Alþýðublaðið - 17.09.1968, Blaðsíða 4

Það er margt skrítið í tízkuheiminunm. í London bykir ungum
; stúlkum skemmtilegt að ganga um án brjóstahaldara í gagnsæj-
1 um blússum. En allra djarfast þykir þó að láta mála brjóstin með
' vatnslituin og Iáta skipta um skreytingu helzt á hverjum degi.
[ Ekki gera tízkusérfræðingar ráð fyrir að þetta skrítna háttalag
vari lengi.
Karl prins er orðinn 19 ára og um þessar mundir er hann að
setja sig inn í hina ýmsu þætti stjórn- og þjóðmála. Hann sést
hér á tali við Barböru Castle, sem er ráðherra með fjármál og
framleiðslumál sem sérgrein. Barbara þykir bæði gáfuð og við-
felldinn og lét prinsinn vel yfir þessum fundi og kvaðst stórum
fróðari um landsins gagn og nauðsynjar.
Auglýst eftir
Enska stúlkan Jeanette Físc-
her í Southampton er 1.80 á
hæð og það veldur henni áhyggj
um, því að hún á í erfiðleikum
■ Atma órabelgur
4 17. sept- 1968 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
að finna karlmann hlutfallslega'
nógu stóran.
Svo hún fór til London og
Ihitti þar sænsban blaðamann.
— Þið eruð svo stórir Svíar.
Hvernig á ég að kynraast ein-
um?
Blaðamaðurinn skrifaði grein
um stúlkuna og nú streyma bréf
Framhald á bls. 13.
Hundamegrun
Ef maður á kjölturakka þá
þarf hann auðvitað að tolla í
tizkunn’i. Ilér sjáum við þýzku
söngkonuna Inge Brúck vigta
kjölturakkann sinn, íen hún
seg’ist sjálf gæta vel að eigin
þyngd og krefst einnig að
kjölturakkinn geri slíkt hið
sama. Semsagt hundalíf.
>
/
Frú Muriel Humphrey, kemur
nú fram í sviðsljósið sem eigin
kona forsetaframbjóðandans H.
Humphreys. Hún er öll slíku
vön, því að maður hennar bauð
sig fyrst fram árið 1943 sem
borgarstjóraefni í Minneapolis.
Hún hefur oft komið fram opin
berlega og þykir hafa sérstak
lega góða framkomu í sjónvarpi
og er reyndar fyrsta banda-
riska húsmóðirin sem notaði
það tækifæri til framdráttar
manni sínum í undirbúningi for
setakosninganna 1960.
Frú Hutnþhrey þykir greind
og fljót að átta sig á hlutun
um. Hún gagnrýnir mann sinn
oft, en góðlátlega 6amt, og að-
ivaúar hann sérstaklega um að
tala ie3cki of mikið.
Frú Humphrey á fjögur börn
og er amma fjögurra barna.
Fyrsta barnabarnið fæddist
1960 en það var mongóli og
síðan hefur hún istarfað mikið
að málefnum slíkra barna.
Hún er fædd í Suður.Dakota,
dóttir ©gg- og smjörsaila. Upp
vaxtar árin voru enginn dans
á rósum og hún lærði allt sem
viðkom heimilisstörfum og þyk
ir góð húsmóðir. Hún kýs frekar
áð Hsýslá heima fyrir en ferð-
last með manni sínum á kosn
ingaferðalögum, en gerir það
samt við og við til að halda
eðlilegum .tengslum við hann.
'Hún er •sérstaklega dugleg og
útsjónarsöm við saumaskap og
saumar kjólana isína sjálf, jafn
vel fyrir mestu hátíðir.
Á kreppuárunum varð Hump-
hrey að hættla námi pg vinma í
•vcrzlun föður stos og Iþar hitt
ust Iþau í fyrsta skipti — hún
kom iþangað sem skólatelpa íil
að kaupa ís. Humphrey bað
þegar um „stefnumót" og þeg-
ar 'hún komst lað raun um að
'hann dansaði bezt allra í bæn
um voru örlög hennar ráðin.
Frú Muriel Humphrey
Tveimur árum síðar, árið
1936, giftu þau isig. Humphrey
hóf laftur nám við háskólann í
Minneapolis en konan hans hjálp-
laði til með því að vinraa á skrif
stofu. Fyrstu árin bjuggu þau
í einu ’herbergi og höfðu aðgang
að baði með öðrum. Nú eiga þau
einbýlishús í Washington og sum-
arhús .í Minnesota. Humphrey
fékk námsstyrk og flutti til
Louisiana og þá byrjuðu börn-
in að koma. Nú varð hún að
haatta að vinna úíi, en tók að
sér bréfaskriftir hietma. Á
'hverjum morgni fór hún eld-
sniamma á fætur til að smyrja
brauð, sem Humphrey seldi síð
)an fátækujm 'stúdentum gegn
vægu gjaldi. Öll þessi smálaíriði
verða hverju mannsbarni kunn
þegar gengið verður til kosninga
í nóvember og það eru slíkir
hlutir sem hafa mikil áhrif
í bandarískum kosningum. Stór
myndarleg og samheldin fjöl-
skylda hefur mikið að segja í
kosningaslagnum. Hér hefur
Humphrey stórt spil á hendi.
Frairháld á 13. síðu.
JVýjmSa
*.♦*; ntftt
Frá tízkufrömuffum:
Á síöasta ári áttu sokkar
allir að vera Ijóslr! En nú
hafa dökku sokkarnir haldið
innreið sína aff nýju; svart.
ir nælonsokkar eni nú há-
tízka. 1968—'69 munu dökk
ir, dramatízkir fótlegffir
verða allsráðandi.
París, London ’68.