Þjóðviljinn - 23.03.1978, Side 15

14 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 23. mars 1978
Fimmtudagur 23. mars 1978 ÞJÓDVILJINN — SIÐA 15
t>ór Vigfússon, kennari, I 3. sæti G-listans:
Fólk þarf að láta
málin tíl sín taka
Þór Vigfússon/ mennta-
skólakennari, skipar nú
þriðja sætið á framboðs-
lista Alþýðubandalagsins
til borgarstjórnar. Þór er
af flestum þekktur sem
mikill ferðagarpur og
eyðír hann helst öllum sín-
um fritíma utan borgar-
markanna. Þvi var eðlilegt
að fyrsta . spruning sem
blaðamaður Þjóðviljans
lagði fyrir Þór, væri hvað
hann væri að vilja i borgar-
stjórn.
— Já, ég hef verið að velta því
fyrir mér hvað fyrir flokknum
vakir með þvi að setja mesta
sveitamanninn i flokknum I fram-
boð til borgarstjórnar, sagði Þór.
Ég hef einna helst komist að
þeirri niðurstöðu að með þvi sé
veriðað framfylgja þvi sem ætiö
hefur verið á langtimastefnuskrá
sósialista, — að afnema mótsetn-
inguna milli borgar og sveitar.
— Hver eru þá helstu áhugamál
þin varðandi borgina sjálfa?
— Fyrst og fremst tel ég áö
auka þurfi möguleika fólks til að
njóta útivistari borginni og borg-
arlandinu öllu. Til þess þarf t.d.
að breyta umferðarmálum og
tryggja að gangandi og hjólandi
fólk komist leiðar sinnar innan
borgarinnar og út úr henni.
Það eru ekki allir sem komast
keyrandi i einkabil i lengri ferða-
lög út fyrir borgina og þvi þarf að
auðvelda fólki að komast i styttri
ferðir eins og upp i Heiömörk og i
Bláfjöllin um helgar og á fridög-
um.
Útivistarsvæöi innan
borgarinnar þarf einnig að lífga
og tengja þau saman.
Sundlaugum ættieinnig að fjölga
og t.d. mætti tengja sundlaugina i
Laugardalnum við
útivistarsvæðið i dalnum sjálfum,
svo eitthvað sé nefnt.
Þetta eru min helstu áhugamál
varðandi lif i borg, en ég tel mikla
ástæðu til að stuöla meira að
áhrifum fólksins sjálfs á málefni
borgarinnar.
Það er óneitanlega hægt að
hafa áhrif á sitt nánasta umhverfi
með umræðum og hreinni
afskiptasemi einstaklinga eða
hópa og það sést t.d. á samtökum
sem sprottið hafa upp til verndar
gamla miðbænum og Torfunni.
Með slikri „afskiptasemi” má
breyta hlutunum, og aðeins með
áhuga og þátttöku borgarbúa
sjálfra er tryggt ao
fulltrúalýðræðið sé virkt i reynd,
— og að borgarfulltrúar standi
undir nafni.
—AI
Guðrún Helgadóttir, deildarstjóri, i 4. sæti G-listans: -
Reykjavík oröin
láglaunasvæöi
Guörún Helgadóttir,
deildarstjóri og rithöfund-
ur skipar fjórða sætíð á
lista Alþýðubandalagsins
til borgarstjórnar. Alþýðu-
bandalagið hefur nú þrjá
borgarf ulltrúa og við
spurðum Guðrúnu fyrst,
hvort hún héldi að þeir
yrðu fleiri á næsta kjör-
tímabili.
Já, sagði Guðrún. Við
stef num auðvitað að því að
fá fleiri menn kjörna í
borgarstjórn, en hvort það
tekst, er svo kjósendanna
að ákveða.
Reykvikingar hljóta að verða
aö gera það upp við sig i þessum
kosningum hvort Sjálfstæðis-
flokkurinn á að stjórna borginni
áfram eins og verið hefur i hálfa
öld, — eöa hvort menn vilja
breyta til og stefna að öðruvisi og
betra samfélagi i borginni.
Ef menn vilja þaö, og ég trúi
þvi ekki að óreyndu að nýir og
ungir kjósendur, sem eru fórnar-
lömb þessa stjórnkerfis vilji
halda því við, — hljóta menn að
greiða Alþýðubandalaginu at-
kvæði sitt. Framsóknarflokkur-
inn og Alþýðuflokkurinn hafa
enga markaða borgarmálastefnu
og hér verða engar breytingar
nema undir forystu Alþýðu-
bandalagsins.
