Dagur - 24.12.1949, Blaðsíða 13

JÓLABLAÐ DAGS
13
/ spáxtvurudeildinni jœsl allt frá fótb'olta upp i licila báta, eins og myndin sýnir.
grenitrjáa, sem standa með jöf'nu
millibili á syllu, sem er á hushlið-
inni. I sýningargluggunum er í’ag-
urlega fyrir komið dýrum vörum
og alls kyns djásni, en jólasveinar
og hyski þeirra setja þó gleggstan
svip á að þessu sinni. Hér hafa
listamenn verið að verki, og það
leynir sér ekki. Þótt margt sé að
sjá, sem augað gleður, hraða ég mér
inn fyrir múrana, Jrví að rigningin
hetur engan bilbug á sér f inna, og
ég er ekki nægilega reykvísk til Jress
að finnast hún yndisleg.
Einkennisklæddur dyravörður
fteilsar og kveður, opnar dyr og
fokar og tekur kurteislega á móti
viðski]H'<t'VÍnumun með brosi á vör.
Hann tekur líka vingjarnlega á
móti mér, því að ekki veit hann, að
ég er koniin í allt öðrum tilgangi,
heldur en að verzla.
Inni í Magasin, eins og Kaup-
mannahafnarbúar stytta nafnið
venjulega, er allt á ferð og -flugi.
Eg fæ næstunt ofbirtu í augun við
að koma utan úr drunganum inn í
alla þessa Ijósadýrð.' Hér er allt í
fullum jólaskrúða, þótt enn sé að-
eins hinn fyrsti dagur desember-
mánaðar. Lyftur þjóta upp og nið-
ur og f lytja fólk á milli liinna fimm
hæða, þar sem hinar ýmsu vörur
er að finna. Á neðstu hæðinni,
stofuhæðinni, eins og hún heitir
liér, en hún er langsamlega stærst,
iðar allt af fólki. f}að rennur á milli
söluborðanna eins og fé í rétt. Mik-
ill fjöldi barna, í fylgd með mæðr-
um sfnum, hefur fengið að koma
með í dag, vegna Jæss að nú er jóla-
sveinninn kominn, og hann er til
viðtals hvern klukkutíma. Börnin
trúa honum fyrir óskum sínum um
jólagjöf, og hann talar til þéirra og
Eg hélt satt að segja, að ;,rólegasti
tími dagsins", eins og ég hafði hald-
ið morguninn vera, myndi reynast
rólegur, en hér er sjón sögu ríkari,
og sú spurning , vaknar hjá mér:
Hvernig skyldi verða umhorls síð-
ari hluta dagsins? Og hvernig skyldi
verða að komast leiðar sinnar urn
verzlunina dagana fyrir jólin?
En nú h.ætti ég jiessu „glápi og
góni“ og hinum gagnslausu hug-
leiðingum mínum, hristi af mér og
regnhlífinni minni mestu vætuna,
lagfæri á mér hattinn og legg síð-
an af stað til móts við „Inspektör-
inn“, sem ætlar að leiða mig í allan
sannleikann innan Jressara veggja.
120 ræstingarkonur.
Alúðlegur maður tekur á móti
mér og býður mig velkomna. Það
er Wollesen, fulltrúi fyrirtækisins í
málefnum starfsmannanna. Eftir
stundar viðræður kemur í Ijós, að
hanri er ættaður frá Suður-Jótlandi,
og þegar liann heyrir, að ég hef
dvalið Jrar suðurfrá og heimsótt
ýmsa staði sunnan við Konungsána,
verða samræðurnar líllegri, og
hann kann frá ýmsu að segja. For-
eldrar hans bjuggu suður við landa-
niæri, hann gekk í Jrýzkan skóla
sern barn, faðir lians var í fyrri
styrjöldinni, og liann sjálfur svalt
á Jjcim árum og varð síðara að fara
á.hæli vegna heilsubrests. „En Jrér
eruð nú ekki komnar til Jress að
heyra Jretta," segir hann svo, „yið
skulum snúa okkur að „alvörunni"
og koma hérna inn í þessa lyftu."
Við ökum upp á fimmtu hæð, og
hér byrjar sýningin. Áður en lengra
er haldið, langar mig til að vita
nokkrar tglur o. s. fry., og ég spyr
„inspektörinn“ um aldur verzlunar-
innar. Magasin Du Nord var stofn-
sétt í Árósum 1808, en fluttist til
Kaupmannahafnar 1870. Tíu árum
síðar, eða 1890, flutti verzlunin í
þessi húsakynni, en hér hafði áður
verið hótel, Hotel Du Nord að i
nafni. Á Árunum þar á eftir var
húsið lagfært og því breytt, en fyrst
1932 var hin stóra söluhöll, sem er
tiðbygging við bakhlið hússins
Frá liattadeildinni.