Dagblaðið Vísir - DV - 10.01.1994, Blaðsíða 12

12
Spumingm
Ætlar þú á útsölu?
Kristný Björnsdóttir: Nei.
Haukur Otterstedt: Nei.
Guðmundur Skúli Hartvigsson: Nei,
ég á ekki von á því.
Valgerður Dagmar Jónsdóttir: Nei,
ég kláraði alla peningana mína um
jólin.
Agnar Guðjónsson: Nei, engar.
Guðjón Gislason: Nei, nei, ég fer aldr-
ei á útsölur.
MÁNUDAGUR 10. JANÚAR 1994
Lesendur
Verstöðin ísland:
Er yf irbygg-
ingin óhófleg?
Sjávaraflinn er lifibrauð sem 260 þúsund manns verða að brjóta og brjóta
smátt til að geta hafst við i verstöðinni íslandi, segir í bréfinu.
Jóhannes Guðmundsson skrifar:
Sjónvarpsþættina „Verstöðin ís-
land“ tel ég vera einhverja bestu
fræðslu- og söguþætti sem gerðir
hafa verið hér. Þættirnir spönnuöu
sögu sjávarútvegs í landinu frá því
fyrst er einhver umtalsverð sjósókn
hófst hér við land og sýndu þeir vel
viðhorf fólks til þessa atvinnuvegar
og hvernig það brást við lægöum og
hæöum í honum. Hve ótrúleg bjart-
sýni ríkti þegar sjávaraflinn glæddist
og hve fljótt landsmenn fundu fyrir
því þegar samdrátturinn varð um-
talsverður.
Þetta hefur ekkert breyst. Upp-
gangur og samdráttur í þjóðarbú-
skapnum ræðst enn af sjávaraflan-
um. Við erum enn að fullu háð því
hve mikið aflast. Eina umtalsverða
breytingin er sú að tæknin hefur að
miklu leyti leyst mannshendur af
hólmi þar sem líkamlegt erfiði sligaði
margan góðan manninn og konuna
fyrir aldur fram. í staðinn hefur
mannskapnum verið hlaðið í störf á
störf ofan til að sem flestir geti lifað
af hinum svipula sjávarafla. Þetta
kemur gleggst fram í oftnefndri yfir-
byggingu sem er orðin umtalsverö
og að ég tel óhófleg.
Þetta sást vel'í myndaflokknum
„Verstöðin ísland" þar sem sýnt var
frá útgerð í einu helsta útgerðar-
plássi landsins. Þetta var fróðleg inn-
sýn. Hvert starf var sérhæft. Útgerð-
armaðurinn var áhugasamur og
fylgdi vel eftir hverju augnabliki í
starfseminni, allt frá þvi skipið leysti
landfestar þar til það kom að landi á
ný. Síðan útgerðarstjóri. Hann fylgd-
ist með daglegum rekstri og sá um
að ekkert vantaði þegar skipin komu
aö. Allt varð aö vera klárt. Skrif-
stofuvinnan var svo einn þátturinn,
þar voru færðar til bókar fjármála-
hreyfingar dagsins.
Á svipuðum tíma og þessi mynda-
flokkur hélt innreið sína í Sjónvarp-
inu var verið að senda út frétt frá
kosningu manns ársins á vegum eins
útgáfufyrirtækis. Þar var um aö
ræða hafnfirsk hjón sem reka útgerö.
Þau tvö ein sjá um reksturinn. Þetta
leiðir hugann að því hvort Verstöðin
ísland hafi komið sér upp svo óhóf-
legri yfirbyggingu í sjávarútveginum
að hann sé að ganga af sjálfum sér
dauðum. Er því verði sem sjávarafl-
inn getur gefið ekki dreift á alltof
margar hendur, alltof mikils krafist
af of mörgum sem hann sækja? Sjáv-
araflinn er ekki lengur auðlind, hann
er lifibrauð sem 260 þúsund manns
verða að bijóta og bijóta smátt til að
geta hafst við í verstööinni íslandi.