Þróunin i Reykjavik er á
rangribraut. Borgin er oröin e.k.
allsherjar verslana- og skrif-
stofuhverfi i landinu og fram-
leiösuatvinnuvegirnir eru látnir
drabbast niður. Þetta er árangur
af stefnu Sjálfstæðisflokksins i at-
vinnumálu-m Reykvikinga og
kemur hart niður á vinnandi fólki
þvi Reykjavik er orðin að lág-
launasvæði. Það er staðreynd að
fjöldi fólks flytur úr borginni, al-
farið eða um tíma, til að afla sér
tekna. Hvar sem maður kemur út
á land sér maður kraftmikið at-
vinnulif þar sem verkafólk hefur
góða möguleika á að fala sér
tekna þótt með mikilli vinnu sé.
Þessi uppbygging sem er verk
vinstri stjórnarinnar hefur alger-
lega farið fram hjá Reykjavik
sem á sama tima er i mikilli
afturför. Reykjavikurborg ber i
sér sömu vandamálin og hnign-
andi stórborgir erlendis, og þeirri
þróun verðum við að snúa við.
Það er sama hvar borið er niður
i borgarmálum. Húsnæðismálin
eru I algerum ólestri og flutning-
ar innan borgarinnar valda erfið-
leikum. Það er mikilvægt stjórn-
unarlegt atriði hvernig borgin
byggist og hún þarf að vera jafn-
byggð blöndu af öllum aldur-
flokkum, en ekki eins og nú er, að
meðalaldur einstakra hverfa er
mjög hár eða á barnsaldri, eins
og i miöbænum og Breiðholtinu.
Þessi stefna og stjórnleýsi Sjálf-
stæðisflokksins i skipulagsmálum
hefur leitt til mjög hættulegrar
félagslegrar einangrunar, annars
vegar gamla fólksins og hins veg-
ar barna og unglinga. Vandamál-
in sem vegna þessa risa eru ótelj-
andi og nægir að benda á að skóli,
sem er fullur i dag, getur verið
tómur á morgun.
Reykjavik getur verið yndisleg
borg en mannlifið hér er hins veg-
ar markað af þróttleysi og félags-
legri einangrun. Fólk hefur ekki
staði til að hittast á og afleiðingin
er að hver situr I sinni ibúð eða
keyrir um i bilnum sinum.
Mannleg samskipti eru orðin að
engu og þessi vandanál leysast
ekki með einni og einni stofnun
Elliheimili eru t.d. ekki einhlit
lausn á vanda gamla fólksins,
nema siður sé, og 2 samkomu-
staðir leysa ekki félagslegan
vanda unglinganna i borginni.
Hér býr hver fyrir sig en ekki
saman eins og vera ætti. Þetta
má auövitaö teljast eðlilegt eftir
50 ára veldi stjórnmálaflokks,
sem byggir stefnu sina á þvi aö
hver hugsi fyrst og fremst um sig
oghagnist á náunganum. Reykja-
vik ber i sér dauðamerki kapital-
iskrar stjórnunar og við Alþýðu-
bandalagsmenn erum tilbúnir til
að snúa þessari þróun við, svo
fólki geti liöið vel hér, búið saman
og rekið borgina með hagsmuni
fjöldans fyrir augum. -AI
Guðmundur Þ. Jónsson, form.Landssamb, iðnverkafólks i 5. sæti
Erum fulltrúar
vinnandi fólks
Guðmundur Þ. Jónsson,
formaður Landssambands
iðnverkafólks skipar nú
fimmta sætið á lista
Alþýubandalagsins við
borgarstjórnarkosning-
arnar.
Þjóðviljinn spurði
Guðmund, hvað honum
væri hugleiknast í mál-
efnum borgarinnar og
hverju hann hygðist beita
sér fyrir í borgarstjórn.
Almennt er það nú svo með
okkur, sem störfum i verkalýös-
hreyfingunni, sagöi Guðmundur,
að við litum á okkur sem fulltrúa
vinnandi fólks, hvar sem við
erum. Þaö eru þvi fyrst og fremst
málefni, sem varða miklu um
hagsmuni og afkomu launafólks
sem mér leikur hugur á að beita
mér fyrir.
