Þjóðviljinn - 31.03.1981, Blaðsíða 12

12 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 31. mars, 1981.
fP Vinnuskóli
Reykjavíkur
Vinnuskóli Reykjavikur auglýsir eftir
leiðbeinendum til starfa við Vinnuskólann
i sumar. Starfstimi er frá 1. júni til 1.
ágúst n.k.
Nauðsynlegt er að umsækjendur hafi ein-
hverja reynslu i verkstjórn og nokkra
þekkingu á gróðursetningu og jarðrækt.
Umsóknareyðublöð eru afhent i Ráðn-
ingarstofu Reykjavikurborgar, Borgar-
túni 1. Simi: 18000. Þar eru einnig gefnar
nánari upplýsingar um starfið.
Umsóknarfrestur er til 20. april n.k.
Vinnuskóli Reykjavíkur
UTBOÐ
Rafmagnsveitur rikisins óska eftir til-
boðum i að reisa tréstaura og i upp-
setningu á þverslám á 132 kV linu frá
Grimsá i Skriðdal að aðveitustöð RARIK
við Eyvindará, samtals 111 staurastæður.
Útboðsgögn nr. 81005 — RARIK verða seld
á skrifstofu Rafmagnsveitna rikisins,
Laugavegi 118, Reykjavik, frá og með
mánudeginum 23. mars 1981 og kosta kr.
100,- hvert eintak.
Tilboðin verða opnuð þriðjudaginn 14.
april kl. 11.00 á sama stað.
Rafmagnsveitur rikisins
I
Happdrætti Þjóðviljans:
Vinningsnúmerin
1. des. s.l. voru dregnir út vinningar i happdrættinu. Upp komu
þessi númer:
1. Bifreið, Daihatsu Charade nr. 5030
2. Sólarlandaferð með tJtsýn nr. 5999
3. Sólarlandaférð með Úrvali nr. 16832
4. irlandsferð með Samv.f./Landsýn nr. 34635
I
Vinningshafar eru hvattir til að vitja vinn-
inga sinna sem fyrst.
TALIA
leiklistarsvið
Menntaskólans v/Sund,
sýnir
Erpingham-
búðirnar
eftir Joe Orton
i Hátiðasal skólans
(inng. frá Gnoðarvogi).
Þýðing: Nokkrir nemendur M.T.
undir stjórn Sverris Hólmars-
sonar.
Leikstjóri: Rúnar Guðbrandsson.
Leikmynd: Helgi Ásmundsson.
I kvöld kl. 21,
fpstudag kl. 21,
laugardag kl. 21,
sunnudag kl. 21.
Miðar seldir i skólanum alla daga frá kl. 10—16.
Verð á miða 30 kr.

Bílbeltin
hafa bjargað
■ UMFEROAR
Práo
Jón Múli Amason
sextugur
Við byrjuðum samdægurs að
vinna hjá Rikisútvarpinu fyrir
skemmstu, 1. april 1946. Reyndar
hafði ég séð til Jóns Múla fyrr á
sundi og i hnefaleik og heyrt hann
syngja Joe Hill og öfundað hann
talsvert. Síðan hef ég öfundað
hann af ýmsu öðru til viðbótar,
sumu hverju samfellt i þrjátiu og
fimm ár. Þar hefur verið við
ramman reip að draga og biður
hvað eina sins tima. En það
skyldi nú vera að þessi öfund ætti
ekki sinn þátt i þvi hve lengi ég
hefði dregið að enda heit mitt um
að hreinskrifa býsna mörg
minnisatriði sem ég hripaði niður
hjá mér i aldarfjórðungs starfi
hjá Rikisútvarpinu, slik kynstur
sem þar getur að finna af merki-
legum dæmum um vaska og
skemmtilega samstarfsmenn.
Ekki er ég nú alveg eins viss
um það og mér finnst ég stundum
vera að útvarpinu okkar hafi
stórlega hrakað á seinni árum.
Við gagnrýna skoðun i ljósi
dialektiskrar efnishyggju virðist
mér koma til greina að það álit
mitt kimni að vera blandið dá-
litilli persónulegri eftirsjá. Þó er
ég efalaus um það að i einu hefur
stofnuninni farið aftur. Rikisút-
varpið var miklu kærusamara
um islenska tungu en það er nú.
