Alþýðublaðið - 20.03.1968, Blaðsíða 8
Myndir og te
NÚ TALA MENN um fátt ann
a<5 en „frostaveturinn 1918“
og fyrir 1918 hafa menn að
líkindum ekki talað um ann-
að en „frostaveturinn mikla
1881“ og nú bætist við ,,frosia
veturinn mikli 1968.“
★
Forsjónin sér um sína, að
þá skorti ekki umræðuefni
og samanburð.
★
Eihihvern tímann heyrði ég
þess getið, að veturinn 1918
Engar samgöngubætur jafn
ast é við frostavetur. Þá hef
;ur frostaveturinn 1968 orðið
til þess, að hitaveitustjóri pú
aði meira og heitara vatni
inn á kerfið, svo nú ætti það
að standast sextán gráður í
stað sex gráða áður.
★
Einhvern tímann kemst tækn
in líka á það stig, að hægt
vérður að leggja klakavegi
yfir firði og flóa alveg að
vild, en skip framtíðarinnar
verða efalaust loftpúðaskip
eða vatn alveg eftir hentug-
leikum.
★
(Þess má enn geta í sam-
bandi við nafnorðið ,,bifa“
að það hlýtur að vera ná-
skylt orðinu „Bifröst“, sem
merkir eins og allir vita veg
til himna. Enn því til sönn-
unar, getum við minnzt á Bif
röst í Borgarfirði, ne þaðan
liggur einmitt vegurinn til
himinsala Sambandsins).
★
er frost á Fróni,/frýs í æð-
um blóð . .“ sem er stund-
um sungið um leið og „Uppi
á himins bláum boga. . .“
★
Gildi frostavetranna er
þannig ekki einskorðað við
samgöngubætur.
★
Þá er ekki úr vegi að minn
ast é frosthörkurnar og barn
ungana okkar. Ekkert er
þeim eins heillandi á vetr-
um og spegilgljáandi svellin.
menjar, mæðrunum til hrell-
ingar.
★
Stundum svíkur ísinn. Það
er öruggt merki þess, að vet-
urinn sé ekki frostavetur að
hefðu menn riðið beint strik
upp á Skipaskaga, venjulega
skipaleið. Þess verður og get
ið um núlíðandi vetur, að þá
ráku menn sauðfé á Breiða-
firði venjulega skipaleið.
★
eða ,,bifur“ (kvk. flt. Mynd-
að af sögninni „að bifa ein-
hverju“ sama sem að lyfta
einhverju. Sögnin aS lyfta
er aftur é móti af no. loft og
það er einmitt loft, sem bif-
ar bifunum og knýr þær á-
fram) og geta þá valið veg,
Frosthörkur, hafís, eldgos
og hörmungar, kveikja að
jafnaði neista hjá skéldum.
Þannig varð, eftirminnilegur
Þorraþræll Kristjáni fjalla-
skáldi að yrkisefni og hann
bætti einni ódauðlegri frost-
rós í mynztur aldanna. „Nú
Þá eru skautarnir síðan í
fyrra teknir fram, eða þá að
farið er í búð, ef skautarnir
hafa svikizt um að koma í
fyrra.Svo renna börnin sér
á rassinum, á fótunum, á
hrömmunum og naaganum og
fötin bera þess greinilegar
neinu gagni. En það er ekk-
ert grín að standa í mitti í
Tjarnarvatninu í Reykjavík
og geta enga björg sér veitt.
Svo koma svartklæddir menn
með stiga og reipi, til þess
að maður komist örugglega
heim og verði flengdur.
Þá er enn eftir að geta hag
ræðis af frostavetrum. Fros-
ið sjóvatn er ósalt og í vatns
leysi má bræða það í potti
og drekka síðan. Einnig ev
hægt að mylja það niður og
nota út í vínblöndur og enn
er hægt að lauma því ófan
um hálsmál náungans.
3 20. marz 1968
ALÞYÐUBLAÐIÐ