Þjóðviljinn - 01.07.1979, Page 6

6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 1. júli 1979
STJÓRNMÁL? Á SUNNUDEGI
Guðrún Helgadóttir
skrifar
FRÁ ÞVÍ FYRIR ÁRI
Þaö er kannski mál til komiö,
aö allt fólk sem gladdist svo inni-
lega eftír úrslit kosninganna i
fyrrasumar fái ofurlitiö aö heyra
um þaö, hvernig okkur hefur liöið
þennan tima — frá þvl fyrir ári.
Þaö er komiö nýtt sumar og sólin
skin eftir sem áöur og Esjan er
enn á sinum staö eins og Álfheiö-
ur frambjóöandi okkar spáöi i
magnaöri hvatningarræöu i
fyrra. A yfirboröinu sýnist ef til
vill flest vera óbreytt aö öðru
leyti, en þaö er ekki alveg rétt.
Sumt hefur breyst, en frá þvi get
ég sagt seinna, 1 sunnudagspistli
hlýtur maöur aö mega vera svo-
litiö óraunhæfur og upphafinn.
Ekki veit ég hvort þaö á viö um
alla borgarfulltrUa Alþýöubanda-
lagsins, en ég verö aö horfast i
augu við þaö aö mér hefur fariö
aftur þetta ár. Tvisvar eöa
þrisvar á ævinni hef ég fariö i
finustu verslun borgarinnar og
keypt mér einhverja flik, aö ein-
hverju gefnu tilefni. Og ekki
fækkar tilefiiunum, þegar maður
er oröinn standspersóna cg þarf aö
koma fram opinberlega. Nú bar
svo við nýlega, aö Sigurjón vildi
sýna mig heilli sendinefnd af Kin-
verjum, ogenn lagöi ég leið mina
i búðaráp þeim til heiöurs. Og þar
sem ég ber djúpa virðingu fyrir
afrekum kinversku þjóöarinnar,
ákvað ég aö fara enn i finustu
búö tiskuheimsins i Reykjavik
Parisartiskuna. Ég spuröi fyrst
kurteislega, hvort til væru siö
pils, ég væri nefnilega meidd á
fæti. Þau voru ekki tii, svo ég
spuröi hvort til væru þá einhverj-
ir siöir kjólar. Afgreiðslufrúin
horfði raunamæddniöur eftir viö-
skiptavininumogsagöisvo: „Þaö
eru þá bara svo finir kjólar.” Meö
þaö fór hún inn i herbergi bak viö
búöina. Kinverjarnir uröu þvi aö
sætta sig viö annaö en föt frá fin-
ustu búð borgarinnar I þetta sinn
en þeir tóku því bara vel, enda
voru konurnar i þeirra hópi
flestar i jakkafötum.
En nú hef ég fengið uppreisn
æru. Ekki alls fyrir löngu hringdi
i mig elskuleg stúlka frá tisku-
blaöinuLIf. Hún vildi örstutt viö-
tal um þaö, hvort ekki væri erfitt
aö vera svona fræg. Ég svaraöi
þvi samviskulega, aö ekki fyndi
ég nú tiltakanlega fyrir því. Þaö
næsta sem gerist svo er aö ég sé
heilsiöuauglýsingu um efni nýs
eintaks af Lifi. Meöal helsta efnis
er viötal viö borgarfulltrúann og
fjórar aðrarstórfrægar persónur.
Mér þóttu þetta mikil undur, og
fór að hugsa um, hvernig i
ósköpunum blaöakonunni heföi
tekist aö gera úr þriggja minútna
samtali okkar heilt viötal.
Kunningi minn útvegaöi mér
blaöiö og ég var búin aö fletta
tugum siöna af fallegu fólki i
fallegum fötum og viötölum viö
alls konar snillinga, þar til ég
kom á öftustu slöu: Þar voru
þessar tiu linur, sem stúlkan tók
eftir mér i stmann. Hún haföi
einnig talaö við Sigrúnu Stefáns-
dóttur fréttamann sjónvarpsins,
og ekki höföum viö veriö andrik-
ari en svo, aö svör okkar voru nær
samhljóma. Mér þótti þvi meira
en kynlegt, hvers vegna þessar
linur voru geröar aö auglýsingar-
efiii. Vitanlega komst ég aö þeirri
niöurstööu, aö viö fimmmenning-
ar værum svona spennandi, aö
helsta ráöiö til aö selja blaöiö
væri aö nefna okkur sérstaklega.
