Dagur - 17.12.1993, Blaðsíða 4

4 B - DAGUR - Föstudagur 17. desember 1993
JÓLAHUOVEKJA
I leit að
Sjá, morgunstjarnan blikar blíð,
sem boðar náð og frelsi lýð
og sannleiks birtu breiðir.
Þú blessun heims og harmabót,
þú heilög grein afJesse rót,
mig huggar, lífgar, leiðir.
Jesús, Jesús,
líknin manna, lífið sanna,
Ijósið bjarta,
þér ég fagna, hnoss míns hjarta.
annig yrkir sálmaskáldið Helgi Hálfdánarson um jólin. Morg-
unstjarnan, sem hann nefnir í upphafi sálmsins, vísar
til stjörnunnar sem vitringarnir fylgdu í leitinni
að konunginum sem spáð hafði verið fyrir um. í
vissum skilningi má segja að allir kristnir menn
se'u leitendur og geti slegist í för með vitringunum
á leið þeirra á vit jólanna. Allir sem taka orð
Drottins alvarlega þegar hann segir: „Biðjið, og yð-
ur mun gefast, leitið, og þér munuð finna, knýið á, og
fyrir yður mun upplokið verða." (Matt. 7:7).
Hver ný jól eru okkur hvatning og tækifœri til að koma nœr -
skilja og skynja betur og dýpra hvað í þessum mikla leyndar-
dómi felst. Eðlilega er það mörgum nútíma manninum ráðgáta
hvílík ítök þessi hátíð hefur í þjóðarsál okkar íslendinga og víða um
heim. Þessi aldna saga er œvintýri líkust. Samt snertir hún okkar dýpstu
strengi. Þeir sem eiga leitandi huga og opið hjarta heyra höfund lífsins tala.
í lífi okkar flestra kemur að því að við stöndum
frammi fyrir stóru spurningum lífsins:
„Hver erég"?
„Hvaðan komum við"?
og „Hvert er förinni heitið"?
Ef til vill þykja þér þessar
spurningar óleysanleg ráðgáta. -
Og ef svo er vœri þá ekki skynsam-
legt að ýta þeim til hliðar og snúa
sér að svokölluðum „hagnýtum"
málum eða „skemmtilegum". Er það
ekki fráleitt og heimskulegt að ferðast til
fjarlægra landa til þess eins að tjá litlu barni
Páll postuli svarar þessari spurningu á
eftirfarandi hátt: „Hví?r er vitringur?
Hvar fræðimaður? Hvar orðkappi
þessarar aldar? Hefur Cuð ekki gjört
speki heimsins að heimsku?,- og hann
lýsir því hvernig boðskapurinn um
Krist hafi verið mörgum bæði hneyksli
og heimska. Páll bætir við: „Gyðingar
heimta tákn og Grikkir leita að speki,
en vér predikum Krist krossfestan,
Gyðingum hneyksli og heiðingjum
heimsku, en hinum kölluðu, bæði
Gyðingum og Grikkjum, Krist, kraft
Guðs og speki Guðs. Því að heimska
Guðs er mönnum vitrari og veikleiki
Guðs mönnum sterkari." (I. Kor.
1,20-25).
Boðskapurinn sem hneykslaði marga var ekki einungis fólginn í því að kon-
ungurinn fyrirheitni væri kominn í barninu fátæka, sem forðum var lagt í jötu
austur í Betlehem - heldur fyrst og fremst í því að í þessu barni væri sjálfur
skapari himins og jarðar að vitja okkar mannanna. Það er við þessi gleðitíðindi
sem við kristnir menn sækjum okkar birtu og yl á hverjum jólum.
Höfundur lífsins vitjar okkar og vill eignast bústað í hjörtum okkar. Hann
einn getur svarað stóru spurningum lífsins - því hann er hófundur þess. Eitt af
því sem hann segir við okkur er: „Sannlega segi ég yður, það allt, sem þér gjörð-
uð einum minna minnstu bræðra, það hafið þér gjört mér." (Matt. 25:40), og
annað er þessu líkt: „Hann kallaði til sín lítið barn, setti það meðal þeirra og
sagði: „..Hver sem auðmýkir sjálfan sig eins og barn þetta, sá er mestur í
himnaríki. Hver sem tekur við einu slíku barni í mínu nafni tekur við mér"
(Matt. 18: 2-5).
Okkur ber með öðrum orðum að hugleiða jólin í Ijósi heildarboðskaparins um
\esú Kr/sí og þess rikis sem hann einn gefur okkur þegnréttin í. Merki þess að
við höfum í sannleika þegið þennan þegnrétt er þegar við erum hvert öðru Kr/sí-
ur og þegar við tökum á móti hvert öðru sem Kristur væri. Þegar slíkt gerist þá
breiðum við í raun jólaboðskapinn út meðal mannanna og jólin verða raunveru-
leiki sem víkur ekki frá okkur árið um kring. Þá skiljum við og getum tekið uná-
ir orð Péturs postula er hann segir: „Enn þá áreiðanlegra er oss því nú hið spá-
mannlega orð. Og það er rétt af yður að gefa gaum að því eins og Ijósi, sem skín
á myrkum stað, þangað til dagur Ijómar og morgunsljarna rennur upp í hjört-
um yðar" (II. Pét. 1.19).
Góður Guð gefi þér
og hverju heimili
blessunarrík jól.
Sr. Gunnlaugur Garðarsson
í fátæklegu húsi hollustu og lotningu?
Sr. Gunnlaugur Garðarsson.