Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.1993, Qupperneq 12

12
FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1993.
Spumingin
Heldur þú heimilis-
bókhald?
Hans Strandberg nemi: Já, ég geri
þaö.
Bylgja Björnsdóttir verslunarmaður:
Nei.
Maria Anna Kristjánsdóttir, starfs-
maður Flugleiða: Nei, ég held ekki
heimiiisbókhald.
Jens Halgrímsson sjqpiaður: Nei, og
hef aldrei gert.
Anna Eyjólfsdóttir hjúkrunarfrœð-
ingur: Nei, það geri ég ekki.
Dröfn Guðmundsdóttir nemi: Nei, ég
sé ekki um heimili sjáif, annars
myndi ég örugglega gera það.
Lesendur______________
Áramótaskaupið
samfelld árás á EES
Þorsteinn Sigurðsson skrifar:
Áramótaskaupið, sem allir bíða eft-
ir, kom samkvæmt auglýstri dag-
skrá. Það fór ekki illa af stað og t.d.
var yfirferðin yfir „síðustu eintökin"
vel heppnuð og kitlaði hláturtaugar
margra. Það var því ekki alvont ára-
mótaskaupið. Síður en svo. Þar voru
góðir sprettir og fyndnir. Eins og í
samtalinu miili tryggingasalans og
íbúðareigandans sem var að brenna
hjá. - Einnig fannst mér kynningam-
ar með söngkvartettunum vel æfðar
og setja fagmannlegan svip á skaup-
iö.
En svo kom auglýsingin um dömu-
bindin „Hæ-flæ“, sem tók engan enda
í skaupinu og var sífellt að angra
áhorfendur, vegna þess hve atriðið
var í raun aumt, tómt, og löngu slitin
plata. - En hvers vegna fer það svona
í taugamar á ísfólkinu í jafnréttis-
landi (eða öfugt!), þegar dömubindi
eru á sett á lifandi markaðstorgið,
sjónvarp? Og hvað er svona bráð-
nauðsynlegt að halda að fólki neð-
anbúksbröndurum eða búkhljóðum
úr afturenda mannskepnunnar?
Og svo var lagt til orrustu gegn
EES. Allt skaupið mátti heita sam-
felld árás á EES. Þetta er þráhyggja.
Þetta jaðrar við hugsýki á háu stigi.
Er búið að selja landið og miðin, eða
hvað? Það er enginn að selja neitt.
ísland er ekkert til sölu. Og þótt svo
væri, myndi enginn kaupandi fást
að því. Það fæst enginn lifandi er-
lendur kaupsýslumaður, fram-
kvæmdamaður, auðmaður eða sauð-
maður sem vill gæta hagsmuna
sinna hér á landi. - Einstaka stelpa
eða strákur frá Ástralíu, Bretlandi
eða Hollandi vill leggja það á sig
tímabundið að vinna hér í fiski vegna
þess að launin em ótrúlega há miðað
við það sem annars staðar er hægt
að fá fyrir sams konar vinnu.
Það er alveg óþarfi að gera lands-
mönnum lífið leitt með því að draga
EES-málið inn á stofugólf á gamlárs-
kvöld. Nóg er nú búið að sýna okkur
af því máli í alvörufréttum á árinu.
- Við eigum að biðja EES guðsbless-
unar en láta stjómmálamönnum eft-
ir að hafa það yfir höfði sér dag-
langt. - Við verðmn aldrei EES að-
njótandi, það þarf engar áhyggjur af
því. Við þurfum hins vegar sárlega á
fríverslunarsamningi við Bandarík-
in að halda. Fáum við hann ekki fljót-
lega verður ekki um mörg áramóta-
skaup að ræða hér eftir, utan skaup-
ið eina og sanna. Skaupið um ísland
sem lék lýðveldi í hálfa öld.
Frá æfingu á síðasta áramótaskaupi Sjónvarpsins.
