Dagblaðið Vísir - DV - 16.02.1995, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1995
Spumingin
Sparar þú reglulega?
Björg Jónatansdóttir húsmóðir: Nei,
ég spara ekki því það er ekki hægt á
íslandi.
Magnús Traustason stýrimaður: Já,
ég spara reglulega.
Jón Þór Karlsson nemi: Nei, það get
ég ekki sagt.
Fanney Hrafnkelsdóttir bankastarfs-
maður: Já, við gerum það eins og við
getum.
Guðrún Hrafnkelsdóttir heimavinn-
andi: Já, ég spara það sem ég get.
Jóna Sigurvinsdóttir þroskaþjálfi:
Nei, því miður þá geri ég það ekki.
Lesendur
Kennarar með
kröf ur á almenning
S ? . ' ' '
Fólk snúi bökum saman og hafni þjófstarti kennara, segir bréfritari meöal
annars.
Lágmarkskrafa
kennara
Sigurður Magnússon skrifar:
Það er óhugnanlegt að kennarar
skuli nú ætla að koma öllu í bál og
brand á vinnumarkaði. Það lofar
ekki góðu þegar þessi stétt manna
sem á að vera æskunni fyrirmynd
er fyrst til að slíta í sundur friðinn.
Þá er ekki einfalt mál að átta sig á
því hvers vegna þeir rísa fyrstir upp
með kröfur um stórfelldar kaup-
hækkanir. Það veröur ekki séð af
launatöxtum þeirra að þeir séu verr
haldnir en sambærilegar stéttir.
Það er að vísu ljóst að það er gífur-
leg skekkja í þjóðfélaginu hvað varð-
ar almenn kjör launþega annars veg-
ar og kjör atvinnurekenda hins veg-
ar. 011 viðleitni stjórnvalda til að
rétta af íjárlagahallann virðist hníga
að því einu aö ganga enn frekar á
það fólk sem stendur undir velferð-
arkerfmu. - Með reglubundnum
skattahækkunum sem leitt hafa til
þess að launþegar með laun yfir 150
þúsundum króna á mánuði eru kúg-
aðir umfram öll velsæmismörk. Eng-
inn skilningur virðist á því að þetta
fólk þarf að lifa. Millifærslur til
tekjujöfnunar eru nú komnar á það
stig að lífsbaráttan er auðveldari at-
vinnulausum á framfæri Félags-
málastofnunar og ríkisins en aö reka
kjarnafjölskyldu á 150 þúsundum
króna á mánuði!
Á íslandi hefur smám saman orðið
til allstór hópur sem nefna má hinn
kúgaða meirihluta. Sá hópur sem á
sífellt eríiðara með að komast af
undir skattakúguninni er hinn raun-
verulegi vinnuveitandi kennaranna.
Ríkið. Með lítilli einföldun má
rökstyðja það að kröfur kennara um
launaækkanir eru jafnframt kröfur
K.P. skrifar:
Það er erfitt að veijast lygasögum.
- Það var í byijun desember 1993.
Ég var búinn að umbera drykkju og
mikil óþægindi af völdum leigjanda
míns í marga daga. Hann hafði slitið
símann minn úr sambandi og lokað
sig inni. Ég var á þessum tíma heima
vegna veikinda. - Þessi leigjandi
minn tilkynnir á vinnustað minn að
ég sé með sér við drykkju og að lík-
indum fleira sem ég hef ekki komist
að. Gjörningur hans olli því að ég
fékk áminningarbréf frá vinnustað
mínum í fyrsta skipti á 36 ára starfs-
ferli. Ósannindi og svik lágu í loftinu
á vinnustaðnum. Þetta olli mér væg-
ast sagt miklum óþægindum.
