Alþýðublaðið - 26.07.1968, Blaðsíða 15

Altöh

Q
HLUTI
June. — Hvern skollánn vilj
ið þér eiginlega hingað ?
— Það skulum við ræða
seinna, var svarið. — Nú ætla
ég að sjá barn Helienar. Vild
uð þér fylgja mér til „Rauða
lands“?
Ned hiallaði sér brosandi
lupp að húsveggnum og horfði
á systur sína. Hann þekkti
Ailsu svo ve-1, að ihann gat les
ið huigsanir hennar. June var
lagleg stúlka, en það var eitt
hvað annáð við hana, sem
vakti meira athygli manns —
1 lifandi persónuléiki, sem gerði
hana mjög aðlaðandi. Það vai4,
satt og víst, að Símoni tæk
I ist seint að kúga ha-na.
— Ég fann June í Boraville,
sagði Ned, — eða réttari .sagt
— hún fann mig. Þegar ég
heyrði, að hún ætlaði til
1 „Rauða lands“ vildi ég gjarn
an reynast góður nágranni og
ég tók hana mieð, Á ég að
sækja kerruna eða bílinn fyr
ir þig, Símon? June kom hing
iað í jeppanum mínum, en eins
og ég sagði áðan er hann í
ólagi.
— Ég verð víst að velja kerr-
una, sagði Símon. — Gamii bíil-
inn er enn lélegri en jeppinn,
ef það er þá hægt.
Ailsa reiddist, því að Sírnon
virtist alveg liafa misst allan á-
huga á henni og meiðslum henn-
ar,- hann fór út í hesthúsið mcð
Ned og skildi hana eftir eina hjá
June. Hún virti hana fyrir sér
um stund. Jú, hún var lagleg
og dálítið stríðnisleg að sjá, —
næstum prakkaraleg.
— Hvers vegna komuð þér
liingað? spurði hún óvingjarn-
lega.
— Vitið þér það ekki? spurði
June.
Á þessum fundi þeirra Ailsu,
fann hún að hún hafði þegar
eignast óvin. Hún hafði ekki
getað annað en séð, hvernig hin
stúlkan horfði á Símon. Hún
elskaði hann og gat því orðið
June hættuleg.
Reiði Ailsu sigraðist á sjálfs-
stjórn hennar. — Símon var
viss um, að þér kæmuð aldrei
hingað.
June brosti. — Þar hljóp hann
á sig, sagði hún og gekk yfir að
girðingunni. — Þeir eru að taka
kerruna út. Hún leit á Ailsu. —
Ég held að við eigum eftir að
sjást oftar. Bróðir yðar hefur
þegar sagt mér margt um yður.
Án þess að svara, snérist Ail-
ra^á liæli og gekk inn í húsið.
Ned og Símon höfðu sett kerr-
una fyrir og Símon var kóminn
upp í ekilssætið. Hann var afar
stuttur í spuna1, þegar hann tal-
aði til June.
— Við skulum koma okkur af
stað. Þetta er ekki svo löng leið
en í þessari kerru verðum við
eilífðartíma.
Ned hjálpaði henni upp í kerr-
una. Hann tók um hönd hennar
og sagði:
—- Við hitlumst seinna, June,
þökk fyrir alja hjálpina.
Meðan June og Símon óku af
stað, þögðu þau og June starði
fram fyrir sig, ákveðin i að rjúfa
ekki þögnina fyrst, en það sann-
aðist, að Símon gat líka þagað,
þegar hann vildi.
— Hvers vegna sögðuð þér
mér ekki, hver þér væruð, þegar
þér komuð til Englands? spurði
hún Ioks.
— Mér fannst það ónauðsyn-
legt.
— Ég trúi því vel! Þér komuð
til að njósn-a um mig. Þegar
hann yppti bara öxlum, sagði
hún heiftúðug: — Og þegar þér
fóruð, voruð þér sannfærður um,
að ég myndi ekki einu sinni gex-a
tilraun til að annast barn Hel-
enar.
" Hann leit snöggt á hana. —
Getið þér það? Hún hrukkaði
ennið, því að þessi spurning
hafði kvalið hana á ferðinni frá
Englandi og það var ekki auðvelt
að heyra hana. Hiin hefði mjög
gjarnan viljað fullvissa hann um
að hún gæti það, en þar sem
hún var heiðarleg og hreinskilin
að eðlisfari, gat hún það ekki,
og því þagði hún.