Texti fyrir okkur heymardaufa
Guðmundur Ingason táknmáls-
fréttaþulur skrifar:
Áramót. - Setið fyrir framan skjá-
inn með glas í annarri hendi, rakettu
í hinni. Það er beðið með eftirvænt-
ingu eftir margfrægu skaupinu, sem
kitlar hláturtaugar allra lands-
manna og verður umtalsefni manna
á nýbyrjuðu ári.
En hvaö um okkur heymarskerta,
fáum við deila þessu með ykkur?
Ónei, ekki er nú svo vel. Þið viljið
víst ekki fá íslenskan texta inn á skjá-
inn því það skemmir myndina. - Þið
viljið frekar láta endursýna skaupið
og hafa þá textann með ef nauðsyn
krefur. Við vorum þó búin að bíða
jafn lengi og þið.
En þessu vil ég ekki taka þegjandi.
Því bið ég höfimda og aðstandendur
skaupsins framvegis að gefa hér eftir
og sjá hver útkoman verður. Þetta
er einfold bón vun að fá að mega vera
talinn með. - En nóg um það.
En hvað um táknmálsfréttimar,
sem stöðugt færast frá aðalfréttatíma
í sjónvarpinu og minnka um leið? -
Fyrir nokkrum árum, er teikni-
myndir og bamaþættir vom á
sunnudögum eingöngu, vom 5 mín-
útna fréttir fyrir okkur. í dag em
teiknimyndir og bamaþættir marg-
endursýndir en táknmálsfréttir era
að hámarki 4 mínútur. Og sé farið
fram yfir þann tíma má búast við
ákúrum frá hinum góðu tæknimönn-
um sem em að ffamkvæma það sem
yfirmenn þeirra setja þeim fyrir.
Að öðm leyti er mjög góð samvinna
á milli okkar og dagskrárþulanna og
annars starfsfólks á Sjónvarpi. En
sömu sögu er ekki að segja um yfir-
menn RUV (nú má vera að yfirmenn
RÚV verði reiðir en ég tek áhætt-
una). Þetta er kannski eina leiðin til
að ná athygli þeirra. Ég vona bara
að þeir láti ekki glepjast af svo mikl-
um auglýsingagróða að þeir flytji
táknmálsfréttir fram til kl. 8 eða 9 á
morgnana! - Með virðingu og kveðj u.
Eftir höfðinu dansa limirnir
Þórður Guðmundsson skrifar:
Það hefur líklega einhveijum fleir-
um en mér bmgöiö við aö heyra þess
getið í kvöldfréttum Ríkisútvarps
hinn 3. jan. sl. að tveir ráðherrar
núverandi ríkisstjómar létu sig hafa
það að snæða nýársdagskvöldverð á
samkomuhúsum borgarinnar, þar
sem verðlagningin var hvaö hæst.
Þannig var sagt frá þvi í fréttinni aö
forsætisráðherra hefði ásamt konu
sinni greitt fyrir kvöldverð og
skemmtun, í veitingahúsinu Perl-
unni, kr. 12.500 á mann - eða 25.000
kr. sem nemur um hálfmn mánaðar-
launum Sóknarkonu. Utanríkisráð-
H ri ngiö í síma
632700
moiikl. I4ogl6
-eðaskrifiö
Nafnog símanr. vrröur aO fyl*Ja bréfiun
Við opnun veitingahússins Perlunnar.
herra lét sér nægja ódýrari máltíð
eða um 7.500 kr. á mann, samkvæmt
frétt RÚV.
Þetta teljast nú líklega ekki ffétt-
næmt (hvort sem það er að mati RÚV
eða annarra) nema vegna þess að
þama er um að ræða menn sem hafa
haft forgöngu um að predika spamað
og niðurskurð hjá þjóðfélagsþegnun-
um. - Auðvitað hefðu þessir menn
báðir átt að sýna gott fordæmi og
koma ekki nærri slíkum eyðslu-
brunnum sem veitingastaðir era
þekktir fyrir um áramótin. - En eftir
höfðinu dansa limimir og nú er hætt
við því að ekki verði mikið mark tek-
ið á brýningum forsvarsmanna þess-
ara hér eftir. -Eða hvað em menn
yfirleitt aö kvarta ef þetta fordæmi
helstu forráðamanna þjóðfélagsins
er látið óátahð? - Er þá engin ástæða
til spamaðar í það heila tekið?
