Þjóðviljinn - 26.03.1977, Blaðsíða 2

2 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 26. mars 1977
AF MUSTERUM
í kjallaranum undir neðri hluta kórsins í
fyrirhugaðri Hallgrímskirkju hefur nú verið
messað í því sem næst þrjátiu ár með ágætum
árangri. Hafa menn og konur komið þar sam-
an til að hlusta á hina ágætustu kennimenn
útlista það hvað höfundar heilagrar ritningar
haf i átt við með einu og öðru, sem í biblíunni
stendur, svo að almenningi verði það nú ekki á
að fara að leggja eigin skilning í fræðin. Síðan
hef ur þar verið sungið og spilað í góðum hópi
glaðra vina og auðvitað beðið til guðs, eins og
vera ber.
Allt er þetta — eins og kellingin sagði —
„gott og blessað". Og ég er svo hjartanlega
sammála þeirri kellingu, því ég hef alltaf ver-
ið því andvígur að amast við hverskyns
gleðskap, nema ef vera kynnu mannfórnir á
ölturum annarra skurðgoða en þeirra, sem
mér hef ur verið kennt að elska af öllu hjarta,
því „eigi skalt þú aðra guði hafa".
En svo undarlega bregður við, að þótt þarna
íkjallaranum undir neðri hluta kórsins í fyrir-
hugaðri Hallgrímskirkju hafi í þrjátíu ár bæði
verið framið gagn og gaman, þá hefur þar
ekki nærri alltaf, eða ef til vill nánar tiltekið
sjaldnast, verið húsfylli.
Mér telst svo til með aðstoð óskeikullar
vasatölvu minnar, sem ég persónulega treysti
betur en heilagri þrenningu, að framan-
greindur kórkjallari rúmi um það bil einn
tuttugasta af Hallgrímskirkju allri, svo að
Ijóst er að ef beitt er íslenskri rökhyggju og
mannlegri íslenskri skynsemi ætti öllum að
vera Ijóst að með því að taka hina nítján
hlutana af byggingunni í gagnið eru ótrúlega
miklar likur á því að húsf ylli náist við messu-
gjörðir.
Nú má enginn taka orð mín svo að ég sé að
amast við Hallgrímskirkju sem slíkri. öðru
nær. AAér f innst þessi hrikalega listasmíð ein-
mitt bera því glöggt vitni, hverju fólk með
vilja og sannfæringu getur fengið áorkað, og
leyfi mér af hjartans einlægni að óska
aðstandendum til hamingju með það sem
þegar er tilbúið af guðshúsinu, en það er turn-
inn sem nú trónar í allri sinni dýrð beint uppí
loftið, ímynd mannlegs máttar, fallos-tákn
sjálfs náttúrukraftsins, og meira að segja bú-
ið að mála hann hvítan
Tilefni allra þessara hugleiðinga um
Hallgrímskirkju, stærð hennarog mikilleik, er
það að ég rakst á grein í Tímanum f yrir réttri
viku, og bar hún yf irskriftina FIAAM NÝJAR
KIRKJUR FYRIRHUGAÐAR í REYKJAVÍK
— AUK ÞEIRRA SEM ERU í SMÍÐUM.
Af grein þessari má ráða að í Reykjavík
einni séu i þann veginn að rísa um tíu nýjar
kirkjur, auk þeirra, sem fyrir eru.
Svo sannarlega sé ég ekki ástæðu til að
amast við öllu þessu framtaki. Mín vegna
mætti þetta fólk byggja þrjátíu kirkjur á ári
svo lengi sem landrými væri fyrir hendi og
láta þær svo allar standa tómar allan ársins
hring guði vorum til dýrðar.
Það sem vekur mesta furðu mína er, að
þetta framtakssama fólk skuli ekki fremur
verja orku sinni í það að byggja safnaðarhús
börnunum okkar til dýrðar, börnunum okkar
sem hvergi fá húsaskjól nema undir berum
himni og það á götum borgarinnar, eða hvers
vegna finna þessir framtakssömu kirkju-
smíðaf römuðir ekki hvöt hjá sér til að reisa af
grunni þó ekki væri nema fimm
mannsæmandi saf naðarhús yf ir aldraða og
veikburða, fóikið, sem eytt hefur asyi sinni,
fargað heilsu og hamingju til að eftirlifandi
kynslóðir geti lifað því sem kallað er
mannsæmandi lif i og býr nú við það í hrönnum
að verða kastað á haug eins og hverju öðru
ónýtu rusli.
