Þjóðviljinn - 15.07.1979, Blaðsíða 24

MOÐVIUINN
Sunnudagur 15. júli 1979.
■ 1 i
Aðalsimi Þjóðviljans er 81333 kl. 9 — 20 mánudaga til
föstudaga, kl. 9 — 12. f.h. og 17 — 19 e.h. á laugardögum.
Utan þess tima er hægt að ná i blaðamenn og aðra starfs-
menn blaðsins i þessum simum: Ritstjórn 81382, 81527,
81257 og 81285, afgreiösla 81482 og Blaðaprent 81348.
C 81333
Kvöldsími
er 81348
Fyrir skömmu var ungum
farandverkamanni vikið úr
starfi hjá Vinnslustööinni
h/f. Astæða brottvikningar-
innar var einungis sú, aö
pilturinn, Benedikt Sverris-
son, leyfði sér að ræða lakan
aðbúnað farandverka-
fólks við starfsfélaga sina.
Að baki þessum fáheyrða at-
burði lá að sjálfsögðu sú
staöreynd, að Benedikt var
einn af talsmönnum farand-
verkamanna i Eyjum, sem
risu upp og mótmæltu að-
búnaðiogdýrufæði. Af þessu
tilefni ræddum við litillega
við Benedikt.
— Hefurðu áður verið i
verbúðum?
„Eg hef unnið i fiski i
Grindavik, Bolungarvik og
Suðureyri fyrir utan Vest-
mannaeyjar. A öllum þess-
um stöðum hef ég verið i ver-
búðum og er þvi farinn að
kannast nokkuð við verbUð-
arlifið.”
— Er aðbúnaðurinn i ver-
búöum Vinnslustöðvarinnar
sérstaklega slæmur?
„Nei. Samt sem áður er
hann langt i frá nægilega
góður. Við höfum undirstrik-
að það. rækilega, að viö telj-
um ekki að aðbUnaöurinn i
Vestmannaeyjum sé endi-
lega verri en annars staðar.
Okkur finnst bara timi til
kominn, að aðbúnaður og
kjör farandverkafólks alls
staðar á landinu sé bætt”.
— Heldurðu að sú athygli
sem þið hafið vakið á kjör-
um verkafólks á faraldsfæti
muni skila árangri?
„Það geri ég mér fastlega
vonir um. Ég er viss um að
farandverkafólk viða á land
inu vaknar til umhugsunar
um eigin aöbúnað, þegar það
heyrir af okkur.”
— Helduröu, aö þú gætir
fengið vinnu i öðrum frysti-
húsum I Eyjum eöa uppá
landi eftir brottvikninguna?
„Ég hef heyrt um svokall-
aða „svarta.lista”. Hins veg-
ar hef ég ekki reynt að fá
vinnu hér i' Eyjum og get
ekki fullyrt, hvort atvinnu-
rekendur ætli að útiloka mig
algerlega. A hinn bóginn
sagði verkstjórinn sem rak
mig, að hann þyrði að
ábyrgjast að mér gengi erf-
iðlega að fá vinnu annars
staðar eftir þennan atburð. 1
þvi finnst mér felast nokkur
hótun um nokkurs konar at-
vinnubann.”
— Er baráttuhugur i fé-
lögum þinum úr farand-
mennskunni hér i Eyjum?
„Já. Hugurinn er góður og
alltaf aðeflast. Við erum lika
sifellt að fá fleira fólk td liðs
við okkur, og ég hef orðið
áberandi var við stuðning
Eyjamanna sjáifra, einkum
yngra fólks. Sérstaklega
finnst Eyjamönnum það
fáheyrö svivirða aö reka
mann útaf skoðunum einum.
Það var grófur afleikurhýá
atvinnurekandanum.”
— Hvað tekur við, ef þú
færð ekki vinnu I Eyjum?
„Ég veit ekki. Farand-
verkamenn leggja ekki mikl-
ar áætlanir um framtiöina.”
Svisslendingarnir við tjald sitt, þeir eru hingað komnir til að skoða
náttúruna og finna kyrrð og ró.
„Hér má búast við hverju sem er, rigningu og þoku”, sagði liffræðing-
urinn Hussenot.
nafn*
<
Benedikt
Sverrisson
Fyrr á öldum þótti tlöindum
sæta ef ferðalangar lögðu leið
sina til íslands, enda voru sigling-
ar strjálar og aðeins á færi auð-
manna að ferðast svo langar leið-
ir. Þeir komu siglandi á seglum
prýddum skonnortum, buðu höfð-
ingjum til veislu um borð og riðu
siðan glæstu liði um landið I leit
að furöuverkum náttúrunnar, ef
ekki opinu að sjálfu viti, sem talið
var vera i Heklu.
Flestir þessara ferðalanga sett-
ust niður þegar heim var komið
og skrifuðu lærðar bækur um
ævintýri sln á tslandi og ööluðust
frægð fyrir, en okkur siðari tima
kynslóðum kemur til góöa vitn-
eskja um lif og starf forfeðranna,
sem löngu voru hættir að festa á
blað slik tiðindi sökum fátæktar
og pappirsskorts.
