Þjóðviljinn - 16.05.1981, Blaðsíða 12

12 SÍÐA — ÞiÓÐVILiílNN, H.elgin. 16. - 17. mai„ 1981
Morgunkaffi
Rauðsokka
Morgunkaffi Rauösokka-
hreyfingarinnar verður i dag kl.
12 á hádegi, en það hefur fallið
niður undanfarna laugardaga af
ýmsum ástæðum. Gestur að
þessu sinni er Þorbjörn Brodda-
son þjóðfélagsfræðingur. Hann
mun fjalla um rannsóknir á stööu
kvenna og jafnréttismálin. Allir
eru velkomnir, kaffi verður á
könnunni og eitthvert meðlæti á
boðstólum að Skólavörðustig 12,
4. hæð. —ká
Yfir 70
hestar í
vorkapp-
reiðum Fáks
Vorkappreiðar Fáks verða
haldnar að Viðivöllum, félags-
svæði Fáksmanna i dag,
laugardag og hefjast kl. 3 eh.
Skráðir eru til leiks yfir 70 hestar
I hinum ýmsu keppnisgreinum.
t 250 m. skeiði keppa m.a.
Fannar, Skjóni, Villingur, ölver,
Adam og Eljar. Vafi og Börkur
eru meðal keppenda I 150 m.
skeiði, Sputnik og Litbrá i ung-
hrossahlaupi og hlaupahryssurn-
ar Gjálp og Glóa mætast enn á ný
i 350 m. stökki, auk margra ann-
arra þekktra hrossa, svo sem
Léttfeta og Blakks. 1800 m. stökki
eru skráðir til leiks m.a. Reykur,
Leó og Þróttur, en tslandsmet-
hafinn, Gnýfari er aftur á móti
skráður i nýja grein, þ.e. 800 m.
brokk. Þar mætir hann m.a.
Stjarna, Fasa og Svarta-Safir.
Veðbankinn starfar að venju.
Vorkappreiðarnar hjá Fáki eru
fyrstu kappreiðar sumarsins og
vekja þvi ævinlega mikla forvitni
hestamanna, þvi oft þykjast
menn geta af þeim ráðið hverjir
muni verða I eldlinunni siðar á
keppnissumrinu.
Bikarkeppnin
sýnd í dag
Fyrri leikur Tottenham og
Manchester City i úrslitum ensku
bikarkeppninnar verður á skján-
um i dag laugardag kl. 16.30.
Seinni leikur liðanna verður
sýndur hér næsta laugardag.
Sparaksturs-
keppni á
sunnudaginn
Hinn árlegi sparakstur
B.t.K.R., fer að þessu sinni fram
sunnudaginn 17. mai og verður
lagt upp frá bensinstöðinni i
öskjuhíið að vanda. Fyrsti bill
verður ræstur þaöan kl. 14:00.
Reglur keppninnar eru þær, að
þátttaka er eingöngu heimil bif-
reiðaumboðunum á íslandi og
þeim einstaklingum, sem fá leyfi
viðkomandi umboðs til keppni.
Bíllinn skal vera eins og hann er
afhentur væntanlegum eiganda.
Bifreiðarnar skulu hafa auka
bensin eða oliugeymi, er rúmi 5
litra og skal hann vera sértengd-
ur. Lokabúnaður til að skipta á
milli tanka er óheimill með öllu.
Hverjum bil er þátt tekur skal
auk ökumanns fylgja einn maður,
er settur verður sem eftirlits-
maður i annan keppnisbil frá öðru
umboði.
Keppnisleiðinni er skipt i tvo
áfanga, innanbæjar- og utan-
bæjarakstur. Fyrst verður ekiö
innanbæjar, en svo utanbæjar,
samfellt og viðstööulaust. Innan-
bæjaraksturinn verður ákveðinn
kilómetrafjöldi og skal hver
keppandi ljúka þeim hluta keppn-
innar innan ákveðinna (þó
rúmra) timamarka.
