Dagblaðið Vísir - DV - 01.07.1993, Blaðsíða 15

FIMMTUÐACUR. 1. JÚLÍ 199.'J
15
KjaUaiinn
Árni Ragnar Arnason
alþingismaður Sjálfstæðis-
flokksins fyrir Reykjaneskjördæmi
sem við gætum framleitt sjálfir eða
flutt inn lítið unniö og lokiö fram-
leiöslu, sett saman og pakkað hér
heima:
- Matvörur úr korni, þ.e. „cere-
als“, um 50 þúsund tonn á ári full-
unniö og í neytendapakkningum.
- Dýrafóður um 13 þúsund tonn
á ári. Þar af gæludýrafóöur sem er
að mestu hakkaður úrgangur kjöt-
og fiskvinnslu með bætiefnum.
- Húsgögn, um 6 þúsund tonn
fyrir um 2 milljarða króna á ári.
- Mat- og drykkjarvörur yfir 8
(25%) til lokavinnslu hér heima.
- Hrávörur og rekstrarvörur fyr-
ir um 26 milljaröa króna, þar af
fullunnar um 25 milljarðar eða yflr
96% en aöeins um 1 milljarður eða
undir 4% til lokavinnslu hér
heima.
- Fullbúin skip fyrir nær 7 millj-
aröa á síðasta ári.
Ég held satt að segja að við höfum
ekki nýtt okkur öll þau tækifæri
sem bjóðast og mættum nota sjálf
og bjóða íslenskar vörur umfram
aðrar. Það að velja útlenda og ihn-
„Iðnframleiðendur okkar hafa tekið
útlend nöfn á vörur sínar því þannig
seljast þær betur hér heima!“
hrognum hafa ekki fengið nóg hrá-
efni!
Af innflutningi má sjá sitt hvað
milljarða króna á ári, þar af full-
unnar yfir 6 milljarða eða 75% en
2 milljarðar eða aðeins fjóröungur
flutta vöru fremur en innlenda
jafngildir því að kjósa atvinnuleysi.
Arni Ragnar Arnason
Höf um við nýtt öll
okkar tækifæri?
Slæmt atvinnuástand er efst á
baugi þjóðmálaumræðunnar.
Átaksverkefni sveitarfélaga og At-
vinnuleysistryggingasjóðs hafa
bætt úr um sinn. Þau eru umhverf-
isvæn, bæjarlönd hreinsuö og
snyrt, minjar dubbaðar upp, opin
svæði grædd og hljóðvarnargarðar
skrýddir trjá- og blómplöntum. En
þau eru ekki viö markaðssetningu
eöa uppbyggingu þjónustu, fram-
leiðslu eða annarrar starfsemi sem
síðan gæti staðið á eigin fótum.
Hvað tekur við þegar þeim lýkur?
Oft horfum við á útflutning frem-
ur en innanlandsmarkað í leit að
fleiri atvinnutækifærum. Aðrar
þjóðir kaupa sjálfar og bjóða er-
lendum feröamönnum innlenda
vöru - en innflutta aðeins ef hún
er betri, ódýrari og sérstaklega eft-
ir henni spurt. Ég hef heyrt íslensk-
an kaupmann staðhæfa að ekki
þýði að bjóða íslenska vöru nema
hún sé allt í senn, betri, ódýrari og
fallegri en innflutt! Iðnframleið-
endur okkar hafa tekiö útlend nöfn
á vörur sínar því þannig seljast þær
betur hér heima!
Ónýttir möguleikar?
Nýlega barst mér yfirlit utanrík-
isráðuneytisins um utanríkisvið-
skipti. Vegna umræðu um fjölgun
atvinnutækifæra með fullvinnslu
afurða nær þetta athygli minni:
- Tíundi hluti (10%) útflutnings-
verðmætis sjávarafurða er fyrir
heilan, óunninn, „ferskan", ísaðan
fisk. Hann fer að stærstum hluta
til vinnslu erlendis, ekki sem fyrsta
flokks neysluvara heldur annars,
jafnvel þriðja flokks hráefni - og
er slæmt dæmi um gæði íslenskra
sjávarafurða.
