Þjóðviljinn - 12.07.1980, Síða 24

Þjóðviljinn - 12.07.1980, Síða 24
24 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 12.—13. jrtll. Sveinn Egi/sson hf. Skeifan17. Sími 85100 Sumarferö Alþýöubandalagsins í Norður- landskjördæmi vestra. Breiðafjarðareyjar Alþýðubandalagið í Norðurlandskjördæmi vestra fer í sumarferð í Breiðaf jarðareyjar helgina 25-27. júlí n.k. Fólksf lutningabilar leggja af stað frá Sauðár- króki föstudaginn 25. júlí kl. 16.00. Frá Blönduósi kl. 17.30 og frá Hvammstanga kl. 18.30 og verður ekið rakleitt til Stykkishólms þar sem slegið verður upp tjöldum yfir nótt- ina. Kl. 10.00 á laugardagsmorgun verður farið með flóabátnum Baldri út í eyjar og fyrst skoðaðar Suðureyjar,en síðan komið til Flat- eyjar þar sem slegið verður upp tjöldum, kyntur varðeldur og haldin kvöldvaka á laugardagskvöldið. A sunnudeginum verður haldið aftur til Stykkishólms með Baldri og þaðan heim í kjördæmið. Fólk er beðið um að tilkynna þátttöku sem allra fyrst til einhvers neðantaldra sem gefa allar upplýsingar: Sauöárkrókur: Hulda Sigurbjörnsdóttir, Skagf irðingabraut 37, s: 5289 Lára Angantýsdóttir. Víðigrund 8, s: 5384. Sigluf jörður: Júlíus Júliusson, Túngata 43, s: 71429 Skagaströnd: Eðvald Hallgrímsson, Fellsbraut 1, s: h:4685, v: 4750 Blönduós: Sturla Þórðarson, Urðarbraut 22, s: h: 4357, v: 4356 Hvammstangi: Eyjólfur R. Eyjólfsson, Strandgötu 7, s: 1384 örn Guðjónsson, Hvammstangabraut 23, s: 1467. Varmahlfö: Hallveig Thorlacíus, s: 6128. öllum heimil þátttaka. Vilborg Auður ísleifsdóttir: Ópíumkenningin, neyslu- þjóðfélag og kommúnismi 1 sunnudagsblaöi Þjóöviljans þann 22. júni siöastliöinn birti Hrafn Sæmundsson lofsveröa grein um ópiumkenningu Karls sáluga og þjóöfélagsumræöu nútimans. I þeirri grein er trúar- þörf mannsins veitt uppreisn æru og geta nú vinstrimenn og kommúnistar snúiö sér til skap- ara sins og greitt guöi þaö sem guös er án þess aö hafa slæma samvisku gagnvart Karli. Er ástæöa til aö óska mönnum til hamingju meö þennan áfanga. Setningin „trúarbrögöin eru ópium fólksins” er aö formi til óneitanlega glæsileg og vel til þess fallin aö veita kirkju- auövaldi þung högg. Aö innihaldi er setningin ábyrgöarlaus og er leitt til þess aö vita aö meö henni kom Karl Marx klámhöggi á eina af frumþörfum mannsins og olli liösmönnum sinum og ööru fólki sálarkvölum. Ofáir eru þeir, sem týndu lífinu vegna fastheldni viö trú sína, alls ófúsir til aö leggja eyru viö glæsilegu oröagjálfri Karls. Rétt er, aö skyldleiki er milli kenninga Karls Marx og kristin- dómsins. Hinn marxistiski heim- spekingur Ernst Block átti sér þaö takmark aö gera marxism- ann aö menningararfi kristin- dómsins (das kulturelle Erbe des Christentums und des Juden- tums) og gerir hann glögga grein fyrir þessu markmiöi sinu i bók- inni „Prinzip de Hoffnung”. Ernst Block var prófessor viö Háskólann I Austur-Berlin, en var visaöúrlandi og mátti, ásamt svo mörgum þarlendum, bita i þaö súra epli aö ljúka ævi sinni i hinu „rotnandi” neysluþjóöfélagi Vestur-Þýskalands. 