Dagur - 28.01.1953, Blaðsíða 6

Dagur - 28.01.1953, Blaðsíða 6
6 D A G U R Miðvikudaginn 28. janúar 1953 Sæmundur G. Jóhannesson: „Guð skal reynast sannorður" NÝJA BÍÓ í kvöld kl. 9: Svo heitir bók ein, sem mjög hefur verið útbreidd. Utbreiðslu hennar annast fólk, sem nefnist „Vottar Jehóva“. Ymsir hafa spurt mig um álit mitt á bókinni og kenningum hennar. Getur því verið, að fleiri fýsi að heyra það. Ekki dreg eg dul á, að bókin þykir mér lítils virði, því að svo brýtur hún í bág Við kenningar heilagrar ritningar. Má nefna sem dæmi það, er bókin segir um Drottin Jesúm: „Hann var þó ekki Guð Jehóva ‘ (Bls. 341 Staðhæfing þessi er röng. Jahve (Jehóva) gamla testamentisjns er Jesús Kristur nýja testamentis- ins. Getur hver séð það sjálfur, sem les Jesaja 6. kap. og Jóhann- es 12. 37,—41. Staðhæft er í bókinni, að grísk- an, frummál nýja testam., noti greini með nafni Guðs, þegar það tákni Jehóva Guð. Sé þetta algild regla, en það hef eg ekki rann- sakað, þá er Jesús Kristur áreið- anlega Jehóva Guð, því að í bréf- :inu til Hebrea, 1. 8., lesum vér, að Guð, Faðirinn, ávarpar Jesúm, Soninn, á þessa leið: „Hásæti þitt, ó Guð, er um aldir alda.“ Á frummálinu stendur hér greinir- inn á undan Þeos, Guð. í Jes. 48. 12. segir Drottinn, Jahve: „Eg er hinn fyrsti; eg er einnig hinn síðasti.“ f nýja testam ségir Drottinn Jesús: „Eg er hinn fyrsti og hinn síðasti." (Opinb. 1. 18., 22. 13.) Þar sem það er ómögulegt, að tvær persónur geti verið, hvor um sig, fyrst og síðust allra, þá hlýtur Drottinn Jahve og Drottinn Jesús að vera ein og sama persónan. Eg gæti haldið áfram og talið upp 30—40 önnur dæmi þess, að það, sem gamla testamentið segir um Jahve, það hið sama segir nýja testam. um Drottin Jesúm Krist. Um Heilagan Ánda segir bókin, að hann sé „ósýnilegur fram- kvæmdakraftur almáttugs Guðs.“ (Bls. 89) Neitar hún eða gengur fram hjá öllu, sem ritningin segir um persónuleik Heilags Anda. Biblían tileinkar Andanum per- sónueinkenni lifandi persónu, t. d., hugsun, vilja, þekking, kær- leika, gæzku og hryggð. Ritning- in kennir ennfremur, að Andinn rannsakar, talar, vitnar, biður fyrir mönnum, kennir, leiðir, kallar menn til starfa og géfur þeim gáfur. Eru þetta athafnir iifandi persónu eða ópersónulegs kraftar? Af skrifum þéim, er bókin flyt- ur um Heilagan Anda, verður ekki séð, að vottar Jehóva þekki hann. Sýnir það, að þeir eru þá ekki sannir, endurfæddir læri- sveinar Krists. Kristur sagði: „Heimurinn .. . þekkir hann (Heilagan Anda) ekki heldur; þér (lærisveinar hans) þekkið hann, því að hann dvelur hjá yð- ur og er í yður.“ Þá stendur enn. x bókinni, að fyrir trú og góða breytni öðlist maðurinn eilíft líf að launum, ög er þar vitnað til Róm. 6. 23. Vér flettum því versi upp og þar stendur: „Laun syndarinnar er dauði, en náðai’gjöf Guðs er eilíft líf í Kristi Jesú, Drotni vorum.