- Nærfellt fimmti hluti (20%) er
fyrir saltan og þurrkaðan fisk. Stór
hluti hans er fluttur út heill í stór-
um pökkum til vinnslu erlendis.
- Nokkuð fæst fyrir söltuð hrogn,
mjöl og lýsi til vinnslu erlendis. En
innlendir framleiðendur verðmæt-
ari afurða úr síld og söltuöum
íslendingar flytja inn um 6 þúsund tonn af húsgögnum á ári hverju fyrir um tvo milljarða króna.
Af svekktum þingmönnum
„Þeir ákváðu að yfirgefa sam-
starfið í ríkisstjórn Steingríms Her-
mannssonar og færa sig á aðrar
veiðilendur."
Á þessum orðum hefst kjallara-
grein Páls Péturssonar í DV14. júni
sl.
Getur verið að örlítið votti fyrir
öfund og eftirsjá í þessum orðum
þingmannsins? Ég get ekki að þvi
gert að ég vorkenni aumingja
manninum. í geðvonskukasti sínu
heldur Höllustaðabóndinn áfram
og fer að setja ofan í við Alþýðu-
flokkinn og hans kjörnu fulltrúa á
Alþingi fyrir spillingu og eigin-
hagsmunagæslu. Dettur nokkrum
í hug að Páll hafi verið staddur í
glerhúsi þegar hann skrifaði þessa
grein?
Það hefur frá örófi alda talist
Kjallarinn
Steindór Karvelsson
formaðúr Félags ungra jafnað-
armanna í Reykjavík
búpening sinn á ný beitarlönd.
Þetta á líka við um góða og skyn-
sama veiðimenn, þegar veiðilönd
þeirra eru að verða fullnýtt færa
þeir sig á aðrar veiðilendur. Þetta
er nákvæmlega það sem gerðist hjá
Alþýðuflokknum eftir síðustu
kosningar enda eru þar innanbúð-
ar góðir bændur og veiðimenn, þeir
sáu einfaldlega að Framsóknar-
löndin voru farin að skemmast það
mikið að það varð að hvíla þau,
þess vegna færði flokkurinn sig á
nýjar veiðilendur. Þetta veit ég að
góður bóndi eins og Páll Pétursson
sér og skilur.
ORG þáttur
alþingismanns
Já, sjaldan er ein báran stök hér
við ísland. í kjallaragrein í DV 15.
júní sl. geysist fram á ritvöllinn
riddari einn og fer mikinn. Þetta
er hinn kunni siðapostuli Ó.
Grímsson sem þar fer með hreinan
skjöld og brugðin brand Joví nú
skal höggva mann og annan í því
spillta liði sem á vellinum stendur.
En smeykur er ég um að seint gangi
hjá þessum riddara aö höggva því
svo mikið er víst að honum hefur
aldrei verið treyst fyrir eggvopni.
íslendingar vita þaö nefnilega að
þeir láta ekki eggvopn í hendur
slíkum mönnum því þeir gætu far-
ið sjálfum sér að voða.
Nei, það efast væntanlega enginn
íslendingur um að þarna fara sárir
og yfirbugaðir menn, þeir Páll og
Ólafur.
Það er til of mikils mælst að gera
landsmönnum það að hlusta á orð-
ið spillingu úr þeirra munni. Svei-
attan.
Misrétti
Það kemur mér allverulega á
óvart að heyra það frá þeim þing-
mönnum Ólafi og Páli að stjórn-
málamenn séu nánast til einskis
nýtir, þeir eigi ekki sama rétt og
aðrir þegnar landsins til að sækja
um atvinnu sér til handa þegar
þeir láta af þingmennsku. Hvaða
misrétti eru þeir kumpánar að
boða? Nei, ég held aö þegar menn
eru famir aö hugsa svona séu þeir
komnir á villigötur.
