Dagur - 20.12.1950, Blaðsíða 19
JÓIABLAÐ D A G S
19
Þjóðj.élagip, brást þeim i neyðinni
í 'NÆSTA SKÚTA býr ekkja
með;. þrjá börn. Rúnir sorgar og
vonbrigða lífsíns eru ristar á and-
lit hennar, þar sem liún situr í sól-
inni fyrir framan pokadrusluna
Iraman við skútann þeirra. Börn-
in leika sér í sandinum. Hún kall-
ar á elzta drenginn og strýkur hon-
um um kollinn. — Faðir þinn var
hermaður í Ia'bíu, ein af Iietjun-
um í her Adussolinis. Hann féll
og hetjudáðin gleymdist. Við er-
um ein og yfirgefin. Ríkisvaldið
hefur brugðist okkur. Við höfum
fórnað öllu sem við áttum fvrir
ættjörðina, uppskeran er sultur og
eynul.
El’ til vill hefur konan sagt þetta
upphátt í von um að ókunnugir
gestir í borg útlaganna heyrðu á
tal liennar, og ef til vill hefur henni
orðið að ósk sinni og nokkrar lírur
hrokkið í lófann á sVarthærðum
drenghnokka í bættri treyju.
ÚTLAGARNIR í Róm eru
táknrænt dæmi úr lífi fólksins í
öllttm löndum. Viðnám þeirra gegn
þjóðfélaginu er nauðsyn þeirra,
vegna þess að aðrar leiðir eru lok-
aðar f bili. 1 '
Anmus, staðar hefur fólkinu
stundum .tekizt að byggja upp lífs-
varnir sínar,ánnan nnira þjóðfé-
lagsins. ftað. hefur ekki farið í út-
legð, he.klur tekið.við stjórntaum-
unum tog byggt •upp félagsmála-
kcrli, til. að skapa sér betri lífsaf-
kom.it pg; böruuin sínum bjartari
framtfð.
bessi félagshugsjón er samvinnu-
stefnan!
A okkar landi er framtíðin ráð-
in. Islendingar hafa fundið fjör-
egg sainvinnustefnunnar og hug-
sjón liennar og framkvæmd hefur
þegar búið þúsundum heimila í
svcit og við sjó bjartari framtíð og
góða lífsafkomu.
En á Ítalíu er önnur saga. Eyrstu
Rúnir snrgar og vonbrigða eru ristar í andlit ekkjunnar. Maðurinn var ein „hetjum“
Mussolinis, en nú man enginn hetjudáðir þær lengur.
frækorn samvinnuhugsjónarinnar
hafa að vísu skotið rótum þar, en
eru ennþá vanmáttug. En líka Jiar
er framtíðin ráðin. Viðhorfum lífs-
ins heftir verið snúið við.
Einhvern tíma kemur líka að
því. Hagstæður byr ber hugsjón
samvinnunnar til hinnar fornu
Rómar svo uni muni, og leysi úr
útlegðinni olnbogabörn þjóðfélags-
ins í brotnum borgarmúrum tvi')
þusund ára gamallar menningar.
Kannske á litli svarthærði dreng-
hnokkinn eftir að kynnast nýrri
lutgsjón, setn breytir fyrir honum
viðhorfinu til lífsins, í nýrri ver-
öld, J>ar sem )>að er fyrst og lremst
mannlólkið en ekki peningamir,
sem skipta máli.
Guðni Þórðarson, blaðamað-
ur höf. þesarar greinar, ferðað-
ist til Italíu og fleiri suðrænna
landa á s. 1. sumri og tók þar
mikinn fjölda mynda, þar á
meðal þær ágætu myndir, sem
fylgja þessari grein.