Dagur - 24.12.1949, Blaðsíða 19

JÓLABLAÐ DAGS
19

' *.ív's, .' . 'i™
fgtgtl
«íf ;:H
5*? * *• v ■
^ . ••- -
.., .,„,
Ífefcggffli^ ' ■; "*' 3g-:*:-

f)*7
í ÞJÓFADÖLUM
ÉftiY ÓLAF JÓNSSON
MF.ÐFRAM undirhlíðnm Lrtng-
jökuls, norður af Hrúinfelli á
Kili, rísa nokkur smáf'ell, brött og
gróðurlftil, en á niilli þeirra sker-
ast grónar, þröngar dafskorur. Þær
heita Þjójndalir. F.kki er þarna
óvistlegt en afSkekkt mjög og all
hiikalegt, djúp og skttggaleg mó-
bergsgik ' vindsorfið; litskrúðugir
liainrar og úfnir skriðjökultangar
blasa við attgúm. Váfalaust ltefur
þjóðtrúin talið dalskorur þessar að-
setur fjallaþjófa,’ og eigí virðast
þeir hafa verið iíla til þess fallnir,
en ekki veit eg þar nein rnerki þess
að svo háfi verið. Vafalaust er um-
hverfi Þjófadala mjög sérkennilegt,
jafnvel fagurt, þegar veðurvættirnar
erti í góðtt skaþi, eil heidur var þar
ömurlegt umhorfs og skuggalegt í
ágústbyrjtm si. sttmár, er við ferða-
félagarnir, Hjörtur Eldjárn og und-
irritaðtir, lögðum lfcið okkar þang-
t
að. Þokan grúfði yfir, grá og rök,
hóf sig um hádagiUn upp undir
brúnir Hrútafellsins, en seig .svo
niður á \ ið, snerti fyrst bláoddana á
Strýtum, seig svo niðut á Kjal-
hraunið, og iagðist undiíij kviildið,
þvöi og þunglyndisleg, yfir leiðir
allar.
Nóttina áður höfðum við Hjtirt-
ur gist í upphituðum skála Ferða-
félagsins á Hveravöflum. Þar höfð-
um við um morguninn kvatt stóran
hóp kátra ferðafélaga, axlað því
næst löggur okkar og gengíð á
Strýtur, en svo nefnast luaunnibb-
ur, er rísa í og á börmum gígsins á
hraundyngju þeirri, er Kjalhraun
nefnist. í björtu veðri er dásamlegt
útsýni af Strýtum. Sér þaðan jafnt
til norður- og suðurönela, en ijöl-
breytileg fjöll og jöklar til beggja
handa. í þetta sinn sást þó ekkert af
þessu. Eg varð að láta mér nægja
gantla og m;tða mynd frá löngu
liðnum thna, en Hjörtur varð að
sætta sig við sundúrlausa og óljósa
lýsingu mína á útsýninu, jrótt hún
væri nærri eins þokukennd eins og
sjálf Jrokan.
Af Strýtum tókum við stefnuna
í vestur, um suðurendann á Þjófa-
f’elii. Þar við feilseildaUn komum
við á götuslóða, þar lá Kjalvegur
um hríð og liggur sennilega enn,
þegáé farið er á hestum. Þá er farið
yfir svokallaðan Þröshuld, mel-
hrygg, er tengir norðurenda Þjóla-
lells við undirhlíðar 1 .angjiikuls og
svo eftir mjórfi dalskoru vestan
undir Þjófafelli.
\7ið beygjum inn í dal þennan,
])ví þar hyggjum við einn skálá
Ferðafélags íslands og í honum
ætlum við að gista.
Undir moldarrofi liggja nokkur
blásin bein af rollu. Hornin eru
J)arna heil og óskemmd. Þetta hef-
ur verið fullorðin ær, hringhyrnt,
sennilega frá GaltaLek á Landi, að
minnsta kosti stendur brennimark-
ið „Galtalækur“ fullum stöfum á
vinstra horninu. Hjörturstingurþví
í púss sitt. Ekki lrefur Jressi rollaorð-
ið útileguþjófum að bráð. Líklega
hefur vetur konungur búið henni
aldúrtiia. Vafalaust hefur VetUrinn
hér mikil völd, má sjá það á því, að
þótt nú sé komið í ágústmánuð, eru
hér fjallshlíðarnar jjaktar stórum
hjarnsköflum og virðist eiga langt í
land, að þeir hverfi. Kriikt er þarna
af fé, og hefur verið nærtækt og gott
til fanga fyrir útileguþjófaná, í J>ess-
um dölum, ef s\ár hefur verið á
þeirra tíð.
Við erum ekki komnir langt inn
á bak við Þjófafellið, þégar við okk-
ur blasir dálítið sæluhús úr báru-
járni, það hefur verið bvggt á gr;fcn-
um bala inni í dalnum. Eftir daln-
um rennur lækur/en ekki er liann
nú meiri en svo, áð við stökkvum
hann greiðlega. Siðan hröðum við
okkur heim að skálanum.
«
«