Dagur - 04.07.1992, Síða 10

10 - DAGUR - Laugardagur 4. júlí 1992
„Ég vissi i raun og
veru voða lítið
hvað ég var
að fara út í enda
hef ég aldrei
dregið dul á
að ég hef enga
reynslu af
þessum málum.
En einhvern
tímann verður
allt fyrst og ég
vonast til að þetta
sumar skili mér
gagnlegri reynslu
og ég geti um
leið lagt eitthvað
að mörkuin."
N
jLm ^ ýlega var ráðinn til starfa ferðamálafulltrúi í Austur-
Húnavatnssýslu með aðsetur á Blönduósi. Sá heitir Heiðar Ingi
Svansson, ungur Akureyringur og nýútskrifaður rekstrarfræðingur
frá Samvinnuháskólanum á Bifröst. Hann er að stíga sín fyrstu
spor á sviði ferðamála, hefur hingað til unnið mest við bókaútgáfu,
og segir það hafa komið sér skemmtilega á óvart að fá starfíð. Fyrir
nokkrum árum fluttist hann með fjölskyldu sinni til Reykjavíkur
en kunni aldrei almennilega við sig í höfuðborginni og andar léttar
yfír því að vera kominn aftur út á land. Hann segir hér frá sjálfum
sér og ræðir um nýja starfíð sem hann hefur gegnt síðasta mánuð-
inn.
Heiöar Ingi er fæddur á Akureyri árið
1968, sonur Steinunnar Guðjónsdóttur og
Svans Kristjánssonar. Þar bjó hann til 18
ára aldurs en þá fluttu móðir hans og fóst-
urfaðir, Björn Eiríksson, til Reykjavíkur
með bókaútgáfuna Skjaldborg og Heiðar
Ingi fylgdi með. Honum þóttu viðbrigðin
mikil og viðurkennir fúslega að honum hafi
ekki líkað fyllilega að búa í Reykjavík.
„Ætli það sé ekki stærðin og „stressið“ á
öllum sköpuðum hlutum. Parna var allt svo
miklu ópersónulegra en ég átti að venjast og
ég náði aldrei að aðlaga mig borginni nægi-
lega vel. Fjarlægðirnar og umferðin eru
ósköp þreytandi, ef maður þarf að vera mik-
ið á ferðinni er dagurinn búinn áður en
maður nær að koma nokkru í verk. Þarna er
vissulega margt að gerast og ýmislegt að
finna sem maður sækir í en það er eitthvað
við staðinn sem ég kann ekki við. Ég hef
alltaf sótt mikið út á land, m.a. verið í skóla
í Borgarfirði og iðinn við að heimsækja
heimastöðvarnar. Lengsti tíminn sem ég hef
dvalið samfleytt í Reykjavík er tvö ár og þá
var ég búinn að fá yfir mig nóg.
Þetta þýðir um leið að mér líkaði lífið vel
á Akureyri - þykir ekki öllum vænst um
staðinn sem þeir eru fæddir og uppaldir á?
Það gerir alltaf þægileg tilfinning vart við sig
þegar maður kemur norður og það endar
sjálfsagt með að maður flytur einhvern tím-
ann aftur til Akureyrar. Það hefur alltaf ver-
ið á langtímaáætlun og það er alla vega
styttra þangað núna en þegar ég bjó í
Reykjavík.“
Heiðar Ingi viðurkennir þó að Akureyri
sé ekki gallalaus fremur en aðrir staðir. „Ég
er sammála þeim sem segja að maður sjái
hlutina í öðru ljósi við að fjarlægjast þá og
maður verður gagnrýnni. Það er t.d. talað
um að Akureyringar séu góðir með sig og ég
er ekki frá því að eitthvað sé til í því - án
þess að það sé endilega eitthvað verra. Ég
get nefnt sem dæmi að margir Akureyringar
eru að eigin sögn mun betri bílstjórar í snjó
en gengur og gerist og þá kannski sérstak-
lega í samanburði við Reykvíkinga. Það er
einnig talað um að Akureyringar séu svolít-
ið lokaðir og ég er heldur ekki frá því að
það sé rétt. Þeir eru yfirleitt varkárir í sam-
skiptum sínum við ókunnuga og ekki alveg
tilbúnir að hleypa þeim fyrirvaralaust inn á
sig.