Samræmt fréttaílóð í sjónvarpsstöðvunum:
Þörf á heillegum fréttatíma kl. 22
Ragnar Jónsson skrifar:
Eg var að lesa pistil í Pressunni þar
sem tekið var fyrir fréttaflóðið á sjón-
varpsstöðvunum. Þar kemur sú hug-
mynd fram að færa aðalfréttir Ríkis-
sjónvarps aftur til kl. 22 að kvöldinu.
Þessi hugmynd hefur áður komið
fram, t.d. á lesendasíðu DV, og það
frá fleiri en einum eða tveimur. Sem
þýðir væntanlega að margir eru hug-
myndinni hlynntir. Sama er mér
hvor sjónvarpsstöðin flytur aðal-
fréttatímann til kl. 22 en í dag er
fréttaflóðið í ljósvakamiölunum frá
kl. 19 til 20.30 yfirþyrmandi. Og hvor-
ug sjónvarpsstöðin býður heúlegan
fréttatíma sem svo gæti kallast. Það
er tæpt á ýmsum atriðum en engri
frétt gerð almennileg skil. Og á Stöð
2 eru fréttirnar shtnar sundur með
auglýsingum eða gríni um veörið.
Auðvitað geta stöðvamar gert bet-
ur, þær hafa mannskap til þess og
tæknina. Ég er líka viss um að önnur
hvor sjónvarpsstöðin tekur það
heillaskref að færa aðalfréttir sínar
til kl. 22, því það er sá timi sem mest
getur gefið af sér í fréttum. Þetta er
bara spuming um að láta af þver-
móðskunni. En sú stöðin vinnur
hlustun og vinsældir sem þetta gerir.
Spilavélar og lottómiðar framtíðarmúsík?
Vel spilað og fólkið ánægt!
Gunnar Magnússon skrifar:
„Ég er ánægður með fyrstu viðtök-
ur almennings við happdrættisvél-
unum. Það hefur verið sæmilega vel
spilað á vélamar og fólk sem reynt
hefur er ánægt,“ sagði forstjóri
Happdrættis Háskóla íslands í blaða-
viðtali nýlega. Þaö virðist sem okkur
íslendingum hafi nú hiotnast það
sem við höfum lengi þráð; að spila
til vinnings en láta öðmm eftir aö
vinna störfm. Þetta er ekki grín af
minni hálfu, þetta er orðin stað-
reynd.
Þetta er að vísu ekki hægt í alvör-
unni nema til mjög skamms tíma en
flýtur á meðan ekki sekkur. Ráða-
menn þjóðarinnar hafa gefist upp á
að ákveða hvort ný tegund spilavéla
eins og notaðar em í frægum og
heimsþekktum spilavítum séu lög-
legar hér eða ekki. Lögin sem þó em
í gildi staöfesta að hér sé um lögbrot
Spllum til vinnings, látum hina vinna
störfin.
að ræða og hafi raunar verið lengi.
Löngu áður en spilavélar Háskólans
komu til sögunnar. En þegar bylting-
in með nýju spilavélunum hélt inn-
reið sína tók hún að éta börnin sín.
Og eins og alltaf leiðir bylting til þess
að einhverjir verða að lúta í lægra
haldi fyrir þeim sterkari.
í okkar þjóðfélagi er það ríkið sem
hefur lotið í lægra haldi. Það treystir
sér ekki til að leggja til atlögu gegn
byltingunni. Það styður báða stríðs-
aðila en segist ætla að endurskoða
lögin um orsakir byltinga á spila-
markaðinum. Á því verður bið og
væntanlega svo löng að stríðsaðilar
hafa sæst að fullu í milhtíðinni. Þá
þarf heldur engin ný lög að setja og
ónýt þjóðin getur haldið áfram að
spila fyrir sinn ónýta gjaldmiðil þar
til henni verður gert að loka hjá sér
vegna vanskila. Þetta er dugnaðar-
merki þjá ekki fjölmennari þjóð!