— Ég lield enn, að Helen hafi
gert heimskupör, sagði hann
reiðilega og sló í hestinn með
svipunni.
Mammy Brown hefur víst séð
kerruna út um eldhúsgluggann,
því að hún kom kjagandi út og
tók á móti þeim með brosi.
— Hver er þessi fallega kona?
spurði hún, því að henni leizt
vel á June við fyrstu sýn.
— Þetta er Mammy Brown,
sagði Símon. — Þér getið kynnt
yður sjálf. Svo ók hann yfir að
hesthúsinu.
Það leið löng stund áður en
Mammy Brown hafði jafnað sig
eftir undrunina og gleðina 5’fir
að sjá June og á leiðinni upp
til barnsins, sagði hún:
— Frú Loring sagði mér um
yður, góða mín, hún hugsaði oft
til yðar. Hún sat á svölunum á
kvöldin og sagði mér allt um
leikhúsin, sem þið lékuð í og
hvað gerðist eftir sýningarnar.
Frú Loring fannst svo gaman að
tala um leikhúsið og ég held',
að hún hafi saknað þess meira,
en hún vildi vera láta.
— Ég lilakka til að sjá barn-
ið, sagði June og svo kom henni
skyndilega dálítið til hugar. Ég
veit ekki einu sinni, hvað hann
heitir!
— Hann heitir Toby óg hann
er engill! Hann heitir í höfuðið
á afa sínum Tobíasi. Loring, en
það er alltof veglegt nafn fyrir
lítið barn, svo að við köílum liann
bai’a Toby. Hann nær langt, ef
hann verður jafn góður maður
og afi lians. Toby sefur mestan
hluta dagsins, hélt Maminy
Brown áfram, — en bráðum fer
hann að hlaupa um. Við gerðum
barnaherbergi baka til í húsinu,
þar er rólegra og friðsælla. Frií
Loring vildi láta gera það, þegar
hún vissi, að hún átti von á
barni.
Nú komJune inn í lítið her-
bergi ,og hún sá strax vögguna
við gluggann. Hún nálgaðist
gætilega og það greip hana
undarleg tilfinning, þegar hún
rétti fram hendurnar til að taka
barnið upp, en svo dró hún sig
í hlé.
— Hann á að fá matinn sinn
bráðum, sagði Mammy Brown.
Þér megið taka hann upp, ef yð-
ur langar til þess.
— Nei, ég vil ekki vekja hann.
June leit á barnið með epla-
kinnarnar, lokuð augun og litlu
feitu hendurnar. — En hvað
hann er lítill, hvíslaði hún.
Barnið bærði á sér, en jafnvel
þó að June langaði til að taka
hann upp, vissi hún ekki, hvað
hún ætti að gera. Hún vildi
eklci, að Mammy Brown kæmist
að því, að hjún kunni ekkert með
börn að fara.
— Ég hef ekkert fengið að
borða í dag, sagði hún í afsök-
unai’skyni.
— Ég skal sækja mat nú þegar>
— Ég tek upp úr töskunum á
meðan, sagði hún, en áður en
hún kom að útidyrunum, opnuð-
ust þær og Símon kom inn með
töskurnar hennar.
Hann horfði kuldalega á hana
og bað hana um að koma á skrif-
stofu sína, þegar hún væri búin
að borða.
— Hvers vegna senduð þér
ekki skeyti og sögðust vera að
koma? spurði Símon, þegar hún
kom inn á skrifstofuna.
— Ég vildi ekki verða fyrir
neinum hindrunum, svaraði hún.
Hann virti hana fyrir sér. Með
tilliti til barnsins .. byrjaði
hann.
— Við áttum að í’æða um hann
í Englandi, sagði hún.
Hann dró andann djúpt. Þér
hafið víst á réttu að standa. Þá
hefðuð þér aldrei þurft að fara
í þetta ferðalag. Ég hugsa, að
lögfræðingur minn, hr. Lawson,
hafi skýrt fjárhagshliðina fyrir
yður.Eru einhver sérstök vanda-
mál?
- Nei.
Hann skildi ekki framkomu
hennar. Það var engu líkara en
hún væri að reyna að fá hann
til að leysa frá skjóðunni.
— Þér getið svo sem verið, ef
þér viljið, sagði hann. — Þér
gætuð kynnzt vinum Helenar.
