Alþýðublaðið - 20.03.1968, Blaðsíða 13

Hljóövarp og sjónvarp
n SJÓNVARP
Miðvikudagur 20. marz 1968.
18.00 Grallaraspóarnir
Teiknimyndasyrpa eftir Hanna og
Barbera um kynlega lcvisti í dýra-
ríkinu.
íslenzlcur texti: Ingbjörg Jóns-
dóttir.
18.25 Denn dæmalausi
Aðalhlutverkið leikur Jay North.
íslenzkur texti: Ellert Sigur-
björnsson.
18.50 Hlé.
20.00 Fréttir.
20.30 Steinaldarmennirnir
Tciknimynd um Fred Flinstone
og granna hans.
íslenzkur texti: Vilborg Sigurðar-
dóttir.
20.55 Einu sinni var
Myndin fjallar um kynni nokkurra
borgar barna af náttúrunni utan
við borgina, sem þau búa í.
(Nordvision - Finnska sjónvarpið).
21.35 Eiturgildran
(Stakeout on Dope Street).
Bandarísk kvikmynd.
Leikstjóri: Irvin Kershner.
Aðalhlutverk: Yale' Wexler, Jonat-
hon Ilaze, Morris Miller og Addy
Dalton.
Myndin lýsir því böli, er fylgir
notkun eiturlyfja.
íslenzkur texti:< Óskar Ingimars-
son.
Myndin er ekki ætluð börnum.
Áður sýnd 16. marz 1968.
23.05 Dagskrárlok.
HUÓÐVARP
Miavikudagur 20. marz.
7.00 Morgunútvarp
Veðurfregnir. Tónlcikar. 7.30
Fréttir. Tónleikar. 7.55 Bæn. 8.00
Morgunleikfimi. Tónleikar. 8.30
Fréttir og veðurfregnir. Tónleikar.
8.55 Fréttir og útdráttur úr for-
ustugreinum dagblaðanna. 9.10
Veðurfregnir. Tónleikar. 9.30 Til-
kynningar. Tónleikar. 9.50 Þing-
fréttir. 10.10 Fréttir. Tónleikar.
11.00 Hljómplötusafnið (endurtek-
inn þáttur).
12.00 Hádegisúvarp
pagskráin. Tónleikar. 12.15 Til-
kynningar. 12.25 Fréttir og veður-
fregnir. Tilkynningar.
13.00 Bændavikan
a. Umræðufundur um skólagöngu
og menntun unglinga í sveitum.
Þátttakendur: Aðalsteinn Eiríks-
son námsstj., Þorvaldur G. Jóns-
son búfræðikandídat og Össur
Guðbjartsson bóndi;
Sveinn Haligrímsson ráðunautur
stýrir umræðum.
b. Erindi um rekstraráætlanir.
Ketill A. Hannesson ráðunautur
flytur.
14.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.40 Við, scm heima sitjum
Gísli J. Ástþórsson rithöfundur
cndar lestur sögu sinnar „Brauðs
ins og ástarinnar (23).
15.00 Miðdegisútvarp
Fréttir. Tilkynningar. I.étt lög
Serigo Mendez, Eric Johnson, The
I.oving Spoonful, The Ventures
og Lyn og Graham McCarthy
syngja og leika.
16.00 Veðurfregnir. Siðdegistónleikar.
Karlakórinn Svanir syngur lög
eftir Gcirlaug Árnason og Jón
Þórarinsson; Haukur Guðlaugsson
stjórnar.
Sænska útvarpshljómsveitin leik-
ur „Sveitasvítu" fyrir strcngja-
sveit cftir Karl Birger Blomdahl:
Sten Fryberg stj.
Franti Hantak og Fílharmoníu-
sveitin i Borno leika Óbókonsert
eftir Kichard Strauss; Jaroslav
Vogel stj.
Hcnryk Szcryng leikur fiðlulög
eftir Fritz Kreisler.
16.40 Framburðarkennsla í espranto
og þýzku.
17.00 Fréttir. Endurtekið tónlistarefni
Þorkell Sigurbjörnsson kynnir
barokktónlist frá Hamborg.
(Áður útv. 15. þ.m.).
17.40 Barnatíminn
Anna Snorradóttir stjórnar þætti
fyrir yngstu hlustendurna.
18.00 Tónleikar. Tilkynningar. 18.45
Vcðurfrcgnir. Dagskrá Uvöldsins.
19.00 Fréttir.
19.20 Tilkynningar.
19.30 Daglegt mál. Tryggvi Gíslason
magister flytur þáttinn.
19.35 Tækni og vísjndi
Dr. Trausti Einarsson prófessor
talar um landrekskenninguna.
19.55 Kórsöngur:
Bússneski ríkiskórinn syngur
rússnesk, ítölsk og frönsk þjóðlög.
20.25 Heyrt og séö
Stefán Jónsson ræðir við tvo
merkismenn, gamla og góða.
