Dagblaðið Vísir - DV - 24.08.1993, Blaðsíða 12

12
Spumingin
Lesendur
ÞRIÐJUDAGUR 24. ÁGÚST 1993

Áttu taflborð?
Sif Jónsdóttir: Nei, ég tefli ekki.
Karen Ársælsdóttir: Nei, aldrei teflt.
Haraldur Pétursson: Já, en ég tefli
nú frekar lítið.
Guðmundur Jónsson: Já, og engu við
það að bæta.
Steinunn Elliðadóttir: Nei, ég held
ég hafi bara aldrei teflt.
Berglind Rósa Rúnarsdóttir: Nei, ég
er ekki taflmanneskja.
Sjúkrahjálp viö særða í Bosníu:
Sleppum
eigingirninni
Magnús Jónsson skrifar:
Undanfarið hafa verið uppi raddir
um að okkur íslendingum beri að
leggja eitthvað af mörkum vegna
hörmunganna í ríkjum fyrrum Júgó-
slaviu. I Bosníu bíða þúsundir og
aftur þúsundir særðra og limlestra
aðhlynningar og fá engan veginn þá
aðstoð sem þörf er á. Sum ríki í Evr-
ópu, en þó aðeins fá þeirra, hafa tek-
ið á móti særðum og limlestum til
lækninga. Enn er skorað á íleiri ríki
að veita særðum móttöku því ástand-
ið í Bosníu er þannig að ekki er tahð
að hjálp nýtist þar jafnvel fyrir þá
sem eru mikið særðir.
Stuðningur við aðstoð íslendinga
hefur komið fram víða, t.d. í leiður-
um dagblaða, frá forystumönnum í
stjórnmálum, hjálparstofnunum svo
sem Rauða krossinum og fleirum.
En hvemig skyldu nú viðbrögð
þeirra sem mest myndu kannski
vinna aö þessari aðstoð vera? Þau
eru athygh verð svo ekki sé meira
sagt. Og vekja furðu margra.
Megininntakið í svörum manna
sem rætt er við er það að 1 stað þess
að taka á móti þessu særða fólki og
hlynna að því hér væri betra að
senda mannskap til Bosníu. Hér séu
ýmsar deildir sjúkrahúsa lokaðar og
kosta þurfi upp á opnun þeirra að
nýju o.s.frv. - En kostar þessi aðstoð
ekki peninga hvort eð er og væri
þeim fjármunum ekki betur varið
hér heima til aö greiða læknum og
hjúkrunarfólki laun og öðrum sem
nálægt aðstoðinni koma?
Það er ekki örgrannt um að manni
finnist aö þrýstingur um að senda
mannskap héðan í stað þess að veita
aðstoð hér heima sé byggður á eigin-
Islensk aðstoð á ekki að stjórnast
að mati bréfritara.
gimi og þeirri tilhugsun að viðkom-
andi „mannskapur" fái meira út úr
því að vera sendur utan með tilheyr-
andi dagpeningagreiðslum og uppi-
haldskostnaði.
Það er grunnt á ferðagleði landans
og utanlandsreisa á kostnað hins
opinbera eru hlunnindi sem ekki
skyldu sniðgengin. Kannski gæti
af eigingirni eða innantómum orðum
Símíuiiyml Rcntir
makinn komið með, hann gæti beðið
á sólarströnd Ítalíu í svo sem hálfan
mánuð og ferðin gæti því nýst sem
ágætis sumarauki í leiðinni! - Eigum
við nú ekki að láta eigingirnina lönd
og leið og ákveða bara að taka á
móti særðum og sjúkum hingað heim
til aðhlynningar?
Um frjálst áfengi og tóbak
Sigrún Þorvarðardóttir skrifar:
Eg get ekki látið hjá líða að senda
nokkrar línur vegna ummæla þeirra
sem tala um „einokun" í sölu á áfengi
og tóbaki. - Fyrir mér er máhð mjög
einfalt. Ríkið, sem við skattborgar-
amir rekum, tekur inn ákveðinn
gróða af víni og tóbaki. En ríkið sem
er jú ekki annað en við, skattborgar-
amir, fær hka að borga þann kostnað
sem af hlýst vegna neyslu þessara
vörutegunda.