— Mér skilzt, að þeir hafi ekki
verið margir, svaraði June. —
Voruð þér einn þeirra?
Hún sá, að hann lierpti sam-
an varirnar. — Okkur samdi vel,
svaraði hann, en svo skjldi hann,
\
hvernig í pottinn var búið. —
Svo þér voruð að tala við Ned
Hudson! Hann var einkavinur
Helenar!
— Við hvað eigið þér?
— Ekkert sérstakt!
Hún hefði gjarnan viljað fá
meira að heyra, en skildi, að
þetta var ekki rétti tíminn til
þess. Það var svo margt annað,
sem hún vildi fá að vita um líf
Helenar á' ,Rauða landi,’ en það
gat' beðið. Nú var það Toby.
— Ned hefur þegar sagt mér
margt um Helen, sagði hún, —
og mér hefur skilizt, að hún
hafi ckki verið hamingjusöm
hérna.
Hann lét sem hann væri
önnum kafinn. — Ég vona, að
dvöl yðar hér verði ánægjuleg,
sagði hann. — Segið mér bara,
hvenær þér ætlið til Englands og
ég skal sjá um flugfarseðilinn.
Þetta var stundin, sem hún
hafði beðið eftir.
— Það verður ekki i bráð, ég
ætla að seljast hér að. Svo bætti
hún við til að ganga úr skugga
um, að ekkert færi á milli mála:
Toby litli á að alast upp á „Rauða
landi” og ég verð hér og el hann
upp. Hún gaf ekki Símoni neitt
tækifæri til að mótmæla henni,
heldur gekk út af skrifst'ofunni
og neitaði sér um þá ánægju að
vita, hvernig hann brygðist við
orðum hennar. Þegar June kom
upp á herbergi sitt, settist hún á
rúi'l^okkinn og sat þar spennt
og 'órólcg um stund. Svo opnaði
hún aðra töskuna, og tók upp
bók, sem hún hafði keypt áður
en hún fór frá' Englandi. Bókin
hét: „Barnagæzla.”
■________|___________________ j
Gþróttir j|
Framhald af bls. 11.
□ Ú R S L I T.
Fimmtarþraut.
Valbjörn Þorláksson, KR 3110
stig. (6,59- 58,48 -22,9 -37,20
5:30,8)
Erlendur Valdimarsson, ÍR
2940 stig. (6,08 — 52,03 -25,1
- 48,85 — 5:30,2)
Kjartarx Guðjónsson, ÍR 2773
stig. <6,51 —50,33 -24,5 -35,12
- 5:35,8)
Trausti Sveinbjörnsson, UMSK
2630 stig. (5,76 —39,86 —24,6
—31,54 —4:45,6)
Elías Sveinss°n, ÍR 2423 stig.
(5,68 -40,29 -24,9 -29,46 —
5:07,6)
Stefán Jóhannsson, Á 2385
istig. (5,40 —46,80 -25,3 —29,46
- 5:18,7)
3000 m. hrindunarhlaup:
Halldór Guðbjörnsson, KR
10:16,7
Ólafur Þorsteinss., KR 10:52,8
sv. met.
Daníel Njálsson, HSH 10:55,4
Konur:
200 m. hlaup:
Kristín Jónsd., UMSK 27,2
Þuríður Jónsd., HSK 28,0
Sigríður Þorsteinsd., HSK 28,2 \
Unnur Stefánsd., HSK 28,8
Maiigrét Jónsd., HSK 29,3
Ingunn Vilhjálmsd., ÍR 29,4
Spjótkast.
Valgerður Guðmundsd. ÍR
34,13
Alda Heligad., UMSK 31,26
Eygló Ha.uksd. Á 30,25
Hrefna Sigurjónsd., ÍR 27,21
Ragnheiður Davíðsd., ÍR 24,45
Ingvieldur Róbertsdóttir, ÍR
23,63
Langstöfck:
Kristín Jónsd., UMSK 4,97
Þuríður Jónsd., HSK 4,93
Hafdís Helgad., UMSE 4,68
Unnur Stefánsd., HSK 4,67
Mai’grét Jónsd., HSK 4,53
Þuríður Jóhannsd., UMSE 4,49
BARNALEIKTÆKI
ÍÞRÓTTATÆKI
V éla verikstæði
Bernharðs Hanncss.,
&uðurlandsbraut 12.
Súni 35810.
26. júlí 1968 -
f
ALÞÝÐUBLAÐIÐ