Þjóðviljinn - 26.03.1977, Síða 5

Laugardagur 26. mars 1977 •'JÓÐVILJINN — SIÐA 5
I rútu Guftmundar Jónassonar á lei&inni til Reykjavlkur. Fremst til vinstri eru þau Arnlln og Magnús.
Stranda-
menn í
bæjar-
ferð
Um síðustu helgi var
hérá ferð í höfuðborginni
friður hópur og fönguleg-
ur norðan frá Klúku í
Bjarnarfirði á Ströndum.
Voru þar komnir 25 nem-
endur Klúkuskóla ásamt i;
lærimeisturum sinum og
ráðskonu skólans.
M
llún Þóra Þórisdóttir frá Drangsnesi var I starfskynningu hór á
Þjóóviljanum á föstudaginn.
Ferö þessi var farin til aö
kynna börnunum höfuðstaðinn,
leikhúsmenningu hans og brot
af þeirri margháttuöu starfsemi
sem hér fer fram. Krakkarnir
söfnuðu sjálf fyrir ferðakostn-
aðinum með þvi að halda fé-
lagsvist sex kvöld i vetur fyrir
sveitunga sina. Þær tekjur sem
af þessum kvöldum fengust
nægðu þegar viö bættist tekju-
afgangur af þorrablóti sveitar-
innar sem þeim var gefinn. Var
það eini styrkurinn sem þau
fengu.
Hópurinn kom i bæinn með
rútuá miðvikudaginn 16. og var
farið rakleiðis upp i turn
Hallgrimskirkju til aö fá yf irsýn
yfir staðinn. Fimmtudeginum
var varið i að skoða handrita-
safn og Þjóðminjasafn en á
föstudaginn var starfskynning.
Var börnunum skipt upp i hópa
sem fóru á vinnustaði, tvö dag-
blöð, útvarp, sjónvarp, hljóð-
rásaverið i Hafnarfirði, flug-
turninn, slökkvistööina, einn
hópur fylgdist með liffræðitil-
raun i Háskóla Islands og þau
yngstu skoöuðu skóladagheim-
ili. A laugardaginn var byrjað á
að skoða Náttúrugripasafnið en
i eftirmiðdag sáu börnin Dýrin i
Hálsaskógi i Þjóðleikhúsinu og
um kvöldiö Skjaldhamra i Iðnó.
A báðum stöðum fengu börnin
aö fara að tjaldabaki að sýningu
lokinni og spjalla við leikendur.
A sunnudaginn dvöldust börnin
hjá ættingjum sinum en á
mánudag, siðasta dag heim-
sóknarinnar, var farið i skoð-
unarverð um borgina. Heim var
svo farið á þriðjudagsmorgni.
Án ráöuneytisblessunar.
Fararstjórar i þessari ferð voru
ungt fólk úr Reykjavik, þau
Magnús Rafnsson og Arnlin
óladóttir, sem tóku að sér
skólastjórn og kennslu á Klúku
sl. haust. Þjóðviljinn hitti þau
að máli og bað þau að segja
stuttlega frá tildrögum ferðar-
innar og skólastarfinu.
0.
Klúka i Bjarnarfiröi. Skólahúsið sem jafnframt er félagsheimili tveggja hreppa er efst til vinstri á myndinni.
(Ljósmyndir Christian Roger)
Kostuðu ferðalagið
með félagsvistum
— Þessi ferð er farin án allrar
ráðuneytisblessunar, hugmynd-
in varð til innan skólans.
Heimamenn tóku mjög vel i
hana og ýttu á eftir þvi að hún
yrði að veruleika. Krakkarnir
hafa haft gaman af þessu enda
hafa sumir þeirra aldrei komið
hingað áður og enginn i svona
kynnisferð. Ef þau hafa komið
hefur það verið vegna veikinda
eða i verslunarerindum. Krakk-
arnir munu svo vinna verkefni
úr ferðinni þegar heim kemur.
Svona ferðir eru mjög gagnleg-
ur þáttur i náminu en þær eru
óneitanlega miklu meira fyrir-
tæki fyrir litinn skóla á lands-
byggðinni en hér i Reykjavik.
— Hvernig er búið að skóla-
starfinu fyrir norðan?
— Vel. Skólinn er tiltölulega
nýlegur. Hann er reistur um það
leyti sem fólki fer verulega að
fækka i byggðarlaginu og i ljósi
þess er hann mjög vel úr garði
gerður. Þetta er heimavistar-
skóli og fara börnin heim til sin
á tveggja vikna fresti um helg-
ar. Skólinn er i eigu tveggja
hreppa, Kaldranahrepps og
Hrófbergshrepps, og er um leið
félagsheimili þessara hreppa.
— Og börnin eru á öllum
aldri?
— Já, þau eru 23 talsins á
aldrinum 7-14 ára, flest þó 13 og
14 ára. Fólksflóttinn hefur það i
för með sér að það vantar
yngstu árgangana I byggðarlag-
ið, td. fáum við aðeins eitt barn i
skólann næsta haust og siðan
ekkert næstu þrjú ár.
Borgarleiði og miðstýr-
ing.
— Hvað er það sem rekur ungt
fólk úr Reykjavik til að taka sér
vetursetu i litlum skóla i af-
skekktu byggðarlagi?
— Ætli það sé ekki sambland
af borgarleiða og sveitaþrá. En
okkur langaði lika til að spreyta
okkur á kennslu. Það var raun-
ar tilviljun að við lendum á
þessum stað. Við vildum kom-
ast i litinn skóla þar sem gott
tækifæri væri á að kynnast
krökkunum. Hér erum viö með
þeim allan sólarhringinn og
þetta er eins og rúmlega 20
manna heimili, við, krakkarnir
og ráðskonan okkar, hún Aslaug
Torfadóttir.
— Nú hefur verið stöðug fólks-
fækkun á Ströndum undanfarin
ár. Eru þess engin merki sjáan-
leg að þróunin sé að snúast við?
— Ekki beinlinis, en það má
segja að það dragi úr fækkun-
inni. Flestir fóru upp úr hafisár-
unum i kringum 1970. En þegar
maður fer að kynna sér ástæð-
urnar fyrir brottflutningunum
fer ekki hjá þvi að upp komi i
manni kergja i garð Reykja-
vikurvaldsins. Þegar fólksflótt-
inn var sem örastur kepptust
fyrirtæki fyrir sunnan við að
kaupa upp jarðir sem þau siðan
selja undir sumarbústaði eða
nytja hlunnindin. i sumum til-
vikum leigja þau nýtingarrétt-
inn út.
Þessi fyrirtæki greiða hins-
vegar engin gjöld til sveitarfé-
laganna fyrir norðan. Það er
þetta ásamt fleiru sem er að
drepa byggðarlagið.
Það má einnig nefna til alls
konar miðstýringu frá Reykja-
vik sem iðulega er i engu sam-
ræmi við þarfir ibúanna. Til
dæmiskom fyrirskipun að sunn-
an um það að póstferðum skyldi
fjölgað úr einni i tvær á viku.
Það hafði enginn úr sveitinni
farið fram á þessa fjölgun og
þetta kemur sér illa fyrir póst-
inn. Hann býr einn með foreldr-
um sinum og ferðirnar taka
amk. einn dag og hafa farið upp
i þrjá sólarhringa.
—ÞH