Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.1994, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 2. NÓVEMBER 1994
Lesendur
Hvað græðum
við á sfldimii?
„Síld kynni aö verða verulega eftirsótt vestanhafs ...“ segir m.a.í bréfinu.
Spumingin
Ert þú búin(n) að setja
vetrardekkin undir bílinn?
Steinunn Guðmundsdóttir: Nei, ég
ætla að panta í dag.
Kristín örnólfsdóttir: Já, setti þau
undir 15. október.
Snæfríður Thelma: Nei, ég er ekki
búin að láta þau undir.
Sölvi Pétursson: Á ekki bO.
María Sveinsdóttir: Á ekki bO.
Margeir Margeirsson: Nei, þaö kem-
ur að því, þegar ég er búinn aö keyra
á.
Ólafur Guðjónsson skrifar:
Undanfarin ár hefur sífellt verið
óvissa um hvort við gætum yfirleitt
nýtt okkur síldina, þetta silfur hafs-
ins sem áður var stór hluti af útílutn-
ingi okkar. Margir sem tO þekkja
búast nú við auknu magni síldar hér
við land og aukin síldveiði ætti þá
að ööru jöfnu að geta verið allmikO
búbót í staö minnkandi þorskafla.
En það er því miður sama sagan.
Síldarmarkaðimir sem áður tóku við
drjúgum hluta síldarafurða okkar
eru ýmist að fyllast af sOd frá öðrum
þjóðum, svo sem Rússum og Norð-
mönnum, eða þjóðir sem áöur keyptu
sOd hafa breytt svo innflutningsregl-
um sínum að þar er ekki lengur
svigrúm tíl sölu að neinu marki.
Þannig verður Finnland eitt þeirra
landa til viðbóðar, eftir inngöngu
Finna í ESB, sem ekki verður mark-
aðshæft fyrir okkur íslendinga.
Annað vandamál er uppi á teningn-
um. Það er nýting sOdarinnar. Hún
er nú ekki lengur nýtt að neinu
marki til manneldis eða eftirsótt sem
dýr réttur á veitingahúsum, hvorki
á Noröurlöndum né í annars staðar
í Evrópu. Þetta þýðir að mestur hluti
síldar hér fer í mjöl eða í bræðslu.
Þetta rýrir .verðgildið verulega.
En þá má spyija: Er fuUreynt um
markaði fyrir sOd annars staðar? Ég
held að svo sé ekki. Ég held aö t.d.
hafi lítO eða engin könnun verið gerð
á markaði vestanhafs fyrir síld. í
Bandaríkjunum er þó talsverð eftir-
spúm eftir síld á hótel- og veitinga-
markaðinum. En þar í landi eru fisk-
Jón Árnason skrifar:
Brottrekstur Hálfdáns Henrýsson-
ar frá Slysavamafélaginu hefur orð-
ið þessari gamalgrónu og nauðsyn-
legu stofnun dýrkeypt. Það sannast
nú sem oft áður að brottrekstur dug-
mikOla starfsmanna og vinsælla er
brothætt vopn í höndum stjórna fyr-
irtækja. Einkum þegar þær kanna
ekki til fullnustu hvaða afleiðingar
eða eftirmál slíkur' brottrekstur
starfsmanna hefur. - Þetta hefur orð-
ið of mörgmn fyrirtækjum dýrt og
minnast má í þvi sambandi fyrir-
tækja eins og Sambandsins, Flug-
Ragnar skrifar:
Skautasvelhð í Laugardal var mik-
0 og góð viðbót fyrir þá sem vOja
nota vetrartímann tO útivem. Verst
hvað veðráttan hér sunnanlands er
óstöðug og gerir fólki erfitt fyrir. Það
koma þó alltaf dagar þegar sól og
logn hvetur útiverufólk tO hreyfings.
SkautasveUið í Laugardalnum á
þarna stóran þátt. - Og margir hafa
notið skautasvellsins þá vetur sem
þaö hefur verið starfrækt.