Árni Sigurðsson skrifar:
Mér blöskrar sú umræða, ég vil
segja fijálslega umræða og þau
frjálslegu rök sem fram eru borin æ
ofan í æ af ráðamönnum lands og þjóð-
ar, svo og staðarmönnum þar sem snjó-
flóðin eru tíðari en annars staðar á
lahdinu. Þannig fullyrða menn nú að
það sé svo sem allt í lagi að endur-
byggja í námunda viö þá staöi sem eru
Hringið í síma
563 2700
milli kl. 14 og 16
- eða skrifið
um að skattpíningin verði aukin enn
frekar. Þetta er nöturlegt í því ljósi
að takist kennurunum að lagfæra sín
kjör mun það í sömu andrá gera kjör
þjáningarbræðra og -systra þeirra að
sama skapi lakari.
Það skortir mikið á aö fólk geri sér
grein fyrir því hvert kröfurnar bein-
ast í raun; í tilviki kennaranna bein-
ast þær ekki að Davíö Oddssyni eða
Friörik Sophussyni, þær beinast að
almenningi í landinu. Það er orðið
tímabært að fólk geri sér grein fyrir
Eg sem húsráðandi gerði ítrekaðar
tilraunir til að reka leigjanda minn
út með aðstoð lögreglu en án árang-
urs. Einnig braust hann inn í íbúð-
ina, braut lykil í hurðarskrá og olh
margvíslegum skemmdum. Eftir
þetta tókst mér loks að láta lögregl-
una taka manninn. Síðan gerist það
um þijúleytið nótt eina að heim til
mín koma lögreglumenn og rífa mig
upp úr rúminu og senda í yfirheyrslu
á Lögreglustöðinni. Allt vegna lyga-
vefs þessa sauðdrukkna manns á
meðan hann lá á Borgarspítalanum
ofurölvi.
Svo mikil var trú lögreglunnar á
uppspuna þessa manns aö jiað kom
til tals að loka mig inni. Ákveðinn
sannarlega snjóþungir og geta átt von
á flóðum hvenær sem er.
Sama má segja um nágrenni ísa-
fjarðarkaupstaðar þar sem skíðamót
eru haldin með pómp og pragt og enn
eitt slíkt í bígerð. Fengin er umsögn
manna sem þekkja allt til snjóflóða
sem hægt er að þekkja og hafa kom-
ið sér upp varnarkerfi gegn þeim.
Ég á við Svisslendingana sem gjalda
því að ríkið, þessi vinnuveitandi sem
sjaldnast hefur auga með launþegum
sínum - það er ég.
Slagorð á borð við báknið burt sem
átti að standa fyrir þeirri pólitísku
hugsjón að minnka ríkisumsvif og
þar með skatta er nú í senn spreng-
hlægilegt og grátlegt þegar litiö er
yfir árangurinn. Það er ástæða fyrir
hinn þögla meirihluta að snúa bök-
um saman og hafna þjófstarti kenn-
aranna og tryggja að efnahagsbatan-
um verði dreift jafnt á launþegana.
rannsóknarlögreglumaöur á aö vita
allt um þetta mál og hvemig því lauk.
RLR segir málið vera úr sögunni og
neitar að gefa mér ljósrit af viðkom-
andi skýrslum. Er ég þar af leiðandi
ekki til sem nafn eða persóna í þeirra
bókum eftir allt sem á undan er geng-
iö. Á ég að sætta mig við þau mála-
lok? Ég get ekki sætt mig við þann
ósannindagjörning sem á sér stað á
vinnustað mínum í kjölfar þessa
máls, og sem ég enn líð fyrir. - Ég
hef því til þessa boriö skarðan hlut
frá borði í samskiptum mínum við
lögregluna, hvað sem síðar kann að
koma í ljós.
varhug við að endurbyggja mann-
virki á þessum stöðum.
Ráðamenn hér humma þetta bara
fram af sér og vilja helst ekkert af
vita. Telja eins og fyrri daginn aö
útlendingar viti harla lítið um ís-
lenskar aðstæður. Sannleikurinn er
sá aö í byggðum Vestfjarða er óvíða
öruggt skjól gegn snjóflóðum. Af-
stöðu á að taka í samræmi við það.