Aður en utanbæjaraksturinn
hefst aka keppendur um tlma-
varðstöð, og þaðan út úr Garðabæ
og eftir Keflavikurveginum að
Krýsuvikurvegi, sem ekinn
verður út að Herdisarvik, þar
snúa keppnisbilarnir við og fara
sömu leið til baka.
tónbálkur
þessir tónleikar< sem
stundum eru tveir og þrír
á dag (oft ekki færri en 10
á viku) eru flestir vel
sóttir og oftar en ekki
haldnir fyrir húsfylli
áheyrenda. Er það mál
manna að áheyrenda-
hópur tónlistar af
klassískum evrópskum
toga sé síst minni hér í
Reykjavík en í borgum
erlendis sem telja tíu-
sinnumfleiri íbúa. Er
stundum gerður saman-
burður á tónleikasókn i
Reykjavfk og Kaup-
mannahöfn til að sanna
eitt og annað i þessu sam-
bandi og kemur hlutur
okkar undarlegu höfuð-
borgar ekki illa út úr
honum, nema síður sé.
Það sem vekur þó einna
mesta athygli og ánægju þegar
maður kemur inn á tónleika hér
i bænum, hvort sem það eru sin-
fóniutónleikar, kammertón-
leikar hjá tónlistarfélaginu,
músikhdpurinn eða karlakór erað
kynslóðabiliö fræga viröist hafa
gleymst á þeim samkomum.
Þarerfólká öllum aldri, allt frá
grunnskólanemum upp I eftir-
launafólk, og allir jafn
intresseraðir og glaðir i augum.
Flestir þessara tónleika eru
haldnir af islenskum lista-
mönnum og er hlutur útlendinga
i tónleikahaldinu æ minni eftir
sem árin liða. Það er þó alls
ekki svo að útlenskir snillingar
séu hættir að sækja okkur heim.
Tónlistarfélagið fær alltaf slatta
og einleikarar hjá sinfóniunni
eru flestir útlendingar, eða hafa
i það minnsta verið það i vetur.
Kannski hafa tónleikar með Ut-
lendingum alls ekki verið neitt
færri I vetur en áður, ég veit það
ekki svo glöggt, en framboðið á
innlendum afbragðskröftum
hefur aldrei verið meira.
Hvað kemur til að allt i einu er
svona mikið af snjöllu ungu tón-
listarfólki að kveða sér hljóðs,
margt i fyrsta skipti? Af hverju
dembist þetta yfir mannskapinn
að þvi er virðist án þess að gera
boð á undan sér svo að hlunkar
einsog minir likar vita varla sitt
rjúkandi ráð?
Er það ekki starf tónlistar-
skólanna undanfarin 10-20 ár,
sem er farið að bera sýnilegan
árangur? Við höfum nefnilega
búið við nokkuð góð skilyrði
undanfarna áratugi, hvað
varðar möguleika á sæmilegri,
faglegri tónlistarmenntun og þó
margt megi eflaust að þeim
málum finna, þá viröist skipu-
lag þeirra hafanæga kosti til að
byggja á heilbrigt og vaxandi
tónlistarlif.
Hlutur íslenskra
tónskálda
NU hefur stundum veríö
kvartaö yfir að Islensk tónverk
morgun) kl. 16, i sal skólans að
Skipholti 33, tónleikar með
verkum eftir sjö nemendur.
Flestir þeirra eða allir eru
hljóðfæranemendur, sem hafa
sótt svokallaða tónföndurtima
hjá Þorkeli Sigurbjörnssyni i
vetur, og eru verk þeirra þarna
afrakstur af þeim tilraunum
sem þar hafa farið fram. Tveir
þeirra eru þó nemendur Jóns
Ásgeirssonar og hafa verið hjá
honum i formfastara tónsmiða-
námi og teoriu. Mér finnst þetta
svo gleðilegur og stórmerki
legur atburður að ég leyfi mér
að skora á alla sem vettlingi
geta valdið að sækja samkom-
una, en þess ber þó að gæta, að
húsrUm er allsekki takmarka-
laust.
Efnisskráin er svona:
Gunnsteinn Ólafsson: Viki-
vakar (texti: Jóhannes úr
Kötlum) fluttir af Kór Tón-
listarskólans undir stjórn
Marteins H. Friðrikssonar
Kjartan Ólafsson: Strengja-
kvartett, fluttur af Evu Mjöll
Ingólfsdóttur, Gerði Gunnars-
dóttur, Asdisi Runólfsdóttur og
Svcini Ólafssyni — Haukur
Tómasson: Smáskrýtin
stemma, f. tvöpianó flutt af Vil-
berg Viggóssyni og höfundi
Guðmundur Óli Gunnarsson:
Kvöld (Texti: Snorri Hjartar-
son) sungið af Ingveldi G. Ólafs-
dóttur við klarinettundirleik
Guðna Franssonar, — Vilberg
Viggósson: Músik fyrir sex
hendur flutt á eitt pianó af
Guðmundi Óla, Hauki og
höfundi, — Helgi Pétursson:
Elektróniskt trió og Drauga-
dans.PálI Snorrason: Etýða i G-
dúr, leikin af höfundi á pianó.
