Dagblaðið Vísir - DV - 14.09.1992, Qupperneq 12

12
MÁNUDAGUR 14. SEPTEMBER 1992.
Spumingin
Fylgist þú með einvígi
Fischers og Spasskíjs?
Steinar Jakobsson verkfræðingur:
Jú, svona aðeins.
Gunnar Þór Þórarinsson, nemi í MH:
Já, ég geri það og held að Fischer
vinni.
Ólafur Ómarsson sjómaður: Nei, ég
hef engan áhuga á því einvígi.
Ágústa Ágústsdóttir húsmóðir: Bara
það sem birst hefur í sjónvarpinu.
Sigurður Freyr Hreinsson beitninga-
maður: Nei, það geri ég ekki.
Birgir Karlsson landformaður: Já, ég
fylgdist með fyrstu skákunum.
Lesendur
Starfsmannahaldhinsopinbera: •
„Sérstök verkef ni“
aldraðra
Rfkir siðleysi í starfsmannahaldi hins opinbera?
Helga skrifar:
Fyrir stuttu las ég í blaði að aðstoð-
armaður eins ráðherra okkar væri
að hætta og hverfa til fyrri starfa.
Jafnframt var sagt að hann yrði
áfram hjá ráðuneytinu í „sérstökum
verkefnum". - Þetta varð tilefni þess
að ég sendi þessar línur. Ég er sann-
færö um að ég er ekki ein um að finna
til gremju vegna þess yfirgengilega
tviskinnungs sem viðgengst í starfs-
mannahaldi hins opinbera.
Þeir háu herrar þykjast vera að
spara og skera niður með því að segja
upp fólki sem tilheyrir þeim lægra
launuðu en það er alltaf sama sagan
með hátt launaða embættismenn,
sem einu sinni eru komnir á „ríkis-
jötuna", þótt þeir hætti störfum hjá
hinu opinbera að nafhinu til - og þaö
á jafnt við um aðstoðarmenn ráð-
herra og embættismenn ráðuneyta
sem hætta vegna aldurs - þeir halda
allir áfram í „sérstökum verkefnum".
Almenningi og þeim láglaunuðu
hjá hinu opinbera er gert að hætta
störfum við svokallaðan eftirlauna-
aldur. Þeim er ekki gefið tækifæri á
„sérstökum verkefnum". Þegar ráð-
herrar hætta eru ráðnir nýir aðstoð-
armenn og er illskilj anlegt hvers
vegna þeir taka þá ekki við þessum
„sérstöku verkefnum". Talað er um
að lækka þurfi kostnaö ráðuneyt-
anna og draga saman í starfsmanna-
haldi. En hver er sparnaöurinn þegar
þessum mönnum - sem ýmist eru
komnir í önnur hátt launuö störf eða
á dágóð embættismannaeftirlaun -
eru bara falin „sérstök verkefni" svo
að þeir geti haldið áfram að vera í
ríkislaunuðum störfum? - Þetta
kalla ég tvískinnungshátt, raunar
algjört siðleysi eins og á stendur hér
í dag.
í þjóðfélaginu viðgengst annað
óréttlæti sem ergir marga. Það er
hvernig nefndarstörfum og embætt-
um er sífellt hlaöið á sama fólkið
þannig að ljóst má vera að það getur
engu þeirra sinnt sem skyldi. Græðg-
in er svo mikil við að skara eld að
sinni köku, flokkssystkina eða kunn-
ingja að enda þótt nóg sé af hæfu
fólki til starfanna og atvinnuleysi hjá
mörgum sem bæði eru menntaðri og
reyndari en gæöingamir þá eru það
bara eiginhagsmunir og klíkuskapur
sem gilda. Nægir að benda á ýmsa
fyrrverandi og núverandi embættis-
menn ráðuneyta, svo og alþingis-
menn, sem gína yfir svo mörgum
störfum og „sérstökum verkefnum"
að þeir gera engu vel skil en hljóta
laun fyrir á öllum vígstöðvum.
Þetta siðleysi verður að stöðva.