Ef við veltum fyrir okkur
hvernig borgin getur bætt afkomu
launafóks dettur mér fyrst I hug
það ófremdarástand sem rikir i
húsnæðismálum. Það er einkum
og sér i lagi fólk úr láglauna-
félögum, eins og þvi sem ég kem
úr, sem þarf aö leigja og sætir oft
afarkostum á almennum mark-
aði.
Hverjar svo sem kjarabætur,
þessa fólks eru, þá hækkar húsa-
leigan um leið, að maöur tali nú
ekki um (á-yggisleysið sem fólk
býr við. Sifelldum flutningum
fylgir einnig mikill kostnaður og
alls kyns óþægindi,sérstaklega ef
fólk er með börn á skólaaldri.
Láglaunafólk á þess ekki kost
nú, jafn'vel þótt hjón vinni bæöi úti,
að kaupa sér húsnæði þvi vextir
eru svo háir að það er engin leiö
að standa undir þvi. Maður sem
skuldar 1,5 miljón i lifeyrissjóðs-
lán verður að greiða hálfa miljón
á ári i vexti og afborganir, og
oftast eru lánin fleiri en eitt.
Margir segja sem svo, að kjörin
eigi að bæta þar til allir eiga kost
á að koma sér upp eigin húsnæöi,
en þvi miður litur ekki út fyrir að
það verði á næstunni, með þeirri
vaxtapólitik og verðbólgu sem
rikisstjórnin hefur alið á.
Þvi verður að finna Jiessum
málum annan farveg og
Reykjavikurborg verður aö
fryggja nög framboð á ódýru
leiguhúsnæði og stuöla þannig að
bættri afkomu borgarbúa.
Annað atriði, sem mér er ofar-
lega i huga eru atvinnumálin I
borginni. Ég hef fylgst með þvi
hvernig gömul og gróin iðnfyrir-
tæki hafa bókstaflega flúið með
starfsemi sina i nærliggjandi
bæjarfélög þar sem boðið er upp á
betri lóöakjör.
Ég er ekki að amast við þvi, að
iðnaður riski i nærliggjandi sveit-
arfélögum, en það þyrftu að vera
ný fyrirtæki i stað þess að
Reykjavikurborg hreki gamal-
gróinfyrirtæki úr borginnieins og
átt hefur sér stað.
A iðnkynningarári var mikiö
talaö um að efla islenskan iðnað
og i skipulagi bæja er venjulega
gert ráö fyrir sérstökum iðnaðar-
hverfum. Fjarlægöirnar i
Reykjavik eru orðnar það miklar
að oft skipta þær orðið máli fyrir
atvinnumöguleika fólks, sérstak-
lega húsmæðra, sem bundnar eru
af þvi aö koma börnum i skóla eða
taka á móti þeim á ákveðnum
timum.
~Ég- tel að enginn skaði væri
skeður þótt léttur og þrifalegur
iönaður veröi skipulagður inni I
ibúðarhverfunum, svo fólk þyrfti
ekki aö fara bæinn á enda oft á
dag. Það getur ráöið úrslitum
hvort hægt er aö nýta þetía vinnu-
afl og yrði áreiöanlega til hags-
bóta fyrir iðnaöáruppbygginguna
i borginni.
—AI
Fmmboðsllstí Alþýðuhandaiagsms
tíi b orgarstj ómar Reykjavíkur
1. Sigurjón Pétursson,
borgarráösmaður.
9. Alfheiöur Ingadóttir,
blaöamaöur.
2. Adda Bára
Sigfúsdóttir,
hMTMrfulltrúi.
10. Siguröur Haröarson,
arkitekt.
3. Þór Vlgfússon,
kennari.
11. Kristvin Kristinsson,
verkamaöur.
12. Ragna ólafsdóttir,
kennari.
4. Guörún Helgadóttir,
deildarstjóri
5. Guöjm. Þ. Jóns,son
forin. Landssambands
iöuverkafólks.
6. Siguröur G .
Tómasson,
báskólanemi.
13. Glsli Þ. Sigurösson,
rafvirki.
14. Ester Jónsdóttir,
varaformaöur Sóknar.
17. Stefania
Haröardóttir,
sjúkraiiöi.
18. Gunnar Arnason,
sálfræöingur. ,
19. Jón Ragnarsson,
vélstjóri.
20. Steinunn
Jóhannesdóttir,
leikari.