Mér er bara spurn: Hver er þessi guð, sem
er það þóknanlegt að byggð séu i tugatali
musteri honum einum og f jölskyldu hans til
dýrðar, musteri sem standa tóm á meðan
blessaðir krakkarnir okkar norpa á götunni af
því barnaheimilin eru yfirfull, farlama
gamalmenni fá hvergi húsaskjól af því að á
elliheimilum losnar ekkert rúm fyrr en ein-
hverju gamalmenni þóknast að geispa gol-
unni, og hver vill raunar hýsa mannskepnu,
sem ekki getur lengur „unnið fyrir sér," en
sjúkir fá að drepast drottni sínum í endalausri
biðeftir sjúkrahúsrými, af því að hver krókur
og kimi í sjúkrahúsunum er þaulsetinn.
Og þess vegna segi ég yður, sem fyrirhugið
að reisa f imm nýjar kirkjur í hverf um ykkar:
Ef þér óttist það að fara til helvítis eftir
dauðann, þá hættið við fyrirhugaðar kirkju-
bygginar en byagið í staðinn fimm barna
heimili og fimm elliheimili. Slíkt mun verða
guði yðar þóknanlegra en fyrirhuguð
musteri, og Lyklapétur mun hleypa yður inn
um hið Gullna hlið án þess að líta í prótókoll-
inn.
Því hvað sagði ekki Hallgrímur forðum:
Þú hoppar inn um himins hlið
með hugarþeli fegra,
ef þú gerir góðverkið,
sem guði er þóknanlegra.
Flosi.
SOÐASKAPUR
í Síðumúla
r
og Armúla
Hversu lengi geta menn kom- um? 1 sömu götu og þiö Þjóö-
ist hjá aö ganga frá húsum sín- viljamenn eruö til húsa hafa ár-
um saman veriö hálfköruö hús,
ópússuö i niurniðslu og reiöi-
leysi. Sömu söguna er aö segja
um mörg hús i Ármúla. Sóöa-
skapurinn og svinarliö i um-
hverfiþessara húsa viö fjölfarn-
ar götur á sér fá lik sæmi. Ég
nefni td. Siöumúla 17, 25, 27, 29,
og 32.
Nú vil ég varpa fram þeirri
spurningu til borgaryfirvalda
hvort mönnum geti liöist þetta
endalaust. Ég vænti þess aö gert
veröi eitthvaö i þessum málum
hiö snarasta.
Reykvikingur
Verðlaun fyrir skip
Dregiö hefur veriö úr nöfnum
þeirra sem sendu réttnöf n skipa
nr. 21-25 I getrauninni Hvaö
heitir skipiö? Upp kom nafn
Guömundar Danielssonar,
Laugarnesveg 110, Reykjavik
og veröur honum send bókin
öldin okkar 1951-1960 i útgáfu
löunnar.
Þessi eru nöfn skipanna:
Nr. 21. Kyndill
Nr. 22. ísólfur og siöar Brimnes
Nr. 23. Brúarfoss
Nr. 24. Snæfell
Nr. 25. Pétur Halldórsson
Skrifið — eða hringið í síma 81333
Umsjón: Guðjón Friðriksson
ALDARSPEGILL
Ur íslenskum blöðum á 19. öld
(A (1 s e n d f y r i r s p u r n.)
þegar jeg las í lsleiidingi 1 .Tg. frá drHjalía-
lín, þar sem lianti birtir liindum sínuni þann fagn-
abarboöskap. a?) nýlt augnavatn sje uppfundií), sem
hafi óbrig&uU vcrkun aö bæla augnveiki, þótti
mjer sjeilcga vamt uni, því. eg befi undanfarin
áror'ib aö biía viö atisiialasle'ka, og liugsaíi
jní, ab öllum glóöaraiiginu vteri borgife, og keypti
talsvert af því b;eM fyrir mig og sveitunga
mína, er augnveiki liöl'fu; en þegar viÖ fórum aÖ
reyna þaf) sauikvieint fyrirskrifuömn rcglum, fór
iiö ininnka traust okkar ó óg.vti þcss, því ekki
vildi batna aiignvcikin. Jcg leyli inerþví aö spvrja
iierra lai dbuknlrinn hvcrt augnavatniö sje
sainu e Ö I i s e ( a a f s a m a t o g a s p u n n.i b o g
T, y I’j a k ú l’it r M e t h ó a a 1 e in s cr Islrndiiigur
seiiir fríí í sama ííri, efa jafn óbrigf'aill læknisdómur
og suiti kláöabiií in, sem hanii og afcrir hafa niajlt
frain ineÖ syÖra vi& Ijárkláfanum.
Eiim af kaiipcndum augnavatiisins.
Norðri 15. okt. 1861