Dagblaðið Vísir - DV - 07.05.1994, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 7. MAÍ 1994
Miðillinn og aflraunamaðurinn Njáll Torfason:
Líður eins
og ég geti svifíð
- eftir að hafa rekið illar vættir út úr híbýlum fólks
„Þaö eru óskapleg átök samfara því
aö hreinsa hús af illum vættum. Þaö
er eins og að vera í háspennuvesti.
En þegar verkinu er lokið líður mér
óskaplega vel, það er eins og ég geti
svifið.“
Þetta segir aflraunamaðurinn og
miðillinn Njáll Torfason sem gerir
mikið að því að losa fólk við reim-
leika í íbúðarhúsum með því að
koma verunum, sem ónæðið stafar
af, á brott. DV sagði frá því í vikunni
að Njáll hefði lent í kröppum dansi
þegar hann rak óvættir úr húsi við
Bústaðaveg.
Njáll segir að það fylgi sér tvær
vemdarverur og hafi gert lengi.
„Þær eru aftan úr grárri forneskju.
Onnur er gamall Inkamunkur og hin
er einnig ævaforn. Þetta hefur komið
fram hjá miðlum. Það hefur mátt
greina andlit þessara tveggja vera á
allmörgum myndum sem hafa verið
teknar af mér í gegnum tíðina."
Eins og fram kom í DV í vikunni
starfar Njáll á vegum Sálarrann-
sóknarfélagsins, m.a. viö að reka illa
anda út úr híbýlum fólks. Fólkið í
umræddu húsi við Bústaðaveginn
hafði orðið fyrir miklu ónæði um
langt skeið. Aðspuröur hvernig slík-
ur brottrekstur færi fram sagði Njáll
að áður en hann færi á staðinn færi
hann sjálfur í hugleiðslu heima hjá
sér. Þar einbeitti hann sér að því
verkefni sem fram undan væri.
Fer í leiðslu
„Ég fer alltaf með Faðirvorið og
kalla til mín allan þann styrk sem
ég get fengið frá hinu góða. Svo fer
ég á staöinn og þá er oft aðeins fariö
að hægjast um. Ég fer á þann stað
sem þetta er sterkast, sest þar niður
og byija. Þar fer ég í einhveija leiðslu
sem ég geri mér ekki alveg grein fyr-
ir. Mér er sagt að ég umbreytist í
andliti þegar þetta ástand kemur yfir
mig. Ég geri mér ekki grein fyrir því
hvort það liður hálftími, þrír klukku-
tímar eða meira. Þegar ég er búinn
að gera hreint í fyrsta herberginu fer
ég í það næsta og svo koll af kolli þar
til ég er búinn að fara um alla íbúð-
ina. Ég er ekkert aö spá í tímann og
veit ekkert hve lengi ég er í leiðsl-
unni í hveiju herbergi fyrir sig.
Þegar ég fór á Bústaðaveginn
fannst mér ég vera þar í mesta lagi
hálftíma en verkið tók rúma þrjá.
Þetta tekur alveg óhemjukraft frá
manni. Til marks um það get ég nefnt
að ég kom alveg pakksaddur á Bú-
staðaveginn en það var eins og ég
hefði ekki smakkað matarbita í lang-
an tíma.“
Njáll segist einbeita sér aö því að
sjá þær verur sem hann þurfi að fást
við. Hann segir að ekki sé um að
ræða eintómar óvættir heldur einnig
anda framliðinna sem komist ekki
„til ljóssins".
„Þegar ég kom á Bústaðaveginn
var þar fyrir nokkur fjöldi fólks. Ég
leiðbeindi því upp í ljósið. Ég lýsti
þessum verum fyrir húsráðendum,
sem voru viöstaddir, og þaö passaði
allt saman. Sumt af þessu fólki var
búið að fylgja húsráðendunum lengi.
Yfirleitt fylgir ekkert illt því fólki
sem virðist stöðvast einhvers staðar
á leið sinni til ljóssins. Það er ekki
sátt við að komast ekki þangað en
þegar það fær hjálp þá sér maður
hvemig það brosir, það er svo fegið
að losna. Þetta er líkt því og lýst sé
Njáll segist vera mikill trúmaður og með trúnni líði sér vel.
meö rosalega stórum ljóskastara inn
um gluggann hjá þér. Þú sérð fólkið
fara upp eftir ljósinu."
Verra með óvættirnar
„Það sem verra er að fást við og
kallað er óvættir, þaö er bara illska
eða reiði. Það er erfitt að skilgreina
þetta nákvæmlega en ég teiknaði
mynd sem birtist í blaðinu hjá ykk-
ur. Þetta stóra, svarta og loðna getur
breyst í allra handa kvikindi. Ef
maður á erfitt og finnst sem manni
sé þrýst niður, er orkulaus og kraft-
laus, neytir kannski áfengis í óhófi,
þá er þetta að ýta manni út í að halda
áfram á þessari slæmu braut. Ég fæ
mér í glas kannski 2-úsvar á ári. Ég
á mjög erfitt á eftir, hafi ég drukkið
eitthvað að ráði, því þetta sækir
meira að mér af þvi að ég er þá veik-
ari fyrir en ella.