“ Hér er berum orðum sagt, að ei- líft líf sé GJÖF, ekki laun, og það meii-a að segja náðargjöf, al- gei’lega óverðskulduð gjöf. Er því um hugtakabrengl að ræða hjá höfundi bókarinnar, vísvitandi ranga tilvitnun eða óheyrilegt skilningsleysi manns, sem minnir mjög á blindan leiðtoga. Um framtíðarástand manna og dóm þann, sem bíður þeiri'a, er hafna Jesú Ki’isti og hjálpræði hans, hefur bókin mai’gt að segja. Engu af því er treystandi, því að skýlausum oi-ðum Krists er hafn- að eða rangfæi't það, sem ritning- in kennir. En það efni mun verða rakið á öði-um stað. Líkt og fiskar, sem gleypa öng- ul geta sannleikselskir menn gleypt öngul villxmnar, sé hann beittur með sannleik. Á það heima um votta Jehóva, sam- kvæmt þessari bók, að villuna, sem þeir flytja, fela þeir með ara- grúa tilvitnana í heilaga ritnirigu. Á því heima hér áminning post- ulans: „Reynið andana, hvort þeir séu frá Guði, því a.ð margir falsspámenn eru farnir út í heim- ,inn.“ IVera frá öðrum hnetti! i Amerísk mynd sem lýsir \ \ afdrifum fljúgandi disks á { i Norðurheimskautssvæðinu \ \ og verunnar sem kemst af. s f * \ Seinna í vikunni: í Teiknimyndirnar eftir { Í Walt Disney. \ \ 1. Mjallhvít og dvergarnir I Í sjö. I ; 2. Öskubuska. \ \ 3. LÍSA 1 UNDRA- \ Í LANDl, sem nú verður 1 l sýnd og ekki er síðri en \ Í liinar báðar. Mynd sem j í allir ættu að sjá, ungir sem \ Í gamlir. I Bókaverzlun til sölu Bókabúð Akureyrar, eign db. Pálma H. Jónssonar, er til sölu. Upplýsingar gefur undirritaður, og sé til- boðum skilað fyrir 15. febrúar n. k. Væntanlegur kaup- andi þarf að hafa bóksöluleyfi. Bœjarjógetinn d Akureyri., 27. jan. 1953. Mjólkurverð og kaupgjald á fyrri tíð Nokkrar afhugasemdir við skrif Jóns á Laxamýri f 3. tölubl. Dags, 21. janúar, birtist niðurlag gi'einar eftir Jón bónda Þorbergsson á Laxamýi’i, með stórkostlegri fyrirsögn í fjónim liðum — Vei’kfallið — Vanmáttur stjórnai’valdanna — Sjálfstæði þjóðarinnar í hættu — og eitthvað enn meira. Tilefnið mun vera desemberverkfallið sl., úrslit þess og afleiðingar. Eg ætla ekki að fara að ræða vei’kfallið frá neinni hlið, enda mér per- sónulega óviðkomandi, eg er hvergi félagsbundinn, hvoi’ki í stóru né smáu, hættur vei’ka- mannavinnu og býst ekki við að hverfa að henni aftur. Sný eg mér því að öðru atriði. Fáir ljúga meir en um helming, segir máltækið, og mún þar átt við ýkjukenndar frásagnir. Ekki gat eg vai’izt þessari hugsun, þeg- ar eg sé, að greinai’höf. fer að staðhæfa á þessa leið: „Um alda- mótin og mörg ár eftir þau var mjólkurverðið 25 aurar líti’inn og tímakaupið vár þá líka 25 aur- ar. Ef það vei’ðsamræmi hefði haldist til þessa, væi’i mjólkur- vei’ðið í dag kr. 13.80 lítrinn“. — Sæmilegar tekjur af einni belju (eg nota þetta oi’ð) yfií- árið. En sleppum þessu og snúum að aðal- hlið málsins. Á aldamótunum síðustu var, að minnsta kosti hér nyrði-a, kúa- mjólk alls engin mai’kaðsvai’a, engin spurn eftir henni og ekkert lögbundið verð, af þeirri einföldu ástæðu, að nær allir húsi’áðendur, sem nokkuð máttu sín, í sveit, í bæ éða þoi’pi, kostuðú kapps um að eiga kýr og framleiða mjólkina sjálfir handa sér og sínu fólki, en vai’la meii-a. Hinir, sem ekki voru þess umkomnir, létu sér lynda að vei-a án hennar að mestu leyti og sumir alveg, lifðu í þui’i’abúð, sem