Og nú skyldi viöskiptaheimurinn
vara sig. Honum er ekki eins leitt
og hann lætur. Það veröur áfall
fyrir Parisartiskuna, þegar ég
verö næst spurö: Hvar kaupir þú
fötinþvi? ogégveröaö svara: Ég
kaupi öll min föt I Dido á Hverfis-
götu.
Ég tel lika rétt aö vara fi'nar
verslanir viö. Ég ætla nefnilega
bráöum aö kaupa mér regnhlif.
Dragfina og stóra regnhlif. Þaö
munaöi satt aö segja engu aö ég
dæi eftir hátiöiega athöfn viö leiöi
Jóns Sigurössonar 17. júni. Þaö
átti ég ólært eins og margt annaö,
aö sé maöur i opinberu lifi, ber
manni aö eiga regnhlif. Ég var sú
eina sem ekki kom meö slikan
kjörgrip til hátiöarinnar. Þangaö
kom ég lltillega kvefuö og Drott-
inn allsherjar hellti yfir vinstri
meirihluta borgarstjórnar og
aöra helstu menn þjóöarinnar
öllu þvi iskalda vatni, sem hann
haföi yfir aö ráöa. Holdvot kom
ég I anddyri Alþingis og stóö
þarna eins og blautur hvolpur,
þar til forsetafrúin okkar, félagi
Raggi, réttí aðra regnhllf þeirra
hjóna aö mér og sennilega varö
mér þaö til lifs. En þaö bjargaöi
ekki einhverju þjóölegasta kvefi,
sem ég hef fengið um ævina.
Þaö er hins vegar ekkert þjóö-
legt þaö sem ég var aö hugsa i
kirkjugaröinum, meöan Sigurjón
gaf Jóni blómin. Ég vona aö mér
fyrirgefist þó aö ég segi frá þvi.
Ég var sem sagt aö hugsa um
söguafStorm P. Honum varöein-
hverju sinni gengið út i kirkju-
garð og stóö þar hugsi yfir gömlu
leiði. Kunningi hans kom aö hon-
um og spuröi fullur samúöar:
,,Er der — eh nogen som er död?”
Storm P. benti yfir garðinn og
sagði: „Ja, de alle sammen!”
En svo menn haldi nú dtki aö
við gerum ekkert annaö en aö
vera i einhverju tilstandi, skal
það upplýst að borgarendur-
skoöandi hefur sannaö meö tölum
vegna blaöaskrifa um veislugleöi
forseta vors, aö hann eyðir minni
peningum i veislur en áður var
gert. Mestur timi okkar — og
raunar allur — fer i endalaust
strit. Mér finnst meira aö segja
þaö vera til vansa fyrir okkur aö
hafa ekki haldiö veislu að þvi
merka tilefni að einn borgar-
stjórnarmanna var sleginn til
heiöursborgara úti i hinum stóra
heimi. Oft hefur nú verið skálaö
af minna tílefni i henni Reykja-
vik. Éghef rætt máliö viö l’Albert
og hann er mér alveg sammála.
En kannski hugsum við jafn-
undarlega og Birgir Isleifur, sem
finnst þaö „einkennilegt hlut-
verk” aö hann skyldi „þurfa” aö
taka viö kvörtunum Breiöholts-
búa vegna þessdráttar sem orðiö
hefúr á aö byggja sundlaug i
hverfinu. 1 fyrsta lagi frestaði
Birgir sjálfur byggingunni upp-
haflega, svo að þaö var mátulegt
á hann aö svara fyrir þaö. í ööru
lagi er Birgir Isleifur ennþá
borgarfulltrúi meö fullri ábyrgö,
elskaöur og virtur af þúsundum
reykvikinga, svo aö þetta var
ekkert einkennilegt hlutverk. Þó
aö hann sé ekki einvaldur i borg-
inni okkar, er hann ennþá full-
komlega ábyrgurborgarfulltrúi.