Illskan birtist eins og eldhnöttur.
Hún fer upp í horn herbergisins,
dregur sig saman og bíður þar. Ef
þú ert hræddur við hana þá æðir hún
á þig með ofboöslegum hraða og
beint í andlitið á þér. Fólk sem er
undir einhveijum áhrifum af þessum
óvættum finnur til þyngsla og líður
illa. Þetta virkar ekkert ósvipað seg-
ulafli.
Ég hef lent í því að koma á stað þar
sem þetta var svo kröftugt að það
virtist vera að toga mig út af stólnum.
Það er í eina skiptið sem það fylgdi
mér út og það tók mig tvo daga að
losa mig endanlega frá því. Þessi
staður var svo slæmur að það var
haldið við hurðarhúna, skrúfað frá
krönum og ýmsir hlutir voru aö bila
sem áttu ekki að geta bilað. Þarna
hefur verið allt í lagi síöan.“
Njáll segir aö þegar hann sé að
flæma óvættirnar í burtu hverfi þær
smátt og smátt. „Þetta er svipað og
þær séu settar á yfirþrýsting," segir'
hann.
Alltafhaftáhuga
Njáll hefur fengist við viðfangsefni
af þessum toga í langan tíma. í fyrstu
þreifaði hann sig áfram, enda sagði
hann hættulegt að leggja út í hreins-
anir af þessu tagi ef fólk væri ekki
nógu vel undirbúið. Sumir miðlar
vildu helst ekki fara á staðinn en
hann legði mikið upp úr því að vera
í návígi viö óvættirnar sem ásæktu
fólk.
„Það hafa komið tímabil í lífi mínu,
einkum þegar ég var unglingur, þar
sem ég hélt að ég væri beinlínis að
fara yfir um. Eftir á að hyggja var
ég að fara í gegnum ákveöin þroska-
stig sem ég kynntist betur eftir því
sem ég eltist. Ég hef verið óratíma
að þróa þessa hæfileika en er alltaf
Njáll teiknaði óvættirnar sem hann segir verstar viðureignar þegar hann
sé að „hreinsa" hús.
að ná meiri og betri tökum á þeim.“
Njáll segist vera þeirri gáfu gæddur
að sjá fram í tímann. Hann segist til
dæmis einu sinni hafa sagt bróður
sínum, Guðmundi Torfasyni knatt-
spyrnumanni, að hann myndi skora
13 mörk í tilteknum leik. Hann lýsti
11 þeirra í smáatriöum og eitt þeirra
var þess eðlis að Guðmundur sagði
það væri ómögulegt að skora slíkt
mark. Það fór samt svo að Guðmund-
ur skoraði eitt slíkt í umræddum
leik, hjólhestaspyrnu af löngu færi
úr nánast vonlausri aðstöðu, ná-
kvæmlega eins og Njáll segist hafa
lýst því. Hann nefnir fleiri dæmi um
hluti sem hann segist hafa séð fyrir.
Ekki
almennur miðill
Njáll segist alltaf hafa haft mikinn
áhuga á andlegum efnum en hafi þó
aldrei haft áhuga á að gerast almenn-
ur miðill og hafa milligöngu um að
koma fólki í samband við framliðna.
Hann segist frekar vilja einbeita
sér að öðrum hæfileika sem hann sé
gæddur. Hann kallar hann „röntgen-
skyggni".
„Það hefur komið til mín fólk sem
eitthvað hefur amað að. Ég hef teikn-
að upp á blað og merkt við staðina
sem eru ekki í lagi. Fyrst um sinn
hef ég einbeitt mér að beinagrind-
inni. Síðan hefur þetta fólk farið í
röntgenmyndatöku. Þegar myndirn-
ar mínar hafa verið bornar saman
við röntgenmyndirnar hafa þær ver-
ið hundrað prósent samhljóða. Ég
hef nokkur dæmi sem ég get lagt á
borðið nú þegar en á eftir aö sanna
þetta enn betur.“
Vildi ekki skipta
Njáll segir að þótt oft sé erfltt að
lifa með þeim hæfileikum sem hann
sé gæddur þá myndi hann alls ekki
vilja skipta. Hann telji sig geta gert
fólki gott og þá líði sér vel. Hann
segist vera afar hjátrúarfullur, gangi
til dæmis aldrei undir stiga né geri
annað sem talið er boða illt. Hann
segist þess fullviss að hans sé vand-
lega gætt, ella væri hann ekki þessa
heims í dag þar sem ýmislegt hafi
komið fyrir hann sem hann hefði
ekki átt að lifa af. Hann segist vera
mikill trúmaður og með trúnni líði
sér vel.
„Ég trúi á það sem er hér uppi,“
segir hann um leið og hann bendir
með vísiflngri upp fyrir sig, „og svo
lengi sem ég veit að það er með mér
líður mér vel.“