Nú er svo komið aö þegar vel viðr-
ar eins og nú í haust og fram tO þessa
er svelhð yfirfullt af áhugasömum
skautaiðkendum um helgar. Það
þýðir líka að menn verða frá aö
hverfa vegna „húsfylUs" ef svo má
að orði komast. Þetta mátti maður
reyna t.d. sl. laugardag. Þangað kom
ég rétt fyrir kl. 3 e.h. og þá blasti við
tilkynning í miðasölunni sem á hafði
verið skrifað: „Lokað tfi kl. 15.30“.
Hringid í síma
63 27 00
milli ki. 14 og 16
-eóa skrifíð
Nafnog símanr. verdur aA fylgja bréfum
afurðir, og þá einkum hinn smærri
fiskur, mjög eftirsóttur í forrétti og
svonefnt „snack" þegar hótel og veit-
ingahús þurfa að sjá um móttökur
þar sem ekki er um venjuleg matar-
boð að ræða.
Bandaríkjamenn hafa allt aðrar og
fjölbreyttari venjur í þessum efnum
en Evrópubúar og nota t.d. ekki mik-
ið brauðsnittur eða þess háttar í
kokkteOboðum. Þar eru gjaman á
boðstólum litir réttir úr hvers konar
hráefni, heOar rækjur, sOd í bitum
leiða og fleiri. Sum fyrirtækin bíða
þess aldrei bætur og geta rakið erfið-
leika sína beint til slíkra vanhugs-
aðra aðgerða því fólk gleymir seint
sé það beitt óréttlæti.
í lesendabréfi í sl. viku var skýr-
skotað til þess að nú væri Uðin sú tið
að heUu ættirnar ættu ítök í opinber-
um og hálfopinberum fyrirtækjum
og var þar Uklega átt við mál hins
brottrekna deOdarstjóra hjá SVÍ. En
það skiptir Utlu máli hvort um er að
ræða afkomendur starfsmanna sem
lengi hafa starfað við fyrirtæki eða
aðra. Brottrekstur starfsmanna
Allmargt fólk beið þá þegar við lúg-
una, aðaUega þó krakkar, en ég lagði
ekki í biðröðina og hvarf á brott.
Ég spurði vörðinn hvort þetta hefði
skeð áður en hann sagði að þetta
væri áreiðanlega metaðsókn, þótt
ávallt væri fufit þegar vel viðraði.
Skautaíþróttin sem afþreying á því
verulegu fylgi að fagna hjá fólki,
ungum sem eldri. Og það eru afitaf
fleiri og fleiri eldri sem sækja Laug-
annað sem ekki þekkist mjög í Evr-
ópu. Ég er þess fuUviss að hér er
verkefni fyrir íslenska síldarsölu-
menn, að kanna hvernig koma megi
síld á markað vestanhafs til mann-
eldis og auka þannig verðmætið enn
frekar en nú, og sem á kannski enn
eftir að minnka. Það væru mikO mis-
tök ef sfidin sem hér veiðist yrði
einskis nýt vegna yfirfuUra Evrópu-
markaða. Síld kynni að verða veru-
lega eftirsótt vestanhafs, og það er
þess virði að kanna máhð.
skyldi ætíö skoða vandlega áður en
endanleg ákvörðun er tekin.
Stjóm Slysavarnafélagsins hefur
nú komist í alvarlegar steUingar og
það aö þarflausu. Björgunarsveitir
SVÍ eru það mikOvægar og tengslin
við þær að pappírsflóð og persónu-
legar væntingar stjórnarmanna falla
í skuggann. - Þaö er rétt hjá vara-
formanni stjómar SVÍ að björgunar-
sveitir þess eru og eiga aö vera í að-
stöðu til að ákveða hverjir sitja í
stjóm Slysavamafélagins.
ardalssvelUð.
Ég legg-nú til að borgin hafi vak-
andi auga fyrir því að koma tO móts
við skautaáhugafólk og haldi Tjöm-
inni eöa hluta hennar í góöu formi
þegar þannig viðrar, svo að létta
megi á Laugardalssvellinu. Sl. vetur
var allgóður til skautaferða og Tjörn-
in var vel sótt þann tíma sem viöraði
tU skautaferða. - Vonandi verður
sama fyrirkomulag í vetur.