Ef þetta hefur eitthvaö skolast til,
skal þaö hér meö leiörétt.
Maöur fær nefnilega einhverja
áráttu til aö leiðrétta alla
skapaöa hluti, þegar maöur
veröur borgarfulltrúi. Hér áöur
fyrr nægöi mér aö vera si-
pússandi heima hjá mér sem
þrifnaðarhúsmóðir. Nú finnst
mér aö ég beri persónulega
ábyrgö á öllu þvi rusÚ, sem sam-
borgarar minir dreifa um
göturnar. Óg oft langar mig aö
flytja yfir þeim sama reiöilestur-
in ogégles yfir krökkunum min-
um heima fyrir. Ég skammast
min fyrir skipulag borgarinnar
fyrr og siðar, kvelst yfir for-
heimskandi leiktækjasölum,
subbulegum sjoppum, illri um-
gengni um gróöur borgarinnar og
öllu þvi sem aflaga fer, en get
endanlega ekki mikið gert. Ég gat
meira aö segja ekki hjálpaö
manninum, sem hringdi I mig og
sagöi aö lögreglan heföi tekið
hundinn sinn, og nú vildi hann fá
hann aftur. Ég sagöiað lögreglan
væri einungis aö gera það, sem
henni bæri I starfi sinu,en maður-
inn hélt þvi staöfastlega fram að
ég væri valdameiri en lögreglu-
stjóri. Ég hefði veriö kosin, en
hann ekki. Þaö er kannski ófor-
skammað aö segja frá þvi, en
hundinn fékk hann. Ekki meö
valdbeitingu, heldur með smá-
vægis skilningi milli manna. Og
sennilega veröa lögreglumenn aö
hafa teygjanlegri skilning á
mannfólkinu en annaö fólk tíl aö
botna eitthvað i þvi. Og ég vona
að voffi sé hress, þó aö hann hafi
ekki atkvæðisrétt.
Þaö er vinstri meirihlutinn lika
eftir áriö, þó aö ákveönir fulltrúar
láti smdvegis á sjá. Reykvikingar
mega þvi vænta alls hins besta á
næsta borgarstjórnarári.
29.«.
Forsíöu-
myndin
Jónlna Lára Einarsdóttir
Forsiöumyndin barst
noröan frá Raufarhöfn, hún
er eftir Jóninu Láru Einars-
dóttur og heitir „Leikföng og
túlipanar” — unnin I zink-
plötu, bæöi i mjúkan grunn
og harðan
Jónina fæddist i Reykjavik
áriö 1947. Hún stundaöi nám
viö Myndlista- og handiöa-
skóla tslands á árunum
1973—1977. Hún hélt sýningu
I Galleri Sólon Islandus 1977
ásamt þrem öðrum og á
myndir á farandsýningu sem
nú fer um Sviþjóö.
Jónina fluttist I október i
fyrra til Raufarhafnar og
hefur komiö sér upp vinnu-
aðstööu þar.
AUGLYSING
Samkvæmt lögum nr. 22 frá 18. mai 1979
verður 15 milljónum króna ráðstafað úr
Gengismunarsjóði til orlofshúsa sjó-
mannasamtakanna.
Umsóknir um framlög úr sjóðnum óskast
sendar ráðuneytinu fyrir 15. júli 1979.
Umsóknum fylgi upplýsingar um fjölda
starfandi manna i félögunum
Sjávarútvegsráðuneytið,
29. júni 1979.
• Blikkiöjan
Asgaröi 7, Garöabæ
Önnumst þakrennusmíði og
uppsetningu — ennfremur
hverskonar blikksmíöi.
Gerum föst verðtilboð
SÍMI 53468
Auglýsið í
Þjóðviljanum
D/OÐVIUINN