Ef einokuninni yrði nú aflétt og
einhveijir Jónar Jónssynir úti í bæ
hlytu hnossið, yrði jú einhver slagur
vegna samkeppni th að byrja með og
almenningur gæti fengið vínflösk-
una eitthvað ódýrari í þessari versl-
uninni en hinni. Og auðvitað myndi
fiölga í hópi þeirra sem þurfa utan í
viðskiptaerindum eða í boði fram-
leiðenda. Allt myndi þetta látið gott
heita sakir einkaframtaksins. - Það
væri búið aö frelsa vín og tóbak und-
an oki ríkisins.
En hverjir skyldu áfram fá að
borga vegna afleiðinganna? Vínið og
tóbakið myndi eftir sem áður halda
sínum áhrifum á mannslíkamann.
Eöa hvað? Já, hver borgar? Verður
það hinn íslenski viðskiptaheimur
eða bara ríkið, almenningur, fólkið
sjálft eins og hingað til? Hver er þá
breytingin?
Ég er hins vegar sammála því að
hið opinbera og hinir opinbera
starfsmenn þess þurfa að sýna
ábyrgð í starfi, varkárni í viöskiptum
sínum við önnur fyrirtæki, og við,
skattborgararnir, eigum áfram aö
horfa gagnrýnum augum á starfsemi
opinberra fyrirtækja.
Misheppnuð endurnýjun á graseyjum
S.Þ. skrifar:
Á hveiju sumri er hafist handa um
endumýjun á gatnakerfi borgarinn-
ar. Það er eins og viðgerðir dugi
sjaldan nema vetrarlangt. Það hlýtur
að vera mikil óhagkvæmni og gífur-
legur kostnaður í viðhaldi gatna sem
ekki era endurnýjaðar betur en svo
að þær era spændar upp á nokkrum
mánuðum. Ekkert síður hlýtur aö
vera mikill kostnaður við endurnýj-
un allra „graseyjanna" sem verið er
að tyrfa eða dytta að árlega. Fáir
skilja raunar hvað verið er að gera
með þessar graseyjar mitt í borg-
inni. Þær era flestar umrótaðar eftir
bha sem hafa ekið yfir þær í vetraró-
Hringiðísíma
63 27 00
miHikl. I4ogl6-eðaskrifið
Nafn og simanr. vcrður að fylgia bréfum
„Grasið verður aldrei nema til
óþurftar meðfram umferðaræðun-
um.“
færðinni og koma því meira eða
minna sem flag undan vetri.
Nú stendur yfir ein törnin enn við
að endumýja grasið þar sem það var
verst farið. Sjá má slíkar viðgerðir
um aha borgina. Meira að segja á
sjálfum Austurvelh er blettur sem
gert hefur verið við af slíku smekk-
leysi aö furðu sætir. - Bletturinn
hefur veriö tyrfður með þökum sem
era heiðgular og stinga því ónotalega
í stúf við annað gras á vellinum.
Og svo era það graseyjarnar. Þær
hafa líka verið þaktar með þessum
gulu torfum, sem hafa líklega legið
lengi í hrúgu áður en þær voru lagð-
ar. Aö þessu er hin mesta óprýði.
Eöhlegra hefði verið að afnema þess-
ar graseyjar með öhu og bæta hrein-
lega við þriðju akreininni eða þá að
steypa eyjuna. - Grasið verður aldrei
nema til óþurftar meðfram umferð-
aræöunum.
Ég vænti þess að yfirmenn gatna-
mála í borginni fari nú að fylgja
skynsemisstefnu í þessum málum og
komi sér hjá árlegu viðhaldi á gras-
eyjimum og láti steypa göturnar með
mesta umferðarþunganum í stað
malbikunar og árlegs viðhalds með
fræsingum og tilheyrandi kostnaði.
