Dagur - 17.12.1993, Blaðsíða 2

2 B - DAGUR - Föstudagur 11. desember 1993

mtuítQ m
forð®íí komnnóí nr
ÞöfifŒTn viðsfciptin
á árinu sem er ací líða
Tollvörugeymslan
Hjalteyrargötu 10-Sími 21727
Endurskoðun Akureyri
Glerárgötu 24 - Sími 26600
Olíufélagið Skeijungur
Sími 22850
Akureyrarapótek
Sími 22444
Vör hf. bátasmiðja
Óseyri 16 - Sími 21782
Fiskiðja Raufarhafnar
Hofshreppur
Raufarhafnarhreppur
Kolagríllið og Pizza 99
Strandgötu 37-Sími 12619
Bólstrun Björns Sveinssonar
Geislagötu 1 - Sími 25322
ÆSKUMYNDIN
Ibyrjun desember fóru hugir krakkanna aó
snúast um Litlu jólin. Krakkamir í Arn-
finnu-bekk fundu fyrir ákveðinni spennu.
Það kom tvennt til - jólaprófin voru í
nánd og undirbúningur fyrir Litlu jólin.
Arnfinna var ströng og vildi aó þau stæðu
sig vel. Fyrstu dagana í desember vom
oft skyndipróf og krakkarnir urðu að gera
mörg vinnubókarblöð.
Tvö vinnubókarblöð vom gerð sérstaklcga
vegna jólanna. Annað var með stjörnum úr gylltum
pappír. Stór stjama var klippt út og límd efst í
vinstra homið á blaðinu og einn geislinn, sem
lengstur var, náói niður að upphafi sálms. Minni
stjömur prýddu hin homin. Sálmurinn varð að vera
vel skrifaður með ljósbláu bleki og stafagerðin jöfn
og stafirnir að hallast til hægri. Þetta vinnubókar-
blað varð að vera alveg lýtalaust. Nokkur blöð fóru
venjulega til spillis, en mikil var gleðin ef Arnfinna
lagði blessun sína yfir blaðið og skrifaði Ag. meó
rauðum blýanti í neðsta horn þess.
Næst var vinnubókarblaðið með jólasveini. Það
voru ekki allir jafn flinkir að teikna og stundum var
gripið til þcss ráðs að taka upp jólasvein með
smjörpappír og draga hann síðan upp á vinnubókar-
blað. Jólasveinamir voru venjulega látnir vera á
skíðum og með poka á bakinu. Síóan var skrifuð
smáhugleiðing um jólasvein eða jólavísa á blaóið.
glanspappír var aðalerindið að skoða glansmyndir.
Glansmyndirnar voru á stórum örkum, en mynd-
imar á þeim voru festar saman með litlum tökkum.
Glansmyndimar voru ómissandi á jólakortin. En
það var mikið vandaverk að velja rétta tegund.
Gunnlaugur Tryggvi þeyttist um búðina og var svo
hraðmæltur að krakkamir skildu sjaldnast hvað
hann sagði, en þau vissu að þó að hann yrði stund-
um byrstur var það ekkert að marka, hann var vinur
þeirra. Hann lofaði þeim dag eftir dag.að skoða
glansmyndirnar og virtist skilja að það var ekki
hlaupið að því að ákveða sig. Þau kreistu aurana í
vettlingnum sínum og ákváðu að skoða líka hjá
Þorsteini Thorlacius.
Bókabúð Þorsteins Thorlaciusar var talsvert
öðruvísi en búð Gunnlaugs Tryggva. Þar var líka
afgreiðsla Happdrættis Háskólans og fyrir jólin var
ævinlega mikið að gera við happdrættið. Þorstcinn
virtist oft vera svolítið viðutan þegar hann horfói á
krakkana yfir gleraugun sín, þar sem þau stóðu í
hnapp í kringum kassana með glansmyndunum og
reyndu að ákveóa sig.
Fyrir kom að afgreiðslustúlkurnar í búðinni
áminntu krakkana um að krukla ekki glansmynd-
irnar og ckki missa þær á gólfið sem var oft renn-
blautt af snjónum sem barst inn með krökkunum.
Litlu jólrn
Undirbúningur fyrir Litlu jólin hófst venjulega í
síðasta tíma á daginn og stóð oft lengi fram eftir.
Arnfinna tók ekki mjög hátíðlega þegar bjallan
hringdi út úr síðasta tíma og krakkarnir sátu áfram
og klipptu og límdu. Kreppappírinn var út um allt
og þau klipptu og límdu saman músastiga og
bjuggu til jólapoka úr marglitum glanspappír.
