Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.1992, Blaðsíða 4

4
MIÐVIKUDAGUR 18. MARS 1992.
Fréttir
DV
Álit landlæknis á framboði á sprautum fyrir fikniefnaneytendur:
Fleiri sprautur stuðla
að auknum smitvörnum
reynum að sjá til þess að ekki sé hörgull, segir apótekari í Reykjavík
„Þaö vantar engar sprautur hér á
landi - enginn skortur á slíku. Þaö
er alveg víst. Kannski er þetta spum-
ing hvemig afgreiðslan er í apótek-
um. En viö áttum fund með apótek-
urum fyrir nokkmm áram um þetta
mál - að framkvæöi þeirra. Þá átti
að setja varúðarmiða á sprautumar
og frekar hvatt til þess að vera frekar
frjálslyndir í afgreiðslu á sprautum.
Þannig notar fólk síður sömu spraut-
ur,“ sagði Ólafur Ólafsson landlækn-
ir, aðspurður um hvort dreifingar-
kerfi á sprautum fyrir fikniefnaneyt-
endur væri ábótavant.
Fram hefur komið í fréttum að það
sé eingöngu til góðs ef framboð á
sprautum fyrir fikniefnaneytendur
sé heldur meira en minna - þannig
verði síður hætta á smiti á eyðni og
lifrarbólgu og gulu eins og gjaman
fylgir slíkum neytendum.
„Ég er sammála því að fíknefna-
vandinn myndi ekki aukast þó að
framboð á sprautum yrði meira. Það
yrði eingöngu til að stuðla að aukn-
um vörnum gegn smithættu," sagði
Ólafur.
Jóhannes Skaftason, apótekari hjá
Reykjavíkurapóteki, sagði að spraut-
ur og nálar væra mjög ódýrar.
Sprautur kosta 10 krónur en nálar 5
krónur.
„Þetta eru smápeningar. Verðið
ætti því ekki aö vera hindrun fyrir
neytendur. Við reynum að sjá til þess
að ekki sé hörgull á þessari vöru.
Við erum ekki í þeirri aðstöðu að
dæma einn eða neinn. Þetta er ein-
ungis vara sem við dreifum," sagði
Jóhannes. Hann sagði jafnframt að
engar hömlur væru settar á hve mik-
ið magn væri afgreitt í einu.
„Aðgengið að þessu á ekki að vera
vandamál. Kannski gæti á vöktum
hugsanlega orðið þurrð ef eftir-
spurnin er óeðlilega mikil. Ég kann-
ast hins vegar ekki við shk tilfelli,"
sagði Jóhannes.
-ÓTT
Ráöhúsið innréttað:
80 fermetra Íslandslíkan í Tjarnarsal
- útlit fyrir að áætlun um opnun 14. apríl, kl. 15, standist
mynd af hveijum borgarstjóra
nokkru eftir að hann lætur af störf-
um. Styttumar vora áður á borgar-
skrifstofunum í Pósthússtræti og eru
gerðar af ýmsum listamönnum.
Fjórir módelsmiðir borgarinnar
vinna að gerð á tæplega 80 fermetra
upphleyptu líkani af íslandi og verð-
ur því komið fyrir í vesturenda svo-
kallaðs Tjarnarsalar sem snýr út að
Tjöm að sunnan. Líkanið er gert úr
1 mm þykkum pappaþynnum sern
skornar eru út eftir hæðarlínum og
því skipt niður á 57 fleka. Það verður
á hjólavagni þannig að þegar nota
þarf salinn til fundahalda er hægt
aö rúlla því inn í þar til gerða
geymslu í salarendanum. Vinna við
hkanið hófst í ársbyrjun 1985 og var
hluti þess sýndur á afmæli Reykja-
víkur árið 1986. Það er í hlutfollunum
1:50.000 en hæðarkvarðinn er
1:25.000. Málunina annast Sigurður
Pálsson málarameistari. -VD
Plastpokarnir eru enn yfir brjóstmyndum fyrrum borgarstjóra Reykjavíkur og er ætlunin að svipta þeim af fyrir kl. 15 þann 14. april. DV-myndir GVA
Þessa dagana er unnið hörðum
höndum við innréttingar í Ráðhúsi
Reykjavíkur. Búið er að setja upp í
forsal borgarstjómarsalar brjóst-
myndir úr bronsi af öllum borgar-
stjórum Reykjavíkur frá árinu 1908
fram til ársins 1972.
Samkvæmt hefð er gerð brjóst-
Flaggað í heila stöng
íslendingár eiga sinn þjóðfána. Rétt
eins og aðrar þjóðir og þeim þykir
vænt um fánann sinn og flagga
honum jafnan við hátíðleg tæki-
færi. Má þar nefna að fáni er dreg-
inn að hún sautjánda júní og sum-
ardaginn fyrsta og fyrsta desember
eða þegar þjóðhöfðingjar eiga stór-
afmæh og alltaf er flaggað þegar
erlenda gesti ber að garði. íslenski
fáninn er sem sagt tákn hátíðar og
virðuleika, merki þess að stórvið-
burðir eigi sér stað, gleðistundir í
lífi þjóðar og svo auðvitað þegar
þjóðin vii; votta minningu látinna
virðingu sína með því að draga fán-
ann í hálfa stöng.