Svo er eitt enn sem má nefna meðan verið
er að tala um Akureyri og það eru kjafta-
sögurnar. Ég segi kannski ekki að þær séu
einkenni á bænum en það er svolítið merki-
legt hvað þær „grassera“ þegar haft er í
huga hvað bærinn er stór. Það er eðlilegt að
fólk hafi skoðanir á málum en ef einhver
fellur ekki inn í venjulegt munstur að öllu
leyti þarf alltaf að finna einhverjar skýringar
á því og þær jafnvel búnar til ef þannig
stendur á. Það er ekki vel séð að menn séu
„öðruvísi" á Akureyri.“
Rómað félagslíf á Bifröst heillaði
Árið 1985 hóf Heiðar Ingi nám í Samvinnu-
skólanum á Bifröst í Borgarfirði og tók það-
an stúdentspróf 1988. „Þar leið mér ákaf-
lega vel og ég held að þessi dvöl sé eitt af því
sem hefur þroskað og mótað mann hvað
mest. Ég hafði heyrt að þetta væri góður
skóli o£ félagslífið, sem var rómað, heillaði
mig. Eg hef alltaf verið hálfgert „félags-
málafrík" og gat því varla lent á betri stað
en Bifröst. Ég verð að viðurkenna að félags-
málin voru í fyrsta sæti þessi ár en námið
kom þar á eftir. Þarna eignaðist ég mikið af
vinum og kunningjum sem ég held sam-
bandi við og hugsa að ef ég færi hringveginn
ætti ég heimboð á flestum viðkomustöðum
eftir árin á Bifröst.
Árið eftir að Heiðar Ingi tók stúdentspróf
frá Bifröst var Samvinnuháskólinn settur á
stofn og nokkrir af skólafélögunum gengu
beint inn í hann. Heiðar Ingi tók sér hins
vegar tveggja ára hlé, fór til Reykjavíkur og
vann í bókaútgáfunni hjá fósturföður sínum
áður en hann hóf nám í rekstrarfræði í Sam-
vinnuháskólanum. Hann segir námsáhuga
hafa verið á þrotum í bili, nauðsynlcgt hafi
verið að hlaða batteríin upp á nýtt, en fleira
kom til.
„Ég sé alls ekki eftir að hafa tekið mér hlé
og ef eitthvað er hefði ég frekar átt að vinna
lengur og prófa meira áður en ég hélt áfram
að læra. Rekstrarfræðinámið er svo
„praktískt" að það hefði nýst mér mun verr
ef ég hefði haldið beint áfram eftir
stúdentsprófið. Það er byggt upp fyrir fólk
með einhverja reynslu af rekstri og ég var
með bókaútgáfuna og ýmis úrlausnarefni
tengd henni í höfðinu allan námstímann.
Þetta hlýtur að vera af hinu góða því það
getur varla gefið góða raun að slíta í sundur
nám og atvinnulíf. Þú lærir ekki að verða
tannlæknir eða smiður án þess að taka eitt-
hvert verknám og af hverju skyldu menn
verða viðskipta- eða rekstrarfræðingar án
þess að gera slíkt hið sama? Ég held að það
sé alltof algengt að langskólagengið fólk
þurfi að taka eitt til tvö ár í að sjá hvernig
hlutirnir ganga í raun fyrir sig utan skóla-
stofunnar. Að fenginni einhverri reynslu
getur það kannski kallast sérfræðingar í sínu
fagi en varla fyrr.“
Heiðar útilokar ekki að framhald verði á
náminu og rennir hýru auga til Háskólans á
Akureyri. „Ég hef fylgst vel með honum og
því sem þar er að gerast. Ég er búinn að
heyra af fleiri hugmyndum að tveggja ára
framhaldsnámi fyrir rekstrarfræðinga en
gæðastjórnunarbrautinni og finnst það
áhugavert. Mig langar til að næla mér í
mastersgráðu í rekstrarfræði og einn mögu-
leiki á því er að taka t.d. eitt ár á Akureyri
og eitt erlendis. Hins vegar er ljóst að
eitthvað þarf að breytast í námslánakerfinu
til að af frekara námi geti orðið.“
Tónlistarsigur á Bifröst
Heiðar Ingi afrekaði það í vetur að sigra í
árlegri sönglagakeppni á Bifröst, hinni
svokölluðu Bifrovision. Hann segir sín
áhugamál í gegnum tíðina aðallega hafa
tengst tónlist á einhvern hátt.
„Ég hef svo sem ekki unnið nein stórkost-
leg afrek á tónlistarsviðinu en verið í ýmsum
skólahljómsveitum og ýmsu stússi tengdu
tónlist. Þegar ég vann Bifrovision lýsti ég
því yfir að þetta væri hátindurinn á mínum
ferli og ég rnyndi ekki syngja opinberlega
framar. Ég er auðvitað strax búinn að svíkja
það oftar en einu sinni en ætla mér alls ekki
meiri frama á þessu sviði. Ég held að það
þurfi töluvert meira af tónlistarhæfileikum
en ég hef til að það geti talist ráðlegt."
- Áttu fleiri áhugamál?