Skattborgurum, sem margir herða
nú sultarólina, svíður að horfa upp
á að sparaðir séu aurar til láglauna-
fólks á meðan krónum er dreift í
„sérstök verkefni" hálaunamanna.
Kosningaréttur íslendinga erlendis
Kristin Halldórsdóttir skrifar:
„íslendingar réttlausir" er fyrir-
sögn á bréfi í DV 7. sept. sl. - K.S.
skrifar og hefur það fyrir satt „að
íslendingar, sem búsettir eru t.d. í
Svíþjóð, missi kosningarétt stuttu
eftir komu þangað".
Þetta er ekki rétt, en var það vissu-
lega, þar tíl fyrir 3 árum. - í maí 1989
samþykkti Álþingi frumvarp okkar
kvennalistakvenna um breytingar á
kosningalögunum sem fólu það í sér
aö íslendingar búsettir erlendis
halda kosningaréttinum hér á landi
svo lengi sem þeir eru íslenskir ríkis-
borgarar. Þeir þurfa hins vegar að
sækja um það aö vera teknir á kjör-
skrá, fyrst átta árum eftir að þeir
áttu síðast lögheimili á íslandi, og
síðan á fjögurra ára fresti upp frá
þvi. - Þetta er nauösynlegt til þess
að tryggja að kjörskráin verði sem
áreiðanlegust.
Rétturinn til að kjósa fulltrúa á
Alþingi og í sveitarstjómum heyrir
til almennum mannréttindum. Þann
rétt ber að tryggja öllum þjóðfélags-
þegnum með sem allra minnstum
takmörkumun. Leitt er að vita til
þess að íslendingar erlendis þekki
ekki þennan rétt sinn. Það bendir til
að stjómvöld hafi ekki kynnt þessa
lagabreytingu svo vel sem þeim ber
þó að gera.
Hótel Borg í höfn
G.R.A. skrifar:
Það verður mörgum Reykvíking-
um léttir að heyra að borgarráð hef-
ur nú samþykkt sölu Hótel Borgar
til aðila sem verður að telja þess
umkominn að halda uppi merki
þessa fyrsta alvöru hótels hér í borg-
inni. Hefði nú veriö farið eftir bókun
minnihluta flokkanna, sem átaldi
það að hótelið hefði ekki verið aug-
lýst til sölu, hefði enn skapast ágrein-
ingur um hvaö skyldi gert við eign-
ina. - Engum heilvita manni datt í
hug að verða við beiðni þingmanna,
sem vildu fá húsið keypt fyrir starf-
semi Alþingis. - Þaö hefði orðið mik-
ið óheillaverk og ævarandi vanvirða
við hótelið.
Nýi eigandinn, Tómas Á. Tómas-
son veitingamaður, hefur sýnt og
sannað í rekstri sínum að honum er
treystandi til að halda vel á málum
þama sem annars staðar. Hann hef-
Hótel Borg. — „Þar þarf engu við að bæta en endurnýjun og umbætur
ýmsar eru nauösynlegar.“
Hringið í síma
632700
milli kl. 14 og 16
-eðaskrifiö
ATH.: Nafnog síraanr. verður
að fylgja bréfum
ur líka sagt að hann ætli að reyna
að gera Hótel Borg að virðulegu og
eftirsóttu hóteli í miðborginni og
bjóða þar veitingar í samræmi við
slíkan stað. - Þaö er ekki vansalaust
að í miðborg Reykjavíkur skuli ekki
vera hótel sem stenst kröfur tímans
hvað innra og ytra útlit snertir. En
það ætti senn aö vera liðin tíð. Hótel-
byggingin sjálf utanhúss stenst slík-
ar kröfur þegar hún hefur fengið lít-
ilsháttar andlitslyftingu.
Hótel Borg var lengi vel eina hótel-
ið sem var hannaö og byggt sem hót-
el með öllu tilheyrandi, þ.m.t. þvotta-
húsi, vínkjallara og öðrum deildum
sem nauðsynlegar eru fyrir hótel og
veitingar. Þar þarf engu við aö bæta
en endumýjun og umbætur ýmsar
em nauðsynlegar. - Það er gott að
vita að Hótel Borg og áframhaldandi -
tilvist þess er loks í höfn.