Sigurður skrifar:
Ef vit og ábyrgðartilfinning
væri til hjá kennurum - og á ég
við almenna kennara, ekki for-
ystusveitir þeirra eða samninga-
nefndir - myndu þeir nú taka
höndum saman og krefjast þess
af forystu sinni að verkfalli boð-
uðu 17. febrúar yrði frestað. For-
ystumenn þeirra yrðu aö taka til-
lit til þessa. Lágmarkskrafa
kennara gæti verið að efnt yrði
til atkvæðagreiöslu í kennarafé-
lögunum um hvort fresta eigi
verkfalli. Ástæðan fyrir frestun-
inni er augþós. Verkfall kennara
nú yrði langt og tilgangslaust og
þjónar því einu að spilla fyrir
öðrum án þess að færa kennurum
nokkurn ávinning.
Morgunblaðið
svívirt Heiðara
Ólafur Ólafsson skrifar:
í leiðara í Vikublaðinu 10. febr.
sl. birtust harðorðar svívirðingar
í garö Morgunblaðsins. Yfirmenn
blaðsins voru ásakaðir fyrir
mútuþægni og fyrir að þiggja
milljónagreiöslur í einkaþágu.
Blaðamenn og yfirmenn rit-
stjóraar Morgunblaðsins voru
sagðir þiggja gjafir og þjónustu
fyrir hundruö og jafnvel milljónir
króna! Og á Morgublaðinu væri
vændið hluti af kjörum blaða-
manna. - Er hér ekki tilefni til
viðbragða? Hvar er nú siðanefnd
blaðamanna? Að ætla aö þegja
svona mál í hel styrkir orðróm-
inn, sannan eða loginn.
Hæhæogbæbæ
H.S. skrifar:
Flatneskjulegur er boðskapur-
inn á (ný)mjólkurfernunum okk-
ar. Kveöjurnr „hæ“ og „bæ“
bannfærðar sem flatneskja, með
þeim rökum einum að hægt sé
að heilsast og kveðja með öðrum
hætti. Dæinin sem tilgreind eru
benda hins vegar á orðlangar
kveöjur og alls ekki stuttar og
snjallar. Ekki einu sinni bent á
kveðjuorðiö ágæta „bless" sem
dugað hefur vel í áratugi. Ég
minni á að hæ og bæ eru gamal-
kunn orð í tungunni og ánægju-
legt til þess að vita að þau skuli
ganga í yngingu lífdaga með þeim
hætti sem nú er orðið. Fordæmi
er til í þjóðkvæöi: Hæ hæ. Hrafn
flaug af. Bæ. Og ugglaust víðar. -
Bæ.
„Bónus“hjá
Hæstarétti
Páll Pálsson skrifar:
Hæstiréttur á afmæh í næstu
viku, þ.e. áfimmtudaginn. -Mað-
ur hefur heyrt að afbrotamenn
landsins ætli að samfagna á þess-
um degi. Þorri þeirra er mjög já-
kvæður gagnvart Hæstarétti,
enda gengur hann undir nafninu
„Bónus“ þeirra á meðal. Ekki
veit ég hvernig fórnarlömb af-
brotamanna hugsa til þeirrar
stofnunar á þessum tímamótum,
en það er eflaust ekkert fallegt.
Vonandi fær „Bónus" einhverja
viðurkenningu af þessu tilefni frá
hinum lánsömu, þ.e. afbrota-
mönnunum.
Utanferðaásókn
íhámarki
Fríða hringdi:
Biðin eftir miöum í utanferðir
fyrir 7.900 kr. sýnir að mikil
ásókn er í utanferðir, og þær eru
taldar til hinna æðstu gæða og
kjara sem finnast í þessu landi.
Sannleikurinn er kannski sá að
landsmenn þjást bókstaflega af
einangruninni frá öðrum lönd-
um, þrá eftir öðru og heilbrigöara
andrúmslofti og fólk leggur því
mildð upp úr tíðum utanferöum.
Leigjandi veldur samskiptaskaða
Snjóflóðahættan á Vestfjörðum
Eru skiðamót haldin í varasömu umhverfi?