Þjóðviljinn - 10.12.1976, Blaðsíða 2

Skrifið
eða
hringið.
Tvígreidd
ar aug-
singar
Hlustandi kom að máli
við Bæjarpóst og sagði að
sér hefði oft dottið það í
hug að útvarpið fengi tví-
vegis greitt fyrir aug-
lýsingar sem í því eru
f luttar.
— Fyrst greiða auglýsendur
fyrir að fá auglýsingar slnar
fluttar, siðan greiða hlustendur
fyrir að fá að hlusta á þær meö
afnotagjaldinu. Þessi flutningur
tekuroft upp undir klukkutima i
einu oft á dag. Þetta er þó
nokkuð stór hluti af dagskránni
og gæti margt komið i stað aug-
lýsinganna, sagði „hlustandi”.
Einnig vildi hann koma
skoðun sinni á framfæri að það
væri mikið mannúðarverk að
koma þeirri rikisstjórn sem nú
situr frá völdum. — Það væri
manndómur að þvi' að víkja
henni frá og liklega eru margir
sem þannig hugsa, sagöi hann.
Óvist hvort Nordglóbal fæst
leigður, (Mbl. 30/11 sl.) Ennþá
eróvissa með Nordglóbal, (Mbl.
2. des. s.l.). Nordglóbal kemur
ekki. 60-70 þús. tonna loðnuveiði
tapast, — segir Kristján
Ragnarsson formaður L.t.Ú. i
Mbl. 7. des. sl.
Nordglóbal-áhugi Mbl. hefur
aldrei verið háleitari en þessa
dagana. Loðnuspáfugl þess
spáir 60-70 þús. tonna tapi.
Ekkert er að treysta á þennan
spámann, tonnin gætu eins oröið
140 þús. Allt eftir magni á mið-
unum, tiðarfari og einnig örlæti

Við getum sjálfir unnið
úr okkar loðnuafla
loðnunefndar við aö mata
útlenda. Spádómurinn lætur
þess hvergi getið hvað skipið
kostar þjóðina, fengi það ekkert
tonn til bræðslu. An aðstoðar
Matthiasar Bjarnasonar,
sjávarútvegsráðherra hefði
aldrei tekist að fá Nordglóbal
leigt á sinum tima, fullyrðir Vil-
hjálmur Ingvarsson.
Nú verður skiljanlegt áhuga-
leysi rikisstjórnar tvimenning-
anna við að endurbæta bræðsl-
urnar sinar , stækka geymslu-
rýmið og ástunda loðnuflutn-
inga i þágu byggðajafnvægis.
Það voru ekki islenskir, sem
tóku i taumana, þeir teygðu sig
sem framast gátu i leigutilboð-
um, en norskir sjómenn tóku
málið i sinar hendur og afþökk-
uðu gott tilboð með öllu. Sextiu
til sjötiu þúsund tonna tapinu
hans Kristjáns getúr hann reynt
að troða inn i hausinn á Bakka-
bræðrum. Við, sem þekkjum til
vinnu, vitum, að lengi fást ráð
til þess að bjarga afla. Nú hafa
þeir norsku sýnt okkur i bossann
og þá er ekki annað að gera en
að setja á fulla ferð, taka mann-
lega á móti góðum loðnuafla, ef
hann býðst og láta sér lynda að
islenskir vinni úr honum verð-
mæti.
útvegsmenn á rökstólum
Nú sitja útvegsmenn á rök-
stólum. Vonandi tekst þeim að
ráða vandamálunum til lykta á
þann veg, að sem flestir geti un-
að sinum hag bærilega. Togara-
menn ættu að standa þétt saman
og láta ekki skipastærðina
sundra liðinu i margar fylking-
ar. Ekki mun af veita.
Fréttst heíur að dragnótin
ætli sér einkaleyfi á öllum kola-
miðum. Netaveiðin hefur verið i
stöðugri sókn i hrygningar-
þorskinn og orðið vel ágengt.
Það er réttlætiskrafa að togara-
menn fái að fiska upp að fjórum
milum á netavertiðinni. A þann
hátt geta þeir orðið þátttakend-
ur i öflun stórþorsksins, en hann
er langsamlega verðmætastur.
Það er fylliiega timabært að
skila aftur öllum þeim miðum,
sem af togurunum hafa verið
tekin siðasta aldarfjórðung.
Þeir, sem búa hér á suð-
vesturskankanum ættu að huga
að sinum málum. Fjölbýlis-
hatrið er farið að nálgast þá
iskyggilega. Þeim er bannað að
veiða sild nema á þeim skipum
og með þeim veiðarfærum, sem
þeir eiga hvorugt. Vonandi er
þetta ekki nema eins árs hefnd,
vegna sjósöltunarflengingar-
innar eftirminnilegu, sem
sjávarútvegsráðuneytið fékk á
fyrra ári.Mál af þessu tagi verð-
ur að kyrkja þegar i fæðingu,
svo svart er það.
Ég óska útvegsmönnum og
sjómönnum veifarnaðar. Megi |
þeir sem lengst hafa i fullu tré |
við iönaðarfugla þá, sem hæst
hrópa um fulla arðsemi og nýt- j
ingu sjávarafla, en bera ekki j
skyn á mismun þann, sem ávallt
fylgir útgerð miðað við aö tappa
á flöskur eða að taka mál og i
sauma föt. Steindór Árnason. í
JSámsmenn erlendis skrifa:
Hvað á blankur námsmaður að
gera með 6. greinina?
islenskur námsmaður
erlendis hefur beðið
Bæjarpóst að birta eftir-
farandi bréf. Er það
samrit af bréfi, sem
námsmaðurinn skrifaði
umboðsmanni sínum hér
á Islandi.