Auk þjóðfánans skulu opinberar
stofnanir nota svokallaðan tjúgu-
fána sem er að því leyti frábragð-
inn hinum almenna þjóðfána að
ytri reitir hans era þrefalt lengri
en stangarreitimir og klauf upp í
hann aö framan. Þetta er finn fáni
og nokkurs konar sparifáni en má
aðeins nota á thteknum dögum og
við tiltekin tækifæri samkvæmt
sérstökum lögum og forsetaúr-
skurði.
Þetta er hér rakið vegna þess að
nú hefur verið tekin ákvöröun af
nýskipuöum útvarpsstjóra Ríkis-
útvarpsins aö í hvert skipti, sem
útvarpsráð þeirrar stofnunar kem-
ur saman til fundar, skal fáninn
dreginn aö hún. Ekki þjóðfáninn
heldur tjúgufáninn með skjaldar-
merki á miðjum feldinum og blasir
þessi fáni við vegfarendum í Efsta-
leitinu þegar útvarpsráðið lætur
svo lítið að funda.
Ekki er því að neita að þessi fána-
hylling kemur almenningi nokkuð
spánskt fyrir sjónir, enda fæstum
ljóst að útvarpsráð Ríkisútvarpsins
gegndi svo veigamiklu hlutverki í
þjóðfélaginu og þaö þyrfti aö flagga
í hvert skipti sem það góða ráð
kemur saman. Auk Ríkisútvarps-
ins era reknar hér á landi allmarg-
ar aðrar útvarpsstöðvar og Stöð tvö
er með sjónvarp eins og RÚV og
hefur þó aldrei nokkrum manni
dottið í hug að flagga fyrir útvarps-
ráðum þessara fyrirtækja.
Þegar betur er að gáð er þetta
samt auðvitað hárrétt hjá útvarps-
stjóra. Útvarpsráð tekur ákvarðan-
ir um dagskrá sjónvarps og útvarps
og hefur það verkefni að setja ofan
í við starfsmenn stofnunarinnar og
gæta þess að stjórnmálalegt jafn-
vægi sé ríkjandi í útsendingum og
útvarpsráð ber ábyrgð á þjóðarsál-
inni og þetta er svo merkilegt ráð
aö það verður auðvitað aö flagga
sérstaklega fyrir því þegar útvarps-
ráðsmenn opna munninn. Það fer
vel á því að tjúgufáninn með skjald-
armerkinu sé dreginn að hún þegar
útvarpsráð setur Töfragluggann á
dagskrá eða táknmálsfréttirnar og
steinaldarmennina og alla aðra
burðarása dagskrárinnar. Ekki má
heldur gleyma því að útvarpsstjóri
sjálfur mætir á þessa fundi og þaö
er ákveðinn virðuleiki yfir núver-
andi útvarpsstjóra og hann tekur
starf sitt hátíðlega og þess vegna
finnst honum sjálfum að það sé við
hæfi að stofnunin flaggi fyrir sér
þegar hann mætir á fundi.
Sjálfsagt þarf að hafa mann á
vakt til að sinna flaggstönginni við
Útvarpshúsið, því menn þurfa að
vera í viðbragðsstellingum þegar
útvarpsráð kemur óvænt saman og
vaktmaðurinn þarf að vera snögg-
ur að draga fánann upp og aftur
niður þegar fundinum lýkur.
Dagfara finnst koma til greina að
auka enn á áhrif útvarpsráðs með
því að draga fram rauðan dregfi
þegar útvarpsráðsmenn ganga í
húsið og spuming hvort ekki eigi
aö leika þjóðsönginn þegar þeir
ganga í salinn og að minnsta kosti
væri til athugunar að leika þjóð-
sönginn í útvarpsdagskránni svo
fleiri vissu hvenær útvarpsráð
kemur saman til funda heldur en
þeir einir sem aka um Efstaleitið.
Útvarpsstjóri ætti líka aö gera
það að skyldu í Útvarpshúsinu að
starfsmennirnir, sem eru á vakt-
inni hverju sinni, stilltu sér upp í
heiðursvörð í ganginum í húsinu
og gerðu honnör að hermannasið
enda ófært að útvarpssráðsmeö-
limir gangi inn í húsið eins og hver
annar almenningur, þegar ljóst er
að fundir ráðsins eru sv'o merkileg-
ir að flagga þarf í heila stöng þegar
það mætir.
Útvarpsstjóri á lof skihð fyrir
þetta framtak sitt. Miklir menn
erum við, Hrólfur minn, og rétt að
láta þjóðina vita af því.
Dagfari