1 miöri grein Hrafns Sæmunds- sonar kemur skrýtinn saman- burður, sem mig langar til aö dera dulitla athugasemd viö. Þar segir orörétt: „An þess aö leiða að þvi fleiri rök, viröist framkvæmd kirkjunnar á krist- innikenninguhafa á stundum náö sýnu óhugnanlegri ■ fullkomnun i glæpum og fólskuverkum en framkvæmd kommúnismans hef- ur náö, þegar verst hefur látiö”. Vist er þaö satt og rétt aö kristin kjrkja hefur oft vikiö frá kenningum meistara sins um kærleika til guös og manna, framiö fólskuverk i skjóli valds- ins og brennt sina mætustu menn á báli. En þessi stofnun hefur samthaftsiðferöisþrek til þess aö játa afglöp sin á hinum 2000 ára ferli sinum hér i þessum heimi og reynt aö bæta ráö sitt. Þaö er almælt, aö tugir miljóna manna hafi glataö liftórunni viö hina þjóöfélagslegu tilraun undir rússneskri ráöstjórn. I kinversku byltingunni hurfu einnig miljónir manna yfir móöuna miklu I staö þess aö komast í jaröneska sælu- vist. Hiö flókna striö i Víetnam tók toll af mannlifinu þar I landi, en ógæfusamleg framkvæmd hinnar kommúnistisku hugsjónar á sér þó sinn hápunkt i Kambótsiu, þar sem þjóöin má heita aldauöa og grimmdaræöi framkvæmdaaöila á sér einna helst hliðstæöu i dauöaiönaöi nasista. Vel er aö veriö á 60 ára framkvæmdaferli. Ef svo fer fram sem horfir, kann svo aö fara.aö framkvæmd hug- sjóna þeirra Karls Marx og Lenins þurfi alls ekki á 2000 árum aö halda til þess aö standast kristinni kirkju snúninginn hvaö fólskuverk snertir. Okkur er holl- ast aö horfast i augu viö þaö. Trúarþörfin og neysluþjóðfélagið Seinna Igrein Hrafns segir svo: „Trú er nefnilega gengin aftur i hugarheimi margra, þó á dálitiö annan hátt sé en áöur var. Þessi staöreynd stafar ekki af starfsemi kirkju eða er i neinum tengslum viö rekstur prestanna á kristindómi, heldur stafar þessi „trúarlega” leit af þvi upplausnarástandi og vonleysi, sem rikir- I rotnandi neyslu- þjóöfélögum vesturlanda. Og I þessari nýju „trúarhreyfingu” er það unga fólkiö, sem ér aö leita eftir einhverri fótfestu.” „Hvaö stoöar það manninn þó hann eignist öll riki veraldarinn- ar, ef hann biöur tjón á sálu sinni”. Neysluþjóöfélög Vesturlanda veita trúarþörf mannsins enga fullnægingu eöa svör viö hinstu rökum tilverunnar, enda er þaö hreint ekki i verkahring rikis- valdsins aö veita lifi einstaklings- ins takmark og tilgang. Aliir tilburðir i þá átt eru óþolandi ihlutun um persónufrelsi þegnanna. Menn veröa sjálfir aö bera sig eftir svörum viö spurn- ingum um trúarleg efni. A Vesturlöndum geta menn óáreitt- ir leitaö þeirra, en eiga vissulega á hættu aö lenda i klóm á falsspá- mönnum, þvf framboö á hvers kyns endurlausnum er mikið. Neysla er ekkert takmark i sjálfu sér og allsnægtir vernda engan gegn vonleysi og trúarvili. Reikular sálir á öllum aldri geta af þeim sökum lent i llfs- flóttasöfnuöi Hare-Krishna eöa i eiturlyfjum. Einn af kostum neysluþjóöfé- lags á borö viö þaö vestur-þýska, þar sem undirrituö þekkir best til, er óneitanlega sá, aö daglegt um- stang veitist létt, fólk þarf ekki aö standa dægrin löng I biörööum aö ná sér í kjötbita og engin vand- ræöi meö aö kaupa góöa skó á krakkana. Fióttamannastraumurinn i þetta þjóöfélag „upplausnar” og „rotnunar” (og borgaralegra lýðréttinda) er svo striöur aö yfirvöld standa ráöþrota. Þó skömm sé frá aö segja, þá er meirihluti flóttamanna frá rikj- um, sem kenna sig við kommúnisma. Hér skýtur vissu- lega skökku viö. Með fyrirfram þökk fyrir birtinguna Wiesbaden, 