Dagblaðið Vísir - DV - 17.05.1994, Qupperneq 15

ÞRIÐJUDAGUR 17. MAÍ 1994
15
Sjálfstæðisflokkurinn end-
urvinni tiltrú allra stétta
Það var mikið gæfuspor þegar
íhaldsilokkurinn og Frjálslyndi
flokkurinn sameinuðust í lok maí
1929. íhaldsflokkurinn hafði gjör-
breytt stefnuyfirlýsingu sinni í
fjálsræðisátt og í stefnuskrá Frjáls-
lynda flokksins var lögð meginá-
hersla á víðsýn baráttumál. í þeim
flokki var að finna fjölmarga þjóð-
kunna stjórnmálaskörimga er
höfðu barist hvað afdráttarlausast
í sjálfstæðis- og fullveldisbaráttu
íslendinga.
Borgaraleg öfl tóku þannig hönd-
um saman og eyddu ríkjandi tor-
tryggni sem breyttist í samúð, um-
burðarlyndi og virðingu fyrir lýð-
ræði, mannréttindum og öðrum
grundvallarhugsjónum. Það
reyndist farsælt að til forystu vald-
ist Jón Þorláksson en á engan er
hallað þó þess sé getið að hér átti
Ólafur Thors gæfuríkustu sporin
sem stigin voru með sameining-
unni, enda varð hann síðar einn
farsælasti stjómmálaforingi þjóð-
arinnar.
Hér er þetta rifjað upp til þess að
vara við alvarlegum afleiðingum
þess ef horfið yrði frá nefndum
hugsjónum.
Mikið ber á því í dag að haldið
sé fram gjörbreyttum viðhorfum,
t.d. af talsmönnum ýmissa samtaka
eða einstaklingum sem smnir
hverjir eru í framvarðasveit sjálf-
stæðismanna. Ráöast þeir oft gegn
velferðarkerfinu í heild eða leggja
til stóraukna gjaldtöku, oft hjá
þeim sem fjárhagslega minna mega
sín. Að sjálfsögðu er öllum frjálst
að hafa sínar skoðanir en forystu-
menn Sjálfstæðisflokksins verða
þá að taka af skarið og lýsa afdrátt-
arlaust stefnu hans þvi annars glat-
ast tiltrú fólksins.
Framsóknarflokkurinn
með oddaaðstöðu
í kjallaragrein í Dagblaðinu í des-
ember 1976 skrifaði ég grein er bar
heitið „Framsóknarflokkurinn er
að ná oddaaðstöðu í stjórnmálum".
Þar kom jafnframt fram að það
væru einmitt sjálfstæðismenn sem
bæru aðalábyrgðina á þessari þró-
un. Framsókn gæti myndað stjórn
með Alþýðuflokknum og Alþýðu-
bandalaginu eða meö Sjálfstæðis-
flokknum. Það væru þeir sem settu
skilyrðin og mætti gera ráð fyrir
að þessi aðstaða gæti haldist um
lengri tíma. Sjálfstæðismenn höfðu
þá misst öll tengsl við áðumefnda
„Það var ekki fyrr en vorið 1991 að sjalfstæðismenn fengu tækifæri að nýju til þess að mynda ríkisstjórn
með Alþýðuflokknum án Framsóknar."
A-flokka og eina von þeirra um
samstarf væri aðeins bundin við
Framsóknarflokkinn. Reynslan
hefur því miður sýnt að þessi spá
var rétt og það var ekki fyrr en
vorið 1991 að sjálfstæðismenn
fengu tækifæri að nýju til þess að
KjáUariim
Sigurður Helgason
viðskipta- og lögfræðingur
mynda ríkisstjóm með Alþýðu-
flokknum án Framsóknar.