Rétt skal vera rétt:
Tilboðavarleitað
ihúsbúnaðinn
Skúli hringdi:
í lesendabréfi í DV sl. föstudag
skrifar Jón Hannesson og stað-
hæfir að ekki hafl veriö leitað
útboða í húsbúnaö fyrir bæjar-
stjómarskrifstofur Hafnarfjarð-
ar. Þetta er alrangt. Tésmiða-
verkstæði Benna og Skúla viö
Hjallahraun sendi inn tilboö i
verkið og var það tOboð um helm-
ingi lægra en tilboð annars fyrir-
tækis sem einnig svaraði útboöi
bæjarins. - Rétt skal vera rétt og
því leiðréttist þetta hér með.
Fallkandídatar
dragi sigíhié
Birgir Sigurðsson hringdi:
Þeir fengu slaka útreið, borgar-
fuUtrúamir fyrrverandi, Katrín
og Markús Öm. Þau hallast þó
að því að þiggja þessi sæti, sem
era númer 9 og 10 - ef þau bara
fá að sitja. Mér finnst nú þessi
svör þeirra sýna heldur litla reisn.
Og þótt formaður Sjálfstæðis-
flokkgins vOji helst Iáta listann
halda sér, jafnvel tU og með 11.
sæti, þá er sUkt auðvitað vonlaus
framkvæmd, bara siðferðflega
séð. Þaö á að finna nýtt fólk frá
og með 9. sæti Ustans en 8. sætið
skipar nýr maður hvort eö er.
Össuroglands-
byggðin
Einar Gunnarsson skrifar:
Ég efast um að margir skOji
ákafann í nokkrum þingmönnum
stjómarandstöðunnar um að
koma höggi á Össur Skárphéðins-
son umhverfisráðherra fyrir aö
stuðla að flutningi embætti veiði-
stjóra frá Reykjavík tO Akur-
eyrar. Sú stefna, að flytjaeinhver
ríkisembætti út á landsbyggðina,
hefur þó átt fylgi að fagna meðal
flestra landsbyggöarþingmanna
til þessa. - Svoþegar til kastanna
kemur viU enginn þeirra hreyfa
við neinu á „mölinni"! Er yfirleitt
nokkur alvara aö baki oröa
landsbyggðarþingmanna þegar
undan er skilinn fagurgaUnn við
atkvæðaveiðamar?
Verslunarferðir
-Mplebbaferðir“
Guðný Jónsdóttir skrifar:
Ég skO ekki að fólk skuU láta
plata sig í verslunarferðir til ná-
grannalandanna, einkum Bret-
lands. Það hlýtur að þurfa að
versla verulega mikiö til þess að
ferðin borgi sig, hvað þá ef hjón
fara bæði. - Og ef miðað er við
þá fiárapphæð sem tollareglur
setja varöandi innkaup getur
ekki borgað sig að kaupa neitt að
ráði í þessurn ferðum. Því kalla
ég þessar ferðir „plebbaferðír",
þ.e. menn gera síg Utla með þvi
að reyna á þolrifin í sjáUum sér
og tollgæslunni við að reyna að
lauma ósköpunum inn í landið.
Nær væri að þvinga kaupmenn
hér tO að lækka álagninguna, þá
Unnti þessum ósköpum.
Kjúkiinganaí
„áskrift"
Helga Gunnarsdóttir hringdi:
Ég Ias þá gleðifrétt í DV aö Jó-
hannes í Bónusi ætlaði enn einu
sinni að leggja tO atlögu við yfir-
völd og flytja inn kjúkhnga. Nú
er vitað að yfirvöld hér sjá rautt
þegar minnst er á innflutning
matvæla, og því verður tilraun
Jóhannesar lödega drepin niður.
Ég held þó varla að hægt sé að
banna heimdum að panta soðna
og tilbúna kjúkUnga erlendis frá
gegnum Bónus sem dreifiaöOa,
Ukt og erlendu blöðin. Þannig
gætum við fengið kjúklingana í
„áskrift11 og sótt þá síðan til Jó-
hannesar eða í Tollvörugeymsl-
una.
Skautaferðir eru orðin verulega vinsæl afþreying fyrir marga í höfuðborg-
inni. - Frá Tjörninni á góðum degi.
Misreikningur Slysavamafélagsins:
Brottrekstur er brothætt vopn
Nauðsyn á rýmri skautaaðstöðu