„Ég veit ekki hvort á að kalla bókaútgáf-
una áhugamál en hún hefur verið svo ná-
tengd mér frá blautu barnsbeini að ég kemst
varla hjá því að nefna hana. Það má kannski
segja að lífið hafi lengi framan af verið
bókaútgáfa - eðá kannski bókaburður. Ég
vann alltaf í Skjaldborg fyrir norðan þegar
ég var í fríum frá skólanum og fyrst í stað
var starfið aðallega fólgið í bókaburði en
síðar fór ég í reksturinn með fósturföður
mínum. Ég fylgist enn vel með og er í góðu
sambandi við fyrirtækið, veit hvað það er að
gefa út og svoleiðis. Ég er ekki búinn að
ákveða hvert framtíðarstarfið verður en það
er alveg hugsanlegt að það tengist bóka-
útgáfu á einhvern hátt. Mig langaði hins
vegar að reyna eitthvað annað og ferðamál-
Laugardagur 4. júlí 1992 - DAGUR - 11

in heilluðu mig, það má kannski segja að
þau séu nýfengið áhugamál."
Vissi lítið hvað ég var að fara út í
í vetur sótti Heiðar um nýtt starf ferðamála-
fulltrúa í Austur-Húnavatnssýslu og segir
það hafa komið sér skemmtilega á óvart að
hann skyldi fá jákvætt svar.
„Ég vissi í raun og veru voða lítið hvað ég
var að fara út í enda hef ég aldrei dregið dul
á að ég hef enga reynslu af þessum málum.
En einhvern tímann verður allt fyrst og ég
vonast til að þetta sumar skili mér gagnlegri
reynslu og ég geti um leið lagt eitthvað að
mörkum.“
Heiðar Ingi vinnur hjá félagsskap sem
heitir Ferðamálafélag Austur-Húnvetninga
og er áhugamannafélag um ferðamál í sýsl-
unni en slík félög eru nú orðin til mjög víða
á landinu. Að baki félaginu standa einstakl-
ingar og hagsmunaaðilar í sýslunni.
„Starfið er eiginlega tvískipt, annars veg-
ar sé ég um upplýsingamiðstöð fyrir ferða-
menn hérna á Blönduósi, veiti ferðamönn-
um upplýsingar um flest milli himins og
jarðar og hef að auki umsjón með tjaldstæð-
inu. Hinn hlutinn er starf ferðamálafulltrú-
ans sem er nýtt. í því felst að skipuleggja og
koma í framkvæmd ýmsu fyrir þá aðila sem
standa að baki félaginu. Markmiðið er vit-
anlega að fá hingað fleiri ferðamenn og
byggja upp betri þjónustu við þá. Ég hef
aðeins verið um einn mánuð í starfi og enn
er lítil reynsla komin á þennan hluta en
menn hér eru uppfullir af hugmyndum. Það
þarf bara að koma þeim í framkvæmd. Það
er reyndar mín skoðun að þetta starf þurfi
að einhverju leyti að fara fram yfir vetrar-
tímann og hugmyndir um slíkt eru nú í
athugun."
Ýmsir ónýttir möguleikar
- Maður hefur á tilfinningunni að ferðafólk
stoppi ekki mikið á Blönduósi eða í ná-
grenni. Renni bara í gegn á leið eitthvað
annað.
„Ég held að það sé eitthvað til í þessu.
Hér er ýmislegt upp á að bjóða en margur
ferðamaðurinn veit hreinlega ekki af því og
það hefur vantað að koma héraðinu og
möguleikum þess á framfæri. Það er t.d.
ekki til neinn bæklingur um héraðið og úr
því þarf að bæta. Hér er grundvallarþjón-
usta eins og gisting, veitingasala og annað
slíkt til staðar en meira vantar af skipulagðri
afþreyingu svo eitthvað sé nefnt. Mögu-
leikarnir eru fyrir hendi og nú stendur til að
fara að nýta þá.
Sl. haust hófst vinna við stefnumótunar-
verkefni í ferðamálum sem stýrt er af Karli
Friðrikssyni hjá Iðntæknistofnun. Til-
gangurinn er að reyna að átta sig á hvernig
staðan er í héraðinu, hvað það er sem ferða-
maðurinn vill sækja hingað og hrinda síðan
af stað framkvæmdum í samræmi við niður-
stöðurnar. Einn liður í þessu er umfangs-
mikil viðhorfskönnun meðal ferðamanna
sem hingað koma í sumar. Það eru miklar
vonir bundnar við þetta verkefni. Það er
búið að vinna eitt slíkt í Stykkishólmi og þar
skilaði það góðum árangri. Þar settust aðilar
niður og eru nú sameinaðir að vinna í
hlutunum sem hlýtur að vera vænlegast til
árangurs. Það er einnig verið að vinna slíkt
verkefni austur á landi og einu er nýlokið á
Vestfjörðum.
