Dagblaðið Vísir - DV - 16.02.1993, Qupperneq 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 1993.
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjóri: JÚNAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11, 105 RVlK, SlMI (91)63 27 00
SlMBRÉF: Auglýsingar: (91 )63 27 27 - aðrar deildir: (91 )63 29 99
GRÆN NÚMER: Auglýsingar: 99-6272 Áskrift: 99-6270
AKUREYRI: STRANDGÖTU 25. SlMI: (96)25013. Blaðamaður: (96)26613.
SlMBRÉF: (96)11605
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
PRENTSMIÐJA FRJÁLSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Áskriftarverð á mánuði 1200 kr.
Verð í lausasölu virka daga 115 kr. - Helgarblað 150 kr.
Eignarhald á stólum
Sjálfsagt þykir, aö sá ráðherra Alþýðuflokksins, sem
veit sitt af hverju um hagmál, verði aðalbankastjóri
Seðlabankans, er Jóhannes Nordal hættir í sumar. Al-
þýðuflokkurinn er tahnn eiga þetta embætti á sama
hátt og flokkamir skipta með sér herfangi á ýmsa vegu.
Svo traust er eignarhald núverandi bankaráðherra á
Seðlabankastöðunni, að talað er um, að sá bankastjóri
Landsbankans, sem situr í stjórasæti Alþýðuflokksins,
flytji sig og vermi sætið um sinn í Seðlabankanum, svo
að bankaráðherrann geti nýtt sér allt kjörtímabihð.
Aðrir ráðherrar þurfa ekki heldur að kvíða atvinnu-
leysi, þótt dagar þeirra séu senn taldir í ráðherra-
embætti. Umhverfisráðherra er meira að segja sagður
eiga kost á sendiherrastöðu í samræmi við þá hefð, að
utanríkisþjónustan sé leikvöhur aflóga pólitíkusa.
Sá þingmaður Alþýðuflokksins, sem næst gengur
ráðherrum að vegsemd, formaður flárlaganefndar Al-
þingis, er talinn eiga fyrsta ráðherraembætti, sem losn-
ar hjá Alþýðuflokknum. Það flækir málið, að hann er
líka tahnn eiga forstjórastól Tryggingastofnunarinnar.
Það eru ekki vextirnir eða launin eða tómahljóð ríkis-
kassans, sem pólitíkusar landsins eru að hugsa um á
þorranum. Það eru hrókeringar í ráðherrastólum og
öðrum valdastólum þjóðfélagsins, er flokkar og póhtík-
usar telja sig eiga eins og hvert annað herfang.
Hin sérstæða stjórnmálaspilhng á íslandi er orðin svo
rótgróin, að framvinda lýðræðishefðar í nánasta um-
hverfi þjóðarinnar hefur engin áhrif inn fyrir landstein-
ana. íslenzkir pólitíkusar halda áfram eins og ahtaf
áður að haga sér eins og ránsgreifar frá miðöldum.
Sendiherraembætti og bankastjórastólar, forstjóra-
sófar ríkisins og stofnana í tengslum við ríkið, eru þétt
setnir aflóga ^tjómmálamönnum, sem taldir eru þurfa
að komast í róleg sæti að loknu erilsömu snatti fyrir
kjósendur og annarri byggðastefnu þeirra á Alþingi.
Þetta er ein veigameiri skýringanna á, hvers vegna
íslenzkir embættismenn eru latir og lélegir. Þeir eru
ekki á framabraut í þjóðfélaginu, heldur em þeir þegar
seztir í helgan stein að njóta ávaxta af herfangi stjórn-
málanna. Þeir eru eins konar fyrrverandi fyrirbæri.
Þetta séríslenzka ástand fengi ekki staðizt, ef þjóðin
væri andvíg kerfinu. Þjóðin er hins vegar sumpart fylgj-
andi spilhngunni og þohr hana sumpart, af því að grund-
vaharhefðir borgaralegrar hugsunar hafa aldrei fengið
tækifæri til að skjóta rótum og blómstra hér á landi.
