Dagur - 20.11.1993, Blaðsíða 18

18 - DAGUR - Laugardagur 20. nóvember 1993
POPP
MAÚNÚS GEIR CUÐMUNDSSON
- með Pís of keik og Bubbleflies
Líklega svo lengi sem tónlist-
in hefur verió til í einni eóa
annari mynd, hefur dans af
einhverju tagi verið fylgifiskur
hennar. Virðist þessi þörf
mannsins aó hrista sig og
skaka eftir ákveðnu/taktföstu
ferli hljóóa (sem vió í daglegu
tali köllum lög nú á tímum)
raunar vera jafngamalt honum
og ein af frumþörfum hans til
að tjá sig.
í tímans rás hefur dansinn
svo þróast með tónlistinni í all-
ar áttir og öðlast ótal andlit og
heiti rétt eins og hún. Það er
þó sennilega ekki fyrr en á
seinni tímum sem menn fara
beinlínis að tala um tónlist í
beinni tengingu við dans, þ.e.
að samasemmerki myndist
með einu orói á milli, sem svo
flestir þekkja þegar nefnt er.
Eru ágæt dæmi um þetta ann-
ars vegar Vínarvalsarnir og
Samba frá fyrri tíð, (en þó ekki
fyrir svo löngu) en diskóið og
„breikið" hins vegar frá síóustu
árum.
Á allra síðustu árum og til
dagsins í dag hefur svo tónlist
beintengd dansi orðió meiri og
fjölskrúóugri en nokkru sinni
fyrr, þannig að menn hafa mátt
hafa sig alla við að henda reió-
ur á öllu saman. Úrlausnin hef-
ur því einfaldlega verið sú aó
kalla Techno, house, acid
house, acid jazz, trance og
hvaó þetta nú heitir allt saman,
einu nafni danstónlist, sem að
mestu og út af fyrir sig er gott.
Það er með þessa dansflóru
eins og aðra tónlist að ekki
borgar sig né er nauósynlegt
að skilgreina hana svo mjög.
En eins og fyrr segir er dans
og dans sitthvaó og á þaó svo
sannarlega við um tvær af
helstu danshljómsveitum ís-
lands, sem nú hafa báóar nú
nýlega sent frá sér sínar fyrstu
plötur.
Skyldar en um margt ólíkar
Danstónlistin hefur líkt og víða
annars staðar átt nokkuð
greiða leið að eyrum íslenskra
ungmenna á síðustu árstíðum
og orðió hér sömuleiðis eins og
í útlandinu mótvægi við harða
og kröftuga rokkið, m.a. frá Se-
attle, hvað vinsældirnar snertir.
(Mitt á milli hefur svo auóvitað
rappið/hip hoptónlistin komió
sér fyrir með áhrif úr báðum
áttum m.a.) Danshljómsveitir
„Senn koma jólin“
- með „Betl“ og fleirum
Jólunum, sem nú eru enn
eina ferðina skammt undan,
fylgir ekki bara sérstakar
hreingerningar, matur, innkaup
og bókaflóð, heldur einnig Ifka
flóð í plötuútgáfu eins og við vit-
um. Inn í plötuflóðinu fyrir jólin
eru alltaf nokkrar plötur sem
með réttu nefnast jólaplötur,
meó klassískum lögum oftast
beintengdum jólunum.
Nokkrar slíkar verða á boó-
stólnum nú sem endranær og
má þar nefna meóal annarra Jól
með Eddukórnum og Jól alla
daga með ýmsum flytjendum frá
Spor og Friðarjól, endurútgáfa
frá Skífunni, þar sem Pálmi
Gunnarsson syngur mörg þekkt
jólalög. Að menn taki sig hins
vegar til og semji ný jólalög og
gefi út, er ekki mjög algengt, en
það hafa nú tveir vaskir akur-
eyrskættaðir piltar gert með
hjálp góðra manna og kvenna,
þannig að athyglisvert er. Eru
þetta þeir vinirnir og frændurnir
Rögnvaldur Bragi Rögnvalds-
son, sem menn þekkja helst nú
til dags sem bassaleikara f rokk-
sveitinni góðu Hún andar, og
Hrafn Laufdal, eitt sinn trommari
í Möðruvallamunkunum, en hef-
ur verið búsettur fyrir sunnan um
árabil, sem ráðist hafa í að gefa
út jólakassettu með tíu nýjum
frumsömdum jólalögum. (Af
óviðráðanlegum orsökum er ekki
um geislaplötuútgáfu að ræða.)
Kalla þeir sig stutt og laggott
„Betl“ og nefnist kassettan þvf
skemmtilega nafni „Skyldi það
vera hjólastóll?1', sem glöggir
lesendur væntanlega sjá aó er
iétt skýrskotun til ákveðins jóla-
lags frá Sniglunum.
