona
veður yfir okkur aftur. Hér er þó
alls ekki slæmur staður aö vera á,
veður yfirleitt ekki vond og ég hef
aldrei séð neitt í líkingu við þetta
veður,“ sagði Auðunn að lokum.