29.6.1980 Viiborg Auöur tsleifsdóttir. Fyrsta bankaránið í Kína Betra er rán en lán Eftirfarandi saga geröist i höfuöborg Kina, Peking, ekki alls fyrir löngu. Hún greinir frá fyrsta bankaráninu þar i landi frá þvi aö menningarbyltingin var gerö. Tveir ungir menn og góöir félagar, Liu Wan Che og Ten Chiao,voru einu sinni sem oftar á gangi á stóru markaðstorgi i Pek- ing. Þeir voru löngu orönir leiöir á hinum gráa hversdagsleika sem fábreyttir lifnaöarhættir Kln- verja meö endalausu hrisgrjóna- áti bjóöa upp á. Þegar þeir hafa spókaö sig dágóöa stund þarna á markaöstorginu veröur þeim allt I einu starsýnt á japanskan plötu- spilara og uröu báöir ákaflega hugfangnir. Þar sem þeir voru heldur fátækir menn blasti þegar viö sú dapurlega staöreynd aö vart yröi plötuspilari þessi, sem aö auki innihélt útvarpsviötæki og segulband, annaö en hvurt annaö. búöarglingur. Uröu þeir hugsi og varö öörum þeirra, Ten Chiao, á oröi: „Heyröu Liu sæll, helduröu ekki aö viö gætum eignast glym- skrattann atarna ef viö tækjum lán I Sparisjóöi alþýöunnar hér i Pekingborg. Meöfram þvi gætum viö hugsanlegu tamiö okkur bflífi þaö sem svo titt er um meöal frænda vorra i Japan”. Liu þagöi drykklanga stund en mælti svo eftirfarandi spök orö: „Nei, betra er rán en lán”. Tókst honum aö sannfæra félaga sinn um aö ekkert vit væri I ööru en aö ræna sparisjóöinn, en undirbún- ingur yröi aö vera góöur. Hófust þeir þegar handa, en tóku ekki af skariö fyrr en snemma á þessu ári. Þeir staönæmdust fyrir framan lúgu eins gjaldkerans og kröföu hann samstundis um allt sem I kassanum væri. Þegar gjaldkerinn þráaöist viö varö Liu aö gripa til byssu þeirrar sem hann smlöaöi fyrir rániö. Særöist gjaldkerinn litilsháttar og lét þá af hendialla peningana.u.þ.b. 300 þús. krónur Islenskar. Héldu félagarnir þegar niöur á markaöstorgiö, en þegar þangaö var komiö var plötuspilarinn langþráöi. löngu seldur og önnur tæki ekki fýsileg til kaups aö þeirra mati. Vissu þeir vart hvaö til bragös ætti aö taka en afréöu aö lokum aö fara inná nærliggj- andi veitingastaö þar sem þeir fengu sér vel i svanginn. Aö þvl búnu héldu þeir hvor slna leiö með skiptan fenginn. Liöa nú fram stundir og una báöir nokkuö glaöir viö sitt. Þó fer svo aö lok- um aö Ten Chiao gerist mjög sak- bitinn, fer einförum og er mönn- um engan veginn sinnandi. Er svo komiö fyrir honum aö hann telur sig einungis eiga tveggja kosta völ, beggja slæmra. Annaöhvort aö fremja sjálfsmorö eöa játa sekt sina. Veröur úr hiö seinna. Hann gengur á fund vinnuveit- anda sins, segir honum alla sólar- söguna, þeir félagar eru hand- teknir og réttarhöldum meö er- lendum fréttamönnum komiö á. Dómarinn, sem var kona, þurfti margs aö spyrja en mætti mikilli samvinnu sökudólganna. Kváöust þeir harmi lostnir yfir misindisverkum slnum, einkum fyrir þaö aö hafa beitt byssu gegn gjaldkeranum. Þeim kvaöst aldrei hafa dottiö i hug mót- spyrna af hans hálfu, aöallega vegna þess aö hann átti ekki pen- ingana sjálfur. Þeir Liu og Ten kváöust glaöir vilja fórna lifi slnu ef þaö bætti á einhvern hátt upp hinn hræöilega glæp. Dómarinn lét nægja aö dæma þá I lifstlöar- fangelsi. Byggtá Dagens Nyheter. Nokkuö lauslega þýtt. — hól.

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.