21.25 „Hamar án smiðs“, tónverk fyrir
altrödd og sex hljóðfæri eftir
Piérre Boulez, við tcxta eftír
Bené Char.
Jcanne Deroubaix söngkona og
og franskir hljóðfæraleikarar
flytja; höfundur stj.
22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.15
Lestur Passíusáima (32).
22.25 Kvöldsagan: „Jökullinn" eftir
Johannes V. Jenscn
Sverrir Kristjánsson sagnfræð
ingur lcs (8).
22.45 Djassþáttur. Ólafur Stephensen
kynnir.
23.15 Gestur í útvarpssal: Euben Varga
frá New York
og Árni Kristjánsson leika saman
á fiðlu og píanó Sónötu nr. 3 í
d-moll op. 108 eftir Johannes
Bramhs.
23.40 Fréttir í stuttu máli.
Dagskrárlok.
No.l
1. Kafli.
Þau voru komin.
Fíugvélin flaug yfir flugvellin
um í Lanatus. Sandra Blaina
spennti öryggisbeltið á sig, hún
iðraðist þess, að hún hafði
glæpzt til að sækja um stöðu
á þessum hluta hnattarins, þar
scm allt var svo ólíkt fyrra um-
hverfi hennar.
Tungumálin voru jafn mörg
og ólík og fólkið, sem iim-
kringdi hana. Kínverjar, Malaj-
ar og Dúsúnar. Ætlaði enginn að
sækja hana?
Lítill, feitlaginn maður í
svörtum fötum gekk til hennar.
Hann talaði ensku með írskum
hreim.
— Eruð Iþér systir Blaine?
— Já, brosti Sandra. — Ég
er fegin að sjá yður. Ég var
dauðhrædd við allt þetta fólk.
Nú brosti hann.
— Þetta kemur flatt upp á
alla nýkomna, en maður venst
því fljótlega. Og hér tala allir
ensku.
Inni í flugstöðvarb.vggingunni
var svalara en fyrir utan, Sandra
var þreytt eftir flugferðina og
leiðsögumaður hennar kynnti
sig meðan þau biðu eftir að toll
verðirnir leituðu í töskunum
hennar.
— Ég er séra Bryce, trúboðs-
presturinn og það gleður mig
að sjá yður. Ég er prestur við
sjúkrahúsið og ég er alltaf reiðu
búinn til að aðstoða yður. Dr.
Derring hafði ekki tíma til að
koma hingað og bað mig um að
sækja yður.
Sandra reyndi að leyna von-
brigðum sínum. Það hafði verið
heimskulegt af hennl að ímynda
sér, að önnum kafinn frumskóg
arlæknir mætti vera að því að
sækja nýju hjúkrunarkonuna.
Það skipti líka mestu máli, að
það væri auðvelt að vinna með
honum. Ef hún fengi stund af-
lögu ætlaði hún að nota hana til
að reka leynilegt erindi sitt.
Ferjan, sem þau fóru með var
bæði óhrein og málningin flögn
uð af. Skipstjórinn var með al-
skegg og hann horfði forvitnis-
lega á Söndru.
— Ný hjúkrunarkona? Og
öllu fallegri en sú, sem ég flutti
í vikunni sem leið. Núflykkjast
karlmennirnir á sjúkrahúsið. Sr.
Bryce fylgdi Söndru um borð.
— Kelab skipstjóri er óheflað
ur maður, en hann hefur á réttu
að standa. Þér eruð óvenju lag
leg miðað við aðra Evrópubúa á
þessum slóðum. Ef það er ekki
of mikil frekja, þætti mér gam
an að vita, hvers vegna þér hafið
sótt um stöðu hér?
Vingjarnleg augu hans virtu
fyrir sér hunangsgult hár henn-
ar, mjólkurhvíta húð, alvarleg
brún augun og varir sem freist-
uðu hvaða manns sem var. Þessi
unga stúlka, sem leit út fyrir að
hafa orðið fyrir mikilli sorg,
átti að vera gift kona í stað þess
að ferðast um hálfan hnöttinn
til að hjúkra sjúkum.
Sandra stóð við borðstokkinn
þegar ferjan sigldi frá landi.
Það var erfitt að svara ekki þess
um vingjarnlega presti.
— Ég er að reyna að sanna
sögusagnir, sem ég hef heyrt,
sagði hún. — Ef mér tekst það
ekki, tekst mér þó að hjálpa dr.
Derring í vandræðum bans.
Mér skilst að hann þarfnist
mjög hjúkrunarkonu.
Séra Bryce 16. — Já, svo sann
arlega. Systir Jocye er farin og
sjúkraliðar gera ekki sama gagn
og hjúkrunarkonur.
— Hafið þér nokkurn tímann
heyrt talað um orkídeusafnara á
þessum slóðum? spurði Sandra.
Hann er Englendingur.
Séra Bryoe hugleiddi málið.
— Ég er mjög önnum kafin og
hef harla lítinn áhuga fyrir orkí-
deum. En ég gæti kannski fund
ið eitthvað út úr þessu ef þér
segið mér hvað hann heitir og
hvar hann var.