kallað var, drukku svart kaffið o. s. frv. Hinu ber þó ekki að neita, að mjólkui’sala var ekki óþekkt, en í mjög smáum stíl og var verðið þetta — eg segi og skrifa 10—12 aura potturinn — og þótti full dýrt eftir verðgildi peninga þá. Hafi því Húsvíkingar eða aðrir þurrbrjósta Þingeyingar á þessum ái'um keypt hana 25 aui’a vei’ðinu nöldui-slaust, er það annað og meii’a en það, sem eg þekkti til. Árið 1913 flutti eg stöku sinn- um mjólk fyrir bónda, sem bjó um 15 km. frá Akux’eyri, í bæinn og skilaði henni á einn stað. Fékk hann fyrir hana, að því eg bezt man, 15 eða 16 aura fyrir pott- inn, að frádregnum 2 aurum í sölulaun. Hefur því neytandi borgað hana í hæsta lagi 18 aura þá. Það er ekki fyrr en um 1930, eða laust fyrir, að Mjólkursamlag KEA á Akureyri tók til starfa og komst þar með fast verð á mjólk- ina, enda jókst þá eftirspurnin, þar sem bærinn var þá farinn að vaxa að ráði og margir heimilis- feður fluttir í hann, sém enga kú áttu. Var þá útsöluvei'ð 25 eða e. t .v. 30 aurar allan næsta áratug, eða fram að síðai’i styi’jöldinni. Eftir þann tíma er hvei’ju manns- barni fullkunnugt um allan gang þeirra mála. Sennilega eru því engar ábyggilegar mjólkurverð- lagsskýi’slur til áður en mjólkur- vinnsla og skipulögð sala hófst. Læt eg svo útrætt um þetta mjólkurmál. í greiriargei’ð þessari með stóru fyrii’sögninni, segir höfundur, eins og áður er að vildðj að tíma- kaupið hafi verið 25 aurar; mér skilzt vei’kamanna (eyrax’vinnu- kai’la). Rangt er þetta einnig, þótt sé aðeins sönnu nær en hitt. Tíma- kaupið var rétt um aldamótin 16 aurar, en komst þó upp úr þeim í 20 aui’a, en þó ekki nema yfir sumarið; yfir veturna var það lægra .Auk þess má geta þess, að það var aldrej greitt í öðru en vöruúttekt eða með skuldalúkn- ingu. Um peningagi’eiðslu var ekki að tala. Eg skal taka það fi’ám, áð eg var ekki nákunnugur á Akureyri þessi ár, en gefið hafa mér upp- lýsingar tveir skilgóðir, aldraðir. boi’garar hér í bænum, sem fylgzt hafa með þessum ínálum frá upp- hafi. Myndu þeir því ekki vilja samþykkja 25 aura aldamóta- verðið. Nú er svo korriið, að við, þéssir gömlu menn, sem munum nokkuð glöggt til aldamótaáranna, erum að hverfa héðan hver af öðrum og eftir eitthvert árabil erum við all- ir dauðir. Vel er hugsanlegt og mjög líklegt, að seinni tíma menn fjalli eitthvað um þessi mál og hafa þá ekki annað fyrir sér, en umsögn þeirra ,er lifað hafa um- rætt tímabil, eins og ævinlega hefur verið og getur ekki öðru- vísi verið. Er því raimalegt til að vita, að gömlum og greindum mönnum, er sjálfir mega vel muna^ skuli verða það á, að falsa sögulega staðreynd, aðeins vegna þröngsýni og sérhags- munahyggju. Vel er það þó, að allflestir á þessari Öld hræsni og óheilinda munu þó viðurkenna þennan talshátt, að minnsta kosti í orði: Hafa skal ávallt það, sem sann- ara reynist. L. G. Fundur í F.U..F. í kvöld Félag ungra Framsóknarmanná hér á Akureyri heldur fund í kvöld í Rotary-sal Hótely KEA kl. 8.30. Umræðuefni er stjórn- málaviðhorfið.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.