Skímánskuld-
; Laxdal skrífar:
Ég finn raig knúinn til þess að
gera athugasemd við það háttalag
sumra kristinna trúarsafnaöa að
skíra ekki bömin. í Gamla sátt-
málanum, sem guð
roönnum fyrir milligöngu Móse,
var svo kveðið á að öll sveinböm
skyldi umskera. Þessari athöfn
fylgdi mikil biessun guðs fyrir
bamið, án tíllits tíl þess hvaða
afstöðu það tæki tU guös. - Því
er það mitt álit að skíra skuli öU
börn innan kirkju og aUra krist-
inna safnaða, og að síðan skuli
þeir endurskirðir með niðurdýf-
ingarskím, sem staðfesta þann
sáttmála. Þessa skírn á að veita
án skuldbindinga um að viðkom-
andi gangi inn í söfnuöinn, sem
hann er skírður hjá.
Iþróttir f atladra
oghinna
Björa hringdi:
Mér finnst vera dálitil hræsni í
umfjöUuninni um íþróttir fatl-
aðra og henni gert jafnvel liærra
undir höfði en þeirri sem varðar
hjna almennu íþróttamenn. Að
visu hafa einstaklingar úr röðum
fatlaðra gert öðmm skömm til
með frábærri frammistöðu sinni.
Það þýöir þó ekki þaö að frétta-
menn og fjölmiðlar eigi að ofgera
þessum einstaklingum með því
að vera með þá í sviðsljósinu án
afláts. - Þetta er farið að ganga
út i öfgar, viðtölin og dekrið með
þá fótluðu íþróttamenn sem hafa
unnið ti) verðlauna á árinu.
Fálkaorðanog
Ingvar hringdi:
Fáir skilja merkingarmun þess
heiðurs aö vera sæmdur riddara-
krossi „fyrir störf í opinbera
þágu“ og hins að vera sæmdur
stórriddarakrossi „fyrir störf í
opinbera þágu“. - Nema störf „í
opinbera þágu“ séu misverðmæt.
Hvaö hefur t.d. ráðuneytis-
stjóri, tiltölulega nýgenginn í
embættismannakerfiö, fram yfir
þann sem hefur unnið að öðrarn
opinberura störfum, að hinn fyrr-
nefndi fær stórriddarakross en
.ekki hinn? - Og hvers vegna era
þau störf sem eru unnin á vegum
hins opinbera, svo sem félags-
mála- og skólastörf öll ekki ein-
faldlega fiokkuð sem „störf í op-
inbera þágu“? - Hér vantar held-
ur betur skilgreininu.
PLO-mennlna?
D.K. skrifar:
Það kemur mörgura spánskt
fyrir sjónir að engin nógranna-
þjóð PLO-mannanna sem reknir
voru frá ísrael skuli bjóða þeim
hæli eða veita þeim brýnustu að-
stoð. - Á fundi hér í Reykjavík til
stuönings PLO-mönnunum
mættu ekki nema rúmlega
hundrað manns. Það hlýtur að
vera illa pólitískt mál þetta úr því
fáir viija leggja því lið.
saftara
Guðni hringdi:
í DV sagöi aö Sjómannafélag
Eyjaíjarðar væri búið að segja
upp kjarasamningunum. Vara-
formaður félagsins vill fá viðræð-
ur strax og segir enga ástæöu að
bíða eftir öðrum. Nú dugar ekk-
eri nema harkan, segir hann enn-
fremur, og veritfail ef til þurfi. -
Sérstaklega þurfi þó samninga
fyrir þá sem salta afla um borð í
skipunum. - Nú sér maður fyrst
hvar skórinn kreppir, mest hjá
sölturunum í fiskiskipunum.
Þetta veröur auðvitað að lagfæra
hið bráðasta!