Þeir fóstbræður ættu nú að taka
sig saman í andlitinu og viður-
kenna staðreyndir, það gæti nefni-
lega farið svo að ef þið söfnuöuð
kjarki og þori kæmust þið hugsan-
lega einhverntíma á hinar nýju
veiðilendur.
Steindór Karvelsson
„En smeykur er ég um að seint gangi
hjá þessum riddara að höggva því svo
mikið er víst að honum hefur aldrei
verið treyst fyrir eggvopni.“
hygginna bænda háttur að þegar á er farið að láta á sjá og hætt við
haglendi það sem þeir beita fé sínu að það skemmist þá færa bændur
Meðog
ámóti
ísbjamarveiðin
Fólkiðeða
dýrið
„Þetta eru
skaðræðisdýr
og fúllyrðing
KarlsSkírnis-
sonar um að
þessi dýr geti
synt dögum
saman án
þess að þreyt-
ast hefur
styrkt mig í
trúnni að við mn'
breyttum rétt í þessu máli. Ef
þetta er rétt þá get ég ekki séð
hvað var því til fyrirstöðu að dýr-
ið synti aila leið upp í Hom-
strandir. Þar eru mörg hundrað
ferðamenn yfir sumariö ogfæstir
hafa aðgang að fréttum útvarps-
stöðvanna. Ef svo hefði farið að
ísbjörninn hefði farið þangað þá
heíðu þeir verið óvarðir gegn
honum. Það er kannski ekki
hugsað um fólk í þessu sam-
bandi?
Hvemig viö drápum hann má
kannski deila um en við höfðum
engin skotvopn um borð þannig
að þetta varð aö duga.
Fullyrðingar um að gróðasjón-
armið hafi ráðið gerðum okkar
era algjörlega úr lausu lofti
gripnar. Við vorum ekki famir
að hugsa svo langt þegar þetta
geröist.
Ég veit ekki hvort þessi dýr eru
í útrýmingarhættu en ef mál-
flutningur dýraverndarsinna er á
svipuðu róli í þessum efnum og í
málefnum hvala þá gef ég lítið
fyrir það og tel það tómt ragl og
ekki hlustandi á það.“
Erum að missa
allt niður um
okkur
„Þar sem
dýraverndar-
samtökeratil
dýranna
vegna þá
hljótum viö
að vera á móti
veiðum sem
: þessum.; Eitt
af markmið-
um samtaka
sem okkar er
að vlllt dýr fái að vera í friði i
umhverfi sínu.
Þetta einstaka atvik er náttúra-
lega einstaklega svivirðilegt þar
sem dýr á sundi er drepið til að
græða á því nokkrar krónur.
Þetta er bannaö, ísbirnir eru í
útrýmingarhættu, og veiðimenn
sem hafa stundað veiðar á þeim
í gegnum tíöina hafa jafnvel hætt
veiöum á þeim. Aö auki er þetta
bannað með lögum, sama hvað
tilskipun konungs frá 1849 segir.
Ég held að þjóðin sé endanlega
að missa niður um sig í öllum
náttúruverndarmálura. Það er
eins og hún geri sér ekki grein
fyrir hvað er að gerast þarna og
ég tala nú ekki um aðferðina, að
kyrkja dýrið sem er brot á ís-
lenskum lögum um dýravernd.
Efbjöm sem þessi kemur á land
þá á ekki að fella hann heldur
koma höndum yfir hann og flytja
hann til heimkynna siima. Það
er hægt að fá nægan fjárhagsleg-
an stuðning frá erlendum dýra-
vemdarsamtökum til að kosta
flutningínn. Þannig getum við
fengið pínulitla fjöður i hattinn
fyrir aögeröir í vemdunarmálum
því við erum í stanslausu niöur-
rifi að áliti heimsins á okkur,
Jórunn Sörensen,
formaður Sam-
bands dýraverndar-
félaga íslands.
Jón Pétursson, skip-
stjóri á Dagnýju ÍS,
sem veiddi isbjörn-