Nú á dögum telst ekki frétt-
næmt þótt feröalangar prili um
landiö með tjald og bakpoka, það
er rétt svo að krökkum verði star-
sýnt á karla og kerlingar i poka-
buxum og anorak.
Vel búin
farartækjum
Eftir kalt vor og stöðugar rign-
ingar finnst okkur mörlöndum
varla vera feröafært, en engu aö
siður er töluvert af fólki komið til
landsins til að skoða sig um og
fræðast. A tjaldstæðinu I Laugar-
dal gistir fjöldi feröamanna sem
ferðast um á eigin vegum og
kynnist óbliðri veðráttu landsins,
liggjandi úti i byggð sem óbyggð.
Þjóöviljinn fór á stúfana til að
kanna liðan þeirra sem hér gista
á þessum siðustu og verstu tim-
um.
Þegar okkur bar að garði voru
fjögur ungmenni að leggja af stað
út i bæ I einhverjum erindagerð-
um. Þau skorti ekki farartækin,
þvi bæði voru þau með jeppa stór-
an og sterklegan og mótorhjól.
Við heilsuðum og spurðum.þau að
þjóðerni. Þau kváðust vera þýsk,
komin alla leið frá Berlin með
föggur sinar og farartæki.
Frank Klosig hafði orð fyrir
þeim, en hann og vinkona hans
Dagmar sögðust vinna við að
smiða linsur. Hin tvö eru stúdent-
ar.
sem
er”
Rætt við
ferðalanga á
tjald-
stœðunum
í Laugardal
— Hvenær komuð þiö til lands-
ios?
— Við komum fyrir hálfum
mánuði með Smyrli.
— Hvert hafiö þið ferðast siö-
an?
— Við fórum að öskju og siðan
um Norðurland og svo hingað
suöur. Hér I Reykjavik verðum
við I þrjá daga og höldum siðan
austur á bóginn og út aftur meö
Smyrli.
Vissu við hverju
var að búast
— Hvernig finnst ykkur að
ferðast um Island? Vissuð þið
eitthvað um landið áður en þið
komuð?
— Já, já, við reyndum að und-
irbúa okkur sem best, lásum allt
sem við fundum. Hérna eru
nokkrir bæklingar sem við tókum
með okkur.
— Hafið þið feröast mikið á
þennan hátt?
— Töluvert um Evrópu, en
þetta er allt öðru visi. Hér er þaö
náttúran sem skemmtilegast er
að skoða, en úti i Evrópu er það
Arni Pétursson, gæslumaður tjaldstæðanna, tók lifinu með ró I góða
veðrinu.
mannlifið og menningin sem
spunnið er i.
— Finnst ykkur dýrt að ferðast
hér?
— Það er allt hræðilega dýrt,
einkum þó bensinið. Eldsneyti er
dýrt I Þýskalandi en þó ekkert á
við það sem hér gerist. Það fer
mestur hluti ferðasjóðsins I
bensinkaup.
— Hvernig likar ykkur við is-
lenska vegakerfið?
— Það er holótt, en við vissum
við hverju var að búast og þess
vegna kemur okkur fátt á óvart.
Að svo búnu snarast Frank upp
i bilinn til að sinna sinum erind-
um, en viö höldum inn á'tjalð-
svæðið i leit að fleiri ferðalöng-
um.
/ leit að kyrrð
ogró
Fyrir utan litið tjald sitja þrir
ungir menn flötum beinum og
spjalla saman. Þeir eru frá Sviss
og heita Renat Gerber, Bernhard
Zwahlen og Urs Mosikonn. Einn
er kennari, annar laganemi og sá
þriðji vinnur við gleraugnasmiði,
allir búsettir nálægt Bern.
Það er kennarinn sem hefur
orðið, en öðru hvoru bera þeir
saman bækur sinar á eigin tungu-
máli, sem er blaðamanni óskilj-
anlegt, enda að öllum likindum
retórómanska sem hluti Sviss-
lendinga talar.
— Hvenær komuö þið til lands-
ins?
— Við komum siðast liðinn
mánudag með flugi en erum að
fara i mánaðar ferð um landið
meö rútum.
— Af hverju völduð þið ísland?
— Við höfum áhuga á jarðfræði
og náttúruskoðun, einkum á norð-
lægum slóðum. Okkur langaði að
komast I kyrrð og ró eitthvert
langt i burtu frá mannmergðinni
heima.
— Hafið þiö ferðast áöur á
þennan hátt, með tjald og bak-
poka?
— Já, mikið. Við fórum i fyrra
til Tyrklands og áður höfum við
farið um Noröurlöndin.
— Þó aö þið hafið nú ekki dval-
Framhald á 21. siðu.
Frank og Dagmar Klosig komu á þessum gerðarlega jeppa, enda vissu Þjóöverjarnir fjórir komu vel búnir farartækjum bæði með jeppa og
þau að vegakerfið byði ekki upp á annað.
mótorhjól.
„Hér má búast við hverju