Hinn dæmigerði íslendingur hefur þær einar áhyggj-
ur af spihingu að komast ekki í hana sjálfur. Ef menn
bera í brjósti neikvæðar hugsanir í garð spillingar, er
frekar um öfund að ræða en réttláta, borgaralega
hneykslun. í þessum jarðvegi þrífast póhtíkusamir.
Hinn dæmigerði íslendingur metur þingmenn eftir
vegaspottum, sem þeir geta skaffað, og ráðherra eftir
flugvöhum, sem þeir geta skaffað. Þess vegna hafa helztu
þingmenn Norðurlandskjördæmis eystra verið í háveg-
um hafðir í kjördæminu sem samgönguráðherrar.
Þessi aðferð við rekstur þjóðfélags er afar dýr, því
að verðmæti renna hvarvetna út í sandinn. Þetta hefur
meðal annars leitt yfir okkur kreppuna, sem nú ríður
húsum. Hún stafar ekki nema að litlum hluta af þriggja
mihjarða samdrætti í útflutningstekjum af sjávarafla.
Þegar ekki þykir lengur í lagi, að pólitíkus eigi her-
fang í Seðlabankastól, má hafa það til marks um, að við
séum byrjuð að feta okkur út úr spihingu og kreppu.
Jónas Kristjánsson
„Hér á landi sprettur draugur upp úr reyknum i heilabúi kynslóðarinnar frá ’68 og krökkunum hennar,“ seg-
ir Guðbergur m.a. í grein sinni.
Að vera illa
undirbúinn
Það eru grátbroslegar umræður
í gangi um þessar mundir um það
hvað nemendur í Háskóla íslands
séu ilia undirbúnir til æðra náms.
Allir virðast vera á einu máli um
að svo sé. Þess vegna verður að
takmarka inngöngu stúdenta, taka
þá bestu en beina óhæfum út í
starfsþjálfun á vegum atvinnulífs-
ins. Maður gæti haldið að nemend-
ur í Háskólanum færu að námi
loknu ekki út í atvinnulífið heldur
bíði þeirra aö leggjast í vel launaða
leti innan „kerfisins".
Úr hörðustu átt
Upphaf þessara umræðna virðist
koma úr hörðustu átt: frá þeim sem
sitja núna við völd en voru áður
kenndir við uppreisn æskunnar og
ollu því að um tíma mátti þetta
þjóðfélag varla vatni halda fyrir
æskudýrkun, eins og ungt fólk
hefði fæðst í heiminn í fyrsta sinn
áriö 1968.
Þetta áöur æskudekraða fólk er
að bægja unglingum samtímans frá
námi á þeim forsendum að þeir
taki ekki „nógu góð próf‘. Sjálft var
það á sínum tíma harðir andstæö-
ingar prófa, vildi að í staðinn kæmi
Kristjanía, hart rokk á rásum Rík-
isútvarpsins, hass og ást en ekkert
stríð um allan heim.
Verst er að afkvæmi kynslóðar-
innar virðast vera „pabba og
mömmu" hjartanlega sammála og
segja í viðtölum eins og elhbelgir
að þaö séu ekki gerðar nógu strang-
ar kröfur, því beri að útiloka „let-
ingja og heimskingja“ frá æðra
námi og láta þá fara út í atvinnulíf-
ið, eins og íslenskir atvinnuvegir
þurfi aðeins á liðleskjum og
heimskingjum að halda.
KjaUarinn
Guðbergur Bergsson
rlthöfundur
Engar kröfur
Hvar á byggðu bóh nema á ís-
landi kæmust háskólakennarar og
rektorar og ráðherrar upp með
svona múður? Maður gæti haldið
að kjaftaflóð um siðfræöina hefði
drekkt vitinu í heimspekingunum
því ekkert heyrist í þeim þegar á
hinn raunverulega siðferðishólm
er komiö í samfélagi og skólum.