Ahuginn var ódrepandi og enginn kvartaði þótt
komið væri fram undir kvöldmat. Amfinna hvatti
þau til dáóa, nú skyldi stofan þeirra vera langfalleg-
asta stofan í skólanum og alltaf hækkaði hlaðinn af
jólaskrautinu í skápnum þar sem það var geymt
þangað til það var hengt upp í skólastofunni.
Þá voru það jólakortin sem þau byrjuðu venju-
lega á í skólanum, en síðan voru þau flest búin til
heima og skrifað á þau þar. Krakkarnir skutust í
bæinn í myrkrinu seinni hluta dags. Það var snjór
og slabb og í miðbænum var þegar komið dularfullt
óþol og annríki. Sums staðar voru komnar jóla-
skreytingar í búöarglugga og það var óvenju margt
af sveitafólki á ferðinni. Hestasleðar voru í kring-
um Carolínu Rest og sveitafólkið fyllti matvöru-
deildina og vefnaðarvörudeildina.
Krakkamir hugsuðu ekki niikið unt það, þeir
voru að flýta sér í bókabúðirnar. Önnur var við
Ráðhústorg, hjá Þorsteini Thorlacius, en hin
skammt frá á horni Ráðhústorgs og Hafnarstrætis,
hjá Gunnlaugi Tryggva. í bókabúðunum var ys og
þys og margt fallegt aö sjá. Eftir
Oftast voru kortin búin til úr blöðum úr teikni-
blokkum. Þá var blaðinu skipt í fjóra eóa sex fleti
og þeir klipptir í sundur. Sumir krakkar þekktu til í
prentsmiðjunum og komu með renninga þaðan sem
notaðir voru í kort. Glansmynd límdu þau vinstra
megin á kortið og skrifuðu síðan með marglitu
bleki eða gullbronsi: Gleðileg jól. Aftan á kortið
skrifuðu þau nafn viðtakanda og sendanda. Sjaldan
settu þau kortin í umslög, því að þau lágu ekki á
lausu og kostuðu of mikið. Þegar iíða tók á desem-
ber var stór póstkassi hengdur upp á vegg við hlið-
ina á kennarastofunni og í hann fóru öll jólakortin.
Þau voru oftast til bestu vina í hverjum bekk og
stundum til vina eða systkina í öðrum bekkjum og
kennaranna.
Mitt í öllum undirbúningnum fyrir Litlu jólin
urðu krakkarnir að fylgjast með heinia, því að
mamma var að ganga frá jólafötum og jólaskóm.
Stundum var hlaupið til saumakonu að máta kjól
og stelpurnar fylgdu hver annarri og dáðust að kjól-
unum. Iðulega fengu þau skó sem sá varla neitt á af
eldri systkinum sínum. Þá þurfti líka aö útvega ís-
garnssokka, því að á Litlu jólunum voru stelpurnar
ekki í ullarsokkum. Ennfremur varð að hlaupa í
bæinn og kaupa silkibönd í hárið og senda strákana
í klippingu.
Alltaf jókst tilhlökkunin og daginn sern Litlu
jólin voru haidin, síðasta skóladag fyrir jól, hafði
mamma meira en nóg að gera. Fyrir hádegi fóru
eldri systkinin á sín Litlu jól, en tvær yngri systurn-
ar eftir hádegi.
Eftir hádegi, þegar allir höfðu verið klæddir í sitt
fínasta púss, hárið greitt og silkiborðarnir voru
komnir á sinn stað var það sem nauðsynlegt var að
hafa með sett í poka. En það var citt kerti, bréf-
servíetta og undirskál. Síðan voru jólaskórnir settir
í annan poka, farið í kápur, leista og stígvél, settar
upp skinnhúfur og treflar bundnir um hálsinn og
síðast farið í vettlinga.
Nunna og Silla gengu hátíðlega af stað. Krakk-
arnir fóru aldrei í lciki á leiðinni þcgar svona stóð
á. Jólakjólarnir máttu ckki blotna og ekki fara snjór
í stígvélin. Pokana, sem kertin voru í, varð að fara
varlega með og eins varó að gæta skópokanna. Úr
öllum áttum komu krakkar gangandi. Þeir voru allt
ööruvísi núna en á venjulegum skóladegi og eftir-
væntingin skein úr andlitum þeirra.
í þetta sinn þurftu þau ekki að bíða eftir hring-
in'gu, heldur gengu' rakleitt in'n í skólann óg hristu
af sér snjöinn og fóru úr stígvélunum frammi í for-
stofu og héldu á þeim inn til þess að bleyta ekki
gangana. Allir gengu stilltir inn ganginn og eftir-