21. Jón Hannesson, 22- Haligrimur G.
kennari. Magnússon, formaöur
Iönnemasambandsins
SIGURJON PETURSSON, fyrsti maður G-listans
EITT STRÍÐ Á TVEIMUR
VÍGSTÖÐVUM
Sundrung og flokka-
drættir meðal vinstri
manna hefur um áratuga-
skeið verið vatn á myllu
íhaldsaf lanna.
Sú óeining og valda-
streita, sem á sér stað
meðal hægri manna er aft-
ur á móti undantekningar-
laust barin niður þegar til
stéttaátaka kemur, hvort
sem hún birtist í baráttu
launþegasamtakanna fyrir
bættum kjörum eða í
almennum alþingis- og
sveitarstjórnarkosningum.
Nú á þessum áratug virðast
vinstrimenn hafa öölast aukinn
skilning á nauðsyn þess aö sam-
einast i öflugum stjórnmálasam-
tökum.
Klöfningsbrölt og valdastreita
einstakra metnaöargjarnra „for-
ingja” hefur notið sifellt minnk-
andi fylgis. Framboð eins og
Fylkingarinnar, KSML, Frjáls-
lyndra, Sósialistafélagsins og
Samtakanna hafa hlotiö litinn
hljómgrun og minnkandi, enda
aðeins verið til að sundra vinstrii
sinnuðu fólki, og þvi eingöngu
þjónað hagsmunum ihaldsafl-
anna.
Einn st jórnmálaflokkur,
Alþýöubandalagiö, hefur vaxiö
upp sem ótvirætt sameiningarafl
allra sósialista. 1 öllum kosning-
um á þessum áratug hefur flokk-
urinn verið i sókn.
Þrátt fyrir þaö á verkalýðs-
hreyfingin og vinstri öflin nú
fremur i vök aö verjast en nokkru
sinni fyrr.
Alþýðuflokkurinn stefnir nú að
þvi að rjúfa tengsl sin við verka-
lýðshreyfinguna, og i sjálfstæöis-
málum þjóðarinnar tekur forysta
hans sér stöðu við hlið ihaldsafl-
anna.
Framsóknarflokkurinn, sem
leikið hefur vinstrisinnaðan mið-
flokk um langt árabil, kemur nú
fram sem ótviræður hægri
flokkur, ákveðinn I að starfa i
rikisstjórnarsamvinnu við ihald-
ið.
Undir þessum kringumstæöum
verða á þessu vori háö tviþætt og
örlagarik stéttaátök.
A faglega sviðinu berjast
launþegasamtökin fyrir kjörum
sinum og samningsrétti, — til að
koma i veg fyrir að launþegar
verði sviptir rúmlega mánaðar-
launum á einu ári, — og i þeirri
baráttu taka allir sósialistar þátt.
A pólitiska sviðinu berst
Alþýðuba,ndalagið fyrir þvi aö
hnekkja valdi kjaraskeröingar-
stjórnarinnar, að ná þeim árangri
að núverandi stjórnarflokkar
heykist á áformum sinum, og þar
verða allir launþegar að leggja
sitt lið til.
Um er að ræða eitt strið á
tvennum vigstöövum.
Stór þáttur i þessari baráttu er
borgarstjórnarkosningarnar i
vor.
I mótmælaaðgeröunum 1. og 2.
mars sl. tókst að hræöa ýmsa frá
þátttöku með duldum og óduldum
hótunum um hefndaraðgeröir.
1 kjörklefanum er hver og einn
frjáls að þvi að láta i ljósi skoðun
sina; þar þarf enginn aö skerast
úr leik.
Ollu máli skiptir að vinstri
menn láti ekki sundra sér i þeim
átökum, sem framundan eru.
Sókn Alþýðubandalagsins
er sigur alþýðunnar.
15. Þorbjörn
Guðmundsson,
trésmiöur.
16. Guðmundur
Bjarnleifsson,
járnsmiður.
25. Anna Sigriður
Hróðmarsdóttir,
leirkerasmiður.
27. Hermann
Aðalsteinsson,
varaformaður H.I.P.
29. Tryggvi Emilsson,
rithöfundur.
26. Vilberg Sigurjónsson,
vélvirki.
28. Margrét Björnsdóttir,
kennari.
30. Guðmundur Vigfús-
son, fyrrverandi
borgarráðsmaður.