Dagur - 18.12.1980, Qupperneq 3

Höfum
Hafðu lágt,
jólabamið
er komið í bæinn
Akureyrarkirkja. Ljósmynd: Malthías Gestsson.
Áminningarorð, sem voru merki þess að
nú vœri orðið heilagt. Langþráð stund
var runnin upp. Skyndilega fékk tilver-
an á sig nýjan blœ. Fas fólksins breyttist.
Það gekk hljóðlegar um og talaði í hlý-
legri tón en venjulega. Svipur þess lýsti
af eftirvœntingu. Allt var sveipað Ijóma
sem átti sér enga tilveru nema á þeirri
hátíð sem nú var gengin í garð.
Hver þekkir ekki slík hughrif?
Hver á ekki slíka mynd?
Við sem búum í þessu landi nátt-
myrkranna sjáum mikið Ijós. Jólin eru
okkur sem geisli Guðs náðar. Þau lýsa
sem viti í svartasta skammdeginu og
víkja drunga vetrarins úr vegi. En mestu
varðar þó að þau eru staðfesting á því að
Guð lœtur sér annt um mennina, þrátt
fyrir allt. Hann sendir son sinn til þess
að hann geti mætt þeim þar sem þeir eru.
Hann hefur gefið mannkyninu frelsara
sem er þess megnugur að leiða það til
framfara og sigra á öllum sviðum. Guð
hefur gefið mönnum hugvit til þess að
vinna úr því efni sem hann hefur svo
ríkulega lagt þeim í hendur. Það hugvit
hafa þeir nýtt, og unnið svo stóra sigra
að fjöldi manna álítur að þess vegna
þurfi þeir ekki Guðs með.
Sjálfsagt hefðu forfeður okkar haldið
aðþar sem ríkja eilíf jól í efnislegu tilliti
þurfi fólk ekki að hafa áhyggjur. Stað-
reyndin er samt önnur.
Til allrar hamingju þurfum við ís-
lendingar ekki lengur að bera kvíðboga
fyrir því að eiga ekki brauð handa
börnunum okkar til nœsta dags.
A hyggjur okkar snúast því um annað.
Þœrsnúast t.d. umþað hvort við munum
standast efnalega samkeppni við ná-
ungann eða hvort við fáum svalað
hégómalegri löngun okkar í veraldleg
gœði. Neysla hverskonar ávana- og
vímuefna skilur eftir sig óhamingju sem
ekki verður með orðum lýst og tilfinn-
ingalíf margra er í rústum vegna sið-
ferðislegs skeytingaleysis. Þetta eru að-
eins fáeinir fylgifiskar þeirrar velmeg-
unar sem með réttu hefði átt að fœra
okkur sanna hamingju og velferð. Víst
eru hinar efnislegu framfarir ómetanleg
Guðs gjöf en menn mega aldrei freistast
til að álíta að þœr séu allt sem við
þörfnumst. Þœr tryggja hvorki ham-
ingku okkar né andlega velferð. Fleira
þarf að koma til. Þess vegna eru okkur
gefin jól. Tilþess sendir Guð son sinn, að
hann megi vera með í för. Á því byggist
velferð okkar allra, því það er satt sem
sagt var: — Það er nú heimsins þraut-
armein að þekkja hann ei sem bœri. Ef
við aðeins reyndum að kynnast betur
honum sem í raun og sannleika er frels-
ari heimsins, en létum af að tilbiðja hina
sjálfskipuðu sœluboðendur, hvort heldur
þeir eru í œtt við Kreml, Hvíta húsið eða
Kók, — jafnvel verðbólgan mundi láta
skipast við þau kynni.
Það er vandi að halda jól, að skapa
umgjörð við hœfi. Það er svo margt sem
yfirgnæfir, gengur jafnvel á svig við
þann boðskap sem þau bera.
Að eignast heilög jól, að finna fyrir
nálœgð frelsara síns er ómetanlega dýr-
mœtt hverjum manni. Slíka reynslu eig-
um við vonandi öll, og slíka reynslu
þurfum við að gera börnunum okkar
kleift að öðlast. Guð gefi að jólaumbúð-
irnar sem svo mikið ber á valdi því ekki
að við förum á mis við andblœ heilag-
leikans sem bíður þess að geta umvafið
hvert byggt ból á jólum.
Höfum því lágt þegar jólabarnið
gengur í bœinn.
Guð gefiykkur öllum gleðileg jól.
Jón A. Baldvinsson.
DAGUR.3