Þvi trúi ég að jafn blankri stofnun
hafi aldrei verið sett háleitari
menningarleg markmið en út-
varpinu var gert i gamla daga, og
af þvi leiddi að forstöðumenn
gættuþess af miklum metnaði að
starfsmenn hefðu andlega burði
til þess að skrifa fréttir og til-
kynningar á kórréttri tilgerðar-
lausri islensku og flytja ástkæra
ylhýra málið með þeim áherslum
og hljómi sem guðdómlegri tungu
heyra. Þó voru nú á þessu undan-
tekningar. Sem betur fer. En það
er fhugunarvert dæmi um regl-
una, að ekki ýoru það neinir
menningaraular sem réðu Jón
Múla til þess að taka við þular-
starfi af Þorsteini ö. Stephensen
við hliðina á Pétri Péturssyni.
Það eru vist kynstur af vatni,
sem runnið hefur til sjávar siðan
þetta næsta vor eftir striðslokin.
Sumt af þvi blandað sem betur
fer. af fyndnum tilsvörum og vis-
um og músik sem ég gat aldrei
sungið, og af Keflavikursamning-
um og Atlantshafssáttmálum, og
mörgu öðru sem ekki tjáir nöfn-
um að nefna. Þá var ég ungur
framsóknarmaður og fékk strax
formlegt skipunarbréf frá Brynj-
ólfi Bjarnasyni. Jón Múli fékk sitt
skipunarbréf óralöngu seinna
undirritað af Gylfa Þ. Gislasyni.
Þetta er merkilegt umhugsunar-
efni þvi kynni min af Jóni Múla
höfðu talsvert áhrif á pólitískar
skoðanir mlnar með timanum en
undirskriftir valdsmanna viröast
ekki hafa haft merkjanleg áhrif á
skoðanir hans.
Furðulegt ihugunarefni má það
vera fyrir pólitiska sálfræðinga
hvernig Arna frá Múla, ein-
hverjum gáfaðasta og einbeitt-
asta forvigismanni ihaldsstefn-
unnar á Islandi, tókst að ala upp
svo úrtakslausan kommúnista,
þvi einhvernveginn fór það svo að
einmitt sú manndómsmynd, sem
hann mótaði i vitund sona sinna
hefur aðeins notið sin I rauðum
bjarma öreigabaráttunnar á ystu
vinstribrún. Vitaskuld á þetta sér
dialektiska skýringu og samt
leyfir Jón Múli sér enn sextugur
maðurinn, að staðhæfa að ekkert
sé verra en Ihaldið. Sverrir heit-
inn Kristjánsson sagði einu sinni
um tegundina: Svona menn taka
aldrei fortölum og dugar ekki
einu sinni að skjóta þá. Þetta
sagöi hann löngu eftir að ég
heyrði Jón Múla syngja um Joe
Hill á bjartri júninótt ofan i hita-
veituskurðinum framan við
Arnarhvol.
Meðheillaóskum
Stefán Jónsson
•
Þegar ég frétti að gamall bar-
áttufélagi minn og góðkunningi,
Jón Múli Arnason, væri sextugur
nú I mánaðarlokin, fannst mér ég
ætti að senda honum kveðju.
Við höfum þekkst i nokkra ára-
tugi, hist hér og þar i fámenni og
á torgum i fjölmenni, og auk þess
búið i sama húsi nær áratug. Það
munaði meira að segja minnstu,
að við lentum saman i tugthúsinu.
Og það var vegna hugarfarsins.
Báðir vorum við og erum and-
stæðingar hersetu á Islandi. En
viðurðum þó að láta okkur nægja
þann virðingarvott að fá þyngstu
dóma og missi mannréttinda. Og
þetta var vegna þess að vif
vorum þar staddir, sem oddvitai
Alþingis og amerikana höfði
safnað Islensku liði til þess af
hafa I frammi barsmiðar og gas
árás á friðsamt fólk, sem þeii
höfðu kallað á vettvang.
Annað er það, sem Jóni verður
ekki fyrirgefið af mörgum og slst
hópi manna sem telja sig verða
að skrifa um sósialisma og al-
þjóðamál i þetta blað. Það er, að
hann hefur flestum mönnum
betur lagt sig fram um að efla
friðsamleg samskipti milli þeirra
merku þjóða: tslands og Sovét-
rikjanna. En eins og kunnugt er
hafa sovétmenn, allar götur siðan
þeir fjórdrápu i Morgunblaðinu
prestastétt Rússlands, þótt hlut-
gengastir hrollvekjumenn gegn
alþýðu í kosningum á íslandi.
Lengst af sá Morgunblaðið eitt
um þennan sérstæða þátt i menn-
ingarsamstarfi við Sovétrikin. Nú
eiga blöð allra flokka sina sér-
fræðinga i afbrotum sovétmanna,
svo skrif þeirra jafnast nú orðið
við æðisóra og heiftarskap á
galdraöld.