Verðbólgan
nálgast20%
Gísli Jónsson skrifar:
Sífellt berast fréttir af verð-
hækkunum þrátt fyrir góðan
ásetning stjórnvalda og annarra
sem hafa hvað mest predikað um
níðurfærslu verðlags, kaupgjalds
og verðbólguvísitölur. Nú nálgast
verðbólgan 20% markið, er nú
komin i þetta 15 eða 16% á árs-
grundvelli þegar reiknuð er út
hækkun byggingarvísitölu.
Annað virðist fylgja í kjölfarið,
svo sem bankavextir og kostnað-
ur \úð rekstur fyrirtækja. Hún
hefur þvi ræst spáin sem einhver
setti fram í lesendabréfi fyrir
skömmu að verðbólgan færi senn
í tveggja stafa tölu.
Umboðsmenn
ogumboðslaun
Einar Jóhannesson hringdi:
Fréttm mn fyrirhuguð kaup á
björgunarþyrlu hafa verið áber-
andi á síðustu dögum. Rætt hefur
verið urn tvær tegundir scm holst
koma til greina. Það væri ekki
úr vegi að fiölmíðlar skýrðu frá
því hverjir eru með umboð fyrir
þessai- tvær tegundir, Bell-þyrl-
urnar og Puma eða Super-Puma-
þyrlur og þá jafnframt hve um-
boðslaunin eru stór hluti í hvoru
tilviki fyrir sig.
Aukumaðstoð
víðSophiu
Björg Valdimarsdóttir hringdi:
Flestir telja aðstoðina við
Sophiu Hansen meira en réttlæt-
anlega. En það eru fleiri en
Sophia ein sem eru í eldlínunni.
Systkini hennar og ættingjar hafa
einnig lagt fram drjúgan skerf.
Enginn þessara aöila telur það
eftir sér. En við sem stöndum
álengdar sjáum að hér er um
ómældan og óeigingjarnan her-
kostnað að ræða. Eigum viö nú
ekki að taka börnin, sem era að
efna til tombólu og annarrar
uppákomu til stuðnings Sophiu,
til fyrirmyndar og ieggja málinu
lið með enn frekari fiárhags-
stuöningi? Ég tel það meira en
sanngjarnt.
Fólskulegárásá
fatlaðan
Ólafur Tryggvason hringdi:
Einni fólskulegustu iíkamsá-
rásinni, sem framin var um versl-
unarmannahelgina, hefur ekki
verið slegið mikið upp í fréttum.
Þaö gildir kannski amiað um
kvenþjóðina í þvi tilliti. En í Vest-
mannaeyjum gerðist þaö að tvær
stúlkur réðuðst að fötluðum
manni í hjólastól og skelltu hon-
ura aftur á bak þar sem hann lá
ósjálfbjarga eftir. - Er nú augiýst
eftir sjónarvottum að þessu
óhugnanlega ofbeldisverki. Þetta
sýnir þó að ofbeldisverk tengjast
ekki einvörðungu karlmönnum.
Konur eru engir eftirbátar á þeim
vettvangi - en staðreynd að yfir
iær er fremur hylmað.
Góðþjjónustaá
gámastöð
Björn skrifar:
Mér finnst ástæða til að geta
um góða þjónustu sem ég fékk á
gámastöðinni við Ánanaust éitt
kvöldið nú í vikunni. Oft er talað
um að þessar stöðvar veiti slæ-
lega þjónustu, og fólk hefur orðið
pirrað þegar stöðvamar eru lok-
aðar, en því má ekki gleyma að
iær era lokaðar einn - já, aöeins
éinn dag í viku og auk þess opnar
til tiu á kvöldin. Þegar ég kom á
stöðina tók þar á móti mér ung
og myndarleg stiílka sem ieið-
beindi mér hvar henda ætti rusl-
inu og hjálpaöi mér að koma því
á rétta staði. Svona þjónusta er
til fyrirmyndar,