Þær blikur em á lofti í dag að
svipuð þróun gæti orðið hlutskipti
okkar að nýju. Núverandi ríkis-
stjórn hefur sýnt góð tilþrif og náð
atíiygUsverðum árangri í efnahags-
málum. Ég heyrði oft okkar gáfaða
foringja, Bjama heitinn Benedikts-
son, ræða um þýðingu þess að sam-
starfsflokkar héldu reisn sinni og
fengju heiður af því sem vel væri
gert. Komið hafa í ljós mikhr mis-
brestir hjá ríkisstjóminni í þessum
efnum og það oft að því er virðist
af htlu tilefni sem fáir fá skihð og
virðast fyrst og fremst settir á svið
til þess að htilækka eða knésetja
samstarfsaðilann. Samstarf stjórn-
málaflokka við slíkar aðstæður er
dauðadæmt og við blasa alvarlegar
afleiðingar fyrir báða samstarfs-
flokkana.
Á Sjálfstæðisflokknum hvtíir því
í dag sú mikla ábyrgð að finna
lausnir og miðla málum og umfram
aht að vera trúr sínum hugsjónum.
En aðeins sá stjómmálaflokkur
sem sýnir drengskap í samstarfi
og heldur opnum sem flestum
möguleikum tíl nýs samstarfs við
aðra stjómmálaflokka kemur til
með að halda forystuhlutverkinu
sínu næstu árin.
Sigurður Helgason
„Að sjálfsögðu er öllum frjálst að hafa
sínar skoðanir en forystumenn Sjálf-
stæðisflokksins verða þá að taka af
skarið og lýsa afdráttarlaust stefnu
hans því annars glatast tiltrú fólksins.“
Á ég eitthvað um að velja í vor?
Þeir afneituöu öllu, sem áður
hafði verið í heiðri haft, og vildu
rífa niður aht sem fortíðin hafði
byggt upp. Þeir glötuðu trúnni og
hinum siðræna grundvelh hennar
og höfnuðu í auðhyggju og von-
leysi. Spámenn þessa nýja lífsvið-
horfs vora hópur greindra mennta-
manna sem kahaðir vom sófistar.
Þeir vísuðu framgjömum ungl-
ingum leið til valda með mætti
þankans og orðsins. Fræösla þeirra
miðaðist öh við kröfur, valdabar-
áttu og auðhyggju. Sófistarnir
kenndu mælskufræði og hvemig
fylgja ætti máh fram til sigurs.
Sannleikurinn og réttlæti urðu
aukaatriði því þeir kenndu að shkt
væri ekki til, nema hvað hveijum
og einum þætti satt og rétt.
Ofanritað er úr Grískum heim-
spekingum eftir Gunnar Dal.
Nokkrir íslenskir menntamenn
minna mikið á sófistana og ber þar
hæst Hannes Hólmstein Gissurar-
son og Vilhjálm Egilsson. í DV 6.
april skrifar Vilhjálmur að besta
leiðin til að halda fuhveldi okkar
sé að farga því. í sömu grein þakk-
ar hann Evrópusambandinu frið
frá stríðslokum. Em Serbía, Króat-
KjaHarinn
Albert Jensen
trésmiður
ía og Bosnía ekki lengur í Evrópu?
Þótt kenningar þessara manna séu
trúðslegar tala þeir laglega fyrir
þeim að hætti sóflsta, og em því
varasamir.
í komandi sveitarstjómarkosn-
ingum er verið að bjóða þjóðinni
að kjósa milli duglausra flokka.
Annars vegar er nokkurs konar
hræðslubandalag fjögurra flokka,
sem mörg undanfarin ár hafa
reynst þjóðinni iha (undanskil
Kvennahstann), hins vegar mjög
einkavinavæðingarsinnað auðvald
sem reynst hefur enn verr þar sem
áhrifa þessara manna gætir nú
þegar.
Ef htið er yfir farinn veg undan-
farinna ára hljóta menn að undrast
hversu hratt allri almennri vel-
gengni hefur hrakað. Menn þeir
sem þjóðin hefur kosið th að stýra
fleyinu hafa klúðrað nær öhu sem
þeim hefur verið trúað fyrir. Verð-
bólgudraugnum var að vísu komið
fyrir, en á kostnað alþýöunnar.
Svoköhuð yfirstétt og aðrir há-
launahópar sitja nú í heimatilbúnu
kreppunni við alsnægtaborð og
auka launamisréttið af ótrúlegri
græðgi - en hún er yflrleitt fylgi-
fiskur auðhyggjufólks. Hverium
hugsandi manni hlýtur að vera
ljóst hvað þessi þróun er orðin
óhugnanleg.