Það er náttúrlega erfitt að þola
menn, sem ekki bogna fyrir niði
svo margra, menn sem halda
áfram að horfa langt og hugsa
skýrt. Þannig er Jón Múli. Og svo
leyfir hann sér auk þess að tala
með bros á vör við þá sem óðastir
eru og reiðastir eins og hann gerði
i ógleymanlegum sjónvarpsþætti
i vetur.
En það er kannski einmitt
húmor Jóns, einstæður og hár-
finn, sem þessir menn þola
honum verst; snilli hans, talaða
og ritaða, þegar hann velur orðin
þeim, sem engjast af ótta og
aumingjaskap við valdið og auð-
inn.
Þótt ég hafi minnst á þá, sem
skipta litum, ef þeir heyra nafn
Jóns Múla, munu hinir miklu
fleiri, sem virða manninn og dá
listfengi hans. Fáir eru þeir nú,
að honum frátöldum, sem með
rödd sinni og framkomu einni
saman eiga slikt vald á þvi sem
hann, að stilla hug manna, hvort
sem hann flytur þeim orð sorgar
eða gleði.
Þau verk sem slikir menn
vinna, megum við þakka, við
samtiðarmenn þeirra. Siöari
tima fólk fær aldrei að fullu notið
orðlistar augnabliksins i dag,
hversu vel sem tæknin kann að
geyma til morguns.
Við hjóninhöfum ekki umboð til
blessunar, en óskum þér góðra
daga Jón Múli.
Stefán ögmundsson.
•
„Mjög af öðrum mönnum ber,
Múla Jón þar kenni”.
Ofangreindar ljóðlinur eru úr
kvæði sem Jón Múli Arnason
Flutti okkur gömlu félögunum,
þegar hann pakkaði kornettinum
niður á siðustu æfingunni sem
hann spilaði með okkur fyrir
nokkrum árum. Kvæðið hét
„Músíkljónið marsaglaða i
Lúðrasveit Verkalýðsins”, og ber
að virða okkur til betri vegar, þótt
við munum ekki að hafa það hér
yfir allt, enda er það mjög út úr
hömrum gengið að dýrleika og
hætti og hefði bóndinn i Sumar-
húsum mátt vera fullsæmdur af
jafn góðu kvæði.
Jón var einn meðal „debút-
anta” Lúðrasveitar Verkalýðs-
ins þegar hún kom fyrst fram i
konsertsölum Mjólkurstöðvar-
innar við Laugaveginn árið 1953
og í áraraðir blés hann i fylk-
ingarbrjósti og sá aldrei neinn að
hann skipti litum, hvaða veður
sem Forsjöninni þóknaðist að
hafa á tyllidögum þjóðarinnar og
oftar en ekki virtust sanna andúð
hennar á lúðrasveitum. Jón Múli
marséraði jafn hnarreistur fram
fyrir það, ekki siður en þeir i New
Orleansi sinu „Oistrich Walk” og
„Darktown Strutter’s Ball”.
Það ber hverjum manni fagurt
vitni að gleyma ekki uppruna
sinum og gamall jassisti veit það
hverjum manni betur að jassinn á
ekki síst rætur að rekja til gömlu
lúðrasveitanna, suður við ósa
Missisippi. Vonandi telst það þvi
ekki framhleypni hjá okkur göml-
um blikkbarningsmönnum, reyr -
ýlúrum og roðþenjurum að álita
að viö megum telja til dálitils
skyldleika við þetta göfuga svið
tónlistarinnar — en þó einkum
afmælisdreng vorn, Jón Múla
Arnason.
Það er sammerki lúðrasveitar-
manna að þeir verða allra karla
elstir. Hvers vegna veit eng-
inn, — en marga grunar það.
Meðal margra dæma um þetta
náttúrufyrirbrigði verður Jón
Múli. Þegar við samfögnuðum
honum með afmælið á tónleikum
L.V. á dögunum, minnti hann
okkur á að sér fyndist hann alls
ekki vera nema tuttugu og átta
ára, eins og lúðrasveitin sjálf.
Þannig fara árin miklu mýkri
höndum um okkur lúðrasveitar-
menn en hina.
Með þessum linum fylgir sú
göfugasta kveöja sem i voru valdi
stendur að senda, — lúörasveitar-
kveðjan.
Lúðrasveit Verkalýðsins.
Blaðbera vantar!
Austurstræti — Tryggvagata
Sólvallagata — Hávallagata
Garðastræti — Hólatorg
DJOWIUm
Siðumúla 6
81333.