Eratvinnuleysi
íalvöru?
L.I. hringdi:
Ég vil vekja athyglí á þvi að
víða i þessu þjóöfélagi eru útlend-
ingar við störf og það í allmiklum
mæli. Ég tek sem dæmi bæði störf
á hjúkrunarheimilum þar sem
unnin eru t.d. aðhiynningarstörf
svo og við fiskvinnsluna þai' sem
tugir útlendinga era kannski við
vinnu í einu og sama útgerðar-
plássinu og hafa verið allt þar til
sjómannaverkfallið skall á. Er
það raunverulega svo að ekki sé
hægt að fa íslenska starfskrafta
til þessara starfa? Ef svo er, þá
er líka atvinnuleysið miklum
mun minna en látið er í veðri
vaka. Þarf þetta ekki nánari
könnunar við?
Matvælimeð
fullumvsk.
Reynir skrifar:
Eg er sammála kaupmanninum
í Fjarðarkaupum sem segir að
menn muni eiga eftir að verða
fyrir vonbrigðum með lækkun
virðisaukaskattsins. Fullur
skattur er enn á ýmsum matvæl-
um og er þaö eitt ruglið. Ég hvet
fólk til að athuga vandlega hvaða
matvæli bera fullan vsk. og hver
ekki. Ég mun fyrir mitt ieyti
sneiða hjá vörum með fulian
skatt, hvað sem tautar og raular.
Treysti Jóhönnuí
Sólheimamálinu
Sigurbjörn hringdi:
I þeim fúkyrðaflaumi sem
gjarnan má kalla rógsherferð af
hálfu forsvarsmanna Sólheima í
Grímsnesi gegn Jóhönnu Sigurð-
ardóttur félagsmálaráöherra er
varla sannleikskorn að firrna,
hvaö þá meira. Jóhönnu treysti
ég fullkomnlega og er hún ein-
mitt meðal þeirra sem best hafa
stutt starfsemi vistmanna á Sól-
heimum. Hún var m.a. í þeim
hópi fyrrverandi flugfreyja sem
lengst hafa stutt heinúlið með
gjöfum gegnum árin. Gera verður
greinarmun á vistmönnum heim-
ilisins og forystumönnum þess
sem veist hafa að ráðherra á
ósæmilegan hátt og hafa ekki lagt
fram tilskilin rekstrargögn.
Bílastæðivið
Ingólfstorg
G.K.L. skrifar:
Þeir sem hafa starfa af verslun
og viðskiptum í nágrenni Ingólfs-
torgs haía séð aö menn tíöka mj ög
aö leggja bílum sínum við einn
kant torgsins og skilja þá eftir þar
timunum saman, stundum allan
daginn. Þessu verður að ráöa bót
á og koma fyrir stöðumælum eins
og annars staðar svo að fleiri geti
notfært sér bílastæðin. Heyrst
hefur líka að leigubilastöð hafi
sótt um stöðupláss þarna fyrir
bíla sína sem bíöa útkalls. Það
yröu mikil mistök að gefa út slíkt
leyfi. Þarna þarf að vera sem
mestur hreyfanleiki og langtíma-
stöður bifreiða á ekki að leyfa á
svæðinu.
FuHtútúrdyrum
hjá Guðsteini
Ingibjörg skrifar:
Það var fyrir jólin að ég var að
leita að ýmsu fyrir bóndann og
strákana sem eru nú ekki lengur
böm. Leitaöi helst aö fatnaði, og
fór búð úr búð, en fann ekkert
nema á uppsprengdu verði, og
það var nánast alls staöar sama
sagan. Loks gekk ég niður Lauga-
veginn og ætlaði inn til Guösteins
sem selur herrafatnað. Og þar gaf
á að líta; allt fuUt út úr dyrum
og mikill handagangur í öskj-
unni. Ég lét mig hafa þaö og fann
allt sem ég þurfti og meira til.
Og það besta; þarna var veröi
stillt svo í hóf að ég hef ekki lengi
gert jafngóð kaup.