Okriðítasku-
bransanum
Sigrún Guðmundsdóttir skrifar:
Það ofbýður mörgum hve tísku-
fatnaður og aðrir fylgihlutir era
dýrir hér á landi. Þetta á við um
allan tískufatnað kvenna og
reyndar karla líka. Ég held þó að :
veski og skór komist næst þvi að
vera á okurverði. Hér er lítið
dæmi. - Ég keypti fallega hliðar-
tösku úr leðri úti í Bandaríkjun-
um. Taskan var í þekktu merki,
sem er líka fanalegt hér heima. -
Taksan kostaöi rétt innan við 5
þús. kr. eða um 95 dollara.
Svipuð taska hér heima og meö
sama merki er verðlögð á um 40
þúsund krónur! - Þetta er bara
dæmi um álagninguna og okrið.
Kjaradómur-
kjaranefnd
S.G. hringdi:
Ég heyrðí 1 útvarpsfréttum aö
nú veltu menn því fyrir sér hvort
Kjai-adómur eða kjaranefnd
skyldi ákveöa laun biskups td. -
Já, þaö er ekki öll vitleysan eins.
Að svona skuli yfirleitt vera til
umræðu, hvort Kjaradómur eða
kjaranefnd skuM eiga að ákveða
laun einhverra manna í kerfinu
er svo yfirgengileg endaleysa að
fólki blöskrar.
Auðritað þarf ekki bæði Kjara-
dóm og kjaranefnd og raunar
hvorugt apparatið. Best væri að
leggja hvort tveggja niöur. -
Svona umræða sýnir fólki þó vel
hvemig ástandið er í rikisreksf r-
inum. Hvemig er svo það sem
meira máli skiptir?
fámatarboð
Óskar Sigurðsson hringdi:
Mér finnst þaö óviöeigandi að
senda ríkisfjölmiölum boð um að
koma að snæða kvöldverð í boði
eins og það sem haldiö var til
heiðurs norsku konungshjónun-
um. I gestalistanum raátti lesa
nöfn ýmissa fyrirmenna stofnana
og samtaka sem við sögu þessara
þjóða koma, þ.á m. Ríkisútvarps.
Látum þaö gott heita. - En aö
bjóða einníg fréttastjórum og al-
mennum fréttamönnum frá Rík-
isútvarpi og Síjónvarpi finnstmér
fráleitt. Þetta era menn sem fjalla
m.a. um þessi opinberu boð og
slíkt verður aldrei hlutlaust eftir
að boð hefur verið þegið í tengsl-
um viö þaö. - Allir sem þiggja boð
eru skuldbundnir á einhvem
hátt. Annaðhvort væri!
Verðstríðeða
verðlækkun?
Guöjón Magnússon hringdi:
Fréttir af verðlækkun á nauta-
ogkjúkhngakjöti erfagnaðarefni.
En kaupmenn virðast ekki líta á
þetta sem varanlega verðlækkun
heldur bara verðstríö og einungis
tímabundiö. - En það eru ekkiöll
stríð af hinu vonda og vonandi
er hægt aö halda svona stríöi úti
sem allra lengst. Það er aö sjálf-
sögöu neytendanna að ákveða
hve lengi það stendur því þeir
geta bara hætt að kaupa vörana
þegar hún hækkar á ný.
Skúli Magnússon skrifar:
Hvaöa raenn vilja standaábyrg-
ir fyrir því að við tengjumst ekki
EES-viöskiptasvæöinu? Ætli þeir
hafi nokkuö annaö betra að
bjóöa? Hvemig ætla þeir að auka
framleiðsluverðmæíi sjávaraf-
uröa við núverandi aðstaaður?
Ætli margir vildu ekki sjá raeiri
fulivinnslu, t.d. á sjávarréttura
hér. En hún á sér enga framtíð
án EES-samningsins.