Getur ekki hugsast að vandamál-
iö sé andstætt því sem af er látið:
að í stað lélegra nemenda séu hérna
lélegir kennarar af því að þeir
gerðu engar kröfur til sín á náms-
árum þegar þeir áttu aö læra í stað
þess að mylja úr sér máttinn í hass-
pípur og hrópa í gallabuxum gegn
stríðinu í Víetnam?
Getur ekki verið að löt og léleg
æska stafi af lötum og lélegum for-
eldrum, að foreldrarnir hafi ekki
verið nægilega undirbúnir til aö
eiga böm, að þjóðfélagið hafi ekki
verið nægilega vel undirbúið til að
standa sig sem sjálfstæð þjóö og
íslenskir stjómmálamenn fengju
ekki einu sinni 5 ef þeir ættu að
taka próf hjá öömm þjóðum i því
að leiða þjóð á leið til vafasamrar
framtíðar?
Hvarvetna í heiminum er verið
að auka háskólafræðslu. Það em
stofnaðir opnir háskólar, frjálsir
háskólar, fjarkennsla er algeng á
háskólastigi, að öhum síghdu há-
skólunum ótöldum. Þetta er gert til
að auka þekkingu manna en einnig
frelsi og þörf fyrir að nota hugann
og ímyndunaraflið.
En hér á landi sprettur draugur
upp úr reyknum í heilabúi kyn-
slóðarinnar frá ’68 og krökkunum
hennar.
Ungt fólk, látið ekki bjóða ykkur
slíka rökvihu og siðleysi, heimtið
heldur að kennarar og foreldrar
sýni hæfni sína!
Guðbergur Bergsson
„Getur ekki verið að löt og léleg æska
stafi af lötum og lélegum foreldrum,
að foreldrarnir hafi ekki verið nægilega
undirbúnir til að eiga börn... ?“ -
Skoðaiúr aimarra
Sökin í Þórshöf n
„Af ummælum almennings í fjölmiðlum má ráða
að margir telja færeyska stjómmálamenn ekki hafa
valdið hlutverki sínu og því sé ekki hægt að kvarta
yfir að Danir hafi vhjað skhyrða fjárstuöning sinn.
Mörgmn svíöur sárt að hafa þurft að beygja sig fyrir
Dönum á þennan hátt, sökin á því hggur hins vegar
ekki í Kaupmannahöfn heldur í Þórshöfn."
Úr leiðara Mbl. 13. febrúar.
Goðsögn
„Goðsögnin um hið ódýra þéttbýli stjórnar öhum
þessum bohaleggingum. Hitt er líklegra að stað-
reyndin sé sú að þéttbýh eins og nú er að myndast
á höfuðborgarsvæðinu leiði th gríðarlegra útgjalda
og þjóðfélagslegra vandamála.
.. .Sé atvinna, góðar samgöngur og grundvahar-
þjónusta fyrir hendi, munu margir kjósa dreifbýhð
sem vettvang.
Það væri nöturlegt fyrir þá ríkisstjórn, sem nú sit-
ur, að kafna í miðstýringu og áætlanagerö varðandi
byggöamál. Þær stjómunaraðferðir ganga ekki upp.“
Úr leiðara Tímans 13. febrúar.
Hvar er árangurinn?
„En hvar er árangurinn af umbyltingunum?
Hvar er uppstokkun og nýskipan í sjávarútvegi?
Hvar eru hinar rómuðu almennu aðgerðir fyrir at-
vinnureksturinn - fyrir utan skattahækkanimar
miklu þegar þeir fluttu peninga frá almenningi th
fyrirtækjanna, th bankanna, th útlanda? Og hvar er
dlur sá strúktúrbati sem átti aö lokum að skha af
sér lækkandi vöxtum th fyrirtækja og einstakUnga?
Hvernig ætla stjómvöld sér að koma í veg fyrir fær-
eyskt íjöldagjaldþrot á heimilunum?“
Mörður Árnason í Pressunni 11. febrúar.