Hún hristi höfuðið. Hún vissi
ekki neitt, nema það sem Peter
Broven hafði sagt henni, en
hann hann hafði verið flugmað-
ur, þegar flugvél Gavins hrap-
aði á Borne fyrir sex árum.
Hún hafði hitt Peter af tilvilj
un fyrir hálfu ári og hann varð
undrandi þegar hann sá hana.
— Er þetta ekki Sandra Blai-
ne? Þú hefur ekkert breytzt á
sex árum.
— Ég heiti núna systir Blaine
sagði hún.
— Svo þú hefur ekki gift þig
aftur.
Þegar hún svaraði engu, hélt
hann áfram. — Það kom dálítið
furðulegt fyrir mig fyrir mánuði.
Ég var á Jalanda á Norður Bor-
neo og þá sá' ég náunga á bam-
um við hliðina á mér sem var af
ar líkur Gavin. Hann þekkti mig
ekki.
— Talaðirðu ekki við hann
Peter? spurði Sandra og það
var alveg að líða yfir hana.
— Jú, ég spurði hann hvort
hann héti Gavin Kerr, en hann
neitaði því, Hann drakk úr glas
inu og fór.
— Þér hefur mistekist. Þetla
hefur ekki verið Gavin.
— — Ég er ekki viss um það.
Raddir breytast lítið og maður
inn hafði mjög líka rödd og Ga
vin. Ég veit að þetta er ótrúlegt,
en dauði hans sannaðist aldrei.
Að vísu ekki, en hvernig get
ur særður meðvitundarlaus mað
ur lifað í frumskógi vatnslaus og
matarlaus? Það var kraftaverk
að Peter bjargaðist.
— Komstu að einhverju um
þennan mann? spurði Sandra.
— Nei, hann safnaði orkíde-
um.
Söndru langaði mikið að kom
ast til sjúkrahússins. Þar gat
hún unnið og gleymt sársaukan
um og söknuðinum í vinnunni
gleymt Gavin, sem hún hafði
gifzt fyrir sex árum, þegar hún
var átján ára og aðeins búið með
í fáa daga.
2. kafli.
Já Sandra hlakkaði til að kom
ast til sjúkrahússins og fara að
vinna, en það kom henni samt
á óvart, þegar tekið var á móti
henni með þessum orðum:
„Loksins komuð þér, systir
Blaine. Ferjan er alltaf meira
og meira á eftir áætlun. Þér fáið
tíu mínútur til að skipta um föt,
við þurfum að gera áríðandi upp
skurð á stundinni. Ég heiti Mike
Derring.
Sandra reiddist því, hvernig
hann lét. Að vísu gat hann ekki
að því gert að sjúklingur beið,
en hann hefði getað verið ögn
kurteisari og boðið hana vel-
komna eða eitthvað álíka.
En hún var ákveðin í að standa
sig og vinna með honum. Hún
gat ekki leitað neitt og beðið ráð
leggingar, hún var yfirhjúkrun
arkonan.
— Ég verð reiðubúinn, herra,
svaraði hún rólega.
Hann leit um öxl og sagði: —
Þér eigið ekki að kalla mig
lierra. Indfæddir menn vilja að
læknirinn sé kallaður læknir,
annars treysta þeir honum ekki.
— Já, læknir, sagði Sandra
og brosti.
Hann fór sín'a leið og Sandra
gekk með burðarmanninum yf-
ir í íbúðarbygginguna.
Herbergið hennar var óbrotið
en skemintilegt. Hún sá' að inn
af því var baðherbergi og í skáp
þar inni voru hvítir kirtlar og
húfur og breitt, svart belti, sem
átti víst að tákna stöðu hennar.
Hún flýtti sér að hátta sig og
fór undir sturtuna andartak áð
ur en hún fór í kitrilinn og
spennti bellið um mitti sér.
Hún hafði nákvæmlega eina
mínútu til að komast á skurð-
slofuna og þegar hún hafði
læst leit hún í kringum sig
til að vita, hvort einhver gæti
ekki vísað henni veg.
— Ég er nýja hjúkrunarkon
an, sagði Sandra. — Ég á að
fara á skurðstofuna. Hún gekk
á eftir litlu hjúkrunarkonunni,
sem leit um öxl og brosti feimn
islega. — Vilduð þér vísa mér
til vegar?
Þ'egar Sandra leit inn í skurð
stofuna sá hún brúnan lækni
sem hafði tennur jafn hvítar
og kirtilinn, sem hann var í.
— Dr. Sing Bunda, svæfinga
læknir, sagði hann, þegar hann
sá Söndru. — Eruð þér nýja
hjákrunarkonan? Slæmt að
reka yður til vinnu svona
snemma.
Hann var kurteis og vin-
gjarnlegur og Söndru langaði
til að spyrja hann um sjúkl-
EFTIR: GILLIAN BOND
i
20. marz 1968
ALÞÝÐUBLAÐIfl