Ef einhver skildi halda að um
eitthvað graðhestarokk sé aó
ræða (sem a.m.k. annar helm-
ingur „Betles" er eigi ófrægur fyr-
ir) þá er það mesti misskilningur.
Um er nefnilega að ræða falleg-
á- poppballöðusmíðar í flestum
tilfellum, sem koma alveg örugg-
lega mörgum á óvart hve góðar
eru. Eru lögin unnin aó mestu á
tölvur, en bassaleikur Rögga
m.a. er á sínum stað, Þau eru
svo sungin af valinkunnum
söngvurum og minna þekktum,
bæði héóan frá Akureyri og að
sunnan. Þeirra á meðal eru Lísa
Páls, dagskrárgerðarkona á Rás
tvö, sem syngur tvö lög, sjálfur
Kristján Pétur úr Hún andar og
fyrrum félagi Lísu í Kamarorg-
hestunum sálugu syngur í þrem-
ur, Inga Guðmundsdóttir, systir
Bjarkar, syngur tvö eins og Lísa
og það gerir ung og upprenn-
andi söngkona Soffía S. Karls-
dóttir einnig.
Um upptökur, sem fóru fram I
studiói Gný í Reykjavík, sá Jón
skuggi, Sem fyrr segir kemur út-
koman á óvart og er óhætt að
hrósa þeim félögum tveimur og
þeirra aðstoðarfólki fyrir framtak-
ið. Þá er rétt aó minnast á text-
ana sem eru margir hverjir bráð-
sniðugir og ekki beint dæmi-
gerðir jólatextar. Spóluna er
hægt að nálgast í gegnum
Rögnvald (s-25759) og væntan-
iega víðar.
Pís of keik hafa nú eftir að hafa starfað í nokkrar árstíðir loks sent frá sér
frumburð sinn í geislaplötuformi.
hafa aftur á móti einhverra
hluta vegna átt erfiðara meó að
mótast hér á landi í fyrstu, eda
fram til allra síðustu árstíða að
rofaó hefur til og það hressi-
lega. Er niðurstaðan af því nú
sem sagt sú að tvær dans-
hljómsveitir eiga nýjar plötur á
markaðnum, Pís of keik meó
Do it og Bubbleflies meó The
world is still alive. En þó báóar
falli undir dansskilgreininguna,
þá eru hljómsveitirnar og verk
þeirra um margt ólík. Helgast
það fyrst og fremst af því aó
Bubbleflies notar að mestu í
sinni tónlist heföbundna hljóð-
færaskipan auk hljóðgervla-
maskína á meðan Pís of keik
notar nær eingöngu maskín-
urnar. Gítar og saxafónn eru
aó vísu m.a. í nokkrum lögum,
en meginuppistaóan af tónlist-
inni er framreidd meó hljóm-
boróum og tölvum. Má því
segja aó Pís of keik sé meó
hreinræktaó danspopp, en
Bubbleflies meó heldur flókn-
ara efni úr fleiri áttum, áhrif frá
fönki, hip hop og rokki.
Heldur flatt en..
Það verður aó segjast eins og
er að danspoppió hjá þeim
Ingibjörgu Stefánsdóttur, Mána
Svavarssyni og Júlíusi Kemp,
er á köflum heldur kalt og flatt,
eins og slík tónlist er reyndar
oftast að mínu mati. Melódíurn-
ar ekki margar né merkilegar.
Do it er þó ekki alveg glötuð og
er tónlistin á stöku staó brotin
upp meó jákvæóum árangri.
Gerist þaó í lögunum Quere
me, þar sem Ellý Vilhjálms,
móóir Mána, syngur eftirminni-
lega á latneskum nótum meó
Ingibjörgu, Can you see me,
þar sem Þorvaldur Bjarni úr
Todmobile leikur vel á gítar og
í síðasta lagi plötunnar, Small
song, sem er rólegt og bara
nokkuö fallegt lag og eiginlega
á skjön við önnur lög plötunn-
Býsna ferskir
Bubbleflies voru á meðal þeirra
mörgu danssveita sem áttu lag
á tvöföldu útgáfunni Núll & nix,
sem út kom í sumar. Vakti lag-
iö þeirra Strawberries eins og
sum önnur þar mikla athygli og
töluðu menn þá um að þarna
væru á ferðinni efnilegir piltar.