...25/11. —1976
Kæri...
Enn hefur mér borist frá þér
bréf, og nú bréf frá Lánasjóön-
um með, svo að mér er ljósari
þeirra „tiktúrur” en þegar ég
skrifaði þér siðast.
Það, sem við hér úti eru hvaö
óánægðust með, — og kannski
enn óánægðari meö en ófull-
nægjandi lánsupphæð, — er
þessi sifellda óvissa : hverskon-
ar úthlutunarreglur verða
ákveðnar núna? Veröur til nóg
fé til lánanna? Hvenær koma
þau? o.s.frv. Og þessi óvissa
verður sifelt meiri. Og allt er á
sömu bókina lært. Ég var rétt aö
segja orðinn of seinn með láns-
umsóknina i sumar, af þvi að
auglýsingin um umsóknar-
frestinn var gjörsamlegá
óskiljanleg. Og svo er manni
engin grein gerð fyrir þvi hver
tilhögun lánsins veröur, það
viröist gert ráö fyrir aö hver
einasti námsmaður brjótist
gegnum heilan lagabálk. Reglu-
gerðin sjálf kemur svo það
seint, að maður á þess engan
kost að kynna sér hana.
Ég veit ekki til að það hafi ver-
ið talað um vixillán neinsstaðar
i auglýsingu eða á umsóknar-
eyðublaði. Nú loksins, þegar
maður er að verða blankur út i
löndum, er manni send einhver
6. grein laga. Þetta er eins og
hótfyndni. Og þaö virðist meira
að segja talið eðlilegt og sjálf-
sagt að maður viti ekkert af
þessu, þvi þetta bréf, sem
manni er sent þegar i óefni er
komið, er staðlað og fjölritað.
Og hjá okkur væri neyöarástand
ef viö hefðum ekki fengiö fritt
húsnæði til jóla, af einskærri
heppni.
Og öll þessi óvissa, seina-
gangur og upplýsingaskortur
veldur svo miklu „veseni” að
maður veigrar sér viö að biöja
mann, sem manni er vel við að
gerast umboösmaöur, maöur
ætti að fara fram á styrk til að
geta veitt umboösmanninum
ómakslaun. Það er eins gott aö
maður á góða aö.
Nú skil ég ekki hversvegna
þarf að setja varnagla við að
námsmaður á fyrsta ári svindli
sér út lán þvi að þessi lán eru
svo óhagstæð, að námsmönnum
á tslandi, sem hafa sótt um lán,
hefur fækkað um rúm 20% frá i
fyrra úr 2600 i 2076. Og svo þarf
að vera með alls kyns „vesen”,
til að þeir, sem verða að sætta
sig við þessa afarkosti, er settir
eru með nýju lögunum, séu ekki
að svindla sér út lán. Ég veit
ekki hvert þetta er til komið af
hreinni illkvittni eða skrif-
finnskuæði eða bara hreinni
heimsku. Svei mér þá.
Þaö er lika ansi hart að heyra
haft eftir formanni lánasjóðs-
stjórnar og öðrum pótintátum,
aö sér „dæmið skoðað niður i
kjölinn, þá muni margur launa-
maðurinn sperra brýrnar yfir
þeim málflutningi, sem náms-
menn hafa nú i frammi” og önn-
ur ummæli I þeim dúr um
heimtufrekju námsmanna.
Samkvæmt ummælum for-
mannsins samsvara námslán
nú kr. 73.000,- mánaðartekjum
hjá almenningi, sem allir vita
að er alltof litið til að lifa af
mannsæmandi lifi. Fyrir a.m.k
missiri gaf hagstofan upp kr.
120.000,- sem framfærslukostn.
visitölufjölskyldu. Ög svo er það
talin rausn, samkvæmt ummæl-
um formannsins, að leyfa
námsmönnum að vinna fyrir kr.
78.000,- á mánuöi þann tima,
sem þeir „njóta” ekki náms-
lána. Allt, sem er umfram það,
dregst beint frá láninu. Þetta er
eins og það, að draga hverja
einustu krónu, sem launa-
maðurinn vinnur sér inn I yfir-
vinnu, beint af dagvinnutekjum
hans. Og þá held ég að margur
launamaöurinn færi að „sperra
brýrnar”.
Og til að kóróna allt þetta lita
umræddir pótintátar á þessi lán,
sem gert er ráð fyrir að verði
endurgreidd með fullri visitölu-
tryggingu, sem styrk, raunar
ölmusu, sem námsmenn eiga að
þakka guði og yfirvöldunum
fyrir i auðmýkt hjartans. Er von
manni sárni?
En fyrirgefðu nú allt þetta
nöldur, sem er i rauninni aðeins
til að hrjá þig, en ætti að hrjá
aðra. Eins og ég sagði þér i
siðasta bréfi getur tekið tima að
fá vottorð um viðurkenningu
prófanna, en ég get reynt að fá
vottorð um námsástundun, þótt
kennarar minir og skrifstofa
deildarinnar hafi i raun ekkert i
höndunum til þess, engin skrá
er haldin yfir timasókn, og
minna hefur orðið úr henni en
til stóð þar sem ég hef verið
bundinn yfir barni. Náms-
ástundun hefur verið að mestu
heima. En ég mun reyna...
“»111111
Umsjón: Magnús H. Gíslason