öll verkin, nema það siðasta
verða flutt aftur að loknu hléi,
svo áheyrendum gefist kostur á
að heyra verkin tvisvar þó þeir
séu auðvitað ekki skyldugir til
þess. Er þetta allsekki svo
vitlaust uppátæki, þvi oft er
kvartað yfir að ekkert sé að
marka að heyra tónverk einu
sinni i það minnsta ekki þau
sem ný eru af nálinni.
Það er víst engin hætta
á að menn séu ekki sam-
mála um að tónlistarlífið
blómstri hér í bænum.
Fjöldi tónleika hefur
verið slíkur hér í vetur að
varla hef ur verið hægt að
koma á þá tölu, hvað þá
að sækja þá alla. En það
er þó ekki bara magnið
sem vekur undrun heldur
ríkir hvarvetna mikill
fögnuður yfir gæðum
þessara músikiðkana,
sem eru að mati góðra
manna í hæsta hugsan-
legum flokki. Það furðu-
lega er hinsvegar að
Llmsjón
Leifur
Þórarinsson
Ung tónskáld I rigningu.
T ónlistarlífið
blómstrar
í kreppunni
séu óeðlilega fá á efnisskrám i
vetur og Sinfóniuhljómsveit
íslands ekki sist kölluð til
ábyrgðar. Það er að visu rétt, að
aðeins tvö islensk tónverk voru
frumflutt á reglulegum
áskriftartónleikum hljóm-
sveitarinnar i vetur og það er
minna en verið hefur mörg
undanfarin ár. Sérstakir upp-
bótartónleikarsem haldnir voru
i janúar voru slikt eymdarfyrir-
bæri, illa æfðir, illa auglýstir,
illa sóttir osfrv. að menn voru
vissulega óhressir yfir þeim og
fylltust jafnvel allskonar ótima-
bærum grunsemdum og augna-
biiks (örstuttu) vonleysi. Þetta
leið hjá og þegar litið er til baka,
þá verður þvi ekki neitað, að
þrátt fyrir allt hefur hljómsveit-
in flutt sjö ný islensk tónverk i
vetur og endurflutt þrjú eða
fjögur. Þetta er alls ekki svo
rosalega slæmútkoma, sérstak-
lega þegar það er nokkurnveg-
inn fullvist að hún ætlar að gera
miklu betur næsta ár.
A öðrum tónleikum hefur lika
verið talsvert um ný islensk tón-
verk. Ég minnist sérstaklega
Músikhópsins, sem var með
tónleika i haust og frumflutti
fimm eða sex tónverk og
Kammersveitar Reykjavikur,
sem var með tvö, en alls telst
mér að tæplega tuttugu islensk
tónverk hafi verið frumflutthér
i vetur. Og þetta er langt frá að
vera búið, þvi i júni verða
Musica Nova, Músikhópurinn
ofl. með fimmdaga festivál,
Skerplutónleika, en þar verða
frumflutt yfir tuttugu tónverk,
flest islensk. Ég vona vara að
enginn fái fýrir hjartað þegar
þetta fréttist.
Skólatónskáld
Flest þessara tónskálda sem
verið með ný verk á þessari
„sesón” hafa einhverntiman
verið nemendur i Tónlistarskól-
anum i Reykjavik. Þó maður
heyri sjaldan mikið af tón-
smiðastarfsemi á þeim stað og
stundum hafi hún virst dottin
langleiðina uppfyrir, kemur
fyrir að lifsmarkið verður allt i
einu undarlega sterkt á þessu
sviði.
Eftir sem ég best veit er
ekkert til sem heitið getur tón-
smiðadeild við skólann, heldur
er nám tónskálda talsverðum
tilviljunum háð og þeir sem
vilja afla sér þekkingar á vinnu-
brögðum i þessu allnokkuð i
lausu lofti.
Hinsvegar eru starfandi við
skólann margir kennarar sem
vita allt sem til þarf og til þeirra
er eflaust óspart leitað i einka-
timum. I öllu falli verða á
vegum skólans n.k. sunnudag (á
Sexhentur pfanóbarningur.