Talsvert er t.d. um að menn séu
10 ár að afla þeirra launa sem aðr-
ir fá á einu ári. Tölur hafa birst í
blöðum um tuttugufaldan mismun.
Ég vh ekki trúa að alþýðan hði slík
mannréttindabrot öhu lengur. Við
megum ekki yppa öxlum og segja
bara „Hvað getum við gert?“
Albert Jensen
„Talsvert er t.d. um að menn séu 10 ár
að afla þeirra launa sem aðrir fá á einu
ári. Tölur hafa birst í blöðum um tutt-
ugufaldan mismun.“
fegurðarsam-
keppni er
kjörin leið :
fyrir ungar
konur til að
efla sjálfs- j
traustið og ........
bæta sjalfs- dóttlr.frarn-
ímyndina. kvœmdastjóri Feg-
Það er gert urðarsamkeppni Is-
með þvi að |ands,
byggja upp hkamann, ytra útlitið
samhhða þvi að rækta sálina og
hugann. Þetta er því ekkert ann-
að en námskeið í sjálfstyrkingu
fyrir ungar konur.
Þátttakendum í Fegurðarsam-
keppni íslands er leiðbeint meö
val á hohri, næringarríkri fæðu,
mikhvægi hreyfingar og heil-
brigðis, glæsilega framkomu,
kurteisi, siðvenjur og framsögn.
Þeim er einnig gerð grein fyrir
nauðsyn þess að rækta hina innri
fegurð jafnt á við uppbyggingu á
því ytra. Þá er leitast við að hjálpa
þeim að laða fram það besta í
þeim sjálfum á öllum sviðum og
nota það til að hjálpa öðmm á
sama hátt. Þá kennir þessi stífi
undirbúningur þtúm vinnubrögö,
samvinnu, sjálfsaga og að skipu-
leggja tímann. Síöast en ekki sist
er vísvitandi lögð áhersla á að
draga fram lúð kvenlega eðli í
þátttakendum. Því miður hefur
aukin barátta kvenna fyrir jafn-
rétti og frekari þátttaka þeirra á
vinnumarkaðí haft í fór með sér
hjá báðum kynjum spumingar
um hlutverk og eðli kypjanna og
mörkin á milli þeirra verða sífellt
óijósari. Mikilvægt er að snúa við
blaðinu og halda áfram á sömu
braut í jafnréttisbaráttunni með
kvenlegt eðh aö leiðarljósi."
Afturhvarftil
fyrri tíma
„Það sem
mér íhmst að-
ahega
hugavert við
fegurðarsam-
keppnir er að
með þeim er
verið aö festa
í sessi kvení-
mynd sem er Guðrúnjonsoomr
að mínu mati félagsráðgjafi.
gagnstæö
baráttu kvenna fýrir auknum
áhrifum og jafnræði. Þessar
ímyndir sem feguröarsamkeppn-
ir draga upp af þvi hvernig konur
eiga að vera em yfirleitt mjög
passívar þar sem útlitið eitt er
metið eða það hvernig manneskj-
an kemur fyrir en ekki hvað hún
getur eða vih. Mér finnst þetta
óeðlilegt aö því leyti að þessi
fmynd, sem dregin er upp, er eig-
inlega handan við það sem flestar
konur geta náð. Við vitum það
nú oröið aö ungar stúlkur falla
gjaman í þá freistni aö ná þessari
ímynd og afleiðingarnar geta oft
orðiö þeim alvarlegar. Það er
búið aö sýna fram á að sjálfsvelti
er eín af afleiðingum eða þá ofát
í lotum sem leiöir hka til sjúk-
leika. Það er mín skoðun að rekja
megi að einhverju ieyti sífehda
megrunaráráttu, sem aðallega
konur þjást af, til þessarar kvení-
myndar sem dregin er upp í feg-
urðarsamkeppnum.
Mér finnst það dapurlegt að
horfa upp á að fegurðarsam-
keppnir eru teknar sem eðlilegur
hlutur. Mér flnnst það afturhvarf
th íýrri tíma, tíl þeirra tíma þegar
kvennabarátta og barátta fyrir
jafnræði kypjanna var í lág-
marki."