Annað sem er á döfinni er Vestnorden
ráðstefnan sem verður haldin á Akureyri í
haust. Þar kynna aðilar frá íslandi, Færeyj-
„Hef alltaf sótt
mikið út á land“
- segir Heiöar
íngi Suansson
nýráöinn feröa-
málafulltrúi í
Austur-
Húnauatns-
sýslu
Myndir og texti:
Jón Haukur Brynjólfsson
Leyndardómar héraðsins útskýrðir fyrir dönskum ferðamanni.
um og Grænlandi þjónustu sína og vonast er
til að þarna komi aðilar víðs vegar að úr
heiminum til að leita eftir samstarfi, fjár-
festa í ferðum og annað slíkt. Við ætlum
okkur að taka þátt í ráðstefnunni og erum
að skipuleggja núna með hvaða hætti það
verður.“
- Hvað er það helst sem héraðið hefur
upp á að bjóða?
„Það er ýmislegt og má þar fyrst nefna
mikla náttúrufegurð. Það er stutt upp á há-
lendið og það eru ýmsir ónýttir möguleikar
í tengslum við það. Ég veit ekki um annað
hérað á landinu sem hefur upp á jafn marga
og fjölbreytilega veiðimöguleika að bjóða
og þetta. Laxveiðiárnar eru landsþekktar og
þar er Laxá í Ásum þekktust en einnig má
nefna Laxá í Refasveit, Blöndu og Vatns-
dalsá. Til viðbótar eru fjölmörg vötn af öll-
um stærðum og gerðum, t.d. Laxárvatn og
Svínavatn. Hér eru flestir smápollar fullir af
fiski. Margir merkir staðir eru þess virði að
vera skoðaðir, Vatnsdalshólar, Borgarvirki,
Þingeyrarkirkja, Kálfshamarsvík og svona
mætti lengi telja. Þá er hér að finna merki-
legt heitnilisiðnaðarsafn, tvo golfvelli, sund-
laug og margt fleira.“
Ekki mikið fyrir „rútínuna“
Þrátt fyrir að ferðamálafélagið sé áhuga-
mannafélagsskapur nýtur það styrkja frá
Blönduósbæ og hreppunum í kring en er að
öðru leyti fjármagnað með framlögum frá
einstaklingum og hagsmunaaðilum. Heiðar
Ingi segist telja að fleiri aðilar eigi erindi inn
í félagið því afar margir eigi hagsmuna að
gæta þegar ferðamannaþjónusta sé annars
vegar.
„Blönduós og nágrenni hefur að mestu
leyti byggst upp á landbúnaði og þjónustu í
kringum hann og þegar sífellt er verið að
skera niður þar, hvað er þá vænlegast að
byggja upp í staðinn? Það geta auðvitað
ekki allir rokið til og farið í ferðamanna-
þjónustu en það eru tvímælalaust vaxtar-
möguleikar í greininni. En það kostar tíma,
fyrirhöfn og peninga að byggja hana upp og
það getur liðið nokkur tími þar til árangur
fer að sjást. Meiri líkur eru til þess að árang-
ur náist ef uppbyggingin er ígrunduð nægi-
lega vel. Það er betra að rjúka ekki til held-
ur byrja smátt og stækka síðan við sig. Það
sem hér hefur þegar verið gert er góður
grunnur til að byggja á.“
Heiðar Ingi ræðir enn um sinn um ferða-
mannaþjónustu og ferðamál og liggur mikið
á hjarta. Hann segir ferðamannastrauminn
hafa farið ágætlega af stað en kuídakastið
síðustu daga hafi eðlilega dregið nokkuð úr
honum og hafi verið rólegt á tjaldstæðinu
meðan á því stóð. Hins vegar sé aðalferða-
mannatíminn að hefjast núna og ekkert
bendi til annars en að sumarið verði gott.
Aðspurður um fyrsta mánuðinn í nýja
starfinu segir Heiðar Ingi hann hafa verið
skemmtilegan og æði fjölbreyttan. „Ég er
búinn að gera ýmislegt og má segja að engir
tveir dagar hafi verið eins hjá mér. Ég hef
haft margt að sýsla, m.a. vann ég á loft-
pressu og lagði stund á smíðar þegar verið
var að koma upp húsnæði fyrir upplýsinga-
miðstöðina. Þar kom ég sjálfum mér veru-
lega á óvart þar sem ég hef aldrei talist
handverksmaður góður. En án gamans þá
er starfið mjög fjölbreytt og ég hef alltaf
heillast af slíku. Ég hef aldrei verið mikið
fyrir „rútínuna.“ Ég kann líka vel við mig á
Blönduósi og það er aldrei að vita hvað
maður verður hér lengi. Ég vil meina að það
þurfi að vera maður í þessu starfi allt árið,
hvort sem það verður ég eða einhver annar.
Það kemur bara í ljós í haust.“ JHB