Þjóðviljinn - 26.03.1977, Blaðsíða 9

Laugardagur 26. mars 1977 ÞJÓDVILJINN — SÍÐA 9
Paö er ánægjulegt að sjá loðnuna renna um borð eins og sjá má ( svip
Júliusar Haraldssonar háseta.
■
Guðjón Engilbertsson við dæluna.
Þegar báturinn er kominn með fullfermi þurfa skipverjar stundum að Nótin lögð niður aftur á.
vaða sjó á þilfarinu allt upp f mitti.
ólafur Marinósson kokkur var I mörg herrans ár þjónn á ftnum.
veitingahúsum i Reykjavik og siðan 8 ár á Gullfossi. Honum finnst
betra upp á fjölskyldulifið að vera kokkur á Árna Sigurði.
kominn upp i brú og farinn að
leita að loðnu. sigla þvers og
kruss um sviðið og fylgjast náiö
með asdiktækinu, dýptarmæl-
um og fisksjá. Ef að lfkum lætur
kemur kallið innan tiðar:
KLARIR!
Þá hleypur mannskapurinn i
sjóklæði og fer á sinn stað og
bráðlega er nótinni hleypt út.
Þegar hringurinn lokast er
snurpað, þe. nótin tekin saman
að neðan og siðan farið að
draga. Allt er þetta gert með
spilum og blökkum, enda er nót-
in svo stór að mannsaflið gæti
þar engu orkað, allra sist þegar
kannski 100—200 tonn af loönu
liggja i henni. Þetta eru risa-
átök. Hér veltur á, að engin mis-
tök verði. Hver maður er á sin-
um stað. Hópur tekur við nótinni
og leggur hana jafnóðum og hún
er dregin inn. Aðrir sjá um spil-
ið osfrv. Þegar loðnan er komin
upp á yfirborðið er stór dæla
sett ofan i .nótina og loðnunni
dælt upp. Sjórinn skilur sig út og
hún rennur eftir brautum i
lestarnar.Gæta verður að þvi.aö
jafntfarii hólt.bæði stjórnboröa
og bakborða,til aðskipið fái ekki
slagsiðu. Siðan verður að ganga
frá nót og tækjum fyrir næsta
kast.
Áður en varir getur
kallið komið á ný
Mannskapurinn fer nú inn og
Sigurður Hallgrfmsson 1. vélstjóri og Böðvar Guömundsson 2. vélstjóri I vélarrúminu. Þar er svo mikill
hávaði að heyrnarskjól eru nauösynleg.
dregur af sér sjóklæðin til að fá
sér kaffisopa, en áður en varir
geturkallið komið á ný: KLAR-
IRÍ Og þá hefst sama sagan á
ný. Þannig gengur þetta koll af
kolli þangað til báturinn er orð-
inn fullur. Og alltaf er haldið
áfram meðan einhver veiðivon
er. I túrnum um daginn var
siðast kastað kl. hálfniu til niu
aö kvöldi.
Þetta var þó allt mjög auðvelt
vegna þess hve veðrið var ein-
staklega gott. Þegar verið er að
fylla bátinn i sfðasta kasti er
hann orðinn svo siginn að sjór
flæðir inn á þilfarið. Þá getur
orðið vandi að athafna sig, eink-
um ef alda er. Stundum i vetur
varð Arni Sigurður lunninga-
fullur af sjó og stórsjór á þilfari.
Ekkert fjölskyldulíf
Þó að menn reyni etv. ekki
svo mjög á krafta sina á loðnu
er um stöðuga vinnu að ræða,
stundum nær allan sólarhring-
iqn. Aldrei er vitaö fyrirfram
hvar landað er.og tómt mál er að
tala um fjölskyldulif eða
skemmtanir, nema i undantekn-
ingum. Hversu vel má borga
mönnum fyrir slikt lif?
Nú virðist mönnum að loðnu-
vertiðin sé á enda og þá taka við
þorskanet. Tryggingin er nú um
105 þúsund krónur á mánuði og
aldrei að vita hvort veiðist upp i
hana. Og hver veit hvernig
loðnuveiðin verður næsta ár?
Sjómennskan:
lif og björg okkar
Þó að gljápikurnar sem strák-
arnir af Arna Sigurði hittu á
Óðali haldi að islendingar lifi af
þvi að selja og kaupa tiskuvarn-
ing,þá er þó sjómennskan lif og
björg okkar, og enn þarf harða
og hæfa menn til að draga fisk á
land. Til þess að fá slika menn
þarf að borga þeim vel.
—GFr