Veróur ekki annaó sagt en að
þeir sanni það svo vel og ræki-
lega með The world is still ali-
ve, sem hljómar hressilega og
er býsna fjölbreytt og fersk, aó
mestu öfugt við Pís of keik eins
og fyrr greinir. Má t.a.m. tína út
þessu til staófestingar auk
Strawberries lög eins og If it’s
kinky? og Shades, sem eru
með fönkrokkyfirbragði, Aha
attila, sem hefur í byrjun afrísk-
an hljóm saman vió danstakt-
inn og svo síðast en ekki síst
Huzley farm, sem er seið-
magnaó og minnir um margt á
það besta sem kom upp í
„svuntuþeysabylgjunni" kring-
um 1980, þar sem hljómsveitir
á boró við OMD, Ultravox, Dur-
an Duran o.fl. fóru fremstar í
flokki. Það sem einna helst
mætti gagnrýna við The World
is still alive er að hljómurinn á
plötunni og styrkur hans hefði
mátt vera meiri, en þaó er þó
ekkert sem skemmir svo mjög
fyrir. Eins og fram hefur komið
var Bubbleflies stödd hér á Ak-
ureyri um síóustu helgi og tróö
upp á tveimur stöðum í bæn-
um, í ’29 á föstudagskvöldið og
í Dynheimum á laugardags-
kvöldið. Var þessi heimsókn
víst ágætlega heppnuð og
sýndi hljómsveitin að hún er
ekki hvað síst góó sem tón-
leikasveit. Veróur það að telj-
ast heldur betur kostur vió
danssveit og þaó líka fágætur.
ar. Þá er þaó líka tvímælalaust
kostur við plötuna, sem ber að
hrósa fyrir, aó hún er mjög vel
tæknilega unnin. Á þar Þor-
valdur Bjarni aftur hlut að máli
m.a. Lögin munu því sóma sér
vel í hljóókerfum skemmtistaó-
anna meó erlendri tónlist af
svipuóu tagi. Er það nú gott út
af fyrir sig, þó ekki sé þaó nú
mikið meira meó þau sum sem
fyrr segir.
Risaútgáfa
Eftir nokkurn vafa og vanga-
veltur um útgáfuform, er nú
loks komið á hreint hvernig
tónleikaútgáfupakkinn frá Met-
allica er vaxinn. Verður um
mikió efni að ræóa, tvær mynd-
bandsspólur og þrjár
geislaplötur, hvorki meira né
minna. Fylgir útgáfunni svo bók
upp á sjötíu og tvær síður auk
einhvers fleira. Kallast útgáfan,
sem verður í einhverskonar
töskuformi, Kive shit, binge
and purge og kemur hún út op-
inberlega nú eftir helgina. Var
á tímabili talað um aó aóeins
yrði um eina geislaplötu aó
ræða í útgáfunni, en þær eru
sem sagt þrjár. Það er hins
vegar hætt við að erfitt verði
fyrir Metallicaaódáendur hér á
landi að krækja í tónleikasafn-
ió, því þaó er aóeins gefió út í
10.000 eintökum, a.m.k. er
fyrsta upplagið ekki stærra,
hvaó sem síóar gerist. Er fjöldi
útgefinna eintaka takmarkaóur,
eins og kannski liggur í augum
uppi vegna þess hve vióamikil
Metallica eru heldur betur stórtækir
í tónleikaútgáfu sinni sem nú er að
koma á markað.
og dýr útgáfan er, en í búó t.d.
í Bretlandi mun hvert eintak
kosta um 7.500 ísl. kr. Mundi
hún því vart kosta undir tíu
þúsund krónum hér á landi,
sem þó óhætt er að fullyróa aó
sumir af höróustu Metallicaað-
dáendum settu ekki fyrir sig að
borga. Hafa þeir Metallicafé-
lagar, James Hetfield & co.,
reyndar verió gagnrýndir fyrir
þá ákvörðun sína að hafa út-
gáfuna svona, en Hetfield hef-
ur svar á reióum höndum við
því í nýlegu viðtali. „Þaó hefði
kostaó jafnmikið bæði fyrir okk-
ur og aódáendurna, aó gefa
þetta út og selja í pörtum á
lengri tíma, jafnvel meira," seg-
ir Hetfield til réttlætingar á út-
gáfuforminu. Þetta væri ein-
faldlega þaó verð sem þyrfti til
aö útgáfan borgaði sig, en hún
er líklega sú umfangsmesta og
dýrasta sem nokkur tónlistar-
maður/hljómsveit hefur sent frá
sér í einu lagi fyrr eða síóar.
Samtals er um níu klukku-
stundir af tónlist aó ræða, þar
af eru myndböndin tvö hvort
um sig þrjár klst. aó lengd og
geislaplöturnar þrjár ein
klukkustund hver. Er því um
sannkallaóa risaútgáfu að
ræða hjá Metallica og sögu-
lega. Er bara vonandi aó ein-
hver eintök nái að rata hingaó
upp á „skerió".